چارلس بيوديلئر، شاعر ، ناول نگار ، آرٽ نقاد ۽ فرانسيسي ثقافت جو هڪ عظيم مقام ، مان هڪ ڏينهن ۾ Parisائو هوس جيئن ا1821 XNUMX ۾ پيرس ۾. کيس جديد شاعري جو والد سمجهيو ويندو هو ۽ هن جو حوالو ڪم آهي بڇان جا گلن, 1857 ۾ شايع ٿيل. ا Today مون چونڊيو آھي 5 نظريا توهان جي يادگيري ۾ پڙهڻ.
Index
5 نظريا
پگهار جي دعا
پنهنجن شعلن کي مرڻ نه ڏي.
منهنجي ٻوڙا دل گرم ڪر
رضاڪاري ، ظالم عذاب!
دووا! دعا گو ايڪساڪس!
هوا ۾ ديوي تريل ،
اسان جي زير زمين کان باهه ،
هڪ ضايع ٿيل روح ٻڌو
جيڪو تنهنجي اڳيان لوهي گيت بلند ڪري ٿو ،
رضاڪاراڻه ، منهنجي راڻي ٿي!
مينڊيز ماسڪ وٺو
گوشت ۽ بروڪيڊ مان ٺهيل ،
يا مون کي پنهنجي گهري خوابن کي دٻايو
فارم ۽ صوفياتي شراب ۾ ،
رضاڪاري ، لچڪدار پران!
تباهي
مون کان سواءِ رعايت جي بغير شيطاني ناراض ٿيو.
منهنجي چوڌاري بحري اڏامندڙ هوا وانگر.
مون ان کي نگليو ۽ محسوس ڪيو ته منهنجي ungsنگهن ٻري ٿي وئي
خواهش جو ، اھي مجرم ۽ لامحدود ڀرڻ.
وٺو ، ڪڏهن ، ڇو ته توهان منهنجي آرٽ جي محبت بابت knowاڻو ٿا ،
سڀ کان وڌيڪ جاڳندڙ عورت جي ظاهر مان ،
۽ زنا جي چٽي نموني جو حل
منهنجي چپن خراب ٿيل فلٽرن کي استعمال ڪيو.
خدا جي نظر کان پري ، هو مون کي هن وانگر وٺي ويندو آهي.
ڪمائڻ ۽ مرڪز کان ٿڪائڻ ، ختم ٿيل مرڪز
بوريت جي گہرے ۽ اڪيلو ميدان مان ،
۽ منهنجي اکين اڳيان اڇلائي ، مونجهاري سان ڀريل ،
داغيل ڪپڙا ۽ زخم آزار ،
۽ خوني سامان جيڪو تباهي ۾ رهندو آهي!
مون اڃا تائين نه وساريو آهي ...
مون کي اڃا تائين نه وساريو آهي ، شهر جي ويجهو آهي ،
اسان جو اڇو حويلي ، نن quڙو خاموش ،
ستوڪو پومونا ۽ قديم ايفوڊائٽ
هڪ معمولي ڏاڪڻ جي پويان هن جي سخاوت کي لڪائڻ ،
۽ سج ، ٻرندڙ ۾ ، چمڪندڙ ۽ شاندار
اهو ، شيشي جي پويان جتي ان جون شعاعون ٽُٽي ويون ،
لڳي ويو ، عاليشان آسمان ۾ وڏي شاگرد ،
اسان جي ڊگهي ۽ اڪيلائي رات جي ماني تي غور ڪرڻ لاءِ.
هن جون خوبصورت ڊگهي عڪاسي ڪندي
ٽوئن بلائن تي ۽ بيهجي ٽيبل تي.
بي وفائي
اها هڪ خوبصورت ۽ شاندار عورت آهي ،
ته شراب ۾ وار پنھنجي وارن کي ڇڏي ٿو.
پيار جا پن ، من جا زهر ،
اهي توهان جي گرينائيٽ چمڙي تي داخل ٿيڻ کان بغير slipرڻ لڳا.
