Panayam kay Ángel Delgado, may akda ng maraming mga nai-publish na libro

Mula sa Actualidad Literatura paminsan-minsan naming naulit ang "problema" na mayroon ang ilang mga may-akda kapag inilathala ang kanilang mga libro at ang napakalaking tapang na pinapatakbo nila pagdating sa pag-publish ng sarili. Iyon ang dahilan kung bakit mayroon tayo ngayon Ángel Delgado, isang may-akda na nag-i-publish ng sarili sa loob ng ilang taon at mayroon nang maraming mga libro sa merkado.
Kung nais mong malaman ang mga pakinabang at kawalan ng pag-publish sa sarili, inalok muna namin ito.

Actualidad Literatura: Antes que nada Ángel, queríamos agradecerte de parte de todo el equipo de Actualidad Literatura que hayas accedido gustoso a esta entrevista. Es un placer para todos nosotros.

Para sa akin din, nagpapasalamat ako sa pag-iisip na ang pagbubukas ng isang drawer sa aking mesa ay magiging kawili-wili para sa iyong mga mambabasa. Masaya ako na gugugol ng kaunting oras sa iyo.

AL: Á Angel, nakikipag-usap ba ako sa iyo sa panayam na ito sa iyong sariling pangalan o mayroon ka bang sagisag na palagay mo ay mas komportable ka?

A: Hindi ko naisip ang mga pseudonyms, sa pangalan ay mabuti, iginagalang ko ang lahat ng mga taong pumili ng 'mga pangalang masining' dahil mayroon silang mga karaniwang pangalan at apelyido ngunit hindi ko naisip na palitan ang aking upang subukang ipakilala ang sarili sa pakikipagsapalaran na ito na ay sumusubok mag-publish ng mga libro. Bagaman ngayon na binanggit mo ito, sa palagay ko kung isang araw ay nagsusulat ako ng isang bagay na talagang kakila-kilabot at nakapipinsala, kung gayon oo. Sa palagay mo kakailanganin kong mag-isip tungkol sa pagbabago ng aking pangalan ngayon, o kahit na ang aking lungsod? (tumatawa)

AL: Hindi ko pa naisip ito anumang oras, nangangako ako (tumatawa). Paano ipinanganak sa iyo ang iyong pagkahilig sa pagsusulat? Ito ba ay isang bagay na nagsimula kang magustuhan mula noong maliit ka o marahil ay nag-aral ka ng Panitikan at doon nagmula ang isang malaking bahagi ng libangan?

A: Kaya, dahil natatandaan kong gusto kong gumuhit ng mga titik nang higit pa sa mga numero sa mga kuwaderno ng Rubio na pinilit nila kaming punan. Nga pala, noong isang araw nang nagkataong nakakita ako ng mga bagong edisyon ng mga kuwaderno na iyon at wala silang kinalaman sa mga mula 80, nawala na ang lahat ng kanilang kakanyahan. Ang una kong totoong kwento (dahil marami akong mga pahiwatig noong kabataan) ay may pamagat Ang patak ng dugo, kung saan nakilahok ako sa isang paligsahan sa panitikan ng instituto. Dahil naglalaro ako dati ng mga laro ng papel bilang isang bata, na may kamangha-manghang mga tints, palagi akong lumilikha ng mga kwento o script sa papel, na hindi kinakailangang maging kwento. Nang maglaon ay nagtapos ako sa Art, at oo, lahat ay may kinalaman sa mga titik, ngunit hey, iyon ay talagang may maliit na kinalaman sa libangan ng pagsusulat, nakagat ko na ang bug bago tumuntong sa faculty.

AL: Sa pagpapaalam sa akin ng kaunti tungkol sa iyo, nalaman ko na ikaw ay mula sa Cádiz. Masasabing ang magandang Cádiz, ang mga baybayin, ang mga kalye, ang mga tao, kung minsan ay nagsilbing iyong inspirasyon?

A: Siyempre, at sinumang magsabi na ang kanilang lungsod o ang kanilang pinagmulan ay hindi naiimpluwensyahan kung ano ang kanilang sinusulat, ay namamalagi sa isang masamang paraan (tumatawa). Seryoso, ito lang ang sinabi mo, hindi ko na sasabihin pa tungkol sa Cádiz, yamang ang mga lansangan nito ay mga amoy din ng lupa, mga kanta at tula nito. At ang mga beach ang ilaw nito, ang mga hangin. Mapalad ako na nagmula sa isang lugar sa baybayin, at manirahan dito, kung saan ang malinis na abot-tanaw ay isang natatanging pagkakataon upang maipalabas at mailabas ang mga 'pagbara' na minsan ay pinagdudusahan ko, alam mo, ang mga kung saan mo nais sumulat. isang magandang kwento, huwag lumabas, ni nakaupo, o nakatayo, o naglalakad. Ngunit, sa aking kaso, ang paglalakad sa isang walang laman na beach ay nagbubukas ng isang pintuan sa isang pagkakataon upang magsimula ng isang bagong bagay, sa lahat ng mga aspeto.

