Panayam kay Roberto Martínez Guzmán, may-akda ng itim na serye na pinagbibidahan ni Eva Santiago.

Ikinalulugod naming magkaroon ngayon sa aming blog Roberto Martinez Guzman, Orense, 1969, may-akda ng seryeng nobela ng krimen na pinagbibidahan ni Eva Santiago, at ang pinakamahusay na nagbebenta ng di-kathang-isip Mga Sulat mula sa Pang-aabuso.

«Para sa akin, ang bawat mambabasa na pumili ng isa sa aking mga libro ay isang pribilehiyo, sapagkat iniaalay niya ang kanyang oras at pagtitiwala sa akin. Nasa aking mga kamay na nais kong ulitin. At ang pagkumbinsi sa kanya ay isang hamon. "

Actualidad Literatura: Apat na aklat, dalawang genre at dalawang bida, isang kathang-isip, Eva Santiago, inspektor ng Pambansang Pulisya, para sa iyong serye ng krimen, at isang tunay, Montse, na may kathang-isip na pangalan, para sa iyong unang gawa, isang kuwentong hindi kathang-isip na may background matinding panlipunan, Mga sulat mula sa pang-aabuso. Ano ang koneksyon sa pagitan ng dalawa? Paano nagaganap ang paglipat mula sa isa patungo sa iba pa?

Roberto Martinez Guzman: Walang koneksyon at, karaniwang, walang tiyak na hakbang mula sa isa patungo sa isa pa. Ang mga letra mula sa pang-aabuso ay isang tren na dumadaan minsan sa isang buhay. Isang proyekto na nangangailangan ng isang serye ng mga kundisyon na napakahirap mangyari nang sabay: isang talaarawan na nakasulat sa ganoong sitwasyon at ang hangarin ng kalaban na maipakita, kahit na hindi ito nagpapakilala. Inilagay niya ito sa aking mga kamay at tila sa akin na hindi ko ito papayagang pumasa dahil mawawala ang isang natatanging dokumento. Ang dahilan na ito ang aking unang libro na ipinagbibili ay hanggang sa sandaling iyon ay hindi ko naisip na mailathala ang anumang isinulat ko, at hindi ko rin magawa ito kung ang Amazon ay hindi nakatira sa Espanya ilang sandali pagkatapos. Ibig kong sabihin na ang aking karera bilang isang nobelista ay hindi nakasalalay sa aklat na iyon, ngunit sa posibilidad ng sariling pag-publish na may mga garantiya na maabot ang isang malaking bilang ng mga mambabasa. Sumulat ako dati at nagpatuloy ako sa pagsusulat mamaya, isang talata lamang iyon.

AL: Ang mga manunulat ay pinaghahalo at binibigyang diin ang kanilang mga alaala at mga kwentong narinig upang lumikha ng mga tauhan at sitwasyon. Iba pang mga oras, tulad ng sa iyong unang libro, nagpapahayag sila ng isang totoong kuwento. Ano ang gumagalaw kay Roberto Martínez Guzmán? Ano ang nais mong mabuo sa iyong mga mambabasa?

RMG: Sa aking unang libro, naantig ako ng posibilidad na ilagay ang mambabasa sa sapatos ng isang babaeng inaabuso ng kanyang kapareha. Naiintindihan ko na ang aking trabaho ay ilagay ang pahayagan sa mga kamay ng mambabasa habang isinusulat ko ito at tatayo ako sa tabi niya upang ituro ang mga posibleng puwang naiwan ng mga liham na hindi naisulat upang mai-publish. Gayundin ang aking trabaho ay hindi upang hatulan kung ano ang nakalarawan sa kanila, ngunit upang ituon lamang ang pagkumpleto ng kuwento, na hinahangad na mabuhay ng mambabasa ang kuwento sa unang tao at, sa huli, siya ang humusga sa mga katotohanan.

Sa kabilang banda, sa aking mga nobela lagi kong nais na ang mambabasa ay makilala ang mga tauhan na maaaring kabilang sa kanilang pang-araw-araw na buhay. Sa palagay ko ito ay isang paraan na ang kuwento ay bumubuo ng higit na interes sa mambabasa at, sa kabilang banda, maaari nilang makilala ito nang mas madali. Ayoko ng mga character na hindi namin kailanman magkikita sa kalye. At oo, kinikilala ko na lumilikha ako ng maraming mga character mula sa isang tunay na tao.

