Goretti Irisarri dhe Jose Gil Romero. Intervistë me autorët e La traductora

Goretti Irisarri dhe Jose Gil Romero - Intervistë 

• ACTUALIDAD LITERATURA: Përkthyes është romani juaj i ri. Çfarë na thoni në lidhje me të dhe nga lindi ideja?

JOSE GIL ROMERO: Fabula e romanit me çfarë mund të ndodhë në vonesën tetë minutëshe me të cilën Treni i Frankos ai arriti në takim me Hitlerin në Hendaye. Nga ajo ngjarje e vërtetë ne zhvillojmë një histori dashurie dhe pezullimi, ku interpreton një përkthyes, një grua që nuk është e guximshme, që nuk dëshiron asgjë tjetër veçse të jetojë në paqe dhe që është e përfshirë në një komplot spiunazhi.

GORETTI IRISARRI:  Ne ishim të magjepsur nga ideja e vendosjes së protagonistit duke jetuar shumë intriga në atë tren me shpejtësi, është një imazh mjaft kinematografik dhe ne menjëherë menduam Hitchcock, në ato filma që filloni të shihni dhe nuk ju lënë të shkoni.

• AL: A mund t'i ktheheni librit të parë që keni lexuar? Dhe historia e parë që keni shkruar?

GI: Në rastin tim fillova me Tolkien, Hobbit, ose të paktën është libri i parë që mbaj mend. Ishte si të zbuloja një drogë dhe nuk u ndala kurrë.

JGR: Me siguri lexoni ndonjë libër të Pesë, që motra ime do ta kishte në raft. Por pa dyshim ajo që shënoi fëmijërinë time, dhe unë do të thoja se jeta ime, ishte ajo njeri, nga Carlos Giménez kur kemi informacionin Dhe shkruani ... me siguri skenari i një prej atyre komikeve që vizatova si adoleshent, të cilat ishin histori horror me përbindësha, të ndikuar shumë nga Aliens nga James Cameron dhe nga efektet speciale të filmave të David Cronenberg.

• AL: Një shkrimtar kryesor? Ju mund të zgjidhni më shumë se një dhe nga të gjitha epokat. 

JGR: Gore është më i lexuar se unë (qesh). Por ka kaq shumë ... García Márquez dhe Galdós, Horacio Quiroga dhe Stefan Cvajg, Perez Reverte dhe Eduardo Mendoza, Bukowski... 

GI: Unë do të thyej një shtizë për vajzat. Do ta kisha vënë dorën në zjarr për çdo gjë nga S.Ei Shonagon, Virginia Woolf, Marguerite Yourcenar, Susan Sontag ose sërfisti më i famshëm, Agatha Christie... 

JGR: Çfarë?

GI: Seriozisht, Agatha ishte një pionier surfiKa disa fotografi vërtet interesante të saj me tabelën që kap valët.

• AL: Cilën personazh të një libri do të donit të takonit dhe të krijonit?

JGR: Do të më pëlqente të takoja i huaj cfare kerkon gurb. 

GI: Çfarë pyetje e mirë! Epo do të kisha dashur krijoni në shumë e paqartë guvernatorja e Një tjetër kthesëMe Dhe sa për të ditur ... te kapiteni nemo, dhe se ai më çoi për një turne të vogël në fund të grykëderdhjes Vigo, e cila me sa duket ishte atje.

• AL: Ndonjë zakon ose zakon i veçantë kur bëhet fjalë për shkrim ose lexim?

IG: Para se të shtypni, kërkoni imazheMe Për të hyrë në një skenë të re më duhet të shoh imazhe më vendos në kontekst, ide qesharake të kostumeve, ndonjë fytyrë të veçantë. 

JGR: Për të lexuar, asgjë nuk më vjen në mendje tani ... dhe shiko, unë jam një maniak! Oh po, shiko: Unë zakonisht blej shumë të dorës së dytë, Epo, nuk mund të duroj të gjej nënvizimin e dikujt tjetër në një libër. Sytë e mi shkojnë tek ata paragrafë që një tjetri i gjeti interesant dhe më shpërqendron, më tërheq. I thashë, një maniak (qesh).

• AL: Dhe vendi dhe koha e preferuar për ta bërë këtë?

JGR: Për të lexuar, pa dyshim para gjumitnë krevat.  

GI: Unë kam një shije të shtrembëruar për të lexuar ku ka shumë zhurmë, si metro. E dua përqendrimin që më detyron, zhytem shumë më tepër.

• AL: A ka zhanre të tjera që ju pëlqejnë?

