Cytat pisarza Almudeny Grandesa.
Almudena Grandes (1960 – 2021) była bez wątpienia jedną z najwybitniejszych kobiet literatury hiszpańskiej ostatnich trzech dekad. Wiele z tego rozgłosu szło w parze z nieco drażliwym problemem w jego kraju: pamięcią historyczną. W tym sensie, Pocałunki na chlebie (2015), powieść, której akcja jest dość wierna surowej powojennej epoce, nie jest wyjątkiem.
Ta okoliczność obejmuje takie kwestie, jak głód dzieci, niepewny system opieki zdrowotnej, oszustwa bankowe i patronat. Dla tego, pisarz i dziennikarz z Madrytu stworzył zestaw wytrwałych postaci -głównie kobiety- Większość z nich należy do klasy średniej i ludowej.. Oznacza to, że większość populacji najbardziej ucierpiała z powodu bolączek dyktatury.
Podsumowanie pocałunków w chlebie
Wejście
Almudena Grandes wita swoich czytelników krótką przedmową poświęconą szczegółowemu opisowi miasta, w którym miały miejsce wydarzenia. Jest to miejsce zamieszkane przez starszych ludzi, którzy się tam urodzili i mieszkali przez całe życie. Starsi ci byli świadkami krwawej wojny domowej i migracji do stolicy rodaków uciekających przed nędzą wnętrza.
Poprzez pierwszoosobowego narratora autor opisuje codzienne życie mieszkańców Madrytu, ich zajęcia, pragnienia i życie rodzinne. Równolegle, głębia postaci pozwala wzbudzić w czytelniku empatię dzięki budowie bardzo ludzkich profili. Prawdę mówiąc, byli to ludzie z lękami, radościami, nadziejami i rozczarowaniami w bardzo trudnym kontekście.
Nieustający niepokój
W pierwszych rozdziałach rodziny wydają się być zmuszone do opuszczenia swoich domów z powodu niemożności spłaty kredytów hipotecznych. Na równi, wiele osób straciło pracę, a ci, którzy biegali z odrobiną szczęścia, ledwo przeżyli rządową dotację. Co gorsza, spora liczba firm pokoleniowych zbankrutowała z powodu upadku gospodarki.
Mimo to byli obywatele niechętni do zaakceptowania swojej sytuacji, zakotwiczeni w dostatniej przeszłości, co czyniło ich nową rzeczywistość bardziej niestrawną. Następnie, dysocjacja tych ludzi była nie tylko na poziomie osobistym, na płaszczyźnie zbiorowej także oddalili się od swoich znajomych. W tych momentach skrajnej potrzeby instynkt przetrwania przeważał nad wszelkimi zbiorowymi interesami.
Bohaterowie
Główni bohaterowie książki zrozumieli, że upragniona bonanza minionych dni nie powróci. W konsekwencji, ponowne przystosowanie się do teraźniejszości było kluczem do przezwyciężenia przeciwności i stworzenia miejsca na nadzieję. W ten sposób duch wytrwałości, godności i integralności pojawił się w tych, którzy zdecydowali się porzucić rolę uciśnionych ofiar i zagarnąć swoją przyszłość.
W końcu drogi członków opery mydlanej skrzyżowały się, albo ze względu na więzy rodzinne, przyjaźń, pracę, albo dlatego, że przez długi czas mieszkali w tej samej okolicy. Z pewnością, większość z nich miała do czynienia z ciernistym życiem codziennym —zdesperowany w kilku przypadkach— i żałosne, w rodzaju koszmaru wieczne bez wyjścia.
Kryzys finansowy nikogo nie oszczędził
Spadek dochodów dotknął nawet pracowników z przygotowaniem zawodowym (lekarze, prawnicy, księgowi...), oszczędności panowały we wszystkich budżetach rodzinnych. W ten sam sposób, wakacje straciły swój urok, a rutyna stała się praktycznym sposobem na życie… na kilka miesięcy. Wkrótce strach pojawił się w postaci zamykanych firm i masowych zwolnień.
