Siwarê Olmedo

Siwarê Olmedo ew şanoyek e ku di hundurê dramaturjiya Kastîlî de pêş û paşê nîşan dike. Di navbera 1620 û 1625-an de ji hêla Lope de Vega ve hatî nivîsandin, ew wekî trajîkomedyaya damezrîner tête hesibandin. An jî qe nebe perçê yekem ku tê de her du hêman ji hêla nivîskarekî ve "bi tevahî" tevlihev dibin.

Vî awayî, nivîs bi zelalî arketîpa karakterên hevpar di nav pîlanên Serdema Zêrîn a Spanî de destnîşan dike. Heya radeyekê, ev taybetmendiyên leheng û dijberên vegotinê bi hêz -bi hin guhertin- heya roja îro jî berdewam dikin.

Nivîskar

Ji derveyî ku helbestvanek berbiçav bû, ewXebata dramatîk a Lope de Vega Carpio cihê wî di dîroka wêjeyê de girt. Ew li Madrid di 25ê Çiriya Paşiyê ya 1562 de, li heman bajarê ku 72 sal şûnda, di 27ê Tebaxa 1653 de miribû, hate dinê. Bi Tirso de Molina re, ew berpirsiyar bû ku ji komediya tevliheviyê re teşeya teqez bide, pir xweş di dema barokiya berberî de.

Ew di nav hemdemên xwe de ji nedîtî ve nehat, berevajî, wî her gav dizanibû ku di çarçoveya dema xwe de çawa tê dîtin. Di heman demê de, wî bi Francisco de Quevedo û Juan Luis de Alarcón re hevaltiya mezin çêkir. Her çend pêşbaziyek wî ya mezin hebû digel Miguel de Cervantes, di navbera wan de rêz hate girtin. Lêbelê, ew bi bêçareserî li dijî Luis de Góngora bû.

Jiyanek tijî alozî

Jiyana wî bixwe mîna senaryoyek dramatîk xuya dike: karên pir hezkirî, mehkûmkirî ku demekê li xerîbiyê bimîne, jinebiyek ... Serpêhatiyên Lope de Vega hêjayî gelek karakterên wî ne. Piştî jiyanek tijî rabûn û rûniştin û gelek "tiştên dîn", wî di dawiyê de hilbijart ku xwe bike keşîş.

Lêbelê, dilsoziya wî ya ji Xwedê re nehişt ku ew tevgerên xweyên "gumanbar" bidomîne. Mînak: bi Marta de Nevares, jina 25-salî ya ku ji 13 saliya xwe ve zewicî ye hez dike. Bê guman, "çîroka fermî" "namûsa" xwe diparêze ku wekî evîndarê dawîn ê helbestvan were hesibandin.

Siwarê Olmedo, Karekî piçûk?

Hûn dikarin pirtûkê li vir bikirin: Siwarê Olmedo

Lope de Vega wî girîngî zêdetir neda vê afirandina xwe. Wî negihîşt ku çapa çapkirî bibîne (çapa yekem heya piştî mirina wî dernakeve). Wekî din, destnivîsa orîjînal demek winda bû, bêyî ku şanoger jê xemgîn bibe.

Rexnegirên dema wê jî wê hêjayî notkirinê nedîtin. Di rastî, Heya dawiya sedsala XNUMX-an ew bi tenê karekî din bû di nav kataloga mezin a nivîskarê Madrîdê de. Heya salên 1900î ne ku ev têgihiştin guherî. Di xebatê de hate îddîa kirin ku radibe ser kategoriya bingehîn a di nav dîroka gerdûnî ya hunerê de.

Danasîna trajîkomedy

Wekî ku berê li ser rêzikên jorîn şîrove kir, heya hatina Siwarê Olmedo têgîna şanoya trajîkomîk tune bû. Dramas, -ku di pir rewşan de karesat bûn- an komedî hatin kirin. Ji ber vê yekê, kenîna bi bêbextiyan ramanek bû ku ne nivîskar û ne jî gel jê re amade ne bûn.

Helbet, Lope de Vega karî her du hêmanan bi serfirazî li hev bîne. Her çend bi gelemperî, di dema pêşxistina planê de, her yek ji hev cuda derbas dibe, bêyî ku bi rastî tevliheviyek çêbike. Tevî vê rastiyê ku gel dikare ji destpêkê ve ji bo protagonist qedandinek ne pir guncan intuit bike.

