Die vyf
Hierdie artikel is nie aktueel nie omdat Heruitgawes van Enid Blyton se klassieke is al 'n rukkie in boekwinkels. Eerstens kom die oorspronklike tweedelige kompilasies op die beroemdste koshuise van baie meisies soos ek: Malory Towers y Santa Clara. Dan die nuwe uitgawes van hierdie versamelings en ook dié van Die vyf.
Ek hou ongeveer vier of vyf boeke van Die vyfEen daarvan is op die foto, en ek was gelukkig dat hulle my 'n paar jaar gelede die twee bundels gegee het wat ek genoem het. Ek het hulle in een somer verslind, tot in my veertigs. Destyds was daar sprake van die aanpassings van sy tekste aan die nuwe polities korrekte tye van vandag. Die eerste wat dit gedoen het, was natuurlik die Britte. Maar ek het nie lank gelede gelees nie Hierdie artikel. En in elk geval ...
Ek probeer regverdig en minimaal besorg wees ('n saak van beginsel en sekere korwe wat ek ly) as ek die terme "korrektheid" en "politiek" in dieselfde sin sien. As die regstelling ook taalkundig is, tik 'behuisingsoplossings', lei die urtikaria my tot allergieë van verskillende grade. So Ek is versigtig voor enige soort pirouette of taalkundige grimering dat ek is.
Ek het Blyton gelees - of die Tintin-strokiesprente (wat 'n ruk gelede ook sy eie weergawe laat val het) - toe ons nie so korrek was nie en taal nie 'n politieke instrument was soos nou nie. Ek het dit gelees as 'n meisie in die sewentiger- en tagtigerjare, van 'n stad La Mancha en van 'n skool vir nonne. En in La Mancha is ons gewone mense, soos die terroir.
Die vierde boek in die Santa Clara-reeks
Dus, op nege, tien of elf jaar oud lees ons logieserwys sonder om 'n goeie tyd deur te bring (al dan nie) met die leeswerk. Y Ek het die beste oomblikke gehad met die gemmerbroodkoeke, die aanduitstappies, die lacrosse en die duisend en een gemors, onheil en truuks wat die Engelse meisies van Santa Clara en Torres de Malory gemaak het. En ek het in al die grotte weggekruip en al die raaisels van Kirrin ondersoek wat Jorge, sy neefs en hul hond Tim op hul avonture vergesel het.
Ek sal dit byvoeg Ek het dieselfde pret gehad met William Brown van Richmal Crompton, nog 'n hedendaagse Britse Blyton. Ek het 'n boek van hom geërf wat van my vader was en dit het my gefassineer. Later het hulle my meer gegee. Ek stel my voor dat Guillermo Brown nou die politiek foutiefste kind is wat daar kan wees.
Hoe dit ook al sy, die feit is dat 'n mens ouer word, bly lees en leer dat vrouehaat of rassisme in Blyton se boeke volop is. Boonop was haar literêre kwaliteit twyfelagtig en daarom word sy as 'n tweedeklasskrywer beskou. Dit is ook in die negentiende eeu in die Groot-Brittanje gebore van ryk en kolonies hier en daar. Hy is in die 60's dood weg van die mentaliteit en nuwe visie van huidige konsepte.
Met ander woorde, die ewige debat het weereens toegepas op enige skrywer met, laat ons sê, een of ander vlek op sy lêer duur voort. Het daardie styl en manier van stories vertel invloed gehad in die gedagtes van kinders en jeugdiges dat ons dit dan gelees het? Ek kan net vir myself antwoord: geen idee nie. Kan u dit onbewustelik doen? Miskien, maar dit lyk vir my dat ons nie as lesers nie, maar as mense, 'n produk is van wat ons lees, leef en waarneem, behalwe vir ons opvoeding en omgewing.
Sommige van my boeke uit my kinderjare en voor-adolessensie
Ek het ook die boeke van Blyton gelees hulle verkoop steeds goed, omdat sy heelal en ontwerp orde het. Die struktuur daarvan is klassiek en die essensie daarvan het nie verander nie, hoewel dit gedoen is wat sommige "aanpassing" noem, ander "snoei" en ander "sensuur". Ek vra myself net die volgende vrae af:
Dat ek pret gehad het met hul stories? Ongetwyfeld. Wat kan my lees verbeter? Ook. Dat ek 'n probleem gehad het met begrippe wat verkeerd verstaan of vertolk is? Wel nee. Dat ek onlangs hierdie literêre en persoonlike swakhede van hierdie skrywer raakgesien het? Óf.
Ek lees die verhale van Calleja, van Andersen of dié van die Grimm broers, dat met sensuur net so grillerig is. 'N Baie illustratiewe voorbeeld: my ma, 'n laerskoolonderwyseres, sit tydens die middagete die wonderlike bande van gedramatiseerde verhale wat beskikbaar was, op die radiokassette. Een daarvan was Barba Azuldeur Perrault. Die dramatisering was fantasties, met wonderlike akteurs en skrikwekkende musiek. Vandag sou ek enigiets gee om haar weer daar op te spoor.
Maar ek is nie minder of meer bang daarvoor nie. Ek dink ook nie dat ek op hierdie stadium in my film 'n psigopaat of 'n alkoholiese speurder sal word nie (Inspekteur Hole, altyd sy ...) omdat ek passievol is oor die swart genre. Ek eindig dus met 'n eenvoud: die konteks waarin u alles moet plaas. Die lewe is al eksplisiet genoeg in taal, feite en beelde. Wat belangrik is, is lees, wat en wat ook al, maar lees.