AL: Sumulat ka ng maraming taon sa iyong pampanitikang blog na Scriptoria (http://scriptoria.blogspot.com.es/), katotohanan? Paano ito ipinanganak at bakit mo napagpasyahan na tawagan ito? Ang pangalan ng iyong website ay nagpapaalala sa akin ng maraming kakaibang librong isinulat ng Auster, "Naglalakbay sa pamamagitan ng Scriptorium."

A: Totoo, ang blog na iyon ay bukas nang higit sa 7 taon, at ang totoo ay dati pa ako nagsusulat nito. Sa moda ng mga social network, ang tagumpay na ito sa pag-blog ay medyo na-relegate sa magandang pagsasabog na mayroon ang bawat isa sa kanilang mga profile, sa Facebook at sa Twitter higit sa lahat. Hindi ako maaaring magreklamo tungkol dito, mayroon pa rin akong daan-daang mga pagbisita kapag nag-publish ako ng isang bagay, kahit na ang mga komento sa blog mismo ay bumaba. Ang libro ni Paul Auster ay tiyak na magiging isang mahusay na pamagat para sa aking blog. Pero scriptoria Sinimulan nito ang paglalakbay sapagkat dito nais kong ilantad ang mga problema at abala na lumitaw sa oras ng pagtatapos ng isang nobela na sinusulat ko sa taong iyon. Unti unti kong itinabi ang nobela at nagsimulang magsulat ng mga artikulo at bagong kwento sa blog, nang mapagtanto ko ang pagtanggap na mayroon ako. Tinawagan ko ito scriptoria dahil nais kong pumili ng isang salita, isang solong salita, na naglalaman ng maraming mga bagay at nakakaakit ng pansin sa ilang paraan. Ang pagiging maramihan sa Latin ng mesa parang perpekto ito sa akin.

AL: Nakita ko na ang iyong pag-ibig sa pagsusulat ay hindi lamang makikita sa iyong pampanitikang blog, ngunit naglakas-loob ka rin sa masipag na mundo ng pag-publish ng sarili. Sabihin sa amin nang kaunti tungkol sa kung anong mga libro ang mayroon kang ipinagbibili at kung ano ang tungkol sa bawat isa sa kanila.

A: Iyon lang, ang pag-publish ng sarili ay pangahas, at isang ganap at kasuklam-suklam na egocentricity (laughs). Sa aking kaso, sinubukan ko muna ang isang napakaikling print run ng isang koleksyon ng mga tula na wala na akong mga kopya. Ngunit mayroon pa akong mga kopya ng Scriptoria, unang drawer, na nangongolekta ng mga kwento ng maraming taon ng blog at ilang hindi nai-publish, mula din sa Lahat ng mga sirang orasan, isang antolohiya ng mga kwento at kwento ng lahat ng uri kung saan ang pagdaan ng oras o pagkalugi ang pangunahing linya ng balangkas, at Ang kapus-palad na pinagmulan ni Henry Norton, ang nakakatawang nobelang misteryo na nai-publish ko sa taong ito at kung saan nagkaroon ako ng maraming kasiya-siyang pagsusulat, dahil wala itong kinalaman sa mga kwentong karaniwang inilalagay ko sa blog o sa iba pang mga pahayagan. Gayundin sa format na digital ay matatagpuan ito sa Amazon Lahat ng mga sirang orasan, Ang lalaking walang accent, na kung saan ay isang napaka-espesyal na kuwento para sa akin, at Pagdarasal sa umaga ng makatarungang inuusig, isang mahabang kwento ng misteryo ng medieval na isinulat ko higit sa 20 taon na ang nakalilipas. Inaasahan kong magkaroon ng bersyon ng ebook ng Henry Norton na magagamit sa 2015.

AL: Ángel, napakahirap ba ngayon upang makakuha ng isang publisher na mapansin ang nobela ng isang tao at magpasyang ilathala ito? Subukang gumawa ng isang maliit na magaspang na kalkulasyon sa kaisipan at sabihin sa amin kung gaano karaming mga publisher ang napunta ka sa iyong mga gawa sa ilalim ng iyong braso.

S: Ilang taon na ang nakaraan dumaan ako sa listahan ng mga publisher na nakarehistro sa pahina ng Ministri ng Kultura. At mabuti, sabihin nating ako ay naging isang 'spam man' sa pamamagitan ng pagpapadala ng mga panukala at mga cover letter sa mga naisip kong maaaring interesado sa aking sinulat, makalipas ang ilang buwan ang 'nasasabik na spam man' ay naamoy tulad ng 'bangkay spam' (laughs ). Ang ilang mga publisher ay nagpanukala sa akin upang mai-publish sa kanila bilang kapalit ng pagbabayad ng mga kopya, palagi kong tinanggihan iyon. Gayunpaman, nakarinig ako ng mga kwento ng mga tao na sa napakaliit na pagsisikap sa paghahanap o pagsusumite ng manuskrito sa isang pares ng mga publisher ay may mas mahusay na swerte kaysa sa akin. Alin ang nag-iisip tungkol sa isang pares ng mga bagay: alinman sa hindi ako mahusay sa pagsusulat at ang aking katigasan ng ulo ay maaaring (laughs), o ang mga email na karaniwang natatanggap ko na nagpapahiwatig na ang sinusulat ko ay hindi umaangkop sa anumang linya ng editoryal ay magiging totoo. Sa ngayon ay sumuko na ako sa pagpapadala ng mga orihinal, nai-publish ko ang aking mga libro nang mag-isa.

