Fotografia: María Latorre, profili në Facebook.
Maria Latorre shkruan romane dhe tregime romantike për të rritur dhe tashmë ka disa tituj të botuar si Një familje në punë, Duke prekur qiellin o Kënaqësitë. E fundit titullohet zbathur ndër rrënjë. Unë vërtet e vlerësoj kohën dhe përkushtimin tuaj për këtë intervistë që postoj sot.
Mary Latorre. Intervistë
- ACTUALIDAD LITERATURA: Romani juaj i fundit i botuar është Zbathur mes rrënjëve. Çfarë na thoni për të dhe nga lindi ideja?
MARÍA LATORRE: Është historia e Lola, një grua e re që ka jetuar gjithmonë në malet Andaluziane dhe që pas vdekjes së nënës së saj, shkon të jetojë me të atin në Kataloni. Nga të jetuarit në një kasolle në mes të pyllit, ajo bëhet vajza e një vreshtari borgjez dhe përballë kësaj përplasjeje, ai do të vendosë të mos humbasë thelbin e tij, pavarësisht se çfarë ndodh. Kur hasni Cesc Ribelles, një punonjës i babait të tij, do të fillojë të ketë dyshime për atë që në të vërtetë po përpiqet të mbrojë dhe çfarë i mungon duke u kapur pas së kaluarës.
Ideja lindi pothuajse njëzet vjet më parë, në një histori që kam shkruar për një konkurs në qytetin tim. Në të dolën dy personazhe nga të cilët Doja të shpjegoja më shumë gjëra. Ishin ata që më vonë do të bëheshin Lola dhe Cesc. Ata më pëshpëritën historinë e tyre për një kohë të gjatë dhe kuptova se ajo që më tregonin ishte në formën e një romani. Nuk u ndjeva gati ta shkruaja, kështu që u regjistrova në kursin e romanit romantik të Érika Gael - gjëja më e mirë që mund të bëja për jetën time si shkrimtare - dhe aty më në fund fillova t'i jepja formë.
- AL: A mund të mbani mend ndonjë nga leximet tuaja të para? Dhe historia e parë që keni shkruar?
ML: The historia e parë që kisha u thirr Kunadhe dhe behej fjale per nje vajze te vogel qe donte te rritej, pak mbrapa nga Piter Pani.E mbaj mend fort sepse ndihesha si ajo. Vite më vonë më dhanë Princesha e kukudhëve, nga Sally Scott, dhe ishte karburanti i fundit për veten time të shkrimit.
L tregimet e para që kam shkruar si fëmijë janë të shpërndara në letër ambalazhi dhe faqet e grisura nga unë fletoret e shkollës. Ajo që mbaj mend më shumë është historia një dre që ishte bllokuar në rrënjët e një peme. Ende Unë mbaj disa prej tyre.
- AL: Një shkrimtar kryesor? Ju mund të zgjidhni më shumë se një dhe nga të gjitha epokat.
ML: Dy shkrimtarë që ndikuan shumë tek unë në adoleshencë ishin JDSalinger dhe Federico García Lorca. Por mendoj se ajo nuk do të ishte e njëjta shkrimtare pa Flannery O'Connor, Jose Luis Sampedro, Pilar Pedraza, Miguel Delibes, Marisa Sicilia, Gianni Rodari, Érika Gael apo Jesús Carrasco, ndër të tjera.
- AL: Cilin personazh të një libri do të donit të takonit dhe të krijonit?
ML: Shumë! Por tani, gjëja e parë që të vjen në mendje është Tyrion Lannister. Kur i lexova librat vite më parë, u magjepsa nga skajet dhe humanizmi i tyre, gjithmonë mes së mirës dhe së keqes, një i mbijetuar i lindur.
- AL: Ndonjë hobi apo zakon i veçantë kur bëhet fjalë për të shkruar apo lexuar?
ML: Kur shkruaj, më duhet muzikë në sfond, në harmoni me të historia që kam në dorë. Nuk kam ndonjë zakon të veçantë të leximit, zakonisht lexoj sa herë që kam kohë të lirë, prandaj kohët e fundit e bëj shumë në celular.
- AL: Dhe vendi dhe koha juaj e preferuar për ta bërë atë?
ML: Vendi im i preferuar për të shkruar është jashtë, me një laptop ose një fletore, dhe koha ime është në mëngjes. Nuk kam një vend apo kohë të preferuar për të lexuar, mendoj se çdo vend dhe çdo kohë janë ideale për ta bërë atë.
- AL: A ka zhanre të tjera që ju pëlqejnë?
ML: Po, mendoj se ka histori të mrekullueshme në të gjitha zhanret. Në përgjithësi, nuk shkoj sipas zhanrit të romanit për të zgjedhur një lexim, zakonisht e bëj nga përmbledhja ose nga rekomandimet e njerëzve, kriteret e të cilëve u besoj.
- AL: Cfare po lexon tani? Dhe shkrimi?
ML: Unë jam duke lexuar Përkthyes, de Jose Gil Romero dhe Goretti Irisarri, dhe po shkruaj a roman i shkurtër që mund të klasifikohen si sentimentale.
- AL: Si mendoni se është skena e botimit?
ML: Në krizë. Lëndët e para për librat në rol janë përmes çatisë, komodifikimi i letërsisë i imponohet cilësisë së saj, të pirateri e pamundur të përmbahet, autorët e rinj kanë pak mundësi, botuesit janë kryesisht ende të ankoruar në praktika që nuk kanë më kuptim dhe që ngadalësojnë rritjen e autorëve të tyre, rrjetet sociale po na hedhin jashtë qendrës...
Por nëse ka krizë, ka mundësi për ndryshim, për evolucion dhe shpresojmë t'i shfrytëzojmë për të përmirësuar kushtet e të gjithëve dhe në favor të letërsisë. Ne autorët dhe autorët duam të kemi më shumë kontroll mbi karrierën tonë dhe kjo tashmë po ndryshon shumë gjëra.
- AL: A është i vështirë për ju momenti i krizës që po përjetojmë apo mund të mbani diçka pozitive për historitë e ardhshme?
ML: Më kanë mbetur shumë gjëra pozitive, sigurisht. Me njerëzit që kam takuar rrugës dhe të mirat e jo aq të mira që më kanë dhënë mbi të gjitha. Të marrëdhëniet njerëzore është prej nga vjen kryesisht frymëzimi im.