Ek lees ook The Five en Santa Clara, en dit is waar dat hulle vandag kan lees op die een of ander manier, net soos ons vandag verskrik is dat strokiesprente gemaak is van 'n jagter van diere, vergesel deur 'n swart man met diksieprobleme ( Ek praat van Eustaquio Morcillón), of dat Captain Thunder Moors vermoor het, of dat hulle in Tom Sawyer swart uitgekom het as slawe. En dit? Die geskiedenis kan nie verander word nie, en 'n goeie of onderhoudende roman sal nie ophou om dit te wees nie, net omdat dit met afgryse van die afgryse die sosiale werklikheid weerspieël in die tyd waarin dit geskryf is. Vir my moet hulle nie raak nie. As ek as tante sien dat iets van wat my niggies gelees moet word, is ek hier om vir hulle te vertel «Prima, Secunda, Tertia ... al sien u dat hulle in hierdie strokiesprent / hierdie roman / hierdie film sulke dinge doen 'n ding, dink dit nie eers aan u nie, doen dit hiervoor, daarvoor en daarvoor. En gereed.
(En ek het nie 'n bietjie gelag met Guillermo, die slegte ou nie ... wat 'n kind, 'n Karibiese orkaan aan sy sy, dit sal 'n bietjie somerwind wees).
Ek onthou nog 'die toebroodjies' wat THE FIVE vir 'n versnapering geneem het. Hoeveel smaaklike skoonheid het ek my met my Spaanse gedagtes in daardie toebroodjies voorgestel?
Daai toebroodjies was heerlik. O wee, dit is waar. Toebroodjies. Die vertalers het nog steeds nie die "toebroodjie" ingesit nie.
VOLGENS DITA HONDERD HONDERD
heeltemal saamstem, ek was ook 'n aanhanger van The Five, ook 'n aanhanger van Jules Verne. Ek is deur so 'n 'gesofistikeerde' taal 'gehalusineer'.
U het my herinner aan 'n baie goeie tyd van my kinderjare, nou is ek 35.
Dit was boeke wat my tante gehad het wat my tien jaar neem.
Een vraag, klink 'n paar romans van hierdie styl vir u bekend deur 'n meisie met 'n masker en 'n kort mantel? Ek het dit in my gedagtes, en die paar soektogte wat ek doen, alles behalwe wat vir my verskyn.
Dankie.
Fantomette as ek nie verkeerd is nie 😛
Dankie, João. Die artikel is inderdaad baie interessant.
Heeltemal eens, Mariola. Ek onthou net een ding toe ek die Five gelees het, en veral my geliefde Hollister van Andrew E. Svenson: dat ek soos 'n dwerg geniet het en dat die bladsye duisend deure oopgemaak het vir my lees van volwassenes op dieselfde tyd wat hulle besig was om te skep. die fondamente.
Hoe ek van u inskrywing gehou het, het my baie nostalgies gemaak. Dankie.
Dankie. Verheug om jou nostalgies, lysergies, energiek of misties te maak. Wat gaan ek jou vertel wat jy nog nie weet nie?
Sedert my kinderjare het ek hierdie boeke gelees waarop die skrywer kommentaar lewer, danksy die feit dat my ouer suster dit verslind het en my aangemoedig het om dit te lees. Ek het Santa Clara, Malory, the Five en Puck in my hande gehad.
Seksistiese taal in Los Cinco? Ana was nogal 'vroulik' in die klassieke sin en miskien skugter, maar Jorgina (Jorge, jammer) was die teenoorgestelde, en haar neefs het haar 'vreemdheid' gerespekteer en waardeer. Sy ouers was kortsigtig met Jorge se lewensbelangrike houding, maar hulle is as sodanig uitgebeeld. In werklikheid word Ana se oplettendheid nie juis afgekeur nie, voortdurend aangemoedig om moediger en dapper te wees.
Lewer ook kommentaar dat ek Malory weer gelees het; jy kan elke boek in minder as 'n uur rook, die waarheid is dat dit kort is. Ek kan sê dat ek nog geen enkele piepende frase opgespoor het nie. Meisies word aangemoedig om slim, dapper en selfversekerd te wees, weg van 'n tradisionele model.
Soms het ek die gevoel dat ons dit met sigaretpapier neem.
Goeie ontleding wat jy doen. En dit is nie dat ons die gevoel het nie, dit is dat ons dit al lank met sigaretpapier neem.
Nie net deur die sogenaamde klassieke te lees nie, vorm ons ons literêre kriteria.
Ek is opgewonde oor u vriendelikheid en vir die volgende leser wat my ook die skakel gee. Opgewonde, jy weet nie in watter mate nie. Ek bedank u uit my hart dat u my 'n stuk van my kinderjare teruggegee het wat vir my baie beteken. Ek kon nie die dag beter begin het nie. En nooi u hiervandaan uit na alles wat nodig is vir hierdie besonderhede. Dankie dankie dankie.
Dit was my verskriklike Blue Beard.
Ek sal kyk of ek meer kan kry.
Luis, inderdaad baie dankie. Ek verwys na die antwoord wat ek Daniel vroeër gegee het. Ek is baie opgewonde en het al twee keer daarna geluister. Onskatbare reis betyds ...