อาการมึนงงและตัวสั่น (แอนนาแกรม, 1999) เป็นนวนิยายของนักเขียน Amélie Nothomb. มันถูกเขียนในโหมดอัตชีวประวัติโดยไม่สูญเสียน้ำเสียงที่สวมบทบาท สร้างเป็นภาพยนตร์ในปี 2003 โดย Alain Corneau เนื่องจากหนังสือเล่มนี้ประสบความสำเร็จ โดยเฉพาะในฝรั่งเศส
Amélie เป็นเด็กหญิงชาวเบลเยียมที่อายุยี่สิบสองปี มุ่งมั่นที่จะบูรณาการเข้ากับโลกแห่งการทำงานที่มีระเบียบวินัยของญี่ปุ่น. ในการเดินทางออกนอกประเทศ เธอจะพบกับความเข้มงวดของระบบและความเสื่อมถอยที่ก้าวหน้าซึ่งเธอถูกประณาม หญิงสาวต่อต้านแม้ทุกอย่างจะเปลี่ยนไป อาเมลี ให้กับชาวญี่ปุ่น
อาการมึนงงและแรงสั่นสะเทือน: Amélieญี่ปุ่น
จิกหัว
Amélie เป็นบัณฑิตหนุ่มที่เดินทางออกจากเบลเยียมเพื่อเริ่มทำงานในญี่ปุ่น เรื่องราวเกิดขึ้นในโตเกียวและทบทวนการอยู่ใต้บังคับบัญชาด้านแรงงานที่มีอยู่ในประเทศญี่ปุ่น. ที่นั่นเขาจะได้เรียนรู้เหนือสิ่งอื่นใดว่าผู้บังคับบัญชาของเขาอยู่ต่ำกว่าบุคคลอื่น และสิ่งสำคัญเพียงอย่างเดียวคือปฏิบัติตามคำสั่งโดยไม่มีการตอบกลับหรือตรรกะ การเชื่อฟังและการยอมจำนนจะค่อยๆกลายเป็น ความอัปยศอดสูต่าง ๆ ที่จะทำให้เธอจมและปลดเธอออกจากความรับผิดชอบจนกว่าเธอจะดูแลทำความสะอาดห้องน้ำ ของผู้ชาย Amélie จะยอมรับเขาในความพยายามอันบ้าคลั่งของเธอที่จะเข้ากับเครือข่ายทางสังคมและการทำงานที่ไม่ยืดหยุ่นกับสมาชิกทุกคน
ชื่อเรื่องของนวนิยายหมายถึงวิธีที่อาสาสมัครต้องเข้าใกล้จักรพรรดิด้วย "ความประหลาดใจและตัวสั่น" วิธีแสดงความอ่อนน้อมถ่อมตนและขจัดร่องรอยเสียงของตัวเองทั้งหมด มันเป็นเรื่องของเกียรติยศซึ่งเป็นหนึ่งในคุณค่าที่สำคัญที่สุดของวัฒนธรรมนี้ และสิ่งที่อเมลีต้องการรวมเข้ากับตัวตนของเธอด้วย สิ่งนี้แสดงให้เห็นโดยการอดทนต่อการเปลี่ยนแปลง คำสั่ง และงานทั้งหมดที่กำหนดให้กับเขา มันช่างน่ารังเกียจหลังจากได้รับเกียรติที่หืนที่สุด. อย่างไรก็ตาม งานสังเกตและวิเคราะห์ของผู้เขียนตัวละครมีการชี้นำและทำร้ายจิตใจอย่างมาก
เป็นนวนิยายเมื่อกว่า 20 กว่าปีที่แล้วในขณะนั้น แสดงให้เห็นถึงสังคมปัจจุบันที่โหดเหี้ยมและไม่ลังเลใจและยังสามารถอ่านได้ในลักษณะเดียวกันจนทุกวันนี้ มีหน้าน้อยกว่า 200 หน้าที่เขานำไปใช้ ความเข้าใจอันลึกซึ้งและอารมณ์ขันที่กัดกร่อน. ในทางกลับกัน ลักษณะที่มักปรากฏอยู่ในงานทั้งหมดของ Amélie Nothomb
นวนิยายอัตชีวประวัติ
อาการมึนงงและตัวสั่น โดยพื้นฐานแล้วเป็นนวนิยายอัตชีวประวัติที่แสดงให้เห็นความแตกต่างระหว่างตะวันออกและตะวันตก. ความปรารถนาของ Amélie ที่จะผสมผสานเข้ากับวัฒนธรรมญี่ปุ่นนั้นนอกเหนือไปจากการทำงาน เธอพยายามที่จะเจาะลึกถึงขนบธรรมเนียมและนิสัยของประเทศ Amélie เติบโตขึ้นมาในญี่ปุ่น และเช่นเดียวกับผู้เขียน สถานที่แห่งนี้ไม่ใช่สถานที่ที่เธอไม่รู้จักโดยสิ้นเชิง การได้ทำงานในบริษัทใหญ่ๆ อย่างยูมิโมโตะถือเป็นโอกาสที่ดีและเป็นเกียรติสำหรับตัวละครตัวนี้ นั่นคือเหตุผลที่เขายอมจำนนโดยแทบไม่มีคำถาม ในการทำงานและดำเนินชีวิตเช่นนี้ แนวคิดที่ยังไม่ชัดเจนว่าแยกออกจากกัน
