Maria Jasne. Wywiad z autorem Łez czerwonego pyłu

Maria Sure Urodziła się w Salamance, ale przeprowadziła się do Walencja w wieku 21 lat i studiuje Informatykę. Pracuje jako analityk i programista oprogramowanie, ale ponieważ pasjonował się czytaniem i pisaniem, w 2014 roku napisał swoją pierwszą powieść, kolor przebaczenia. Później podążyli za Proyecto BEL, Huérfanos de sombra, a teraz w czerwcu zeszłego roku zaprezentował Łzy czerwonego pyłu. W tym obszerny wywiad Opowiada nam o niej i wiele więcej. bardzo ci dziękuję Twój czas i życzliwość, aby mi służyć.

Maria Sure — Wywiad

• ACTUALIDAD LITERATURA: Twoja ostatnia opublikowana powieść nosi tytuł Łzy czerwonego pyłu. Co możesz nam o tym powiedzieć i skąd wziął się pomysł?

MARIA PEWNA: Pomysł zrodził się, gdy postanowiłem ustawić kolejną powieść w Walencji, miasto, które tak dobrze mnie przyjęło przez prawie trzydzieści lat, kiedy w nim mieszkam. Zacząłem badać historię miasta i odkryłem naprawdę ciekawe historie, które doprowadziły mnie do fabuły, która rozwija się w czerwone łzy kurzu. Bardzo ważne jest to, co działo się w mieście w czasie Współczesna Foral Walencja (XV i XVI wiek), w którym kat skazał skazanych na różne wyroki śmierci w zależności od popełnionego przez nich przestępstwa, a ich zwłoki eksponowano w niektórych częściach miasta jako ostrzeżenie dla reszty ludności.

Obecnie istnieje ogród o nazwie Ogród Polifila który został zbudowany jako hołd dla historii opowiedzianej w bardzo szczególnym XV-wiecznym rękopisie: The Hypnerotomachia Poliphili (Sen o Polífilo po hiszpańsku). Chodzi o inkunabuł pełen hieroglifów i napisany w kilku językachjeden z nich wymyślił. Jego autorstwo przypisuje się: Francesco Colonna, ówczesny mnich, coś ciekawego, jeśli weźmie się pod uwagę liczbę rycin o dużej treści seksualnej, które zawiera ten rękopis. To wspaniała księga, której kilka egzemplarzy zachowało się w Hiszpanii, wszystkie nacechowane w ten czy inny sposób cenzurą. Jedne mają brakujące strony, inne są przekreślone, spalone... Całe dzieło jest dostępne za darmo w Internecie i zachęcam do zapoznania się z nim, bo myślę, że Ci się spodoba.

En czerwone łzy kurzu, morderca odtwarza niektóre sceny z tamtych czasów w którym więźniowie zostali straceni w Walencji za popełnienie dziś swoich zbrodni. Ogród Polifilo jest jednym z miejsc wybranych przez tego mordercę, a policja będzie musiała przestudiować starożytny rękopis, aby odkryć, kto stoi za śmiercią i dlaczego.

By the way, tytuł jest bardzo ważny w tej powieści. Kiedy czytelnik odkryje dlaczego, zrozumie wiele rzeczy, a kawałki zaczną pasować do jego głowy.

• AL: Czy pamiętasz któreś ze swoich pierwszych czytań? A twoje pierwsze pisanie?

MS: Kiedy byłam bardzo mała, kochałam anegdociarz. Rodzice dużo mi kupili. włożyłem taśmę taśmy i śledził czytanie w opowiadaniu, słuchając go. Ktoś je zapamiętał. Myślę, że właśnie tam odkryłam swoją pasję do czytania. Kilka lat później pochłonął wszystkie księgi Piątka, które nadal mam. Później, kiedy byłam trochę starsza, pamiętam, że nie mogłam się doczekać przybycia Bibliobus który co dwa tygodnie jeździł po moim mieście po wszystkie książki, które chciał przeczytać. 