AL: Ang iyong pinakabagong libro, Pitong Libro para kay Eva, na inilathala noong 2016, ang pangatlo sa alamat, ngunit, sa totoo lang, ito ang una, ito ang nagsasabi ng kwento ng iyong kalaban bago magpasya na maging isang pulis. Ipagpapatuloy ba nating mabuhay ng mga pakikipagsapalaran ni Eva Santiago? Babalik ba tayo sa kung saan ito tumigil pagkatapos Kape at Sigarilyo para sa isang libing? Babalik ka ba sa hindi kathang-isip?

RMG: Una sa lahat, hindi, hindi ako babalik sa hindi kathang-isip: ito ay isang napaka-tukoy na tren na nangyari minsan sa isang buhay. Hindi ako naghihintay ng pangalawang pagkakataon.

Tungkol sa inspektor na si Eva Santiago, mula sa simula ay naisip ko na ang lahat ng mga nobela ay nagtatapos sa sarili, independiyente sa bawat isa at mababasa ito sa anumang pagkakasunud-sunod, upang ang mambabasa ay hindi makaramdam na nakulong sa isang alamat, at iyon, kung ipinagpatuloy nila ito, magiging sila Ito ay dahil gusto niya talaga sila. Mula sa puntong iyon, hindi ko nararamdaman na nakatali dito, at marahil iyon ang dahilan kung bakit hindi pa ako nagpasya kung magkakaroon ng higit pang mga paghahatid. Sa halip, hindi ako nagpasya kung kailan. Sa prinsipyo, inaasahan kong maglaan ng maraming mga nobela dito, ngunit hindi ko alam kung ito ang susunod na libro o sa loob ng ilang taon. Hindi rin kung ilan ang magkakaroon. Ang masasabi ko ay lahat sila ay magiging mga kaso ni Inspector Eva Santiago, maliban sa isa, na magiging isang pagsasara ng nobela. Sa madaling salita, kung ang Pitong mga libro para kay Eva ay ang pinagmulan ng Eva Santiago, posible na may isang paghahatid na ang pagtatapos ng Eva Santiago.

AL: Ang unang libro sa serye ni Eva Santiago, Kamatayan nang walang Pagkabuhay na Mag-uli, Isinalin ito sa Italyano at Ingles, at ito ay isang bestseller sa Mexico, isa sa mga pangunahing merkado ng genre. Ang novel novel ng krimen ba ang nagtakda sa Orense na gumagana sa banyagang merkado? Nagbebenta ba si Galicia sa labas ng aming mga hangganan?

RMG: Ito ay hindi na nagbebenta si Galicia, ito ay na nagbebenta ng anumang lugar na maayos na nakatakda at totoo sa mga katangian nito. Malinaw iyon sa akin mula sa simula, na kung nais ko ang isang mambabasa, na hindi alam kung nasaan si Galicia, interesado sa kasaysayan at kinilala ang lugar, kailangan niyang maging matapat sa heograpiya, kaugalian at kaisipan mula sa mga tao. . Isa ako sa mga naniniwala sa kasabihan na walang mas unibersal kaysa sa kung ano ang mahigpit na lokal. At oo, ipagpalagay ko na ilang mga tao ang nakakaalam ng Galicia sa Mexico at gayon, sa panahon nito ito ay nangunguna sa mga pag-download ng ebook nang mahabang panahon.

AL: Isa sa iyong mga libro, Kape at Sigarilyo para sa isang Libing, ang pangalawa sa serye ni Eva Santiago, na-publish mo ito nang libre, na may mga Serial Book, na magagamit sa iyong blog at sa iba't ibang mga platform. Habang nai-post mo ito, nakipag-ugnay ka sa mga mambabasa, nagpatakbo ka rin ng isang paligsahan upang hulaan kung sino ang mamamatay. Kumusta ang karanasan matapos ang tagumpay sa pagbebenta ng Kamatayan at muling pagkabuhay? Ano ang nagmula sa eksperimentong iyon para kay Roberto Martínez Guzmán?