AL: Ano ang mga hakbang sa proseso ng pag-publish ng desktop na hindi ka pinakamaliit at pinaka-nasasabik?

A: Ang pinakamaliit: kapag kailangan mong gumawa ng maliliit na pagsasaayos sa layout at hindi sila nagtatapos sa pag-square. Hindi ako isang propesyonal na taga-disenyo ng layout at gumugugol ako ng sobrang oras sa paggawa ng mga pagsasaayos. Isang istorbo, wow. Idagdag din ang pamamahagi, gugugol ko ang pagsusumikap at pagnanais na ipamahagi ang mga kopya sa pamamagitan ng mga bookstore o serbisyo sa pagbebenta, isang bagay na hindi ako mahusay.
Ang mga pinaka: sumulat. At lalo na ang mga sandali kaagad matapos ang pagsulat ng isang libro, ng pagkakaroon ng kamalayan na natapos na ito at nais mong basahin ito ng mga tao at sabihin sa iyo na nai-hook sila sa kwento, o na kinamumuhian nila ito at kailangan kong bayaran sila. isang psychoanalyst upang makalimutan ang aking libro (laughs).

AL: Kung ngayon ang ilan sa aming mga mambabasa ay nagpasiya na pagkatiwalaan ka at ang iyong panitikan, saan sila pupunta upang bumili ng isang kopya?

A: Magtiwala ka sa akin? Seryoso ka? (tumawa) Hindi, tingnan natin ... madali para sa iyo, kailangan mo lamang sumulat sa akin ng isang email (angel.delgado@gmail.com) humihingi sa akin ng mga kopya. Kita mo ba ang sinasabi ko? Isang zero sa pamamahagi (laughs). Maaari din nilang ma-access ang link Bilhin ang aking mga libro sa blog scriptoria, kung saan pinagana ko ang isang maliit na virtual na tindahan na may mga pindutan ng pagbili. Siyempre, ang ilan ay maaaring mabili sa Amazon sa digital edition. Ngunit, halimbawa, Scriptoria, unang drawer y Ang kapus-palad na pinagmulan ni Henry Norton nasa papel lang sila.

AL: Ángel, nais naming tanungin ang lahat ng aming kinakapanayam ng isang huling tanong na pareho upang makita ang pagkakaiba sa mga sagot na ibinibigay mo sa amin. Narito: Anong uri ng pampanitikan ang pinaka komportable ka sa, ano ang iyong tatlong paboritong libro, at sa anong sikat na manunulat sa palagay mo ay hindi dapat naging manunulat? At nagdagdag kami ng dagdag: E-libro o papel?

A: Kaya, kahit na ang nai-publish ko ay hahantong sa iyo na isipin na mas nasisiyahan ako sa mga kwento at kwento, kailangan kong sabihin sa iyo na mayroon akong mas mahusay na oras sa pagsulat ng mga nobela, kahit na mas malaki ang pagkasuot, ngunit mas malaki ang pakiramdam mo kapag inilagay mo isang pagtatapos nito.sa isang kwento ng higit sa dalawang daang mga pahina. Wala lamang akong tatlong paboritong libro, alam mo… Ngunit kung pipiliin ko ngayon ang tatlong, sa ngayon, ang mga ito: Sanaysay tungkol sa Pagkabulag, Firmin y Ang nagyeyelong puso. Ay, at walang pag-aalinlangan, dapat na nag-sign up si Dan Brown para sa mga klase ng pagsayaw sa tennis o kung ano man ang gusto niya sa halip na pumili ng isang panulat at papel. Upang laging kumuha ng isang librong papel sa isang paglalakbay at ang natitira sa isang ebook, sa bahay palagi, palagi, palaging ... papel.

AL: Pues, como te dije al principio, ha sido todo un placer contar contigo para esto Ángel. Agradecerte también el regalo personal de tu último libro “El lamentable descenso de Henry Norton”. Estoy convencida que me encantará. Estate muy atento a la reseña que desde Actualidad Literatura haremos de él. Muchísimas gracias por todo y hasta siempre.

A: Salamat sa iyo. Kung isinasaalang-alang mo ang pagbaba ng Norton talaga, labis na pinagsisisihan, palagi kang nasa oras upang itapon ang pagsusuri at bayuhan ang aking pintuan gamit ang kulot ng isang cut-out upang hilingin sa akin para sa mga paliwanag (laughs), upang maiwasan na mangyari iyon mas mabuti ako hilingin sa iyo para sa isang tipanan kasama ang aking psychoanalyst. Hanggang sa muli.