Zacząłem pisać, gdy miałem dziesięć czy dwanaście latNie pamiętam dobrze. napisałem powieść przygodowa w stylu Piątki. Zrobiłem to ołówkiem, z rysunkami najważniejszych scen. Będzie miał około trzydziestu stron, a na marginesie nadal mam rękopis pełen skreśleń, błędów ortograficznych. Trzymam to bardzo czule, ponieważ w ten sposób moje dziecko już wyobrażało sobie historie w głowie i czuło potrzebę przelania ich na papier. 

• AL: Czołowy autor? Możesz wybrać więcej niż jeden i ze wszystkich okresów. 

MS: Jak trudno wybrać spośród tylu dobrych pisarzy! Kiedyś dużo czytałem Patricia highsmith, John le Carrénawet Stephen King zajmowała znakomite miejsce wśród moich młodzieńczych lektur. Jako nowsi autorzy wybrałbym Dolores Redondo, Maite R. Ochotorena, Alaitz Leceaga, Sandrone Dazieri, Bernarda MinieraNiklasa Natta i Daga, Jo Nesbo, JD Barker… 

Pisarz, którego odkryłem w tym roku i którego styl bardzo mi się podoba, to Santiago Álvarez.

• AL: Jaką postać w książce chciałbyś poznać i stworzyć? 

MS: Moim zdaniem najlepszą postacią w historii czarnej literatury jest postać Lisbeth Salander z serii Millennium. To jest idealne. Uwielbiam te postacie, które są pozornie słabe, bezradne i często przyciągają drapieżników, którzy myślą, że mają prawo je wykorzystać. Postaci, które popychane przez okoliczności, które ich doprowadzają do granic wytrzymałości, czerpią znikąd wewnętrzną siłę, która sprawia, że ​​przenoszą góry i pozostawiają czytelnika bez słowa. 

• AL: Jakieś szczególne zwyczaje lub zwyczaje, jeśli chodzi o pisanie lub czytanie? 

MS: Lubię to izoluję się od otoczenia podczas pisania koncentrować się. Zakładam słuchawki i słucham muzyki. wiele razy słyszę canciones które są zgodne z tym, co piszę. Używam bardziej melancholijnej muzyki do smutnych scen lub rocka do scen, które wymagają więcej akcji. Wraz z ostatnią powieścią zacząłem tworzyć lista odtwarzania na Spotify piosenek, których słuchałem najbardziej podczas pisania i podobało mi się to doświadczenie. Jest publikowany w moja strona internetowa i mogą być dostępne dla każdego, kto chce.

Innym razem po prostu słucham dźwięki natury a zwłaszcza deszcz. Te dźwięki bardzo mnie rozluźniają podczas pisania. Myślę, że zależy to również od mojego nastroju w tym czasie.

• AL: A Twoje ulubione miejsce i czas, aby to zrobić? 

MS: Chciałabym mieć ulubiony moment i móc dotrzymać harmonogramów, ale to jest skomplikowane, gdy nie poświęcasz się tylko temu. W końcu szukam przerw i pory dnia może być bardzo zróżnicowana. Wczesnym rankiem, w porze sjesty, o świcie... Idealny moment to taki, kiedy w domu zapada cisza, a postacie zaczynają domagać się Twojej uwagi. Staram się poświęcać na to kilka godzin dziennie, ale nie zawsze jest to możliwe.

Wcześniej pisałem ręcznie i robiłem to wszędzie, ale rozumiałem, że robienie tego w ten sposób zabiera mi dwa razy więcej czasu niż przepisywanie wszystkiego z powrotem do komputera. Ale już Zawsze piszę przy biurku, mój mały kącik, w którym cieszę się przez kilka godzin każdego dnia.

• AL: Czy są inne gatunki, które lubisz? 