RMG: Naalala ko na hinarap ko ito ng maraming takot. Dahil sa ang katunayan na maaari itong magustuhan ng mas kaunti, ngunit higit sa lahat, dahil sa panganib na kainin ng unang nobela ang pangalawa. Ang kamatayan nang walang Pagkabuhay na Mag-uli ay nabili nang napakahusay at sa mahabang panahon, at madalas na nangyayari na, sa mga kasong ito, maraming mga mambabasa ang patuloy na nakikilala sa unang nobela. Mukhang hangal, ngunit nagtatapos ito sa pag-aakala ng isang mahabang anino na nakakubli sa lahat ng iyong nai-post pagkatapos. Sa puntong ito, marahil ang katotohanang ang Kape at Sigarilyo para sa isang Libing ay na-publish nang paunti-unti at sa loob ng ilang buwan ay pinagaan ang panganib na ito. Sa puntong ito, ang paligsahan upang hulaan ang mamamatay-tao ay naglalayon din na bawiin ang pansin ng mga mambabasa ng una at ituon sila sa bagong kuwentong iyon, kung saan mayroong isang mamamatay-tao na kailangang matuklasan.

AL: Nasaktan ka ba ng pandarambong sa panitikan? Sa palagay mo tatapusin natin siya balang araw?

RMG: Hindi, hindi ako nasasaktan, dahil hindi ko ito pinapakinggan. Seryoso, hindi ko pa nabibigyan ng gaanong kahalagahan. Kumbinsido ako na ang mga taong nagda-download ng mga pirated na libro, sa totoo lang, kung hindi nila ito magawa, hindi nila ito bibilhin ng ligal mula sa iyo. Sa kabaligtaran, naniniwala ako na ang sinumang mag-download ng isang pirated na libro ngayon ay magsawa sa mga sirang file, mga camouflaged na virus at iba pa sa ilang sandali at lilipat sa mga ligal na ebook. At sa oras na iyon, maaalala mo ang mga may akda na nabasa mong na-hack at nagustuhan.

Kumbinsido ako rito, o nais kong maging, sapagkat tila isang nawalang digmaan at napakahirap para sa pagtatapos nito. Marami pa kapag ang Latin America ay isang napakadulo na kontinente na madaling basahin at walang masyadong mapagkukunan upang bilhin ang mga ito (sa mga bansa tulad ng Venezuela imposible nang imposible). Lumilikha iyon ng isang napakalaking pasilidad upang ma-access ang mga pirated ebook. Ngunit hindi lamang ang mga pirata, pati na rin ang ligal na mga libreng pag-download. Upang mabigyan ka ng isang ideya Kape at sigarilyo para sa isang libing ay na-publish sa Play Store. Isang linggo na-presyohan ko ito, isang dolyar, upang mabilang ang pagkakaiba, at naibenta ang apat o limang kopya. Napaka, napakalayo mula sa mga numero nito, dahil bilang isang libreng pag-download, sa isang linggo, karaniwang mayroon itong pagitan ng dalawang libo at limang libong mga pag-download. Ganun ang sitwasyon.

AL: Anumang mga libangan o gawi kapag sumusulat? Mayroon ka bang mga tao kung kanino mo ihahatid ang iyong mga nobela bago gumawa ng pangwakas na pagwawasto sa kanilang mga mungkahi?

RMG: Higit sa kahibangan, ito ay isang ugali. Kadalasan nagsusulat ako sa computer, tama, naka-print, tama sa papel, pumunta sa file ng computer, itatama ito sa aking mobile, muling i-print ito, at muli, bigyan ito ng pass sa papel. Sa pagkakasunud-sunod na iyon at maaring ulitin ang isang hakbang. Ang lahat ng mga pagwawasto na kailangan ko hanggang sa umupo ako sa isang terasa, na nakapatong ang mga pahina sa aking kandungan, at wala akong nahanap na mas maipapahayag kong mas mahusay. Ugali ko iyon, pagwawasto sa sinusulat kong nakaupo sa isang terasa, nang walang pagmamadali, na may nakalimbag na teksto sa papel at isang kape sa harap nito.

At oo, syempre mayroon akong mga may-akda na nagsisilbing zero reader. Ang mga ito sa akin at ako sa kanila, dahil sa simpleng pagkakaibigan at pagsasama.

AL: Hindi ko kailanman hiniling sa isang manunulat na pumili sa pagitan ng kanyang mga nobela, ngunit hinihiling ko na makilala ka bilang isang mambabasa. Ano ang aklat na iyong natatandaan na may espesyal na pagmamahal, na inaaliw ka nitong makita ito sa iyong istante? Ang sinumang may-akda na iyong kinasasabikan, ang uri na bibilhin mo lamang ang nai-publish?