Karekî pêşbînîkirî?

Dibe ku ev sedemek e ku hem rexneya Barok - ramanek serdest heya dawiya Romantîzmê - û nivîskar jî xwe hesiband Siwarê Olmedo wekî perçeyek piçûk. Ji rêzikên yekem diyar e ku tenê çarenûsa gengaz a ji bo karakterê sereke mirin e.

Wekî din, girîngiya ku di dawiya vegotina Serdema Zêrîn a Spanishspanyolî de ji dawiya sosret re hatî dayîn, nayê vegotin. Wekî din, ev alî di nav hunerên şanoyê de hesas hate hesibandin. , Ji xeynî montajên vî karî (her dem şahînet), kes bi taybetî bi biryara dawîn matmayî namîne.

Arketîp

Siwarê Olmedo li dora sê tîpên bêkêmasî diyarbûyî dizivire:

• Qehreman Don Alonso, siwarekî hêja, wêrek û birûmet e; nimûneya hemî xisletên ku ji mîrza hêvî dikin.
• Doña Inés, eleqeya evînê vedibêje. Xatûnek sinifî, dilsoz û xwedan otorîteyek rêzdar (ji hêla bavê wê, Don Rodrigo ve tê temsîl kirin).
• Don Rodrigo, dijberê çîrokê ye, bêşeref û xayîn e.

Karakterên duyemîn

Trio-ya protagonîstan bi karakterên din re, ku ew jî bersiv didin arketîpên girtî, bi wan re têne. Di nav wan de: Tello, karmendê Don Alonso, bûfona dîrokê ye. Ji ber vê yekê, diyalog û kiryarên we berpirsiyar in ku hûn ji temaşevanan bikenin.

Li tenişta harlequin Fabia, pimp ku evîniyê hêsan dike radiweste. Her çend hin rêzikên wê komîk in jî, rewşa wê wekî sêhrbazê diqedîne ku wê vediguherîne kesayetek tarî û şeytanî.

Li aliyê dijmin, Mendo, karmendê Don Rodrigo, senteza têgînên xebata li tenişta kesek xerab eber. Heya radeyek, ku ew rasterast berpirsiyar e ku dibe sedema mirina karakterê sereke.

Ziman

Derveyî arketîpên li jor hatine vegotin, yek ji nûbûnên ya Siwarê Olmedo ew nebûna cûdahiyên di navbera tîpan de ye. Bi gotinên din, di vê xebata Lope de Vega de şêweya serdest di vê serdema dîrokî de nehatiye şopandin. Li cihê ku "esilzade û gelemperî" bi rengek eşkere cihêreng dihatin temsîl kirin.

Ya ku bi rastî diyarker e, rola ku yek û yeka din di nava pêşxistina planê de lîstî ye. Tenê cûdahiyên berbiçav di awayên axaftinê de ne. Bi xebata ku bi tevahî di beytên heşt-risteyî û rîwaya konsonantî de hatî nivîsandin, cotê pêşeng her dem serî li kesayetên rewanbêjî yên mîna mecazî û anafora dide.

Jesters

Tello û Fabia, nûnerên "tebeqeyên jêrîn", dirûv û sade diaxifin. Ev awayê derbirîna xwe hê bêtir rola wan a wekî "bufon" ên di çîrokê de berbiçav dike. Bi vî rengî, Lope de Vega girîngiya hindik a ku ew bi zimanê safîbûyî ve dide nîşandin Siwarê Olmedo.

Fonksiyona exlaqî?

Di dema sedsala heftemîn de jî, Hunera berberî mecbûr bû ku fonksiyonek hin exlaqî bicîh bîne. Ji ber vê sedemê, Lope de Vega, ji jiyana xwe ya tijî tang û nakokî wêdetir, ji vê daxwazê ​​xilas nebû. Siwarê Olmedo tevî hin nuansan jî ne îstîsna ye

Welê, trajedî jiyana protagonist digire (bêyî ku bi rastî heq bike), yên ku neheqiyê dikin cezayê xwe digirin. Bi heman awayî, yên ku sêrbaziyê dikin da ku bigihîjin armancên xwe, ji bo wêrekbûnê bihayek zêde giran didin.