Cytat Juana Valera
Juan Valera jest jednym z czołowych autorów literatury hiszpańskiej XIX wieku. Jego styl był niepowtarzalny i nieporównywalny, charakteryzował się pokazywaniem prawdziwego życia, ale w ozdobiony i wyidealizowany sposób. Tak stworzył Pepita Jimenez (1874), opowieść, która olśniła ówczesnych czytelników i krytyków, stając się dziełem godnym uwagi w Hiszpanii i na świecie.
W swojej płodnej karierze pisarza, Valera odważył się na kilka gatunków literackich, zdominował poezję, opowiadania, list, powieść i teatr.. Wiele z tych dzieł zostało wznowionych, a nawet zaadaptowanych na potrzeby filmu, teatru czy telewizji. Podobnie z biegiem czasu zaprezentowano kilka kompilacji jego wszystkich dzieł, z których ostatnia miała premierę w 1995 roku.
Dzieła Juana Valera
Pepita Jimenez (1874)
Jest to pierwsze dzieło Hiszpana, które zaczęło pisać w 1873 roku i zostało opublikowane rok później. Autor twierdził, że przygotował powieść na podstawie dokumentu odkrytego w świątyni w Andaluzji. Tekst zawiera dwa segmenty: jeden opowiedziany jako tekst epistolarny (list od bohatera do wuja) i drugi fabularyzowany w trzeciej osobie.
W 1895 roku wybitny hiszpański muzyk Isaac Albéniz skomponował operę opartą na fabule Pepita. Podobnie czterokrotnie był adaptowany do kin: 1927, 1946, 1975 i 1978. Ta najnowsza wersja została wyreżyserowana przez Manuela Aguado i zaprezentowana w odcinkach przez TVE. Zrealizowano także wersję teatralną, której premiera odbyła się w 1896 roku w Teatro del Liceo w Barcelonie.
Streszczenie
Ludwik de Vargas było student dla księdza dwadzieścia coś Wrócił do domu na ostatnie wakacje przed oddaniem głosu. podczas spotkania znowu z jego ojcem -Pan Pedro- przedstawił go swojej narzeczonej Pepita Jimeneza. Oszołomiony młodą kobietą kleryk zaczął wątpić w swoje powołanie przy każdym spotkaniu z przyszłą macochą.
Luis rozpoczął wielką duchową walkę między miłością boską a ludzką, którą wyraził w listach do swojego wuja Dziekana. Wreszcie pasja była silniejsza niż rozsądek i dwoje młodych ludzi zakochało się w sobie do szaleństwa.. Wtedy Pepita naciska na Luisa, by wyjawił wszystko swojemu ojcu, który zaskoczy ich swoją reakcją.
Pani Światło (1879)
To piąta powieść autora, po raz pierwszy opublikowana w Współczesny magazyn między listopadem 1878 a marcem 1879. Jak w Pepita Jimenez (1874), jej bohater jest rozdarty między miłością cielesną a niebiańską. Jednak bieg wydarzeń nie doprowadził do szczęśliwego zakończenia. W przeciwieństwie do poprzednika, wynik jest dość tragiczny.
Nie znaleziono produktów
Streszczenie
Luz została wychowana wyłącznie przez ojca, markiza Villafría, ponieważ jej matka — kobieta o wątpliwym pochodzeniu — zmarła, gdy miała dwa lata. Pomimo przynależności do wyższych sfer Madrytu, oboje musieli przeprowadzić się do małego miasteczka w Andaluzji. Powód: arystokrata roztrwonił majątek podczas swoich wędrówek po hiszpańskiej stolicy
Po zainstalowaniu w Villafria, markiz, który był już zrujnowany finansowo, zachorował i umarł. Przed śmiercią zostawił Don Acisclo — zarządcę rodziny — na czele Luza. Tak więc młoda kobieta stała się wykształconą kobietą bez planów małżeńskich. Ale wszystko się zmieniło, gdy spotkał mnicha Dominico Enrique i wojskowego Don Jaime Pimentela.
Juanita Długa (1895)
To romantyczna narracja opublikowana w El Imparcial między październikiem a grudniem 1895 r. Relacjonowane wydarzenia mają miejsce w Villalegre pod koniec XIX wieku. Jej fabuła kręci się wokół romansu starszego mężczyzny z dziewczyną.. Powieść wyróżnia się domieszką humoru, kulturalnymi i potocznymi wyrażeniami, a także mistrzowskim opisem ówczesnej Hiszpanii.
Streszczenie
Juanita jest jedną z młody najpiękniejsze w mieście, zatem, wszystko mężczyźni tam? chcą ją podbić. Jednak jej to tylko obchodzi osoba: Don Pako, który, pomimo potroić jego wiek, również mu odpowiada. Tymczasem oboje muszą walczyć w obronie swojej miłości przed obłudnym społeczeństwem, które uważa, że brakuje im moralności.
