Czarownice i inkwizytor
Czarownice i inkwizytor to powieść historyczna napisana przez profesor, historyk i autorkę z Malagi Maríę Elvirę Roca Barea. Dzieło ukazało się nakładem wydawnictwa Espasa w 2023 roku i zdobyło tegoroczną Nagrodę Powieści Primavera. Choć jest to pierwsza przygoda pisarza z tym gatunkiem, książka ta zachwyciła krytyków i publiczność dzięki jakości badań.
María Elvira Roca Barea znana jest z tworzenia wyczerpującej dokumentacji, na której opiera się przy tworzeniu wszystkich swoich projektów. Tak ok Czarownice i inkwizytor Okazało się, że jest to zabawna powieść, Należy zauważyć, że tekst spotkał się z krytyką dotyczącą wiarygodności wydarzeń, o których opowiada, oraz niedokładności dat wydarzeń, które przedstawia.
Streszczenie Czarownice i inkwizytor
Blisko konkursu religijnego
W pierwszej dekadzie XVII w. doszło do znaczących starć ideologicznych, politycy i wojna pomiędzy religię katolicką i rodzącą się gałąź protestancką. Spory te powstały w zasadzie po to, aby zyskać zwolenników.
Roca Barea opowiada, że w tym samym czasie, gdy miały miejsce sprzeczki, wśród zagorzałych wyznawców obu frakcji narosły przesądy, jak nigdy dotąd. W ten sposób ponownie pojawiła się fiksacja na punkcie czarów.i dzięki temu prześladowania nasiliły się, a Święta Inkwizycja nabrała nowego charakteru.
W miastach przełożeni kapłańscy zaczęli przeprowadzać słynne „procesy”. Obwiniani byli zarówno przestępcy, którzy porywali dzieci, aby oddać je kozie, jak i zupełnie niewinni wieśniacy. W tym kontekście Czarownice i inkwizytor przedstawia w szczególności to, co wydarzyło się w wiosce Zugarramurdi w Nawarrze.
Polowanie na czarownice rozpoczęło się w czasach nowożytnych
Roca Barea skomentowała to, ze względu na tak wiele filmów i książek historycznych, które bardziej podkreślają mistyczne niż prawdę faktów, Istnieje tendencja do myślenia o polowaniach na czarownice jako o zjawisku epoki średniowiecza.. Jednak zdaniem autora takie wydarzenia miały miejsce rzeczywiście w okresie modernizmu.
Barea to sugeruje Podjęto je pod wpływem wielu czynników. I że prawie zawsze miały one miejsce na obszarach przygranicznych graniczących z północą, w tym przypadku francuskiej Nawarry, w Europie Zachodniej.
również, Czarownice i inkwizytor przedstawia kilka interesujących pytań, wszystkie odpowiadające perspektywie czasu. Na przykład: Jak ludzie zaczęli wierzyć, że czary mają praktyczne skutki? Kto zyskał na wierze w to i kim były główne ofiary procesów? I wreszcie, jak wyglądało wewnętrzne zarządzanie hiszpańskiej inkwizycji?
Konkretny epizod zamienia się w zjadliwą masakrę
W tym kontekście zamieszania pomiędzy walkami religijnymi a przesądami ludu, Generał Inkwizytor Bernardo de Sandoval wysyła Alonso de Salazar y Frías do Logroño, siedziba Świętego Oficjum. Celem jest ustalenie, co się dzieje i podjęcie drastycznych działań, jeśli sytuacja się pogorszy.
Gdy mężczyzna wyrusza w drogę, odkryj że nie chodzi tu tylko o przekleństwa, złe oko czy pospolite czary, czyli o rzeczy, które już istniały. Jednak to nie satanistyczny i diabelski spisek, jak twierdzą najbardziej religijni ludzie, mający na celu zdobycie większej liczby zwolenników dla obu stron.
Raczej jest wszystkiego po trochu.: Są niewinni ludzie, którzy nie rozumieją roli, jaką odgrywają w makabrycznej grze politycznej, jest niedbały rząd, który zgadza się sponsorować działania najpotężniejszych sfer, są też ludzie, bo inaczej nie mogłoby być, przewrotni i mordercy.
Tortury i bezsensowne wyznania
Czarownice i inkwizytor intenta odzwierciedlają moment historyczny, w którym, aby uzyskać korzyści publiczne, niektórzy obwiniali innych za czyny nie do pomyślenia. Aby zmusić ich do przyznania się do winy, stosowano tortury, a po wielu godzinach złego traktowania więcej niż jedna osoba przyznała się do popełnienia okrucieństwa.
Jednym z najczęstszych stwierdzeń było wykorzystywanie dzieci, które składano w ofierze różnym demonom. Powiedzieli także, że zarówno mężczyźni, jak i kobiety tańczą nago w świetle księżyca, że latają i przywołują istoty ciemności, aby kopulowały z nimi i w ten sposób rodziły potomstwo.
Ale poza strasznym obrazem, jaki namalowała władza polityczna i społeczna roku 1600, warto zadać sobie pytanie, dlaczego wydarzyło się to właśnie w czasie tarć na tle religijnym, właśnie we wsi niedaleko granicy z Francją. Możliwe, że – jak to często bywa – walka ta nie miała nic wspólnego z Bogiem ani Diabłem, ale z mężczyznami.
O autorce, María Elvira Roca Barea
María Elvira Roca Barea urodził się w 1966 roku w El Borge w Maladze w Hiszpanii. Po ukończeniu szkoły średniej autor Studiował filologię klasyczną na uniwersytecie w swoim rodzinnym mieście. Od tego czasu poświęciła się już pisaniu, a studia wyższe wspomina w tekście pt Estetyka dyskursu w Listach Pliniusza Młodszego. Później obronił pracę doktorską pod kierunkiem Antonio Alberte Gonzáleza.
Ponadto, badanie na Uniwersytecie François Rabelais w Tours, gdzie zapoznawał się z literaturą francuską, retoryką i paleografią. W 1999 roku ukończył filologię hiszpańską i rozpoczął naukę w szkole średniej. Pracowała jako pracownik naukowy dla Wyższej Rady ds. Badań Naukowych (CSIC). Jest także eseistą i felietonistą El Mundo y Kraj.
Inne książki Maríi Elviry Roca Barea
Jako niezależny autor
- José Juan Berbel Rodríguez (1996);
- Wydanie krytyczne i studium sztuki preachatoria ad noticiam artis predicandi (1997);
- Rycerz w skórze tygrysa (2003);
- Traktat wojskowy Frontinusa. Humanizm i rycerskość w kastylijskiej czterystu (2010);
- 6 przykładowych historii (2018);
Jako współautor
- Wpływ Cycerona i Kwintyliana na wyobrażenia o stylu w listach Pliniusza Młodszego / Albaladejo, Tomasz; Roca Barea, María Elvira (1998);
- Studium status quaestionis sztuki głoszenia / Alberte González, Antonio; Roca Barea, María Elvira, Antonio Ruiz Castellanos, Antonia Víñez Sánchez, Juan Sáez Durán, wyd. (1998).