โรเบิร์ต โลเวลล์. วันครบรอบการเสียชีวิตของเขา บทกวีบางบท

โรเบิร์ต โลเวลล์, กวีชาวอเมริกัน เสียชีวิตในวันนี้เมื่อปี พ.ศ. 1977 เขาเกิดในครอบครัวที่อยู่ในสังคมชั้นสูง เมืองบอสตันแต่เขามีชีวิตที่ยากลำบาก แอลกอฮอล์เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลหลายครั้งใน สถาบันทางจิต ตลอดชีวิตของพระองค์และในหมู่สาวกของพระองค์ก็มี ซิลเวีย แพลธ y Anne Sexton Sex. เราจำมันได้ด้วยสิ่งนี้ การเลือกบทกวี.

Robert Lowell - การเลือกบทกวี

ผนังทั้งสอง

ผนังสีขาวหันหน้าไปทางผนังสีดำ
ที่ไหนสักแห่งแล้วพวกเขาก็ปลุกกัน
แต่ละอันจะลุกเป็นไฟจากอีกอันหนึ่ง
กำแพงตื่นแล้วต้องพูดต่อ
สีของมันดูคล้ายกันเป็นสีขาวสองเฉด
ต่างก็อาศัยอยู่ใต้ร่มเงาของกันและกัน
ความแตกต่างเหล่านี้ช่างละเอียดอ่อนเพียงใดเมื่อเราไม่สามารถเลือกได้อีกต่อไป
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับผู้ล้างแค้นเช่นนี้ ฮวนดอน เขาคงชักดาบออกมาแล้ว
กำแพงหินสีขาวสองแห่งที่หดตัว
การค้นหาความสุขและความบังเอิญของเขา...
ณ จุดนี้ในอารยธรรม จุดนี้ในโลก
บริษัทเดียวที่น่าพึงพอใจเท่าที่จะจินตนาการได้คือความตาย
เช้านี้มีก้อนในลำคอ ฉันนอนอยู่ตรงนี้
หายใจวิญญาณอย่างเจ็บปวด
จากนิวยอร์ก

ชีวิตที่ดี

ต้นไม้บานสะพรั่ง ใบไม้ผลิมุกด้วยหมอก
เหนือพวกเราพวกมันพัดพาตัวเองไปในแก้วไวน์ของต้นเอล์ม
ภรรยา ลูก และบ้าน: แก่นแท้และการตกแต่งที่ไร้ประโยชน์ของชีวิต
มีประโยชน์ สลายตัวไหม้…
และไม่ใช่เพราะเหรียญรางวัลเลียลาในทุ่งหญ้านกยูง
ขว้างเมล็ดนกใส่ไก่ต่อสู้ที่นองเลือด
หรืออาเจียนเป็นสีม่วงในเวทีทาส—
ในกรุงโรมของทิตัส น่าเบื่อหน่าย พลีชีพ และกระตือรือร้นที่จะโปรด
นกอินทรีรายล้อมไปด้วยพยุหเสนาใหม่และความเชื่อเก่า
บางทีชายผู้เป็นอิสระอาจประหลาดใจกับการคุกคามของจักรวรรดิ
(ไม่ค่อยน่าพอใจ เป็นโรคนิ่วในถุงน้ำดี)
ที่คอยลากคนที่เราจะลืมต่อไป
ถึงสุนัขที่กำลังหลับ ถึงฮีโร่ที่ถูกจ้างมาเพื่อความหวาดกลัว
ไข่มุกสำหรับสร้อยคอ แหวนบนสายโซ่

ผู้ทำลายล้างในฐานะฮีโร่

«ประโยคที่ได้รับการดลใจคือสิ่งเดียวที่กวีของเรามอบให้
แต่สิ่งที่ชาวฝรั่งเศสเขียนไว้หกบรรทัดที่ยอมรับได้ ทีละบรรทัด?
วาเลรีกล่าวว่า สำหรับซาตานนั่นเป็นวันที่มีความสุข
ย่อมปรารถนาถ้อยคำที่ห้อยลงมาจากเนื้อวัวที่มีชีวิต
แต่เปลวไฟเย็นของแผ่นเหล็กวิลาดเลียท่อนโลหะ
ไฟอันสวยงามในวัยเด็กที่ไม่เปลี่ยนแปลง
ทรยศต่อนิมิตที่ซ้ำซากจำเจ
ชีวิตขับเคลื่อนด้วยการเปลี่ยนแปลงและตามคำจำกัดความ
ในทุกฤดูกาล เรากำจัดสงคราม ผู้หญิง และรถยนต์ใหม่ออกไป
บางครั้งเวลาป่วยหรือรู้สึกไม่สบาย
ฉันมองดูเปลวไฟที่หดตัวของการแข่งขันครั้งนี้เปลี่ยนเป็นสีเขียว
ก้านข้าวโพดจะได้ดอกและส่วนต่อขยายสีเขียว
ผู้ทำลายล้างจะต้องดำเนินชีวิตในโลกอย่างที่มันเป็น
มองดูสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ขึ้นไปสู่ความสูญเปล่า

