De afgelopen dag 1 de Amerikaanse schrijver James Ellroy ontving de Pepe Carvalho-onderscheiding in Black Novel Festival van Barcelona dat eindigt vandaag. Ellroy, een van de belangrijkste wereldschrijvers van het genre, is ook een personage op zich voor wie de definitie van «Hondsdolle hond" Het gaat niet expres. Nu een nieuwe editie van Mijn donkere hoeken, zijn autobiografie zo duister of meer dan die romans zo verwrongen, compact en meer dan zwart dat hij schrijft.

Wie kent mij weet van mijn liefdesverhaal met hem, dateert uit het begin van dit millennium. Ik ben hem een ​​groot deel van mijn absolute passie voor het genre verschuldigd in zijn meest rauwe, gewelddadige en diepgewortelde versie. Lang geleden was ik je een paar woorden verschuldigd, dus vandaag is een artikel heel erg persoonlijk.

De gekke hond

Ik geniet van de grof taalgebruik, de politie slaat een gedetineerde in elkaar ...

Ik ben de koning van de misdaadroman.

Ik geef niks om het heden.

James Ellroy, Barcelona, ​​februari 2018

Bij Ellroy is er geen middenweg. Ofwel gepassioneerd of weerzinwekkend in gelijke mate, als schrijver of als persoon. Maar als je gepassioneerd bent in beide facetten, PASSION. Als jouw Literair netwerk van bloed, misdaden, corruptie bij de politie en grove ontleding van de meest afschuwelijke menselijke natuur, het is al moeilijk om weg te komen. Als je door haar wordt gehypnotiseerd zo unieke stijl van telegrafie en nekknippen zonder verdoving, u wordt besmet zonder remedie. En als je gefascineerd bent door een eveneens unieke galerij met personages, elk nog een crimineel, gestoord, bedrieglijk, brutaal of corrupt, en toch, mens, zul je geen redding meer hebben.

Ellroy, een vrome Angelo uit zijn geboorteplaats die de tijd na 1972 niet wilde tellen (en ook niet in geïnteresseerd is), Hij is evenzeer een personage of meer dan die in zijn romans. Oneerbiedig, theatraal, provocerend, opruiend in zijn ideeën en met zijn woorden, narcistisch en naar verluidt verstoord of verontrustend. Tegenwoordig, zonder verder te gaan, laat het parels achter die net zo politiek incorrect zijn als de vorige. Want als iets Ellroy is, is het dat ook precies niet correct op alle mogelijke manieren. En dat is in deze tijd zowel een uitdaging als een prestatie.

Zijn persoonlijkheid overtreft zijn grimmige literatuur of liever weerspiegelt het. Wees de hoofdrolspeler van een vreselijk persoonlijk verhaal in de kindertijd, hoe was het nooit de verkrachting en moord op zijn moeder opgelost, markeert zeker het bestaan ​​van iemand. Hoe hij het deed in Ellroy is in het bovengenoemde tot in detail te zien zonder censuur Mijn donkere hoeken. Maar om de wereld waarin hij leeft te ontdekken, kun je het beste zijn romans lezen. Er is nog steeds weinig auteurs van zijn soort die hem overschaduwen en hij heeft zijn sporen nagelaten in veel.

The Mad Dog en ik

De aantekeningen wezen op een beperkte man die naar de sterren zocht en ze bijna allemaal bereikte. Grenzen overschreden door woedend doorzettingsvermogen. Absolute, anonieme gerechtigheid, zonder promoties of glorie. […] Wendell Bud White voor het eerst gezien.

James Ellroy - LA Vertrouwelijk (1990)

My Fall Into The Hells door Ellroy het gebeurde aan het begin van dit millennium. Het was voor LA Vertrouwelijk, door Curtis Hanson (1997), die ik destijds niet in de bioscoop zag, maar in 2000. Vanaf dat moment ben ik de tel kwijtgeraakt hoe vaak ik daar ben geweest. Maar het was vooral zijn schuld:

Knop wit

Het is interpretatie dat een toen nog onbekend Russell Crowe had White niet bedoeld het schot in het hart dat me tot nu toe letterlijk brak, zou ik deze woorden nu niet typen. Evenmin zou mijn ziel totaal verwoest zijn geweest toen ik het in zijn oorspronkelijke papieren creatie 'zag'. Meneer Crowe is verantwoordelijk voor zoveel passies in mijn leven. Het meest geweldige was dat hij zijn gezicht en lichaam leende aan een literair personage dat bovenaan de lijst staat van de tien die me het meest in literaire diepten hebben geraakt.

