Kënga e Mío Cid

Ndër veprat e mëdha të letërsisë spanjolle, El Cantar del Mio Cid zë një pozitë mjaft të lartë, pasi është një nga këngët më të mëdha të veprës të ruajtura nga Mesjeta. Konkretisht, ne po flasim për veprën e parë të gjerë poetike të letërsisë në Spanjë, dhe gjithashtu e vetmja që është ruajtur pothuajse plotësisht, sepse i mungon fleta e parë e origjinalit dhe dy pjesët e brendshme të kodikut.

Nëse doni të dini më shumë rreth El cantar del Mio Cid, si historia e tij, karakteristikat, personazhet ... ose duke ditur një fragment, sot ne do të kënaqim kuriozitetin tuaj.

Çfarë është El cantar del Mio Cid

El Cantar de Mío Cid klasifikohet si një këngë e veprës. Në fakt, është kënga më e vjetër e veprës që ruhet pothuajse në tërësinë e saj dhe tregon historinë e një personazhi gjatë ripushtimit të Gadishullit. Ne i referohemi Rodrigo Díaz de Vivar, pasi ai ra nga hiri me Alfonso VI deri në vdekjen e tij.

Edhe pse Cantar de Mío Cid është anonim, dhe një vepër e shkëlqyer e letërsisë spanjolle në gjuhën romane, e vërteta është se disa specialistë ia atribuojnë Per Abbat, një minstrel ose kopjues që e shkroi atë në 1207 (megjithëse Dorëshkrimi që ruhet ajo e Per Abbat, mban datën 1307).

Aktualisht, origjinali është në Bibliotekën Kombëtare (Ata e kanë që nga viti 1960). Gjendja e tij e ruajtjes është mjaft "delikate", sepse në shumë gjethe ka njolla të errëta kafe për shkak të reagentëve të cilëve u është nënshtruar. Përveç kësaj, siç thamë më parë, ka disa boshllëqe, posaçërisht në faqen e parë dhe dy faqe brenda.

Kënga e Mio Cid është e ndarë në tri pjesë:

• Kënga e Mërgimit. Flisni për mërgimin dhe betejat heroike që protagonisti zhvilloi kundër maurëve.
• Kënga e Dasmës. Ai tregon historinë e dasmës së dështuar të vajzave të El Cid me foshnjat e Carrión. Ekziston edhe një pjesë në lidhje me Betejën e Jérica dhe pushtimin e Valencias.
• Kënga e fyerjes së Corpes. Në këtë rast, historia përqendrohet në veprën e pësuar nga bijat e Cid dhe shfajësimin e Burgos kundër foshnjave të Carrión.

Kush e shkroi El cantar de Mio Cid

Fatkeqësisht, ne nuk e dimë kush ishte autori i El cantar del Mio Cid. Prandaj, thuhet se është anonim. Megjithëse ne kemi komentuar më parë që disa mund t'i atribuohen minstrel Per Abbat. Tani, sipas një studiuesi, Dolores Oliver Perez, një profesor në Universitetin e Valladolid, autori mund të ketë qenë Abu I-Walid al Waqqashi, një poet dhe jurist i famshëm Arab.

Sipas hulumtimit që ai ka kryer, ky poet dhe jurist e shkroi atë në vitin 1095 në Valencia (pasi ai ishte vendosur në atë qytet në kohën e Rodrigo Díaz de Vivar).

Teoritë mbi të cilat bazohet janë dy:

• Nga njëra anë, fakti që mendohet se autori i El cantar de Mio Cid u bë nga një minstrel. Ajo nuk është deklaruar vetëm nga Olivar Pérez, por edhe nga të tjerë si Menéndez Pidal. Ne flasim për teorinë e Per Abbat.
• Për më tepër, autori i tij duhet të ketë qenë jurist pasi ai dinte burime latine dhe ato të periudhës franceze.

Me siguri as nuk mund të pohojmë dhe as të mohojmë. Në fakt, asgjë tjetër nuk ka dalë në dritë për këtë, por ngre pyetjen për të ditur nëse ai me të vërtetë mund të ketë qenë autori i kësaj kënge të veprës.

Ajo që e bën të qartë këtë studiues është se kjo brohoritje e veprës shërbeu më shumë si një poezi e propagandës politike dhe se nuk ishte e njohur vetëm në gjuhën romane, por edhe në arabisht.

Personazhe nga El Cantar del Mio Cid

Kredite: Diego Delso

Të gjithë personazhet që janë pjesë e El cantar del Mio Cid kanë një karakteristikë të përbashkët: ata janë njerëz të vërtetë. Në fakt, Rodrigo Díaz de Vivar, Alfonso VI, García Ordóñez, Yúsuf ibn Tasufin, Jimena Díaz dhe shumë, shumë më tepër ekzistuan në jetën reale. Tani, ka disa që ngrenë dyshime (sepse nuk dihet nëse ato ekzistonin nën një emër tjetër apo ishin krijuar nga autori), dhe të tjerët që janë konsideruar direkt fiktive.

