diamentowy kwadrat
Kwadrat Diamentowy —O Plac Diamentowy, pod oryginalnym tytułem w języku katalońskim, jest najsłynniejszą powieścią ikony Mercè Rodoredy, jednego z najczęściej cytowanych pisarzy hiszpańskich ostatniego stulecia. Zwłaszcza to dzieło ukazało się nakładem wydawnictwa Edhasa w 1962 roku. Od tego czasu doczekało się kilku wydań, w tym jednego w 2007 roku. doczekało się także adaptacji teatralnej i filmowej.
To może być jedna z katalońskich fikcji, która wywarła największy wpływ na pisarzy pokoleń po Rodoredie, biorąc pod uwagę cytaty na ten temat. Na przykład Gabriel García Márquez stwierdził, że „Kwadrat Diamentowy „To najpiękniejsza powieść, jaka ukazała się w Hiszpanii od czasu wojny domowej”, choć z drugiej strony jest to dzieło zapomniane przez krytykę.
Streszczenie Kwadrat Diamentowy
Portret wojny
Powieść trwa Historia Natalii, młoda kobieta o pseudonimie «Colometa». Jest damą, która musi przestrzegać norm społeczeństwa, które jej nie rozumie, obok mężczyzny, z którym nie jest szczęśliwa i który w dodatku za mało współpracuje z dwójką jej dzieci. Jednocześnie główny bohater stanowi punkt ciężkości, który kieruje czytelnika do jednego z najbardziej dramatycznych momentów w historii: wojny secesyjnej i okresu powojennego.
Hiszpania została zniszczona po zamieszkach każdego z tych wydarzeń, a wszyscy ludzie zamieszkujący ten kraj muszą się przekształcić, aby przetrwać. Kryzys zmusił ich do wzmocnienia się lub po prostu pokazać jego prawdziwe niuanse. Akcja rozgrywa się w Barcelonie, mieście, z którego Mercè Rodoreda tworzy niezwykle rzetelny obraz.
Konsekwencje bitwy
Dla nikogo nie jest tajemnicą Hiszpańska wojna domowa pozostawiła konsekwencje, których nie da się zatrzeć. Wystarczy przejrzeć iberyjską literaturę, muzykę, teatr czy kino, aby zdać sobie sprawę, jak dotknięty był kraj po masakrze, strach, udręka i późniejsza depresja, zarówno wśród obywateli, jak i gospodarki oraz na innych krańcach cywilizacji.
Oprócz wszystkich żołnierzy, którzy zginęli i ludzi, którzy zginęli w wyniku jakiegoś zdarzenia ubocznego, nastąpił masowy exodus, który zniszczył całe rodziny, zaloty, wymarzona praca i nadzieja na świetlaną przyszłość. Jest to temat, który jest doskonale omówiony Kwadrat Diamentowy. Powieść opowiada o odporności Hiszpanów, zwłaszcza tych, którzy podobnie jak Natalia byli inni.
Dostosuj się, aby przetrwać
Podobnie jak wszystkie inne kobiety swoich czasów, La Colometa będzie narażona na nędzę, głód i niepewność niemożności zapewnienia swoim dzieciom jedzenia, a także okropny fakt, że widział, jak wiele osób, które kocha, umiera i odchodzi. Z drugiej strony niewiele może zrobić, będąc przywiązana do samolubnego mężczyzny, który nie jest w stanie zapewnić jej szczęścia.
Przed metamorfozą, Natalia oddawała mężowi całą władzę i rozgłos, i bez zastrzeżeń akceptował konwencje swoich czasów, chociaż jest oczywiste, że odczuwał odrzucenie wszystkiego, co reprezentowało jego stan. Jednak w całej powieści jego charakter, przekonania i działania kambiani pokazać silną kobietę, która potrafi przetrwać najgorsze nieszczęścia.
