Caecilia Meireles ut natus hodie die in MCMXI Urbs Fluminensis. Ea magister et diurnarius fuit et unus ex optimis poetarum Americanorum Australium saeculi XX censetur. Fuit Brazilian modernismi itemque romanticismi magnam vim habebat. Primam carminum collectionem edidit anno aetatis XVIII, multaque praemia ac recognitiones accepit. Erat autem Fundatoris primi Liberi Bibliothecae Rio de Janeiro. Et hoc est, delectu carminum by hbro jussit.
Cecilia Meireles
effigies
Hanc faciem hodie non habui;
tam placidus, tam tristis, tam tenuis;
neque oculos tam vacuos;
nec amara labellum.
Manus has non habui sine viribus;
ita desiit et frigidum et mortuum;
Non hoc corde
ne illud quidem.
Ego hanc mutationem non animadvertit;
tam simplex, tam vera, tam facilis;
In quo speculo tibi impetro lost
imaginem meam?
resurrectionem
Noli cantare, neque cantare, quia naufragi de longe veniunt;
captivi, luscus, monachi, oratores;
pyrobolis mortis.
Fores iterum ac frigora lapidum ;
gradibus;
et cum veste nigra, duae illae manus antiquae.
Lucernae mobilis et flammae fumantiae. et libris. ET
scripturas.
Noli cantare, no Quia tuus music
voce audita. recens mortuus sum, adhuc
cum lacrimis.
Abscondite aliquis verbera mea conspuit.
Vidi igitur iam sero esse.
Et sol mane pedibus meis, et muscae ambulant.
Et stillavit lentum saliva dentibus meis.
Noli cantare, quia crines tortis, nunc,
et ante speculum sum et bene scio me esse procursu.
pueritia
Acceperunt SOLARIUM vectes
unde domus conspecta est.
Vectes argentei.
Et lemon ligna ceperunt in umbra
ubi arcus musicorum advolvit
rubicunda formicae.
Et tulerunt domum viridi tecto
cum testa antra
et fenestris vitreis inquinati florum.
Et tulit senex piano domina
lusit, lusit, lusit
pallida sonata.
Palpebras veteris somnia tulerunt;
et solum memoriam reliquerunt
et vena lacrymarum.
Suggestion
Quid accidit sic
serenus, liber, fidelis.
Flos impletur sine interrogatione.
Undo id est violentum, quod indifferentia exercet.
Lunam, quae sponsam et sponsam ambit et amplectitur
ad frigora iam milites.
Etiam hac nocte aerem: susurrantes
silentia, plena natalibus ac
petala.
Aequalis constitit saxum, dilato fato servata suo.
Et nubes
lux et pulchra, vivendo ex nunquam decente.
Cicada in sua musica ardet, camelus ruminans
longa solitudo;
Aui quaerenti finem mundi, bovi eunti
innocentia ad montem.
Ita fit, quicquid serenum, liberum, fidele.
Non sicut ceteri homines.
Autumnus carmen
Dimitte me, folium siccum;
Non possum tibi curae
Veni ad amorem in hoc mundo
atque etiam amorem perdidi.
Quid usus florum texendi?
in arenas terrae
si essent homines dormientes
in corde suo?
Et non potui levare!
Clamo quod non facere
et propter hanc infirmitatem
est quod tristis sum et infelix.
Da veniam, folium siccum!
Oculi mei sine viribus
vigilantes et orantes pro illis
non resurgent.
Autumnus es folium
quod per hortum volat.
Relinquo tibi desiderium meum
optima pars mei.
Eo et sic
certa quam inutilia omnia.
Omnia vento minus;
minus quam folia in terra.
ratio
Cantabo quia nunc est
Et vita mea est plena
Non sum gauisus nec tristis sum;
poeta sum.
Frater fallax rerum;
nec gaudium nec cruciatum sentio.
Eo per noctes et dies
in ventum.
Si destruo vel si aedifico,
si maneo vel undo;
-Nescio, nescio. Nescio si maneo
or gradum.
Scio, cano. Et canticum omne est.
Pinna rithima aeternum habet sanguinem.
Et una die scio me obmutescere;
-Nil plus.