ไฮคัสคืออะไร?
วรรณกรรมญี่ปุ่นได้มอบข้อความที่สวยงามและน่าสนใจที่สุดเท่าที่เคยเขียนมาให้กับโลก ประเทศญี่ปุ่นมีผู้ชนะรางวัลโนเบลสองคนจนถึงปัจจุบัน ได้รับอิทธิพลอย่างมากจากวัฒนธรรมจีน นอกเหนือจากคติชน ศาสนา และภูมิทัศน์ทางธรรมชาติแล้ว ชาวญี่ปุ่นเริ่มบันทึกการดำรงอยู่ของพวกเขาผ่านทาง โคจิกิ หรือความทรงจำ
นับตั้งแต่มีการนำเอา ตัวอักษรคันจิ —บันทึกไว้ก่อนปี 538— ปัจจัยทางการเมืองและสังคมหลายอย่างเกิดขึ้นซึ่งสนับสนุนวิวัฒนาการของศิลปะ การละคร และบทกวี ทำให้เกิดคลื่นแห่งการแสดงออกทางศิลปะ มันเป็นเช่นนี้ ในตอนต้นของศตวรรษที่ 17 พระภิกษุชื่อมัตสึโอะ บาโชได้ผจญภัยเข้าไปในสิ่งที่ปัจจุบันเรียกว่า ไฮกุ.
ไฮคัสคืออะไร?
ไฮกุหรือไฮกุเป็นรูปแบบหนึ่งของบทกวีของญี่ปุ่น มีลักษณะเฉพาะคือมีความสั้น มีเพียง 3 ท่อน ประกอบด้วย ห้า เจ็ด และห้าพยางค์ตามลำดับ คนญี่ปุ่นมักจะเรียกหน่วยทางภาษาที่แบ่งว่า “โมราส” ซึ่งเป็นตัวแทนของช่วงที่ต่ำกว่าพยางค์ที่กล่าวมาข้างต้น ดังนั้นไฮกุในระบบเสียงของญี่ปุ่นจึงสามารถประกอบด้วย 16, 17 หรือ 23 โมราได้
ไฮกุเกี่ยวข้องกับลัทธิเต๋าและเซน อย่างไรก็ตามต้นกำเนิดของมันมีอายุมากกว่ามาก แล้วในศตวรรษที่ 8 ที่ มัน'โยชูซึ่งเป็นงานคลาสสิกที่เปิดเผยโครงสร้างพื้นฐานของรูปแบบบทกวีนี้โดยเริ่มจากคุณค่าภายในของธรรมชาติ ไม่ใช่เป็นการอุปมาความรู้สึกของมนุษย์ แต่เป็นความประหลาดใจในสิ่งนั้น
หนังสือไฮกุ 5 เล่มให้อ่าน
นอกเหนือจากการเปิดเผยหัวข้อต่างๆ เช่น การเริ่มต้นฤดูกาลหรือการไตร่ตรองภูมิทัศน์แล้ว ในการเตรียมไฮกุ คาดว่าการปรากฏตัวของ ไฮจิน —หรือชาวไฮคิสต์ในภาษาสเปน—ถูกผลักไสให้อยู่เบื้องหลัง โดยที่อัตตาของเขาไม่ได้ยืนกรานที่จะหลีกทางให้ ทราบปัจจุบันที่เข้มงวดและสะท้อนมากที่สุด เพื่อให้เกิดแนวคิดที่กว้างขึ้น เราขอแนะนำหนังสือไฮกุ 5 เล่ม
หลุมศพหันหน้าไปทางน้ำ (2021)
หนังสือเล่มนี้รวบรวมไฮกุ 130 บทจากผลงานอันกว้างขวางของพระสงฆ์นักเดินทางและนักเขียนชาวญี่ปุ่น Taneda Santôka (1882-1940) ผู้สร้างบทกวีมากกว่า 8.400 บท หนังสือเล่มนี้แปลเป็นภาษาสเปนโดยตรงจากภาษาญี่ปุ่นโดย Francisco Ramos และ Haruka Ôta ในบทสรุปความยาว 152 หน้านี้ระบุว่าเหตุการณ์ใดๆ ก็ตามควรค่าแก่การ ไฮกุและนี่คือศิลปะที่ไม่เคยถูกทิ้งไว้ข้างหลัง
พระภิกษุเปลือย (2006)
Taneda Santoka ปรากฏตัวอีกครั้งในรายการนี้ หนังสือครอบคลุม บทกวีไฮกุ 100 เรื่องที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อที่หลากหลายและซับซ้อน เช่น โรคพิษสุราเรื้อรังและความยากจน. เมื่ออ่านไปเรื่อยๆ ก็อาจพบว่าผู้เขียนเปลือยเปล่าทั้งกายและวิญญาณ Santôka เป็นหนึ่งในกวีไม่กี่คนที่หลุดพ้นจากมาตรฐานอันเข้มงวดของวรรณกรรมญี่ปุ่น และประสบความสำเร็จในกระบวนการนี้
ไฮกุส (2023)
Kobayashi Issa (1763-1827) ถือเป็นหนึ่งในสี่กวีชาวญี่ปุ่นผู้ยิ่งใหญ่ และเป็นที่รักอย่างยิ่งในบ้านเกิดของเขา ในการรวบรวมนี้ มีการรวบรวมบทกวีต้นฉบับ 75 บท รวมถึงบทกวีอื่นๆ อีกมากมายที่เขียนโดยผู้แต่งเช่น Yosa Buson และ Masaoka Shiki. ข้อความยังขึ้นต้นด้วย โครงการพระพุทธเจ้าที่เป็นของคอลเลกชัน ผลนิพพานซึ่งมีจุดมุ่งหมายเพื่อโน้มน้าวผู้อ่านทางจิตวิญญาณ
