Lola Fernandez Pazos. Panayam

Lola Fernandez Pazos Siya ay mula sa Madrid na may pinagmulang Galician at Andalusian. Nagtapos sa Journalism at may mahabang karera sa media, ipinakita niya ang kanyang unang nobela noong Mayo, Ang Pazo de Lourizan, lubhang naiimpluwensyahan ng kanyang panlasa para sa panahon ng Victoria sa panitikan. Dito sa pakikipanayam Sinasabi niya sa amin ang tungkol dito at marami pang ibang paksa. Talagang pinahahalagahan ko ang iyong kabaitan at oras na ginugol.

Lola Fernandez Pazos — Panayam

• ACTUALIDAD LITERATURA: Ang iyong huling na-publish na nobela ay Ang Pazo de Lourizan. Ano ang sasabihin mo sa amin tungkol dito at saan nagmula ang ideya?

LOLA FERNÁNDEZ PAZOS: Ito ay a tipikal na kwento ng family saga, kung saan itinatago ng isang makapangyarihang angkan ang isang serye ng mga bugtong sa paligid ng isang bahay sa bansa na hindi ihahayag hanggang sa katapusan. Sa buong gawain, ang mambabasa ay kailangang unti-unting pagsama-samahin ang mga piraso, na para bang ito ay isang palaisipan, upang matuklasan ang katotohanan. Darating ang panahon, kahit na, higit pa sa isa sa mga bida ang makikilala niya, ngunit kahit ganoon ay magpapatuloy siya sa kanya, hindi niya ito pababayaan sa kanyang kapalaran, upang maunawaan ang buong kahulugan ng nobela.

Bilang karagdagan, ang aklat ay may lahat ng sangkap ng genre na ito: a kuwento ng pag-ibig sa pagitan ng iba't ibang uri ng lipunan, isang magandang palasyo kung saan sila nakatira ang Carballos, isang pamilyang pangingisda sa industriya mula sa Rias Baixas at isang mala-digmaang yugto na, kasabay ng pagsulong ng pag-unlad, ay magpapagulo sa buhay at kapalaran ng pamilya.

Ang ideya ay nagmula sa aking sariling pamilya, dahil ito ay isang kuwento na nangyari maraming taon na ang nakalilipas sa paligid ng aking mga ninuno at sinabi sa akin upang, sa turn, isulat ko ito minsan. Kaya oo, ito ay tungkol sa totoong pangyayari, na talagang nangyari sa Si Marin, isang maliit na fishing village malapit sa Pontevedra.

• AL: Naaalala mo ba ang alinman sa iyong mga unang pagbasa? At ang unang kwentong sinulat mo?

LFP: Ang unang pagbasa na natatandaan ko ay Ang daan, de Larawan ng placeholder ni Miguel Delibes. Ito ay tila napakasimple at sa parehong oras ay napakaganda na gusto kong magsulat ng isang bagay tulad nito. Isang nobela na mababasa at masilaw sa isang preteen at isang adulto. Ang unang kwento Sumulat ako, kung hindi natin pag-uusapan ang tungkol sa mga kuwento ng hayop na ini-sketch ko noong ako ay 5 o 6 taong gulang, ito ay Pag-ibig sa panahon ng Tinder.

Higit pa sa isang nobela, ito ay isang pagsusulit. Sa loob nito naiisip ko Si Jane Austen ay bumalik mula ika-XNUMX hanggang ika-XNUMX siglo at nalaman na ang panliligaw sa pagitan ng mga tao ay hindi na nagaganap sa mga sayaw kundi sa isang application na tinatawag na Tinder. Mula roon at sa pamamagitan ng mga kwentong kinuha mula sa kanyang pinaka-emblematic na mga gawa, papayuhan ni Austen ang mga user ng Tinder, lalaki at babae, kung paano sila dapat kumilos upang hindi magkamali.

• AL: Isang pinuno ng manunulat? Maaari kang pumili ng higit sa isa at mula sa lahat ng mga panahon.

LFP: Para sa akin, ang aking pangunahing manunulat ay palaging magiging sikat Javier Marias. Salamat sa kanyang trabaho, na alam ko sa puso, nagsimula akong magmuni-muni sa blangkong pahina. Ito ay hindi lamang tungkol sa pagsasabi, ngunit tungkol sa pagmamasid at pagninilay-nilay kung bakit ang mga karakter ay kumikilos sa ganito o ibang paraan. siya ang isa nagtanim sa akin ng pagmamahal sa mga klasikong British, Shakespeare, Jane Austen, ngunit lalo na ang mga victorians, ang magkakapatid na babae bronte, Thomas Hardy, Henry James, Charles DickensElizabeth Gaskell, upang pangalanan lamang ang ilan. Salamat sa impluwensyang ito, nag-enroll ako sa English Studies, pagkatapos kong magtapos ng Journalism.