GI: Më pëlqen shumë ajo që quhet letërsi të zhanrit, si për të lexuar ashtu edhe për të shkruar. Për të shkruar është mirë që ka rregulla që të mbyllin, kufizime të tilla si ato që përcaktojnë një zhanër. Kreativisht funksionon shumë më mirë. Ekziston një dokumentar nga Lars von Trier, Pesë kushte, gjë që e shpjegon shumë mirë: Von Trier sfidon autorin e një filmi të shkurtër për të xhiruar pesë ribërje është e shkurtër, dhe çdo herë do të vendosë një gjendje më të ashpër, më të pamundur. Por gjëja vërtet e frikshme është kur Lars Von Trier i thotë se këtë herë ai nuk i vë asnjë kusht: ai e lë autorin e varfër të pambrojtur para një humnere, atë të lirisë totale. 

JGR: Shumë zhanre të ndryshme, por… po, një hobi tjetër: Unë mezi lexoj letërsi që nuk është spanjolleMe Më nervozon të mendoj se përkthimi që po lexoj nuk do të jetë i përsosur dhe se kjo do të më prishë leximin. Thoughtshtë një mendim shumë neurotik, e di, dhe u argëtova shumë duke ia atribuar atë një personazhi nga Përkthyes, e cila thotë diçka si "Unë nuk kam besim në cilësinë e përkthimit që do të gjej".

• AL: Çfarë po lexoni tani? Dhe shkrimi?

GI: Po lexoj Rruga emocionale e Madridit, Karriera, ribotuar nga La Felguera. Emilio Carrere, autori i Shtatë kulla e Hunchbacks, Ai ishte një personazh shumë i veçantë, një poet dekadentist dhe bohem, i cili pas luftës përqafoi regjimin e Frankos. Ai është një nga ata letrarë, ideologjia e të cilëve nuk është e lehtë të etiketohet. Aktiv Përkthyes ai del duke recituar një poezi në radio, ku ai ishte i famshëm. Poema është një lëvdatë për nazistët që hynë në Paris, Parisi nën svastikën.

Ne ishim shumë të interesuar të tregonim atë vatër të kohës, kur gjithçka nuk ishte aq e qartë sa tani dhe kishte intelektualë që admironin nazizmin. Për shembull, kishte një ekspozitë të madhe në Círculo de Bellas Artes mbi librin gjerman, i cili gjithashtu shfaqet në roman. Gjithsesi, janë ato fotografi me svastika të mëdha të varura në muret e Rrethit ... Historia është ajo që është.

JGR: Po lexoj Heroi me një mijë fytyranga Campbell. Më pëlqejnë shumë provatMe Kam lexuar shumë për mekanizmat e tregimit dhe të tjera, për të parë nëse mësoj pak (qesh)

Lidhur me atë që po shkruajmë, sapo mbaruam një roman dhe jemi shumë të kënaqurMe Shpresojmë se mund të japim lajme në lidhje me botimin e tij, së shpejti.

• AL: Si mendoni se është skena e botimit? Mendoni se do të ndryshojë apo e ka bërë tashmë këtë me formatet e reja krijuese atje?

JGR: Epo, do të thosha më mirë se kurrë dhe do të thosha më keq se kurrë. Dua të them se botohet shumë, shumë, por në kushte drakoniane: kohët e shfrytëzimit janë jashtëzakonisht të shkurtra dhe konkurrenca është e ashpër. Ka shumë njerëz të mirë që shkruajnë libra të shkëlqyeshëm dhe lexuesi vështirë se ka kohën dhe aftësinë për t'i zgjedhur ato. Shumica e autorëve zhduken gjatë rrugës ose as nuk ia dalinMe Dhe është dramatike të mendosh se sa njerëz të talentuar janë atje, të tretur.  

GI: Unë gjithashtu mendoj qasja e re ndaj trillimit audiovizual peshon shumë, veçanërisht serialet televizive, të cilat janë bërë më letrare dhe kujdesen më shumë për zhvillimin e personazheve ose eksplorimin e rrëfimeve. Dhe ata janë një konkurrencë e fortë, sepse kohën që kaloni duke parë kapituj dhe kapituj të një serie nuk e kaloni duke lexuar.

• AL: A është i vështirë për ju momenti i krizës që po përjetojmë apo do të jeni në gjendje të mbani diçka pozitive për historitë e ardhshme?

JGR: Këto janë kohë të vështira. Ka shumë njerëz që vuajnë ose që kanë vuajtur. PNga ana jonë, ne mund të sjellim vetëm një lehtësim të caktuar, një rrugë të vogël nga ajo vuajtje. Për disa flitet në Përkthyes gjithashtu: nga mënyra e shpëtimit që supozojnë librat për njerëzit dhe, në atë kuptim, romani është një haraç për letërsinë. Shpresojmë, edhe për pak kohë, lexuesit tanë do të largohen falë nesh. Kjo do të ishte bukur.