Styl narracyjny Mercè Rodoreda
En Kwadrat Diamentowyautor prezentuje styl prosty, bezpośredni i do pewnego stopnia poetycki. Krajobrazy służą metaforom i symbolom, które określają najbardziej intymne uczucia ich bohatera., która ma szczery i naiwny głos, biorąc pod uwagę charakter jej roli kobiety zepchniętej na margines, która niestety przestaje poddawać się mężczyźnie przed systemem, który prześladuje nie tylko ją, ale także jej rówieśników.
Adaptacje Kwadrat Diamentowy
Po jego opublikowaniu, Dzieło zostało zredagowane i przetłumaczone na ponad czterdzieści języków. Później powstał film reżysera Francesca Betriu. Materiał okazał się na tyle długi, że z pozostałych fragmentów powstał serial telewizyjny składający się z czterech godzinnych odcinków. Z kolei powieść doczekała się adaptacji teatralnej w formie monologu i ukazała się w 2014 roku.
O autorze
Mercè Rodoreda i Gurguí urodził się 10 października 1908 roku w Barcelonie w Hiszpanii. Jego rodzice byli dwójką wielkich miłośników literatury, teatru i muzyki Jego dziadek, Pere Gurguí, zaszczepił w nim miłość do Język kataloński i kwiaty, tematy, które stały się bardzo powracające w twórczości pisarza. Mając zaledwie pięć lat, Rodoreda zagrała w swoim pierwszym przedstawieniu teatralnym. Było to doświadczenie, które naznaczyło ją na zawsze.
W jej domu rodzinnym panowała artystyczna atmosfera, która zainspirowała ją do czytania klasycznych katalońskich autorów, takich jak Jacinto Verdaguer, Ramon Llull, Joan Maragall, Sagarra i Josep Carner. Jednak po śmierci ukochanego dziadka, jego wujek Juan Gurguí przejął stery rezydencji i uczynił go bardziej uporządkowanym i surowym. Po, W 1928 roku on i autor pobrali się pomimo różnicy wieku i łączącego ich związku.
Po poczęciu pierwszego dziecka, Rodoreda zaczął przeprowadzać testy literackie, aby pozbyć się zależności ekonomicznej i społecznej Co to znaczyło być gospodynią domową. Odtąd pisanie traktował jako rzemiosło i poświęcił się tworzeniu sztuk teatralnych, poezja, opowiadania i powieści. Ponadto pracowała jako dziennikarka, nauczycielka, komentatorka polityczna, korektorka i tłumaczka.
Inne książki Mercè Rodoredy
Narracja
- Czy jesteś uczciwym pączkiem? - Czy jestem uczciwą kobietą? (1932);
- Od czego człowiek nie może uciec – Od czego nie można uciec (1934);
- Un dia de la vida d'un home — Dzień z życia mężczyzny (1934);
- Krym (1936);
- Aloma (1938);
- Vint-i-dos contes — Dwadzieścia dwa piętra (1958);
- Carrer de les Camèlies — ulica kamelii (1966);
- Jardí vora el mar — Ogród nad morzem (1967);
- La meva Cristina i inne historie — Moja Cristina i inne historie (1967);
- Mirall Trencat — Rozbite lustro (1974);
- Semblava de seda i altres contes — Wydawało się, że jedwab i inne historie (1978);
- Tots els contes — Wszystkie historie (1979);
- Viatges i Flors — Podróże i kwiaty (1980);
- Ile, ile wojny... — Ile, ile wojny... (1980);
- La mort i la Primavera — Śmierć i wiosna (1986);
- Isabel i Maria — Izabela i Maria (1991);
- Bajki dla dzieci (2019).
Teatr
- Jeden dzień – Jeden dzień (1959);
- Parc de les magnòlies — park magnolii (1976);
- El torrent de les flors – potok kwiatów (1993);
- Lady Florentina i jej ukochany Homer — Lady Florentina i jej ukochany Homer (1953);
- Manekin (1979);
- L'hostal de les tres Camèlies — schronisko trzech kamelii (1973).