Mund të gjeni edhe personazhe që janë reale, por që kanë emrin e gabuar, për shembull Elvira dhe Sol, vajzat e El Cid, të cilat në të vërtetë quheshin Cristina dhe María.

Më të rëndësishmet e kësaj kënge janë këto:

• El Cid. Në të vërtetë, bëhet fjalë për Rodrigo Díaz de Vivar, një zotëri që ishte në shërbim të Sanço II dhe Alfonso VI, Mbretërit e Castile.
• Doña Jimena. Ajo është gruaja e El Cid. Përveç kësaj, ajo është mbesa e mbretit Alfonso VI dhe përmbush rolin e saj si grua.
• Doña Elvira dhe Doña Sol. Emrat e vërtetë të vajzave (sipas Menéndez Pidal) do të ishin Cristina dhe María, por këtu ato janë emëruar në këtë mënyrë. Doña Elvira është 11-12 vjeç ndërsa motra e saj është 10-11 vjeç kur ata janë martuar me Infantes de Carrión dhe ata janë në përputhje me urdhrat që babai i tyre u jep atyre (të tilla si martesa me Infantes).
• Foshnjat e Carrión. Ata janë Fernando dhe Diego González, dy djem që, sipas ekspertëve, përfaqësojnë çnderimin dhe frikacinë e El Cid.
• Garcia Ordoñez. Ai është armiku i El Cid.
• Alvar Fáñez «Minaya». Dora e djathtë e El Cid.
• Budalla. Kali i El Cid, dhe një nga më të njohurit në të kënduar.
• Colada dhe Tizón. Isshtë emri me të cilin njihen shpatat e El Cid.

Fragment i El cantar de Mio Cid

Për të përfunduar, ne duam të ju lëmë një fragment të El cantar de Mio Cid më poshtë në mënyrë që të dini se si është. Por gjëja më e mirë do të ishte ajo jepi një shans pasi është një nga veprat më të mira spanjolle të Mesjetës (dhe një nga veprat më të mira klasike të letërsisë spanjolle).

shitje

Kënga e Mio Cid ...

9,45 €

Shikoni marrëveshjen Shihni veçoritë

112 Lëreni luanin e Cid. Frika nga foshnjat e Carrión. Cid zbut luanin. Turp i foshnjave

El Cid ishte me familjen e tij në Valencia më i madhi

dhe me të të dy dhëndërit e tij, foshnjat e Carrión.

I shtrirë në një stol, Campeador flinte,

tani do të shihni se çfarë befasi e keqe u ndodhi atyre.

Ai ka shpëtuar nga kafazi i tij dhe luani ishte i lirë,

Kur e dëgjoi nga gjykata, një tmerr i madh u përhap.

Njerëzit e Kampeadorit përqafojnë petkat e tyre

dhe rrethojnë sediljen duke mbrojtur zotin e tyre.

Por Fernando González, foshnja e Carrión,

ai nuk gjen se ku të shkojë, gjithçka të mbyllur e gjeti,

ai u fut nën stol, aq i madh ishte terrori i tij.

Tjetri, Diego González, shpëtoi nga dera

duke bërtitur me të mëdhenjtë: «Unë nuk do ta shoh më Carrión.

«Pas një trare të trashë ai hyri me shumë frikë

dhe prej andej ai hoqi të gjithë tunikën dhe mantelin e ndyrë.

Të qenit në këtë zgjon atë që ka lindur në kohë të mirë

dhe sheh vendin e tij të rrethuar nga kaq shumë burra.

Çfarë është kjo, të themi, mesnadat? Çfarë po bën këtu? "

"Një frikë e madhe na ka dhënë, i nderuar zotëri, luani".

Mío Cid ngrihet dhe u ngrit shpejt,

dhe pa hequr petkun e tij, ai shkon drejt luanit:

kur bisha e sheh shumë, ai është i frikësuar,

koka u ul para Cid, fytyra e tij ra në tokë.

Campeador pastaj e mori atë për qafë,

si ta vendosë dikush që mban një kal në kafaz.

Të gjithë u mrekulluan me atë rast të luanit

dhe grupi i kalorësve në gjykatë u kthye.

Mío Cid pyet për dhëndërit e tij dhe nuk i gjeti,

megjithëse ai po i thërret ata, nuk përgjigjet asnjë zë.

Kur më në fund i gjetën, fytyrat e tyre janë pa ngjyrë

kaq shumë shaka dhe kaq shumë të qeshura të papara në gjykatë,

Mío Cid Campeador duhej të vendoste heshtje.

Të turpëruar ishin foshnjat e Carrión,

Ata u penduan shumë për atë që u ndodhi.