อย่างไรก็ตาม ประเพณีและประเพณีของญี่ปุ่นนั้นไม่มีวันแตกหัก และไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเจาะลึกถึงสิ่งเหล่านี้ การปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่นถือเป็นความท้าทายที่ยิ่งใหญ่ Amélie ยังเป็นหญิงสาวและเป็นชาวต่างชาติในสายตาของคนอื่นๆ ดังนั้นคุณค่าและความน่าเชื่อถือของเธอจึงลอยขึ้นไปในอากาศ. ในทำนองเดียวกัน ตัวละครของเจ้านายโดยตรงของเขา Fubuki มีความโดดเด่น เป็นผู้หญิงที่น่าดึงดูดซึ่งเขามีความสัมพันธ์ที่เต็มไปด้วยความอาฆาตพยาบาท แต่เป็นคนที่ Amélie จะรู้สึกหลงใหล
Amélie Nothomb เล่าการผจญภัยของ Amélie ในญี่ปุ่นที่เคร่งครัดและมีระเบียบวินัยอย่างคล่องแคล่วโดยไม่ต้องวุ่นวายกับพุ่มไม้ แต่โปรดทราบว่ามันไม่ได้ทำอย่างกะทันหัน ใช้ความอ่อนไหวทั้งหมดที่คุณมีความสามารถ โดยตระหนักถึงสิ่งที่คุณกำลังนับ และรักษาความเคารพต่อประเพณีวัฒนธรรมญี่ปุ่นอย่างสูง
สรุปผลการวิจัย
นวนิยายต้นฉบับและมีไหวพริบที่เต็มไปด้วยการวิเคราะห์และสถานการณ์ล้อเลียนที่จะสร้างความพึงพอใจให้กับผู้อ่านที่กำลังมองหานวนิยายที่แตกต่างเกี่ยวกับมุมมองของชาวตะวันตกของผู้ที่เคยรู้จักระบบเผด็จการแรงงานของญี่ปุ่นจากภายใน. เพราะไม่ควรลืมว่ามันเป็นนวนิยายอัตชีวประวัติที่มีจุดมุ่งหมายที่จะเป็นหนึ่งเดียวถึงแม้จะยังคงรักษาระดับนิยายที่ทำให้ห่างไกลจากการเป็นหนังสืออัตชีวประวัติก็ตาม สรุป, อาการมึนงงและตัวสั่น เป็นหนังสือที่สอนถึงความยากลำบากในการปรับตัวของผู้คนที่เข้ามาอาศัยและทำงานในประเทศใหม่ การปะทะกันทางวัฒนธรรมที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ และความหวังว่าวันหนึ่งจะได้เป็นส่วนหนึ่งของประเทศนั้น หรือไม่.
เกี่ยวกับผู้แต่ง
Amélie Nothomb เป็นนักเขียนชาวเบลเยียมที่เกิดในเมืองโกเบ ประเทศญี่ปุ่น ในปี 1967. พ่อของเขาเป็นนักการทูต ดังนั้นในช่วงวัยเด็กและวัยรุ่นเขาจึงย้ายไปอยู่กับครอบครัวไปยังจุดหมายปลายทางต่างๆ ในเอเชีย เขาตัดสินใจเรียนอักษรศาสตร์โรมานซ์ในกรุงบรัสเซลส์แล้วจึงเดินทางไปญี่ปุ่น ผมจะทำงานในบริษัทใหญ่ๆ ในตำแหน่งล่าม ประสบการณ์นี้คือสิ่งที่ทำให้เธอต้องเขียน อาการมึนงงและตัวสั่น. หลังจากนั้นเขาจะกลับไปเบลเยียมเพื่อเริ่มต้นอาชีพวรรณกรรม
ผลงานอันกว้างขวางของเขาได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางในฝรั่งเศส เขาเป็นสมาชิกของ Royal Academy of French Language and Literature of Belgian จากผลงานการเขียนอักษรฝรั่งเศส. เขาเขียนนวนิยายและนวนิยายขนาดสั้น บทละครและเรื่องสั้น ในบรรดาชื่อของผู้เขียนคนนี้คือ รักการก่อวินาศกรรม, อภิปรัชญาของหลอด, เครื่องสำอางศัตรู, มาร, กรดซัลฟูริก, ไม่ใช่อีฟหรืออดัม, คำสั่งและคำสั่ง, sed o เลือดแรก, otros Entre