RMG: Masayang inaalala ko ang unang nobela na nabasa ko sa aking buhay, kahit na bilang isang bata: Another Turn of the Screw, ni Henry James. Nagustuhan ko ito nang labis na nag-spark ng aking interes sa pagsusulat ng mga kwento. Sa mga panahong ito, karaniwang binibili ko ang lahat ng nai-publish ng Karin Slaughter.

AL: Ano ang mga espesyal na sandali ng iyong propesyonal na karera bilang isang manunulat? Yung sasabihin mo sa mga apo mo.

RMG: Pinagbantaan ko ang aking anak upang hindi niya ako bibigyan ng mga apo, dahil hindi ako handa sa sikolohikal na maging isang lolo. Basta sa ngayon. Kaya't inaasahan kong kapag nahanap ko ang aking sarili sa sitwasyong iyon, marami pa akong mga sandaling hinaharap na sasabihin sa iyo. Sa mga nakaranas sa ngayon, maaari akong iwanang dalawa: ang araw na ang Kamatayan nang walang Pagkabuhay na umabot sa tuktok ng posisyon ng benta sa Amazon Spain, at isa pa na hindi ko inaasahan ng isang mahabang pagbaril, nang ang Institute of Knowledge Engineering ng Inilathala ng UAM noong nakaraang taon ang kanyang pag-aaral tungkol sa epekto sa Espanya ng Araw ng Libro at pinasiyahan na Pitong aklat para kay Eva ang naging nobelang krimen na inirekomenda ng mga mambabasa sa Twitter. Sa totoo lang, tuwang-tuwa ako.

AL: Numero ng isa sa mga benta sa Amazon, itinalagang manunulat ng kathang-isip na krimen, na pinahihirapan ang mga balikat, pinili mo para sa pag-publish ng desktop,… Iyon ba ang iyong sariling desisyon o napakahirap para sa isang malaking publisher na tumaya sa isang manunulat, kahit na ang isa ay naitatag na tulad ba kay Roberto Martínez Guzmán?

RMG: Taon na ang nakakalipas naisip ko na ang isang publisher ay hindi kailanman maglalathala ng isang hindi kilalang may akda na tulad ko, nang walang presensya sa media at nakatira sa isang maliit na lungsod tulad ng Ourense. At iyon ang dahilan kung bakit hindi ko naisaalang-alang ang paglalathala ng aking sinulat, dahil hindi ko nais na ang aking mga benta ay nakasalalay sa pag-akit sa aking mga kaibigan na basahin ako. Hindi, hindi ako nagbebenta sa aking mga kaibigan, ni hinihiling ko sa kanila na bumili ng anuman sa aking mga libro. Hindi ko kailanman nagkaroon, ni ayaw ko. Ngayon, ang lahat ay nagbago, ang ebook ay naging laganap at ang isang may-akda ay maaaring ma-access ang mga mambabasa, mayroon man silang suporta ng isang malaki, maliit o self-publishing na publisher. Kamatayan nang walang muling pagkabuhay hindi ko ito inalok sa anumang, ngunit dahil nagkamit ito ng kaugnayan sa mga listahan ng mga benta, hindi nagtagal ay napukaw nito ang interes sa ilan. Hindi ko nais na mai-publish ito, dahil sa sandaling iyon naisip ko na medyo nasunog na. Pitong libro para kay Eva ang lalabas sa isang publisher. Sa katunayan, ang kanyang interes ay isinilang noong sinimulan niya lamang itong isulat, ngunit sa huli ay hindi kami nagkasundo at hindi ko inisip na mai-publish ito mismo. Sa halip, ang Kape at Sigarilyo para sa isang Libing ay lumabas na may Mga Serial Book, sa puso, isang publishing house na nagsisimula pa lamang at nag-alok sa akin ng isang proyekto na umapela sa akin.

