Lato w czerwieni
Lato w czerwieni Jest to pierwszy tom serii policyjnej Komisarz Ruiz, napisana przez wielokrotnie nagradzaną hiszpańską dziennikarkę i autorkę Bernę González Harbour. Praca ukazała się po raz pierwszy w 2012 roku nakładem wydawnictwa RBA. Później fabuła bohaterów została rozszerzona Zakres błędu, Łzy Claire Jones y Marzenie o rozsądku. Dwaj ostatni byli finalistami nagrody Hammetta.
W sprawie Lato w czerwieni, recenzje zarówno specjalistów, jak i czytelników są mieszane. Niektórym spodobała się niezwykła, szybka narracja noir z portu Berna González, podczas gdy inni dyskutują o tym, co uważają za brak głębi u bohaterów tej pracy. Z drugiej strony, jedną z mocnych stron jest fabuła, która waha się pomiędzy zabawną a interesującą.
Streszczenie Lato w czerwieni
Madryt, lato 2010
Półwysep Iberyjski obchodzi dni Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej. Ludzie nie tracą wiary, gdy mają miejsce kręte postępy hiszpańskiej drużyny w Republice Południowej Afryki. Taki kontekst społeczny dominował w roku 2010, ale – jak prawie zawsze ma to miejsce w prawdziwym życiu – W cieniu kryje się coś jeszcze, wydarzenie, którego nikt by się nie spodziewał i że kiedy wybuchnie, straszliwie wstrząsa społeczeństwem.
Komisarz María Ruiz i jej zespół muszą stawić czoła morderstwu, co będzie dopiero wierzchołkiem góra lodowa o bardziej delikatnej sytuacji, która dotyczy Kościoła katolickiego, szkolnictwa duchownego i nieletnich uczniów tych podmiotów. Na początku młody chłopak, którego tożsamości nie można zidentyfikować, wydaje się martwy. Ruizowi towarzyszą doświadczona dziennikarka Luna i utalentowany informatyk Tomás.
Miejsce w kryzysie
Niewielu autorów hiszpańskich odważyło się mówić o pedofilii poprzedzającej Kościół katolicki i jego akolitów.. Jest to delikatna kwestia, do której należy podejść z szacunkiem, jakiego potrzebują ofiary. W Lato w czerwieni Jest takie zdanie, które prawdopodobnie mogłoby podsumować konflikt, przed którym stoją mnisi: „Nasza Święta Matka Kościół ma swój własny rytm, który jest rytmem Pana, i ma swoją sprawiedliwość, która jest sprawiedliwością Bożą”.
Sama fabuła kręci się wokół zamordowanych młodych ludzi, która zaczyna się od dwóch nazwisk: Samuela Gómeza Pescadora i Alejandro Sáncheza Gandaryle. Pierwszy z nich został wcześniej uduszony i zgwałcony w stawie parku Juana Carlosa I w Madrycie, drugi to chłopiec w wieku poniżej siedemnastu lat, którego ciało znaleziono na plaży w Santander. On także został uduszony.
Specjalne symbole i przerażające połączenia
Wkrótce, Komisarz Ruiz zdaje sobie sprawę, że dwoje młodych ludzi miało bardzo dziwny tatuaż, oprócz poprzedniego związku. Ale kto mógł być odpowiedzialny za takie nieszczęście, jakie spotkało tych chłopców? Aby się tego dowiedzieć, María udaje się do Santander, gdzie będzie mogła skorzystać z pomocy Carlosa Fuentesa. Znajdują wśród nich zdjęcia pornograficzne o tematyce homoseksualnej.
Rozpoznają na nich twarze Alejandro wraz z szeregiem dorosłych i młodych ludzi. Dzięki zdobyciu tych zdjęć m.in. Komisarz María Ruiz planuje rozmowę z księdzem Damiánem, który przyznaje, że zna tożsamość byłych uczniów ze szkoły Los Penitentes. W tym samym czasie informatycy z Madrytu sprawdzają komputer Samuela i odkrywają, że on i Alejandro byli przyjaciółmi na Facebooku.
Kto jest winny?
Trochę później, Siostra ofiary wskazuje księdza należącego do szkoły, w której uczył się Alejandro. W tym samym czasie dziennikarka Luna rozmawia z matką Samuela i dowiaduje się od niej, że jej syn i Alejandro poprzedniego lata uczęszczali do kampusu koszykówki w szkole Los Penitentes w Lerma. Tam koordynatorem był ksiądz.
Dochodzenie na własną rękę, Carlos Fuentes zdaje sobie sprawę, że Alejandro nie był do końca niewinnym chłopcem, ale oportunista i prowokator, który szantażował pozostałych chłopców, pokazując zdjęcia, które sam zrobił podczas orgii. Tymczasem María przebywa w Los Penitentes w Lerma i odkrywa, że jej głównym podejrzanym jest sprawca przestępstw seksualnych i ich konsekwencji.
Styl narracyjny portu Berna González
Można powiedzieć, że kryminały są w modzie. W niej, Prawie zawsze istnieje zawiły i szybki styl, który nie pozwala ci odpocząć. dla czytelnika, oprócz bardzo prostej prozy. Jednakże jedną z najbardziej godnych uwagi cech Portu Berna González jest jej sposób pisania, który jest znacznie bardziej literacki niż u większości powieściopisarek czarny.
W najlepszym stylu Ángeli Banzas Przywoływanie mgły o Cień róży, Lato w czerwieni Rządzi się w niej dość poetyckim stylem narracji, jak na książkę detektywistyczną. Z drugiej strony, inaczej niż zwykle w tym gatunku, struktura płynie naturalnie i można ją prześledzić od początku do końca, nie zatrzymując się na szukaniu wskazówek na pierwszych stronach.
O autorze
Port Berna González urodził się w 1965 roku w Santander w Hiszpanii. Studiował dziennikarstwo na Wydziale Nauk Informacyjnych Uniwersytetu Complutense w Madrycie. Jako dziennikarz, Współpracowała z takimi mediami jak m.in Dzień po dniu, Zenda, El País, El Sol y Gazeta Katalonii. W tym ostatnim był korespondentem w Moskwie.
Na polu literackim zadebiutował opowiadaniem, za które w 1995 roku zdobył drugą nagrodę Nagrody José Hierro. Od tego czasu autorka publikowała opowiadania i powieści, które z biegiem lat Za swoją karierę została uhonorowana różnymi nagrodami, takimi jak Stowarzyszenie Księgarzy Kantabrii, Nagroda Estrañi przyznana przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Kantabrii oraz nagroda festiwalu Granada Noir.
Inne książki Berny González Harbour
Novelas
seria z komisariat policji w Ruiz
- Zakres błędu (RBA, 2014);
- Łzy Claire Jones (Wydanie Destino, 2017);
- Marzenie o rozsądku (Wydanie Destino, 2019).
Inne
- Jeleń przybywa bez ostrzeżenia (RBA, 2015);
- Dziura (Planet Books, 2021).