Los Santos inocentes

ฟังนะ เสียงระฆังหญ้าแห้งดังขึ้น
ถนน
ของล้อที่เหยียบย่ำไปบนน้ำมันดิน
และน้ำแข็งขี้เถ้าใต้โรงสีกัญชา
และช่องทาร์พอน น้ำลายไหล วัวหยุด
ประหลาดใจกับการป้องกันของรถ
และพวกมันเคลื่อนตัวไปตามเนินเขาซานเปโดรอย่างมหาศาล
ดูเถิด ผู้ที่ไม่มีมลทินโดยผู้หญิง ความเจ็บปวดของพวกเขาก็ไม่เจ็บปวด
จากโลกนี้:
กษัตริย์เฮโรดตะโกนแก้แค้นข้างขา
พระเยซูทรงถักเปียและแข็งทื่อในอากาศ

ราชาแห่งความโง่เขลาและเด็กโง่เขลา ไกลออกไป
เฮโรดผู้เป็นเฮโรดโลกนี้ และปี
พระคุณพันเก้าร้อยสี่สิบห้า
ก็ไม่มีความเหนื่อยล้าและความสูญเสียส่องสว่างบนเนินเขาแห่งตะกรัน
ของการชำระให้บริสุทธิ์ของเรา แนวทางของวัว
ไปสู่รากฐานที่พังทลายของคอกม้าของเขา
รางหญ้าอันศักดิ์สิทธิ์ซึ่งมีแปลงข้าวโพดอยู่
และฮอลลี่ก็แพร่กระจายในวันคริสต์มาส ใช่เหมือนพระเยซู
พวกเขาตายอยู่ใต้แอก ใครจะไว้ทุกข์ให้พวกเขา?
ลูกแกะของคนเลี้ยงแกะ เจ้ายังโกหกอยู่เลย!

เหมือนต้นไม้ริมน้ำ

ความมืดเรียกความมืดและความโชคร้าย
ซ้อนกันเป็นชั้นๆ ในหน้าต่างของแผนนี้
Boston Babel ที่ที่เงินพูดถึง
และความมืดมนอันหรูหราบนแผ่นดิน
การเตรียมการที่พระแม่มารีเสด็จไป
และดอกกุหลาบก็ล้อมรอบใบหน้าเคลือบฟันของเธอ
หรือล้มลงบนถนนที่แห้งแล้งเป็นชิ้นๆ
แม่พระแห่งบาบิโลน ลุยเลย ลุยเลย
ฉันเคยเป็นลูกชายคนโปรดของคุณ
แมลงวัน บินบนต้นไม้ บนถนน

แมลงวัน แมลงวัน แมลงวันแห่งบาบิโลน
ฮัมเพลงในแก้วหูของฉันในขณะที่ปีศาจ
งานศพและเพลงยาวของผู้คนทำให้ชั่วโมงระเบิด
ของเมืองลอยน้ำที่ซึ่งช่างก่ออิฐแห่งบาเบล
ลิ้นทองของมารเตือนพวกเขา
เพื่อสร้างเมืองแห่งวันพรุ่งนี้จากที่นี่สู่ดวงอาทิตย์
หนึ่งในถนนนรกในบอสตัน
มันไม่เคยส่องแสง ที่นั่นแสงอาทิตย์เปรียบเสมือนดาบ
ที่โจมตีผู้พิทักษ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้า
แมลงวัน แมลงวัน บนต้นไม้ บนถนน

บินอยู่เหนือน่านน้ำมหัศจรรย์ของมหาสมุทรแอตแลนติก
ไอศกรีม และดวงตาของเบอร์นาเด็ตต์
พวกเขาเห็นแม่พระยืนอยู่ในถ้ำ
ของแมสซาบีแอลอย่างชัดเจน
ว่านิมิตของเขาทำให้ตาแห่งเหตุผลมืดบอด สุสาน
เปิดกว้างและกลืนกินในพระคริสต์
โอ้ กำแพงเมืองเจริโค! และถนนทุกสาย
ที่นำไปสู่กำแพงแอตแลนติกของเราร้องเพลง:
"ร้องเพลง,
ร้องเพลงเพื่อการฟื้นคืนชีพของราชา!
แมลงวัน แมลงวันบนต้นไม้บนถนน