هو موت ۽ ڏاهپ بابت مذاق ڪندو آهي:
راکشس ، جن جي دل breakاڙيندڙ ۽ سخت هٿ ،
هن سدائين پنهنجي عزت واري راند ۾ ، عزت ڏني آهي ،
انهي مغرور بدن جي بي قدري.
ديوي وانگر ھليو ، سلطانا وانگر پاسو ؛
هڪ محمدي ايمان خوشيءَ ۾ جمع ڪري ٿو
۽ کليل هٿن سان جيڪي سينه بيٺا آهن
هن جي نظر سان هو مارجڻ واري نسل کي دعوت ڏئي ٿو.
يقين ڪر ، يا اڃا تائين ، بهتر knowاڻو ، هي بي جان ڪنوار ،
لازمي ، جيتوڻيڪ ، دنيا جي مارچ ۾ ،
اها جسماني خوبصورتي هڪ عظيم تحفو آهي
ڪير knowsاڻي ٿو ته ڪيئن سموري بدنامي کان صفا حاصل ڪجي.
جيترو دوزخ جيترو ، پليجي نظر انداز ڪري ٿو ،
۽ جڏهن رات وڃڻ جو وقت ايندو آهي.
هو موت جي منهن تي سڌو نظر ايندو ،
هڪ نئين newbornاول وانگر - نفرت يا افسوس کان سواءِ.
پوشاڪ جو ميٽامورفوس
عورت ، حالانڪه ، پنهنجي اسٽرابيري وات مان
انگار جي وچ ۾ سنگ وانگر لکندڙ
۽ سخت سينسر تي پنھنجو سينو ڪوڙڻ
اهو چيو ته اهي لفظ مشڪ سان رنگيل آهن:
«منهنجا لب و areيل آهن ۽ آئون سائنس knowاڻان ٿو
بستر جي تري ۾ شعور وڃائڻ ،
مون پنهنجي فتحياتي سينن تي س theو آنسو خشڪ ڪيو.
۽ مون کي نن laughڙي کلڻ سان پراڻو کلڻ.
انهن لاءِ جيڪي مون تي غور ڪن ٿا جاگ ۽ ننگا آهن
مان سج ، چنڊ ، آسمان ۽ تارن جي جاءِ بدلائيندو آهيان.
مان آهيان ، منهنجو پيارو عقلمند انسان ، سو لطف ۾ سکيا
جڏهن مون هڪ ماڻهو کي منهنجي خوفناڪ هٿن ۾ دٻايو
يا جڏهن ٻلين تي آئون پنهنجو سڪون abandمائي ڇڏيان ،
شرم ۽ بي عزت ۽ نازڪ ۽ مضبوط ،
اھو انھن احاطن ۾ جيڪي جذبات کي ڇڏي ڏين ٿا ،
مون کان بي نياز ملائڪ گم ٿي ويا هئا.
جڏهن هن مروه منهنجي هڏن کان چوسيو هو
۽ وڏيءَ ڪاوڙ سان مان هن ڏانهن رخ ڪيو
هن کي پوئتي چمڻ لاءِ ، مون صرف ڏٺو
پيپ سان ڀرڻ ، هڪ چپڙي واري ٿلهي چمڙي.
مون برفاني دهشتگردي سان ٻنهي اکين کي بند ڪري ڇڏيو
۽ جڏهن مون انهن کي ان وضاحت ڏانهن کولڻ چاهيو هو ،
منهنجي طرف کان ، مضبوط منھن جي بدران
جيڪو لڳي ٿو ته منهنجي رت جي فراهمي ٺاهي وئي هئي ،
سخي جا ٽڪرا الجھن ۾ ٽڪرايا
جن مان موسميات جا چڪر لڳي ويا
يا هڪ پوسٽر وانگر ، لوهه جي هڪ ڇيڙي جي تري تي ،
اھو سياري جي راتين تي واءُ لڳندو آھي.
2 تبصرا ، پنھنجو ڇڏ
بودلسيءَ جي شاعري موسيقي جي دلين کان مڪمل آهي ۽ بعد ۾ لکندڙن کي تمام گهڻو متاثر ڪيو ، جيڪي هن لکڻين کان پري رهڻ جي باوجود ، ان جي آوازن سان سلهاڙيل هئا.
برڪت شاعر چارلس بوديلئر