Ang katotohanan ay na kung ikaw ay naglathala ng sarili at nagbebenta, ang mga publisher ang lumalapit sa iyo at inaalok sa iyo ang kanilang edisyon. Isang bagay na lohikal, dahil ang kanyang negosyo ay ang pagbebenta ng mga libro. Maaari kong tanggapin o hindi ay nakasalalay sa promosyon na inaalok nila sa akin, sapagkat para sa akin, ngayon, ito ang susi para sa iyo na pumili para sa kanila o para sa sariling pag-publish. Ito ay katulad ng kapag ang isang tao ay walang kapareha, ngunit napakagandang mag-isa. Hindi niya kailangan na magkaroon ito, at kung balang araw ay sumasang-ayon siya na gumawa, ito ay dahil sa siya ay may kumpiyansa sa pakiramdam na siya ay magiging mas mahusay.

AL: Ang kababalaghan ng social media ay lumilikha ng dalawang uri ng mga manunulat, ang mga tumanggi sa kanila at sa mga sumasamba sa kanila. Mukhang malaki ang relasyon mo sa kanila. 136.000 na tagasunod sa Twitter. Ano ang makukuha mo mula sa social media? Ano ang positibo sa iyong buhay, sa iyong propesyon? Daig pa ba nila ang abala?

RMG: Ang 136.000 na tagasunod sa maraming taon na ako ay nasa Twitter. Ito ay lohikal dahil ang lahat ng promosyon ay nakasalalay sa akin. Kailangan mong pisilin ang social media nang higit pa sa nais mo. At ang Twitter ay isang panahon kung kailan ito ang pinakamahusay na pagtakas. Ngayon ay medyo lipas na sa panahon. Ang magandang bagay tungkol sa mga social network ay maaari mong ipakilala ang iyong sarili nang hindi nakasalalay sa mga third party at ikaw ay direktang makipag-ugnay sa lahat ng mga mambabasa na nais na gawin ito. Ito rin ay isang mapagkukunan ng kasiyahan, kapag may nagsabi sa iyo na tumulog ka ng maraming oras o, tulad ng sinabi sa akin ng isang mambabasa isang araw, na pinabasa mo siya sa kalye. Ito talaga ay isa sa mga magagaling na kasiyahan na ibinibigay sa iyo ng pagsusulat at na bumabawi para sa lahat ng mga problema, na mayroon din. Ang masamang bahagi ng mga network ay inaagawan ka nila ng maraming oras na kailangan mong isulat.

AL: Posible ba, sa mga oras na ito, upang mabuhay sa pamamagitan ng pagsulat?

RMG: Oo, may mga tao na ginagawa. Ngunit syempre, bukod sa gusto mo ito, kailangan mo ng higit pa o mas malawak na karera, isang tiyak na garantisadong promosyon at maglakas-loob pa akong sabihin na kinakailangan na ang iyong mga libro ay isinalin sa maraming mga wika. Sa anumang kaso, depende rin ito sa kung ano ang kailangan mabuhay ng bawat isa. Mayroong mga tao na tumira para sa kaunti at mas madali itong makagawa ng lakad at may ibang mga tao na nangangailangan ng mas maraming kita at nahihirapan na bigyan ang pagsingil sa dalawang paraan.

AL: Digital na libro o papel?

RMG: Sa papel, kahit na sa huli, palagi akong napupunta sa pagpili ng ebook para sa kaginhawaan.

AL: Upang isara, tulad ng lagi, tatanungin kita ng pinaka-malapit na tanong na maaari mong tanungin sa isang manunulat: Bakit ka sumulat?

RMG: Gusto ko kasi magkwento. Sinabi ko isang araw sa Twitter na ang bawat nobela ay isang paanyaya sa mga mambabasa na mamasyal sa pinakamalalim na bahagi ng aming isipan; tingnan ang aming paraan ng pag-unawa sa mga tao, kung ano ang isinasaalang-alang namin na mahalaga at kawili-wili, ang mga pangyayaring maaaring mangyari sa amin sa buhay at kung paano namin ito binibigyang kahulugan. Ito ay ang inaalok ng mambabasa na kunin siya sa kamay upang mabuhay ng isang sitwasyon na hindi niya kailanman naisip. Iyon ang dahilan kung bakit, para sa akin, ang bawat mambabasa na pumili ng isa sa aking mga libro ay isang pribilehiyo, sapagkat inilalaan niya ang kanyang oras at tiwala sa akin. Nasa aking mga kamay na nais kong ulitin. At ang pagkumbinsi sa kanya ay isang hamon.

 Salamat Roberto Martinez Guzman, hiling sa iyo ng maraming tagumpay, na ang linya ay hindi titigil, at patuloy mong sorpresahin kami sa bawat bagong nobela.