Geniusz i postać (1897)
Jest to jedna z najbardziej rozpoznawalnych książek autora ze względu na literackie poruszenie wywołane tematem zbliżonym do francuskich powieści erotycznych. Z tej okazji akcja toczy się między Rio de Janeiro a Paryżem, gdzie biorą udział przedstawiciele wyższych sfer. W uzupełnieniu, fabuła jest inspirowana przeżyciami i romansami iberyjskiego pisarza podczas jego pobytu w brazylijskim mieście.
Streszczenie
Rafaela jest andaluzyjką znaną jako „La Generosa”, damą, która ze względu na swój przebiegłość i charakter, zdobądź dobre małżeństwo Wspomniany sojusz pozwolił mu wyróżnić się w społecznej elicie Rio de Janeiro i Paryża.. Nie zmieniło to jednak nawyków, które doprowadziły ją do zdobycia tej pozycji, nie na próżno była znana jako „dziewczyna oczywiście”.
morsamor (1899)
Jest to ostatnie dzieło pisarza Cordova, opublikowane w Madrycie w 1899 roku. To historyczna powieść przygodowa z elementami literatury fantasy. Bohaterem jest Fray Miguel de Zuheros, stary mieszkaniec klasztoru o ponurym, gniewnym i niezadowolonym charakterze. Ale pewnego dnia zaczyna opuszczać swoje frustracje, gdy budzi się odmłodzony przez działanie mikstury.
Nie znaleziono produktów
Streszczenie
Fray Ambrosio de Utrera — magik — daje głównemu bohaterowi paraliżujący eliksir. po przebudzeniu, Fray Miguel de Zuheros czuje się odmłodzony. Po tej transformacji mężczyzna postanawia wyruszyć w podróż dookoła świata w towarzystwie Fraya Tiburcio.
W swojej podróży Bracia doświadczają niekończących się sytuacji między miłościami, złamanymi sercami, triumfami i porażkami. Tak mijają lata, aż bohater wraca do klasztoru, z którego wyszedł. Tam możesz zamknąć cykl swojego życia w pokoju i przesiąkniętym boską miłością.
O autorze, Juan Valera
Jan Walera
Juan Valera i Alcalá-Galiano Urodził się w poniedziałek 18 października 1824 r. w hiszpańskiej gminie Cabra należącej do prowincji Kordoba. Jego rodzicami byli oficer marynarki José Valera y Viaña i Marquesa de la Paniega Dolores Alcalá-Galiano y Pareja. Gdy przyszły pisarz był dzieckiem, rodzina przeniosła się do Madrytu, a wkrótce potem do Malagi ze względu na obowiązki wojskowe ojca.
W latach 1837-1840 Valera studiował język i filozofię w seminarium w Maladze. W 1841 rozpoczął studia w Sacromonte w Granadzie, gdzie w 1846 ukończył Filozofię i Prawo na Uniwersytecie w Granadzie. W czasie studiów zaczął publikować swoje pierwsze wiersze i był wiernym zwolennikiem poezji romantycznej.
Kariera dyplomatyczna i polityczna
W 1847 rozpoczął pracę jako dyplomata, dołączając do ambasady w Neapolu autorstwa Ángela de Saavedra, księcia Rivas. Dzięki temu podróżował po Europie i Ameryce, gdzie pracował w ważnych ambasadach hiszpańskich. Jedenaście lat później zdecydował się zamieszkać w Madrycie i tymczasowo pozostawić korpus dyplomatyczny, aby poświęcił się polityce.
Kariera literacka
zaczął jego kariera literacka jako poeta ze swoją pierwszą książką eseje poetyckie (1844), z czego sprzedano tylko 3 egzemplarze. To było w 1874 roku, kiedy zapuścił się w gatunek narracyjny z Pepita Jimenez (1874). Później kontynuował z innymi udanymi powieściami, takimi jak: Iluzje doktora Faustino (1875) y Dowódca Mendoza (1877).
Ten pierwszy etap jako powieściopisarza zakończył się Pani Światło (1879), później zrobił sobie przerwę z powodu narastającej ślepoty. Mimo tak trudnych okoliczności, szesnaście lat później wznowił pracę literacką z czterema nowymi narracjami ukończonymi przed śmiercią (wystąpił 18 kwietnia 1905). Wśród tych prac wyróżniają się Juanita Długa (1895) y Geniusz i postać (1897).
Powieści Juana Valera
- Pepita Jimenez (1874)
- Iluzje doktora Faustino (1875)
- Dowódca Mendoza (1877)
- Bądź mądry (1878)
- Pani Światło (1879)
- Juanita Długa (1895)
- Geniusz i postać (1897)
- morsamor (1899).