คำพูดของแสง (2009)
นอกจากมัตสึโอะ บาโชแล้ว ยังมีนักเขียนอีกคนหนึ่งที่อาจารย์เรียกกันว่า “บิดาแห่งไฮกุ” และไม่ใช่ใครอื่นนอกจากอุเอชิมะ โอนิซึระ (1661-1738) ผลงานพิมพ์ครั้งแรกนอกเขตแดนญี่ปุ่น แปลโดย Vicente Haya ร่วมกับศาสตราจารย์ Yoshihiko Uchida และ Akiko Yamada. นำเสนอบทกวีที่เกี่ยวข้องมากที่สุด 90 บทของผู้เขียน
ไฮกุโด ไฮกุเป็นเส้นทางแห่งจิตวิญญาณ (2008)
Vicente Haya เป็นกวีคนเดียวในรายชื่อนี้ที่ไม่ใช่คนญี่ปุ่น อย่างไรก็ตาม งานวิจัยและผลงานของเขามีความสำคัญอย่างยิ่งในการทำความเข้าใจไฮกุในโลกตะวันตก จนไม่อาจขาดชื่อของเขาไปจากบทความได้ ในแง่นี้ หนังสือของเขาจึงจัดแสดง บทกวีไฮกุ 70 บทที่ผสมผสานสไตล์บทกวีเข้ากับการค้นหาทางจิตวิญญาณอันซับซ้อน ในขณะเดียวกัน แต่ละชิ้นส่วนก็ถือเป็นปริศนาที่ต้องไขให้กระจ่าง
5 กวีชาวญี่ปุ่นผู้ยิ่งใหญ่
มัตสึโอะ บาโช
มัตสึโอะ คินซากุ เกิดเมื่อวันที่ 28 พฤศจิกายน พ.ศ. 1694 เขาถูกกำหนดให้เป็นกวีที่สำคัญที่สุดคนหนึ่งในสมัยเอโดะ เช่นเดียวกับหนึ่งในสี่ปรมาจารย์ไฮกุ เขาเริ่มพัฒนากวีนิพนธ์ตั้งแต่อายุยังน้อย ต่อมาได้สถาปนาตนเองเป็นเซเลบริตี จนถึงขั้นที่ตำราของเขาสามารถประดับอนุสาวรีย์และสถานที่สาธารณะของ ประเทศญี่ปุ่น.
โยสะบุสัน
ทานิกุจิ บุซอน เกิดเมื่อวันที่ 16 หรือ 17 มกราคม พ.ศ. 1784 เขาเป็นที่รู้จักในฐานะปรมาจารย์ด้านไฮกุคนหนึ่งและเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียงมากของ บุนจินกา. ในช่วงวัยเยาว์ เขาย้ายไปเอโดะเพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับกวีนิพนธ์ญี่ปุ่นภายใต้การดูแลของอาจารย์ฮายาโนะ ไฮจิน หลังจากที่ปรึกษาเสียชีวิต เขาจึงตัดสินใจเดินทางไปทางตอนเหนือของเกาะฮนชู ที่นั่นเป็นที่ที่พวกเขาค้นพบทิวทัศน์ธรรมชาติที่เป็นแรงบันดาลใจให้พวกเขาเขียน บันทึกการเดินทางของบาโช โอคุ โนะ โฮโซมิจิ.
โคบายาชิอิสสะ
ผู้เขียนคนนี้เกิดเมื่อวันที่ 5 มกราคม พ.ศ. 1827 เขาใช้ชีวิตเหมือนเด็กที่ถูกทารุณกรรมในช่วงวัยเด็ก หลังจากที่พ่อของเขาแต่งงานใหม่หลังจากแม่ของเขาเสียชีวิต เมื่อผู้เขียนอายุได้ 14 ปี เขาเดินทางไปเอโดะซึ่งปัจจุบันคือโตเกียว ซึ่งเขาเริ่มทำงานในวัดพุทธขณะฝึกบทกวีไฮกุร่วมกับมิโซงุจิ โซกัน และโนโรคุอัน ชิกัว
มาซาโอกะชิกิ
เขาเป็นกวี นักวิจารณ์วรรณกรรม และนักข่าวจากสมัยเมจิ เกิดภายใต้ชื่อ มาซาโอกะ สึเนโนริ เขาปิดกลุ่มนักเขียนไฮกุผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสี่คน ในระหว่างอาชีพวรรณกรรมของเขา เขายังเขียนเรียงความและไดอารี่ ซึ่งเขาทิ้งความคิดเห็นที่ชัดเจนเกี่ยวกับสไตล์ของนักเขียนคนอื่นๆ และประเด็นขัดแย้งต่างๆ ของการดำรงอยู่ ไฮกุที่มีชื่อเสียงที่สุดของเขาคือ จิเซย์ ที่เขาสร้างขึ้นก่อนจะสิ้นพระชนม์
ทาเนดา ซานโตกา
เขาเกิดเมื่อวันที่ 3 ธันวาคม พ.ศ. 1882 และ เขาเป็นที่จดจำได้ดีที่สุดจากท่าฟรีสไตล์ที่สร้างแรงบันดาลใจให้กับไฮกุของเขา เมื่อตอนเป็นเด็ก เขาได้เห็นแม่ของเขาถูกดึงออกจากครอบครัวหลังจากฆ่าตัวตาย นิมิตนี้บ่งบอกถึงความสัมพันธ์ของเขากับผู้หญิงตลอดไป ครูสอนพิเศษของเขาคือ Ogiwara Seisensui นักปฏิรูปสไตล์ไฮกุแบบดั้งเดิม ซึ่งว่ากันว่าSantôkaได้เรียนรู้เกี่ยวกับร้อยแก้ว