Lucia Chacon. Intervistë

Lucia Chacon është nga Almuñécar dhe ka studiuar për Përkthim dhe Interpretim në Universitetin e Granadës. Në vitet nëntëdhjetë ai u transferua në Madrid dhe pak më shumë se dhjetë vjet më parë ai donte të konvertonte të tijën hobi për qepje në mënyrën e tij të jetesës duke hapur një blog dhe një kanal tutorial në YouTube. Vitin e kaluar ai dha hidhen në letërsi dhe botoi romanin e tij të parë, shtatë gjilpëra qepëse. Në këtë intervistë Ai na tregon për të dhe shumë çështje të tjera. Ju falënderoj shumë për kohën tuaj.

Lucía Chacón - Intervistë

• ACTUALIDAD LITERATURA: Romani juaj i ri është shtatë gjilpëra qepëseMe Çfarë na thoni në lidhje me të dhe nga lindi ideja?

LUCIA CHACÓN: Gjithmonë kam dashur të shkruaj një roman që do të më ndihmonte të kap disa histori familjare se ai donte që ata të qëndronin përgjithmonë. Përveç kësaj, më interesonte shumë të flisja për tema që në vitet nëntëdhjetë nuk kishin emër ose nuk flitej zakonisht për të, si p.sh. shoqëruese, fuqizimi i femrave, shëndetin mendor, ngacmimi punës... 

Për shkak të punës sime si krijuese e përmbajtjes dixhitale, gjëja më e natyrshme ishte ta bëja atë në një mjedis të njohur për mua dhe përmes të cilit lëvizja rehat. Prandaj veprimi i romanit zhvillohet në a punishte qepëseku takohen miqtë e mi shtatë femra kryeson. Ato janë të gjitha gra shumë të ndryshme nga njëra-tjetra dhe kjo i bën lexuesit të identifikohen me disa prej tyre eksperienca ata ndajnë ose me momentet e tyre jetësore. Gjatë pasditeve të tyre të qepjes në Madrid në vitin 1991, ata na zbulojnë episode të jetës së tij dhe krijimi i lidhjeve të miqësi e thellë midis tyre.

• AL: A mund të mbani mend ndonjë nga leximet tuaja të para? Dhe historia e parë që keni shkruar?

CL: Nëna ime më lexoi tregime në anglisht që në moshë shumë të re. Na i dërgoi motra e tij nga Anglia. Nga ato vite të hershme më kujtohen aventurat e leshko. Kur isha duke lexuar, më pëlqenin shumë librat e Pesë dhe top hokeji. Midis miqve po i huazonim njëri-tjetrit. Nuk e mbaj mend tregimin e parë që shkrova, por mbaj mend herën e parë më botuan një tregim të shkurtër në një gazetë. Ishte me rastin e ndarjes së çmimeve Coca-Cola, në Ditari 16, në vitin 1982.

• AL: Një shkrimtar kryesor? Ju mund të zgjidhni më shumë se një dhe nga të gjitha epokat. 

CL: Almudena Grandes, pa hezitim. Për të theksuar disa të tjera: Imazhi i mbajtësit të vendit të Eduardo Mendoza, gaba të lehta, Maria Dueñas, Juan Jose Millás, Rose Montero, Máximo Huerta… Me siguri ai më la disa.

• AL: Cilin personazh të një libri do të donit të takonit dhe të krijonit? 

CL: Alieni që po kërkonte Gurb nga Barcelona. Mendoj se humori ynë është i ngjashëm dhe do të kishim qeshur shumë bashkë. Do të kisha dashur të krijoja Kler Randal të sagës Jabanxhi nga Diana Gabaldon. Më duket një personazh magjepsës.

Zakonet dhe leximet

• AL: Ndonjë zakon ose zakon i veçantë kur bëhet fjalë për shkrim ose lexim? 

LC: Më duhet heshtje absolute për të dyja aktivitetet. E kam të vështirë të përqendrohem dhe prandaj përpiqem të izolohem sa më shumë, sidomos kur shkruaj.

• AL: Dhe vendi dhe koha juaj e preferuar për ta bërë atë? 

LC: Unë shkruaj në shtëpi në një Habitacion që kam mundësuar për të. Nga tavolina ime kam një pamje shume e bukur dhe kjo është gjithmonë frymëzuese. Çdo moment është e mirë për të shkruar, edhe pse unë mendoj se pasdite më përshtaten më mirë. Sigurisht, gjithmonë i shoqëruar me një filxhan té.

• AL: A ka zhanre të tjera që ju pëlqejnë? 

LC: Preferoj romanet fiction. 

Leximet dhe peizazhi botues

• AL: Çfarë po lexon tani? Dhe shkrimi?

CL: fundi i festës i Nagore Suarez, a melodramë gjë që më befason. Unë jam i zhytur në duke shkruar romanin tim të dytë, çfarë kripëdo pas verës dhe është vazhdim nga të parët por të pavarur nga njëra-tjetra. Jeta vazhdon në akademinë e rrobaqepësisë, personazhet kanë evoluar dhe ka shumë histori dhe personazhe të reja që shpresoj se do të magjepsin lexuesit e mi. 

• AL: Si mendoni se është skena botuese dhe çfarë ju vendosi të përpiqeni të botoni?

LC: Unë jam një sapo arrita dhe nuk mund të them se kam ende një vizion të skenës botuese për t'ju dhënë një mendim të prerë. Më pëlqen të mësoj dhe të zbuloj aspektet e brendshme dhe të jashtme të sektorit dhe, me aq pak që di për të, deri tani duhet të them se numri i titujve që botohen çdo vit është magjepsës. Kjo është një sfidë për çdo shkrimtar dhe mua më pëlqejnë sfidat. Prandaj kur lindi mundësia e botimit të romanit, nuk hezitova.

• AL: A është i vështirë për ju momenti i krizës që po përjetojmë apo do të jeni në gjendje të mbani diçka pozitive për historitë e ardhshme?

LC: Nëse bota do të ishte e përsosur, ndoshta nuk do të kishim arsye për të krijuar të tjera. Nga natyra jam optimist dhe unë gjithmonë kërkoj anën e mirë të gjërave. Do të ishte e trishtueshme nëse nuk do të mund të gjenim diçka pozitive në gjithçka që na ndodh. Mendoj se kjo është baza e të mësuarit dhe ne rritemi vetëm duke mësuar.