การถ่ายภาพ: ได้รับความอนุเคราะห์จากผู้เขียน
จูเลีย เปโร เธอเกิดที่บาร์เซโลนาและเป็นนักเขียนและศิลปินจากหลากหลายสาขาวิชา เขาได้ตีพิมพ์บทกวีแล้วแต่ กลิ่นมด มันเป็นนวนิยายเรื่องแรกของเขาที่กำลังจะได้รับ เสียงสะท้อนที่ยอดเยี่ยมในหมู่นักวิจารณ์และผู้อ่าน สำหรับการเข้าใกล้หัวข้อที่ไม่ค่อยมีใครพูดถึงและทำลายข้อห้าม ความแก่ ความเหงา และความปรารถนา.
ในการนี้ สัมภาษณ์ เขาบอกเราเกี่ยวกับเธอและหัวข้ออื่น ๆ อีกมากมาย ฉันขอบคุณมากสำหรับเวลาและความกรุณาของคุณในการช่วยเหลือฉัน
จูเลีย เปโร
เขาได้เข้าร่วมในเรื่องต่างๆ กวีนิพนธ์บทกวี และเริ่มตีพิมพ์บทกวีชุดแรกที่มีชื่อว่า กายวิภาคของอ่างอาบน้ำ (Planeta, 2020) และหนังสือสนทนา ข้อความนี้ถูกลบ (Planeta, 2021) ซึ่งปรับโปรเจ็กต์ดิจิทัล @este.mensaje.fue.eliminado ให้เข้ากับรูปแบบทางกายภาพ บริหารชมรมหนังสือ หนังสือที่คมชัด และปัจจุบันทำงานอยู่ที่ของเขา คอลเลกชันที่สองของบทกวี,ในคอลเลกชันศิลปะแนวความคิดและในก นวนิยายเรื่องใหม่.
จูเลีย เปโร — สัมภาษณ์
- ACTUALIDAD LITERATURA: นวนิยายที่ตีพิมพ์ล่าสุดของคุณมีชื่อว่า กลิ่นมด. คุณบอกอะไรเราในนั้นและทำไมมันถึงน่าสนใจ?
จูเลีย เปโร: อิน กลิ่นมด สำรวจ ความกลัวของฉันที่จะแก่ ผ่านเรื่องราวของ Olvido หญิงชราที่ใช้ชีวิตวันสุดท้ายตามลำพังและถูกขังอยู่ที่บ้านในขณะที่เธอนึกถึงวัยเด็กหรืออดีตล่าสุดของเธอเมื่อมีหญิงสาวมาดูแลอพาร์ตเมนต์ของเธอและเธอ
เป็น เรื่องราวที่รุนแรงและอ่อนโยน ในขณะเดียวกันก็มีจุดมุ่งหมายเพื่อให้ผู้อ่านรู้สึกถึงอารมณ์ที่แตกต่างกันมากและสำรวจความกลัววัยชราของเธอเอง
- อัล: คุณจำการอ่านครั้งแรกของคุณได้ไหม? และสิ่งแรกที่คุณเขียน?
JP: ฉันไม่แน่ใจนักว่าสิ่งแรกที่ฉันอ่านคืออะไร แต่ฉันรู้ว่าการอ่านไม่น่าสนใจสำหรับฉันจนกระทั่งฉันยังเป็นวัยรุ่น อาจจะ, เนื่องจากขาดการอ้างอิงการอ่านครั้งแรกของฉันมีรสที่ค้างอยู่ในคอ Coelho เปาลู o เอลเจมส์ (ผู้เขียนนิยายเกี่ยวกับวีรชนชื่อดัง ห้าสิบ Shades of Grey) ผู้เขียนที่ ตอนนี้ฉันจะไม่แนะนำใครก็ตามที่ต้องการเริ่มต้นในวรรณคดี.