Bud White is mijn belichaming van het mannelijke literaire karakter dat mij het meest kan aantrekken en vangen. Dat vol randen, cperfect contrast van brutaliteit en geweld tegen een gekwelde achtergrond en gemengde gevoelens, wat de grootste van mijn fascinaties inspireert. Want waarom zou ik het ontkennen, ik ben een politiek incorrecte lezer en schrijver. Ik kan er niets aan doen. We hebben allemaal onze donkere kant en de mijne kon mijn toewijding niet vermijden een roman in toon fan fictie dat ter beschikking staat van het personeel.

Maar het is ook ...

dat na het lezen LA Vertrouwelijk, alle anderen vielen, volgden en dwangmatig, omdat ik werd betrapt door die manier om Ellroy te vertellen, dat zo onhandig soms, verstikkende, machinepistoolstijl die kogels van dichtbij afschiet. Een stijl die je kan overweldigen, bijna duizelig, overweldigd door de complexiteit van de vertelling. Niet geschikt voor alle doelgroepen, zelfs niet voor alle fans van het genre. En uiteraard niet geschikt voor gevoelige magen. Daar komen de duizend plots en subplots bij, de duizend echte en fictieve personages die in een wandtapijt in wisselwerking staan ​​met het epicentrum in de meest filmische stad, zodat die corrupte, valse of oppervlakkige omgevingen ontstaan.

De jaren 40 en hun Zwarte Dahlia's, 50 en Almachtige LAPD's Bloody Christmas met zijn legendarische baas, William H. Parker. De jaren 60 en dezelfde aura van heiligheid en corruptie van JFK. De FBI van EJ Hoover, de tycoon Howard Hughes, gangsters Sam Giancana, Mickey Cohen, Santo Trafficante of Jack Dragna. El Gouden Hollywood En vol schandalen, de zwarte lijsten van de senator McCarthy, de rakettencrisis, de geheime missies in Cuba van CIA-huurlingen ... Het beste van het ergste van de XNUMXe eeuw in Noord-Amerika keer op keer verteld in een obsessieve fixatie op zijn verhaal, zoals dat van Ellroy.

En ze zijn ook ...

de detective Fritz bruin, de politieagenten Bucky Bleichert en Lee Blanchard, Sargeant Lloyd Hopkins, de angstaanjagende Pete bondurant, de duivelse kapitein Dudley Smith, de agent Dwight hulst, rode Koningin, de goddelijke Veronica meer in de blik van de prostituee Lynn Bracken, de gruwelijke snelwegmoordenaar. En nog veel meer, want er zijn duizenden geweldige personages gecreëerd door deze enorme literaire hond uit een stad vol gevallen engelen.

Maar bovenal, dat als iemand er trots op is een zwarte genrelezer te zijn, Ellroy is een van de hoofdzaken. U kunt beginnen met de meer klassieke structuur en ontwikkeling, zoals de eerste. De trilogie van Sergeant Hopkins is geen slecht begin. Maar natuurlijk ook De zwarte dahlia. En natuurlijk het LA Quartet. De titels meer, laten we zeggen, ongemakkelijk of moeilijk voor mij: De snelwegmoordenaar o Zes van de groten.

Zijn romans

• Requiem voor Brown. Hooi Filmaanpassing 1998 met in de hoofdrol Michael Rooker.
• Clandestien
• De snelwegmoordenaar
• Nachten in Hollywood 
• Golf van misdaden
• Bestemming: het mortuarium
• Gek op Donna

Lloyd Hopkins-trilogie

1. Bloed op de maan
2. Vanwege de nacht
3. Zelfmoord heuvel

Los Angeles Quartet

1. De zwarte dahlia. Brian De Palma hij paste het aan de bioscoop aan in 2006.
2. De grote woestijn
3. LA Vertrouwelijk
4. Witte jazz

America Trilogy

1. Amerika
2. Zes van de groten
3. Vagrant bloed

Tweede Los Angeles Quartet

1. Perfect
2. Deze storm (Binnenkort beschikbaar)