Moje 7 lektur z 2018 roku. Serie, wersje i miłość. Czarny wygrywa.

Kolejny rok i wiele czytań przeszły przez moje ręce. Zatrzymałem się u bram pięćdziesiąt książki. Więc jeszcze rok Wybieram ulubione i zaznaczam postać który wszedł na Olimp moich literackich bogów. Są tacy siedem, z których cztery zostały opublikowane w 2018 roku, który już umiera. To jest moja płytka Recenzuję te powieści w czarnym, romantycznym i klasycznym tonie. Maj 2019 będzie również pomyślny i owocny w czytaniach. Szczęśliwego Nowego Roku!

Myron Bolitar Series - Harlan Coben

Bez wątpienia czarna seria roku. Lato to więcej niż rozrywka z przygodami Myron bolitar, ten były zawodowy gracz przeszedł na emeryturę z powodu poważnej kontuzji i zamienił się w prawnika, przedstawiciela sportowego i okazjonalnego detektywa. Dzięki nic nie pochłonęło 11 książek do swoich pełnych akcji fabuł i tak potężnych postaci jak Bolitar i jego nieodłączny i osobliwy przyjaciel i partner Wygraj Lockwood. Godny polecenia w stu procentach za zwinną prozę, pełną ironii, akcji i dobrych historii. Powiedziałem wszystko i więcej tutaj.

7-7-2007 - Antonio Manzini

Ponieważ Rocco schiavone wskoczył na scenę literacką z Czarny utwór Jego historie i postać nie uczyniły go większym i lepszym. W tym roku ukazał się ostatni z czterech dotychczasowych tytułów. Powrót do przeszłości tego nastrojowego, kwaśnego i tak włoskiego policjanta co w końcu wyjaśnia nam, skąd bierze się ta pozbawiona smaku, ale także romantyczna postać, która tak dobrze zdołała schować ciemną publiczność do kieszeni. Dla fanów żółty italiano. Jeszcze tutaj.

Wieczny cud - Pearl S. Buck

Napisane w 1973 i czterdzieści lat później znalazłem tę powieść Laureat Nagrody Nobla i Pulitzer oraz jeden z moich przełomowych pisarzy, Pearl S. Buck, To było odkrycie. Z całą esencją jego pracy, z zawsze obecnym elementem orientalnym, to romans zafascynowało mnie w pierwszej połowie roku.

Relacja z punktu widzenia jej bohatera, Randolph corfax, od momentu jego narodzin do czasu, gdy stał się odnoszącym sukcesy pisarzem, służąc w wojnie koreańskiej i zakochuje się w Stephanie Kung, chińskiego ojca i amerykańskiej matki. Oboje szukają sensu życia i życia. A wszystko opowiedziane z pasją i bardzo osobistym tonem.

Macbeth - Jo Nesbø

Nie mogłem przegapić tego roku mój najbardziej podziwiany pisarz wikingów najczarniejszej literatury. W tym roku wydał swoją bardzo szczególną wersję klasyki klasyków, Macbeth. Prowizja od Hogarth Shakespeare Project który, moim zdaniem, wyszedł na jaw. Nie trzeba czytać oryginalnego arcydzieła, które jest również moim ulubionym dziełem angielskiego barda, ale pomaga lepiej docenić tę wersję. Najobszerniejsza recenzja to tutaj.

z nierówny odbiór ze strony czytelnikówJednak wszystko, co pisze ten skandynawski pasek, jest zwykle tego warte. Tak uderzyć w nadgarstek za Lumen, która w pierwszym wydaniu pozostawiła aż 55 błędów drukarskich i błędów nieskorygowanych. Mam nadzieję, że już to zrobili.

Twarde psy nie tańczą - Arturo Pérez-Reverte

Miałem okazję osobiście powiedzieć to Pérez-Reverte na Targach Książki w Madrycie: «Zostaw więcej Falcós i śledź więcej przygód i nieszczęść Murzyna i jego czworonożni przyjaciele. Ledwo trwało to kilka dni, kiedy przytłoczyli mnie w równych częściach zabawa i emocje.

Lektura obowiązkowa dla miłośników psów ze wszystkimi składnikami wielkiej powieści kryminalnej, pełnej ironii, czułości, kwasowości, tragedii i komedii. I dużo krytyki z nim niepowtarzalny styl od autora.

Belgravia - Julian Fellowes

Mi romantyczna opłata roku osiągnął swój szczyt z tym tytułem, który nie pochodzi z 2018 roku i miał w izbie. Przysmak, jak mogłoby być inaczej, od twórcy ze wspaniałego serialu telewizyjnego Downton Abbey. Ten czas przenosi nas również do epoki romantycznej par excellence: XIX-wieczny angielski wiktoriański i jego Londyn bardziej reprezentatywny.

Miłość, złamane serce, rodzinne intrygi, zagubione dzieci, ukryte tożsamości, listy, które przychodzą lub są zagubione, ambitni i nieuczciwi karierowicze, bohaterowie, którzy nie godzą się na swoje przeznaczenie ... Ale ostatecznie tak, krzywdy są naprawione, nieporozumienia są wyjaśniane, niegodziwcy są zdemaskowani i, oczywiście miłość triumfuje. Niezastąpiony dla tak wielu miłośników romansów w jej podgatunku wiktoriańskim.

Korupcja policji - Don Winslow

I kończę z innym tytułem, który też nie pochodzi z tego roku. Przeczytałem go podczas rekonwalescencji szpitalnej, którą miałem w lutym. Być może dlatego, oprócz jego znakomite wykonanie świetnego czarnego gatunku, takiego jak Winslow, Umieściłem to w piedestał mojego literackiego 2018.

La kolosalna historia korupcji grupy policjantów, jednostka, który prowadzi bajecznego i bardziej niż przerażającego sierżanta DPNY Dennisa Malone'a, był moje czytanie roku. Malone był prosto na podium tych postaci, które pożerają moją duszę w siedmiu zdaniach i jednym geście i na zawsze pozostają z kolejnym kawałkiem mojego literackiego serca. Z obowiązkowe, obowiązkowe czytanie i dekretem z mocą ustawy dla wszystkich miłośników najbardziej czarnego, surowego i brutalnego gatunku.