สิ่งแรกที่ฉันเขียน ตรงกันข้าม ฉันจำได้ชัดเจนและชัดเจน: ฉันพัฒนาความรักที่ยิ่งใหญ่ในการนับ เรื่องราวอันน่าอัศจรรย์เกี่ยวกับนางเงือกหรือยักษ์จากนั้นฉันก็สลายไปเพื่อหลีกทางให้กับการเดบิวต์ครั้งแรกของฉัน: ซอมนีของฟลิส นวนิยาย เขียนเป็นภาษาคาตาลัน วัยเด็ก และเต็มไปด้วยการสะกดผิดเกี่ยวกับเด็กผู้หญิงที่เล่าเรื่องชีวิตทั้งวันและค้นพบว่าเมื่อเธอตื่นขึ้นมาอีกครั้งว่ามันเป็นแค่ความฝัน บางทีการเขียนหนังสือเล่มเล็กเล่มนั้นอาจเป็นแรงผลักดันที่ฉันต้องเขียนทุกอย่างที่ตามมา มันตลกดีเพราะฉันเริ่มเขียนก่อนอ่าน
นักเขียนและขนบธรรมเนียม
- อัล: นักเขียนชั้นนำ? คุณสามารถเลือกได้มากกว่าหนึ่งและจากทุกช่วงเวลา
เจพี: ไอรีน โซล่า, อเลสซานโดร บาริกโก้, ซาร่าเมษา, เดลฟีน เด วีแกน, อเลฮานโดร ซัมบรา, ออตเตสซ่า มอชเฟก หรือ แอนนี่ เออร์นาซตัวอย่างเช่น
- AL: คุณอยากพบและสร้างตัวละครตัวไหน?
เจพี: อเมลี โนธอมบ์ ผู้เขียนสำหรับฉันแล้วดูเหมือนว่าในหนังสือของเขา ทั้งอัตชีวประวัติและนิยาย เขาได้สร้างตัวละครที่น่าสนใจมากจากบุคลิกของเขา
- AL: นิสัยหรือนิสัยพิเศษใด ๆ เมื่อพูดถึงการเขียนหรือการอ่าน?
เจพี: ฉันชอบมัน. เขียนอย่างเงียบ ๆ – หรือด้วยเสียงธรรมชาติบางอย่างที่ไม่รวมถึงคำพูดของมนุษย์ – อยู่คนเดียวและถูกขังอยู่ในห้อง ถ้าเป็นเพื่อ วันพรุ่งนี้ดีกว่าเพราะฉันรู้สึกว่าฉันมีพลังงานมากขึ้นในการเผชิญกับคำพูด
การอ่านมีค่าใช้จ่ายฉันน้อยลงดังนั้นฉันจึงไม่รังเกียจที่จะทำมันท่ามกลางผู้คน โดยมีเสียงเพลงประกอบหรือในเวลาใดก็ได้ของวัน
การกระทำทั้งสองใช่จะมาพร้อมกับก ชาดำหนึ่งแก้วกับนมข้าวโอ๊ต.
- AL: และสถานที่และเวลาที่คุณต้องการจะทำหรือไม่?
JP: อย่างที่ผมบอกไปแล้ว ผมเขียนว่าถูกขังอยู่ในห้อง ปกติแล้วจะอยู่ในนั้น สตูดิโอเล็กๆ ของฉัน– และในตอนเช้าหากเวลาเอื้ออำนวย
แต่ฉันชอบมากกว่า อ่านในร้านกาแฟและตอนบ่าย. รู้สึกว่าคนอื่นที่กำลังอ่านอยู่ด้วย หากเป็นไปได้
- อัล: คุณชอบแนวไหนอีกบ้าง?
JP: ฉันรู้สึกถูกดึงดูด วรรณกรรมสไตล์อิสระ. และยิ่งดั้งเดิมหรือหายากยิ่งดี ฉันยังชอบทั้งหมดนั้น การเขียนที่มืดโดยที่ตัวละครหญิงไม่เข้าสังคมเท่าที่ควร
แนวโน้มปัจจุบัน
- AL: ตอนนี้คุณกำลังอ่านอะไรอยู่? และการเขียน?
เจพี: ฉันกำลังอ่านอยู่ พ่อรักเรา โดย Leticia G. Domínguez และกำลังจะเริ่มต้น ปาราไดส์ โดย เฟอร์นันดา เมลชอร์
ในส่วนของงานเขียน ผมกำลังทำก เรื่องราวที่ได้รับมอบหมายในตัวฉันด้วย คอลเลกชันที่สองของบทกวี และเขียนอันแรกลงไปแล้ว ความคิด ของสิ่งที่จะเป็นของฉัน นวนิยายเรื่องที่สอง.
- อัล: คุณคิดว่าฉากการตีพิมพ์เป็นอย่างไร?
เจพี: ยากที่จะเข้า. แล้วจึงจะมีชีวิตอยู่ต่อไป ขับเคลื่อนด้วยแนวคิดที่ซ้ำซ้อนและผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจ แต่ฉันยังคงมีความหวัง
- AL: คุณจัดการกับช่วงเวลาปัจจุบันที่เราอยู่อย่างไร
เจพี: เหมือนกันนิดหน่อย มากกว่าฉากการตีพิมพ์