La letërsia aziatike gjithmonë është parë nga lexuesit dhe kritikët si enigmatike dhe çuditëse. Një karakter ekzotik i shoqëruar me një perceptim të Perëndimit, për të cilin letrat e Lindjes u desh shumë kohë për të mbërritur. Nga India, Kina ose Japonia, këto librat më të mirë aziatikë ndonjëherë ato fshehin histori të bollshme që, nga ana tjetër, na lejojnë të njohim dëshminë e një vendi të caktuar dhe kulturën e tij.
Librat më të mirë aziatikë ndonjëherë
Zoti i gjërave të vogla, nga Arundhati Roy
Në jug të Indisë, ekziston një vend i quajtur Kerala formuar nga qindra palma dhe kanale të rrënuara nga anije të vjetra orizi ku përtypen histori magjike. Me origjinë siriane, autori indian Arundhati Roy ishte përgjegjës për të paguar haraç për këtë tokë me Zotin e Gjërave të Vogla, një roman i botuar në 1997 me të cilin ai fitoi prestigjozen çmimi booker. Përgjatë faqeve, karakteri metaforik i autorit na zhyt në historinë e dy binjakëve të ndarë nga një tragjedi e ndodhur në 1963, jo pa realizëm magjik dhe një fund të jashtëzakonshëm.
Dreamndërr në pavijonin e kuq, nga Cao Xueqin
Konsiderohet si një nga kryeveprat e letërsisë kineze, Unë ëndërroj në pavijonin e kuq Wasshtë shkruar në mes të shekullit të XNUMX-të nga Cao Xueqin, një anëtar i dinastisë Qing. Një libër që është dëshmia më e mirë e një epoke përmes perceptimit të autorit për gratë që formuan jetën e tij, rendin hierarkik të shoqërisë kineze në atë kohë dhe, për këtë arsye, ngritjen dhe rënien e dinastisë së tij. Një klasik i tërë.
Netët arabe
Askush nuk e dinte se cilët autorë i kanë shkruar, por e vërteta është se kur Mijë e Një Natë mbërritën në Perëndim në shekullin e XNUMX-të, asgjë nuk ishte më e njëjta gjë. Bota u pushtua nga ato histori të qilimave magjikë, pazareve shumëngjyrëshe ose gjenive të mbyllur në një llambë të orkestruar nga dinakëria e Scheherazade, vajza që çdo natë i tregonte sulltanit një histori të re që të mos i priste kokën. Vjen nga vende si India, Siria ose veçanërisht Persia, Netët arabe ata na transportojnë në atë Lindje magjike që të gjithë dikur e kemi ëndërruar.
Bijtë e mesnatës, nga Salman Rushdie
Konsiderohet si një nga autorët më të diskutueshëm në historiSalman Rushdie, të paktën për disa fanatikë iranianë të cilët vetëm po e ngrenë çmimin në kokë pas botimit të 1988 të Vargjeve Satanike, ishte i njohur në të gjithë botën pas lëshimit të Fëmijët e mesnatës. Vepra, një ode ndaj post-kolonizmit dhe realizmit magjik, tregon historinë e Saleem Sinai, i lindur në mesnatë 15 gusht 1947, datë në të cilën India arriti pavarësinë nga Perandoria Britanike. Libri fitoi si Çmimin Booker ashtu edhe Çmimin Memorial të Black Tait James.
Tokio Blues, nga Haruki Murakami
Nëse ka një autor aziatik për t'iu përkulur, ai është Murakami. Kandidati i përjetshëm për Çmimi Nobel në Letërsi na ka lënë disa nga tregimet më të mira japoneze, në gjysmë të rrugës midis magnetizmit, misterit dhe intimitetit që karakterizojnë këtë autor. Megjithëse veprat e tij mund të ndahen fare mirë në ato më realiste dhe të tjera më metafizike, neve na mbetet Blues të Tokios, ajo ode për rininë e mishëruar nga një trekëndësh i brishtë dashurie në Japoni në vitet '60.
Arti i Luftës, nga Sun Tzu
Disa libra mund të jenë botuar shumë kohë më parë, por thelbi i tyre mbetet i përjetshëm. Ky është rasti i Arti i luftës, libër shkruar diku në shekullin e XNUMX para Krishtit nga strategu ushtarak kinez Sun Tzu, i cili gjatë gjithë faqeve të këtij manuali jetësor analizon operacionet e nevojshme për të imobilizuar armikun tuaj, për të paraprirë sulmet dhe për të përmbushur objektivat tuaja. Ndikimi i librit ishte i tillë që shkollat e biznesit e përdorin atë si një Bibël të veçantë kur formojnë strategjitë e tyre të korporatave.
The Good Star Club, nga Amy Tan
La diasporë është bërë një temë e përsëritur në letërsinë e dekadave të fundit. Në rastin e brezi i parë i emigrantëve kinezë në Shtetet e Bashkuara, një nga librat më të mirë është Klubi i mirë i yjeve, debutimi i shkrimtares Amy Tan që ishte një sukses në 1989. Bazuar në historinë e vetë prindërve të saj, Tan na tregon në këtë roman takimin e katër grave kineze që sapo kishin mbërritur në San Francisko në 1949 dhe pasditet e mallit për një tokë në të cilën nuk do të ktheheshin më kurrë.
Dëbora e pranverës nga Yukio Mishima
Mishima ishte një nga autorët më të diskutueshëm të shekullit të XNUMX-të. Një pilot i zhgënjyer, misterioz dhe i vrenjtur që shpërtheu bukurinë e universit të tij në veprat e tij. Para vetëvrasjes së tij në nëntor 1970 pas një riti të lashtë samurai, shkrimtari la trashëgim botuesin e tij tetralogjia Deti i pjellorisë, saga përfundimtare letrare e Japonisë së shekullit të XNUMX-të. Vëllimi i parë, Bora e pranverës, është një histori dashurie midis dy të rinjve të fisnikërisë japoneze në muajt pas vdekjes së Perandorit Meiji.
Toka e Mirë, nga Pearl S. Buck
Vajza e misionarëve, Buck jetoi në Kinë deri në moshën dyzet vjeç, duke u bërë një pasqyrë besnike e një kulture shumë larg standardeve perëndimore. Toka e mirë, punë me të cilën ai mori Çmimi Pulitzer në 1932, autori eksploron Kinën e kujtimeve të saj përmes historisë së tre brezave të një familje fshatare në agimin e Revolucionit Kinez. Një roman që na lejon të dimë vështirësitë dhe fatkeqësitë e një popullsie kineze që shtriu pjesën më të madhe të një shekulli të XNUMX-të që do të ndryshonte përgjithmonë fatin e gjigandit lindor.
Ata vranë babanë tim së pari, nga Loung Ung
Përtej Indisë, Japonisë ose Kinës, Azisë Juglindore dhe vendeve si Vietnami, Malajzia ose Kamboxhia kanë shumë histori për të treguar. Lidhur me këtë të fundit, libri më përfaqësues është Së pari ata e vranë babanë tim, shkruar nga aktivisti kamboxhian Loung Ung bazuar në një fëmijëri të shënuar nga Regjimi gjenocid i Pol Potit duke udhëhequr Khmer Rouge. Kujtimet e Ung tërhoqën vëmendjen e Angelina Jolie, e cila bëri një përshtatje filmi.
Cilët janë librat më të mirë aziatikë që keni lexuar?