Kleine onbelangrijke tegenslagen
Kleine onbelangrijke tegenslagen -Al mijn nietige smarten— is een drama geschreven door de Canadese auteur, journalist en actrice Miriam Toews. Het werk verscheen voor het eerst in 2014. Later verkreeg uitgeverij Sexto Piso in 2022 de redactie- en distributierechten, met de Spaanse vertaling door Julia Osuna Aguilar.
In zijn boek Toews benadert psychische problemen vanuit een heel persoonlijk perspectief, omdat zijn leven is omgeven door de gevolgen van het lijden aan een of andere aandoening. Kleine onbelangrijke tegenslagen is een ontroerend verhaal gebaseerd op haar relatie met haar oudere zus, die in 2010 zelfmoord pleegde, bijna twaalf jaar nadat de vader van de auteur zich op een treinspoor wierp.
Synopsis van Kleine onbelangrijke tegenslagen
Een gewichtige beslissing
Kleine onbelangrijke tegenslagen Het is een liefdesverhaal, een van die grimmige liefdes die overstijgt. In zijn regels kun je een totale toewijding voor de ander waarderen, en als het niet kan, wordt hij losgelaten, omdat het is wat moet worden gedaan, omdat het het juiste is om te doen.
Elfrieda en Yolandi Von Riesen zijn twee zussen die door een hel zijn gegaan. Tussendoor kwamen ze allebei terug met heel verschillende perspectieven en denkwijzen, en bouwden hun leven zo goed mogelijk op rond deze ervaringen.
Elfrieda is een getalenteerde en gerenommeerde pianiste van internationale allure. Ze is getrouwd met een man die van haar houdt, en ze wordt omringd door luxe en glamour. Aan de andere kant, Yolandi's leven kan met geen ander woord beschreven worden dan “chaotisch”. Haar tienerkinderen staan op het punt het nest te verlaten, ze kan de rekeningen niet betalen en als klap op de vuurpijl is ze net gescheiden. Elf leidt echter verschillende zelfmoordpogingen en Yoli klampt zich vast aan het leven zoals een uitgehongerde leeuw zich vastklampt aan het laatste stuk vlees.
Lieve Yoli, laat me gaan
Yoli's verlangen om te leven laat haar niet begrijpen waarom haar zus niet in leven wil blijven. Beiden praten er constant over, maar zijn het nooit eens. Yoli, die zich laat meeslepen door de angst om te zien dat een van de mensen van wie ze het meest houdt, het idee om voor altijd te vertrekken niet kan opgeven, zegt tegen haar:
'Kun je niet meer zijn zoals de anderen, normaal en verdrietig en met je rotzooi, levend en met een geweten? Word dik en rook alsof er geen morgen is en speel piano als een ezel. Verdomme!"
Deze toespraak is oneerlijk, wreed, egoïstisch, ja, maar wie zou niet zijn toevlucht nemen tot onrechtvaardige woorden om te proberen een geliefde in leven te houden? Terwijl hij probeert niet te diep weg te zinken en nadenkt over zijn "kleine onbelangrijke tegenslagen", Yoli zit naast haar zus in het ziekenhuis, na haar laatste poging zelfmoord. Hij begint zich af te vragen hoe hij zijn honger naar het leven op haar kan overbrengen. Op een gegeven moment begrijpt hij dat hij haar niet kan helpen leven.
Een kritiek op de stigmatisering van psychische stoornissen
Miriam Toews ervoer uit de eerste hand de angst en pijn die kan worden veroorzaakt door geestesziekte. Zijn vader leed een groot deel van zijn leven aan een bipolaire stoornis. Daarbij probeerde ze hem aan het lachen te maken, net als haar zus. De auteur heeft gezegd dat absurde humor haar manier is om de wereld te zien en veldslagen te voeren, en dat heeft haar geholpen zichzelf in stand te houden nadat ze een deel van haar familie had verloren.
Tegelijkertijd spreekt hij hard over de rol van psychiaters en verpleegkundigen in ziekenhuizen die zich bezighouden met psychische stoornissen. Concreet zegt het dat er is een soort 'infantilisering van patiënten die daar zijn omdat ze lijden, omdat ze zorg nodig hebben'.
De meeste mensen met een psychische aandoening krijgen de schuld van hun eigen ongemakken, ze zijn gescheiden en bovendien stelt de staat niet voldoende middelen ter beschikking voor onderzoek.
Miriam Toews verdedigt hulp bij sterven
In tegenstelling tot andere boeken met vergelijkbare thema's, Kleine onbelangrijke tegenslagen heeft een einde dat niet focust op hoe liefde ons kan redden. Integendeel. De uitkomst van deze roman van Miriam Toews is hartverscheurend en nodigt uit tot nadenken.
Op het laatste moment, Yoli kan de psychische pijn van haar zus identificeren, om te zien dat hij echt lijdt. Terwijl dit gebeurt, smeekt Elf haar om haar te helpen sterven, en de hoofdrolspeler heeft geen andere keus.
Uiteindelijk geeft hij toe, en hij doet het omdat hij genoeg van haar houdt om medelevend en genereus te zijn.. Miriam Toews bevestigt dat alle mensen angst voelen, dat dit bij het leven hoort. Wanneer dit soort lijden echter in de loop van de tijd aanhoudt, hebben we het misschien over een pathologie.
Daarom is het nodig om meer te praten over psychische aandoeningen: van depressie, angst, borderline persoonlijkheidsstoornis... Door het naar voren te brengen, wordt de patiënt menselijker en wordt het gemakkelijker om hem het gereedschap te geven dat hij verdient, zelfs als dat gereedschap de dood is.
Over de auteur, Miriam Leslie Toews
Miriam Toewens
Miriam Leslie Toews werd geboren in 1964 in Steinbach, Manitoba, Canada. Deze Canadese actrice en schrijfster behaalde een BA in filmstudies aan de Universiteit van Manitoba. Hij heeft ook journalistiek gestudeerd aan King's College in Halifax. De ouders van de schrijver waren doopsgezind en deze gemeenschap had een grote invloed op hun leven. Dit feit wordt gedocumenteerd in veel van zijn romans, waarin de negatieve invloeden van religieuze druk worden getoond.
Toews had een heel speciale band met zijn vader, Melvin C. Toews, die een gerespecteerde basisschoolleraar was., verantwoordelijk voor het meewerken aan de oprichting van de eerste openbare bibliotheek in Steinbach. Later pleegde de man zelfmoord, een gebeurtenis die de auteur en de rest van haar familie kenmerkte, vooral haar oudere zus, Marjorie, die nooit meer kon herstellen.
Miriam Toews dacht dat ze nooit meer zou schrijven, maar dat bevrijdde haar. In haar eigen woorden was het voor haar nodig om terug te keren naar brieven om haar gezond verstand te behouden. Hij besloot het ook te doen in de hoop dat dit de manier zou zijn om gezondere banden met andere mensen te onderhouden.
Andere boeken van Miriam Toews
- De zomer van mijn geweldige geluk (1996);
- Een jongen van goede afkomst (1998);
- Zwaai laag (2000);
- gecompliceerde goedheid (2004);
- De vliegende Troutmans (2008);
- irma voth (2011);
- Al mijn nietige smarten (2014);
- Ze praten (2018);
- Women Talking: de Oscar-winnende film met Rooney Mara, Jessie Buckley en Claire Foy (2018);
- Fight Night (2021).