Keizer van Rome
Keizer van Rome is een boek over de klassieke geschiedenis, geschreven door de Engelse academicus, professor, redacteur en auteur Mary Beard, de beroemde ‘Britains bekendste classicus’. Het werk dat betrekking heeft op deze recensie werd in 2023 in het Spaans gepubliceerd door Silvia Furió en uitgeverij Crítica. De tekst ontstaat als een voortzetting van SPQR. Een geschiedenis van het oude Rome, waar de popularisator zich verdiept in deze fascinerende beschaving.
Praten over wat Rome was tijdens het klassieke tijdperk vereist een moeizame studie van zijn geografie, zijn bevolking en vooral zijn politieke systemen.. Om duidelijker te begrijpen hoe de Eeuwige Stad werd wat ze was, is het noodzakelijk om haar keizers diepgaand te analyseren en de manier waarop zij zich gedroegen volgens bestaande getuigenissen en documenten.
Synopsis van Keizer van Rome
Wie waren de Romeinse keizers
Waren het gewoon gewelddadige en verwende tieners die niet wisten hoe ze hun emoties moesten uiten? Of waren het fanatici over de controle die hun werd gegeven toen zij dergelijke posities verwierven? De enige manier om dat te weten is door studie, maar niet alleen door het lezen van de oude geschiedenis., maar van degene die afkomstig is van de hand van iemand die zijn hele leven heeft gewijd aan het indringen ervan klassiek Romeen dat hij het volledig begrijpt.
Mary Beard behandelt het onderwerp van de Romeinse keizers door de positie zelf te definiëren: hun verplichtingen, wat ze moesten studeren om uit te oefenen, de regels van opvolging, naast andere kennis. In aanvulling, De schrijver vertelt over de keizer als figuur, maar ook over de belangrijkste namen die in deze periode naar voren kwamen, zoals Julius Caesar, Alexander Severus, Caligula, de filosoof Marcus Aurelius en Nero.
Wat is een keizer?
‘Keizer’ komt van het Latijnse woord keizer –wat vertaald kan worden als ‘commandant’–. Het is de hoogste politieke positie die een man in het oude Rome kon worden toegekend.. Als algemene regel was dit hoe de militaire winnaars van veldslagen werden genoemd. Opgemerkt moet worden dat deze titel ook aan Augustus en al zijn opvolgers werd opgelegd, ongeacht of deze laatste de wedstrijden hadden gewonnen of niet.
Een onderhoudende benadering van de klassieke geschiedenis
De geschiedenis wordt zelden zo hartstochtelijk gelezen als bij Mary Beard mogelijk is., aangezien de Britse auteur de gebeurtenissen uit het oude Rome zo met elkaar verweeft dat deze binnen het bereik van de gewone mens vallen, wat niet vreemd is, gezien de kennis die zij over het onderwerp heeft.
First, Keizer van Rome biedt een chronologie die buiten de historiografische normen valt. Bovendien worden de levens van de vorsten benaderd vanuit een humanistisch perspectief.
Maria Beard creëert een balans tussen lesgeven en entertainment zonder beide aspecten uit het oog te verliezen. En waarom niet, deze hoeven elkaar niet uit te sluiten. Zo begint de auteur aan een diepgaande reis naar onderwerpen als de drie vereisten waaraan een keizer moet voldoen. Beard definieert ze als: “… hij moet overwinnen, hij moet een weldoener zijn en hij moet nieuwe constructies sponsoren of de vervallen gebouwen herstellen.”
Structuur van het werk
Keizer van Rome is verdeeld in tien hoofdstukken. De tekst begint met de ervaringen van Julius Caesar, die in 44 voor Christus werd vermoord. C., en de opkomst van zijn achterneef Augustus, die later de eerste officiële monarch van de stad werd. Vanaf daar, De auteur analyseert diepgaand een tijdperk dat zich uitstrekt tot bijna driehonderd jaar later., vanaf het midden van de XNUMXe eeuw voor Christus. C. tot het midden van de XNUMXe eeuw na Christus. C.
Deze periode bestrijkt het mandaat van dertig keizers. De tien hoofdstukken van het boek worden voorafgegaan door een proloog waarin de auteur de figuur van de controversiële Elagabalus als hoofdpersoon neemt. Van hem, Mary Beard gaat verder met het afbreken van alle archetypen van de keizer, zoals de ‘ijverige bureaucraat en arbeider” en de gevaarlijke libertijn.
De transformatie van Rome
Ten slotte eindigt het boek met een epiloog als balans, waarin de relevantie van het klassieke Rome en de val ervan door toedoen van de vroeg-katholieke kerk wordt benadrukt. In haar boek geeft de auteur commentaar dat verre van analyses is zoals die van Edward Gibbon. Bijvoorbeeld: Ze beweert dat de macht van de keizer niet is afgenomen met de komst van het christendom., maar het nam toe dankzij deze religie. Dit is uiteraard alleen waar als we het over een christelijke monarch hebben.
Het echte verschil tussen beide soorten regeringen waren de religieuze coördinaten. De oude Grieken verdedigden hun Olympische goden, terwijl orthodoxe christenen de figuur van Jezus Christus aanbaden. Volgens de auteur is de autocratie die doorgaans met Rome wordt geassocieerd een leugen. een bedrog, een verterende spiegel.”
Over de auteur, Winifred Mary Beard
Winifred Mary Beard werd geboren in 1955 in Much Wenlock, Verenigd Koninkrijk. De schrijver ging naar de middelbare school op Shrewsbury High School, een kostschool voor meisjes. Als de zomer aanbrak, nam hij vaak deel aan archeologische opgravingen om zijn eigen geld te verdienen. Voordat je aan je universitaire fase begint Hij overwoog om aan King's College te gaan studeren, maar zette dat terzijde omdat die school alleen jonge mannen toeliet..
Dit feit markeerde haar latere feministische standpunten op bijna dezelfde manier als Newnham College, de universiteit waar ze zich uiteindelijk inschreef. Ondanks het vrouwelijke karakter van de faciliteiten, Mary Beard realiseerde zich dat de mannelijke bestuurders van de school de inspanningen van vrouwen bleven minimaliseren., dus spoorde ze zichzelf aan om twee keer zo hard te studeren om die idealen te verlagen.
Tenslotte Hij specialiseerde zich in klassieke studies en wijdde zich aan het leren, naast het geven van lessen aan de universiteiten van Cambridge, fellow van Newnham College en Royal Academy of Arts, waar hij eminent is vanwege zijn lezingen, zijn essays en zijn best verkochte boeken.
Andere boeken van Mary Beard
- Rome in de Late Republiek (1985);
- De gids voor goed werkende moeders (1989);
- Heidense priesters: religie en macht in de antieke wereld (1990);
- Klassiekers: een zeer korte introductie (1995);
- Religies van Rome (1998);
- De uitvinding van Jane Harrison (2000);
- Klassieke kunst van Griekenland tot Rome (2001);
- Het Parthenon (2002);
- Het Colosseum (2005);
- De Romeinse triomf (2007);
- Pompeii: het leven van een Romeinse stad (2008);
- De confrontatie met de klassiekers: tradities, avonturen en innovaties (2013);
- Lachen in het oude Rome: over grappen maken, kietelen en kraken (2014);
- SPQR: Een geschiedenis van het oude Rome (2016).