• AL: Anong character sa isang libro ang nais mong makilala at malikha?

LFP: Bilang isang tao, walang pag-aalinlangan, Mr Darcy, De Pride at Prejudice. Bilang isang babae, Jane Eyre, mula sa dula ng parehong pangalan ni Charlotte Brönte. Mukha silang perpekto sa akin. Ginagawa ni Darcy ang pinakamagandang deklarasyon ng pagmamahal na matatanggap ng isang babae, at ganoon din ang ginawa ni Jane Eyre. Pareho silang totoo, na sa tingin ko ay isinulat ni Austen ang sipi na iyon na iniisip kung ano ang gusto niyang matanggap at si Brönte, ang gusto niyang gawin.

• AL: Anumang mga espesyal na ugali o gawi pagdating sa pagsulat o pagbabasa?

LP: Wala naman. Ang katotohanan. Hindi ako maniacal.

• AL: At ang iyong ginustong lugar at oras upang magawa ito?

LFP: Nagsusulat ako sa aking mesa at kadalasang nagbabasa ako bago matulog, laging kalahating nakahiga.

• AL: Mayroon bang ibang mga genre na gusto mo?

LFP: Oo, mahilig ako sa mga social novel, parang Mary barton, ni Elizabeth Gaskell, kundi pati na rin ang genre ng detective, tulad ng Joël dicker.

• AL: Ano ang binabasa mo ngayon? At pagsusulat?

LFP: Kasama ko ang aking pangalawang nobela, na kung saan ay a halo nina Dicker, Mary Barton kasama ang mga pahiwatig ng mga pagmumuni-muni sa pinakadalisay na istilo ni Marías (i-save ang pagkakaiba). I would call it a "social thriller" pero marami din itong self-fiction. Ngayong iniwan na ako ng aking sangguniang manunulat, si Marías, gusto ko siyang bigyan ng espesyal na pagpupugay. Hindi ko akalain na aalis siya nang ganoon kaaga at iyon ay nag-iwan sa akin hindi lamang malungkot, kundi isang ulila ng mga guro. Ito ay isang sakuna na panahon para sa aking mga kontemporaryong sanggunian, na napakabata pa para umalis: Almudena Grandes, Linggo Villar. Grabe, hindi ko alam kung sino ang babasahin ko ngayon.

• AL: Ano sa tingin mo ang eksena sa paglalathala?

LFP: Sa palagay ko ay may mga medyo kawili-wiling mga libro, ngunit ang iba ay tila gawa na sa diwa na alam ng may-akda kung ano ang gumagana at ipinahayag ito, nang hindi nag-iiwan ng anumang kutob o pakiramdam sa kanilang mga pahina, at napapansin ko iyon nang labis. I like books with soul, yung impact. At isang bagay na medyo nakakalungkot sa akin ay ang mga publisher ay mas tumataya sa mga sikat na mukha kaysa sa mga kawili-wiling panulat, ngunit kami ay nasa isang kahila-hilakbot na kumpetisyon at ang mga kumpanya ay hindi nabubuhay sa manipis na hangin. Naiintindihan ko iyon.

• AL: Ang panahon ba ng krisis na nararanasan namin ay mahirap para sa iyo o magagawa mong mapanatili ang isang bagay na positibo para sa mga kwento sa hinaharap?

LFP: Lahat ng mga krisis ay positibo kung ang isa ay makaalis sa kanila. Ang nobelang kinaroroonan ko ngayon ay nagsasalita tungkol sa mga bagong damdamin ng tao na napukaw ng bagong kapaligirang ito. Pagkatapos ay nagtatrabaho ako para sa isang ahensya ng direktor ng Komunikasyon at nakita ko kung paano humantong ang kakulangan sa trabaho sa isang iligtas ang iyong sarili. Walang nagmamalasakit tungkol sa pagsasalita ng masama tungkol sa katabi, o ang pag-alis ng isang kasamahan, ang mahalagang bagay ay manatili sa isa. At naging positibo iyon dahil, sa pamamagitan ng karanasan nito, mas madali para sa akin na sabihin at pagnilayan ito.