Firmy, które się nie zamknęły, zostały zmuszone do zmniejszenia liczby pracowników, aby móc nadal działać. Nieuniknioną konsekwencją był wzrost liczby eksmitowanych i porzucających szkołę (wiele dzieci i młodzieży rozpoczęło pracę). Podobnie zaobserwowano coraz więcej niemowląt w wieku szkolnym, które uczęszczały na zajęcia bez jedzenia.
Po
Ostatnia sekcja Pocałunki na chlebie poświęcony jest uhonorowaniu odwagi tych, którym udało się stawić czoła każdemu wyzwaniu w najlepszy możliwy sposób. Od początku do końca książki mija rok.. Z jednej strony z urlopu wrócili robotnicy żyjący w niekończącej się niepewności, bez stabilności pracy.
Inni nie mieli nawet pracy i musieli czekać w długich kolejkach, aby otrzymać stanowisko lub pomoc rządową. Niemniej jednak, było kilka, które —w przeciwieństwie do tych, którym brakuje wiary i/lub wytrwałości — mieli trochę spokoju, a nawet poprawić swoją sytuację. Oto fragment z końca powieści:
„Tutaj żegnamy się z tobą, w tej twojej dzielnicy Madrytu, innej, ale podobnej do wielu innych dzielnic w tym lub w jakimkolwiek innym mieście w Hiszpanii, z jego szerokimi i wąskimi uliczkami, dobrymi i gorszymi domami, jego place, jego drzewa, jego zaułki, jego bohaterowie, jego święci i jego kryzys w holu”.
Pocałunki na chlebie.
O autorze, Almudenie Grandes
Almudeny Grandes
Urodzona 7 maja 1960 r. María Almudena Grandes Hernández przez całe życie utrzymywała bardzo bliską więź ze swoim rodzinnym miastem, Madrytem. Tam, Ukończyła geografię na Uniwersytecie Complutense i swoje pierwsze prace wykonywała jako redaktor zamawiana dla wydawnictw.. Oprócz literatury miał bogatą karierę dziennikarską jako felietonista gazety El País.
Od lat 1980. Almudena Grandes zapuszczała się w świat kina pracując jako scenarzystka, a czasami jako aktorka. W 1994 roku pisarz iberyjski poślubił poetę i krytyka literackiego Luisa Garcíę Montero. Para miała troje dzieci i pozostała razem aż do jej śmierci, która nastąpiła 27 listopada 2021 r. (rak jelita grubego).
Wyścig literacki
S 1989, Almudeny Grandes opublikowany Wieki Lulu, zdobywca XI nagrody La Sonrisa Vertical za narrację erotyczną. Z pewnością był to błyskotliwy debiut literacki, bo do tej pory została przetłumaczona na ponad 20 języków i sprzedała się w ponad milionie egzemplarzy.. Ponadto tytuł został nakręcony w 1990 roku w reżyserii Bigasa Luny (z Francescą Neri i Francescą w rolach głównych).
Jest więcej Wieki Lulu został rozważony przez El Mundo Hiszpanii jako jednej ze 100 najlepszych powieści hiszpańskich XX wieku. Później, Przez lata pisarka z Madrytu wiedziała, jak sprostać poprzeczce, którą sama wyznaczyła swoim debiutanckim filmem fabularnym. W rzeczywistości wiele jego kolejnych wydawnictw było nagradzanych.
Księgi Almudeny Grandes
- Wieki Lulu (1989);
- zadzwonię w piątek (1991);
- Malena to imię tanga (1994);
- Modelki damskie (1996);
- Atlas geografii człowieka (1998);
- Ostre wiatry (2002);
- Zamki kartonowe (2004);
- Stacje przystankowe (2005);
- Zamarznięte serce (2007);
- Agnieszka i radość (2010);
- Czytelnik Juliusza Verne'a (2012);
- Do widzenia, Martinezie! (2014);
- Trzy wesela Manolity (2014);
- Pocałunki na chlebie (2015);
- Pacjenci dr Garcíi (2017);
- Matka Frankensteina (2020);
- Wszystko się poprawi (2022).