Fotografia: Mar Izkue, profili në Facebook.
Deti Izkue Ai është nga Pamplona. Atje studioi për Drejtësi dhe flet anglisht, frëngjisht, gjermanisht dhe baskisht. Ai ka jetuar në disa vende evropiane si në Mbretërinë e Bashkuar, Holandë apo Gjermani dhe tani banon në Madrid. Pas vitesh të përkushtuar ndaj biznesit ndërkombëtar, ajo vendosi të fokusohej në pasionin e saj të vërtetë: të shkruarit. Funksioni i tij debutues titullohet Papafingo dhe në këtë intervistë Ai na tregon për të dhe disa tema të tjera. Ju falënderoj shumë për kohën dhe mirësinë tuaj.
Mar Izkue-Intervistë
- ACTUALIDAD LITERATURA: Romani juaj debutues titullohet PapafingoMe Çfarë na thoni në lidhje me të dhe nga lindi ideja?
Deti Izkue: ESipas fjalëve të shkrimtares tjetër Susana Rodríguez Lezaun, El ático është «një roman plot intriga për besnikërinë, misteret e miqësisë femërore dhe ëndrrat e prishura. Një debutim letrar me ndikim”.
Paragrafi i parë na tregon se si Martin bie nga tarraca e një papafingo. Mario Elizondo, inspektor i policisë i ngarkuar për të zbuluar nëse bëhet fjalë për vrasje apo vetëvrasje, ai shpejt futet në kurth nga sekretet dhe gënjeshtrat që thurin rrjetin rreth të cilit ata orbitojnë. Lucía, Marilia, Rebeca dhe Elena, të cilat janë gruaja e tij dhe miqtë e saj të fëmijërisë. Të gjitha ato përbëjnë një univers femëror që, në sytë e policit, është i padepërtueshëm: ndonjëherë duken të dyshimta, shpesh bashkëpunëtore dhe herë të tjera rivale. Rrëfimet në vetën e parë të këtyre katër grave dhe inspektorit do të na lejojnë të përpiqemi të kuptojmë se çfarë ndodhi në të vërtetë me Martinin, megjithëse e vërteta për vdekjen e tij duket po aq kaleidoskopike dhe e ndërlikuar sa ekzistenca e tij dhe marrëdhënia e tij me gratë.
Ideja lind nga...I arratoj papafingo!, dhe duke dashur të kombinojë një histori që e kap lexuesin me gatishmëria për të krijuar personazhe të vërtetë me të cilët të identifikohen dhe se ata përballen me situata me të cilat ne të gjithë përballemi, si p.sh. plakja ose fytyrat e shumta të së vërtetës.
- AL: A mund të ktheheni te libri i parë që lexoni? Dhe historia e parë që keni shkruar?
MI: Që nga fëmijëria më kujtohet se kam lexuar të gjithë librat e Pesë, The Hollisters, The Secret Seven… Unë isha një lexues i detyruar.
Dhe shkrimi i parë për të cilin jam në dijeni ishte i motivuar nga një fakt shumë i trishtuar. Në kursin e parë të asaj GBS (Ne ishim 6 ose 7 vjeç) vdiq një shok klase, Maria Pilar. Mësuesi na kërkoi të shkruanim një ese. Pak kohë më vonë erdhi në shtëpinë time nëna e saj që t'i lexoja esenë time, të cilën mësuesja ia kishte zgjedhur dhe ia kishte dhënë. E mbaj mend akoma sikur të ishte sot emocion që më shkaktoi
- AL: Një shkrimtar kryesor? Ju mund të zgjidhni më shumë se një dhe nga të gjitha epokat.
MI: Unë do të veçoja universin magjik që Gabriel García Márquez krijuar në çdo vepër të tij. Ata gjithashtu ndikuan shumë tek unë, kur i lexova, Metamorfoza, të Kafkës, ose Vdekja në Venecia nga Thomas Mann. Në një regjistër shumë të ndryshëm, unë admiroj kapacitetin për argëtim që ai shfaq në të gjitha veprat e tij. Agatha Christie.
- AL: Cilin personazh të një libri do të donit të takonit dhe të krijonit?
MI: Sherlock Holmes Më duket një personazh që madje e ka mbijetuar autorin e tij, në kuptimin që historitë e reja të Sherlock Holmes mund të shkruheshin sot. Është një personazh shumë tërheqëse për një audiencë të madhe, i famshëm pothuajse në çdo cep të botës dhe krejtësisht i njohur.
- AL: Ndonjë zakon ose zakon i veçantë kur bëhet fjalë për shkrim ose lexim?
MI: Mundohem të mos kem mani. Nëse ka ndonjë gjë, zakonisht i bëj vetes filxhanë infusions qe perfundojne shume shpejt.
- AL: Dhe vendi dhe koha juaj e preferuar për ta bërë atë?
MI: në lexoj Unë jam vetëm duke kërkuar për një pozicion ku mund të jem me rehati një kohë të gjatë pa lëvizur, gjë që nuk është aq e thjeshtë. Për shkruaj Unë gjithmonë përpiqem ta bëj i njëjti kënd, në tavolinën time, një vend i qetë me dritë të mirë nga i cili herë pas here mund t'i lë sytë të fluturojnë në anën tjetër të dritares. Unë më mirë të shkruaj në mëngjese sepse jam më i pastër dhe drita e ditës më sjell gëzim.
- AL: A ka zhanre të tjera që ju pëlqejnë?
MI: Nuk e kufizohem vetëm në leximin e një zhanri të caktuar, megjithëse është e vërtetë që kam lexuar mjaft romane detektive. Do të thosha se zhanri që më pëlqen më shumë është tregim bashkëkohor.
- AL: Çfarë po lexon tani? Dhe shkrimi?
MI: Sapo më rekomanduan autorit amerikan Elizabeth strout dhe unë do ta lexoj menjëherë. Sa i përket shkrimit, po jap prekjet e fundit të një romani me një ton më policor që Papafingo dhe se, pa qenë vazhdimësi e romanit tim të parë, mendoj se lexuesit e tij do ta pëlqenin dhe do të më lejonin të arrij, shpresoj, të reja.
- AL: Si mendoni se është skena botuese dhe çfarë ju vendosi të përpiqeni të botoni?
MI: Ajo që më shtyu të provoj të botoj është se, pa dyshim, më duhet t'u komunikoj lexuesve emocionet që ndjej kur shkruaj. Më jep shumë kënaqësi të shoh reagimin e lexuesve, të shoh që emocionet dhe mesazhi të kalojnë, që arrij t'i kap në faqet e mia.
Mendoj se skena botuese, e cila nuk ka qenë kurrë e lehtë, është gjithnjë e më e ndërlikuar. Nuk ka vend për zëra të rinj që nuk rekomandohen, që nuk kanë tashmë një profil publik ose që kanë një listë të gjatë mbështetësish në rrjetet sociale.
- AL: A është i vështirë për ju momenti i krizës që po përjetojmë apo do të jeni në gjendje të mbani diçka pozitive për historitë e ardhshme?
MI: Të gjithë ne përpiqemi të qëndrojmë me diçka pozitive thjesht nga një dëshirë për mbijetesë, edhe pse realiteti duhet pranuar dhe jo për ta maskuar atë. Kriza më prek materialisht dhe emocionalisht, por e përsëris me vete se jam me fat, që ka njerëz që po kalojnë shumë më keq dhe vuajtjet e të cilëve nuk duhen heshtur.