MS: Staram się czytać di wszystko. To prawda, że ​​czytałem powieści, które nie należą do gatunku noir i które pokochałem. Myślę, że powieść lubi się za to, jak jest napisana i jaka jest fabuła, niezależnie od gatunku, do którego należy. Dzieje się tak, że przy wyborze zawsze skłaniam się ku czerni, zarówno do czytania, jak i pisania. Bo naprawdę lubię tajemniczość, tę atmosferę, czasem nieco duszącą, w której zwykle rozgrywają się tego rodzaju historie, zmuszania bohaterów do granic możliwości i odkrywania ciemnej strony, którą wszyscy nosimy w sobie.

• AL: Co teraz czytasz? I piszesz?

MS: Zwykle łączę czytanie kilku powieści jednocześnie iw różnych formatach. obecnie czytam Cpłonące miasto, przez Dona Winslowa w wersji cyfrowej, boogie boogie, Justo Navarro na papierze i słuchania złodziej kości, Manel Loureiro, w audiobooku. Spośród tych trzech muszę powiedzieć, że historia, którą lubię najbardziej, jest tą ostatnią.

Obecnie jestem pisanie kontynuacji czerwone łzy kurzu. W życiu niektórych postaci brakowało mi więcej i wielu czytelników zaczęło prosić o drugą część. Pojawią się w nim ci sami główni bohaterowie, ale uwikłani w zupełnie inną fabułę, tak aby obaj mogli czytać niezależnie.

• AL: Jak myślisz, jak wygląda scena wydawnicza i co zadecydowało, że spróbujesz publikować?

MS: Chwila, w której żyjemy, to skomplikowane dla sceny wydawniczej i wielu innych. W Hiszpanii co roku ukazuje się prawie sto tysięcy tytułów, więc konkurencja jest brutalna. Od nich, 86% nie sprzedaje więcej niż pięćdziesiąt egzemplarzy rocznie, dzięki czemu możesz zorientować się w sytuacji. Na szczęście w naszym kraju czyta się coraz więcej. Zamknięcie zbliżyło ludzi do książek, ale wciąż jesteśmy daleko od reszty krajów europejskich pod względem czytelnictwa. Ponad 35% Hiszpanów nigdy nie czytało. Wydaje się, że istnieje tendencja do czytania więcej na papierze niż kilka lat temu, a format audiobooka odgrywa dość wiodącą rolę. 

Moje pierwsze trzy powieści są publikowane samodzielnie na Amazon. Jest to dobra opcja dla pisarzy, którzy dopiero zaczynają, ponieważ pozwala na publikację swoich prac, jeśli nie masz wydawcy. Problem polega na tym, że zasięg, jaki posiadasz jako samodzielny wydawca, nie ma nic wspólnego z tym, co może Ci zapewnić tradycyjny wydawca. Dlatego postanowiłem spróbować z moją najnowszą powieścią. Zainteresowała się nim Planeta i Maeva, z którą ostatecznie podpisałem umowę wydawniczą. Doświadczenie było i jest bardzo satysfakcjonujące i mam nadzieję kontynuować z nimi współpracę w przyszłości.

• AL: Czy ten moment kryzysu, którego doświadczamy, jest dla Ciebie trudny, czy będziesz w stanie zachować coś pozytywnego dla przyszłych historii?

MS: Chcę myśleć o złych chwilach zawsze możesz dostać coś dobrego. Jak w przypadku pandemii, która spowodowała, że ​​ludzie zaczęli dużo więcej czytać. W tym momencie kryzysu, w którym firmy starają się maksymalnie zminimalizować ryzyko, myślę, że en w przypadku świata wydawniczego możliwe jest, że publikowane prace są bardziej wyselekcjonowane i jakościowe tego, co wychodzi na rynek, jest lepsze. Jeśli chodzi o mój punkt widzenia jako pisarza, będę pisał jak zwykle, deszcz czy słońce. Bo nie piszę myśląc o publikowaniu pracy, ale o dawaniu z siebie i swoich bohaterów wszystkiego, co najlepsze. Potem, kiedy skończy, zobaczymy, co się z nim stanie.