hoe een stoïcijn te zijn
hoe een stoïcijn te zijn -of Hoe een stoïcijn te zijn: de eeuwenoude filosofie gebruiken om een modern leven te leiden, volgens de oorspronkelijke Engelse titel, is een filosofieboek geschreven door de Liberiaanse bioloog, professor, geneticus en popularisator Massimo Pigliucci. Het werk werd in 2017 voor het eerst uitgegeven door uitgeverij Basic Books. Op 20 februari 2018 werd het gelanceerd door Editorial Ariel, met een vertaling door Francisco García Lorenzana.
De tekst heeft een verscheidenheid aan meningen opgeleverd, waarvan de meeste positief of gemengd zijn. Sommige lezers raden het aan als een inleidend boek om de grondslagen van het stoïcisme te leren, terwijl anderen het aanbevelen Ze waarschuwen voor hoe “niet erg diep” en gemoedelijk Pigliucci is als het gaat om het benaderen van de werken van Epictetus. In zijn titel bepleit de auteur een genuanceerd stoïcisme dat ver verwijderd is van de populaire frivoliteit ervan.
Synopsis van hoe een stoïcijn te zijn
Gesprekken met een wijze Griekse leraar
Zoals de naam al aangeeft, Hoe stoïcijns te zijn es een praktische handleiding om te begrijpen hoe de leringen van oude stoïcijnse filosofen moeten worden uitgevoerd in de moderne tijd. Om zijn ideeën en die van zijn leraren te illustreren, creëert Massimo Pigliucci een fictief gesprek met Epictetus terwijl ze allebei door Rome lopen. Tijdens hun reis praten ze over hoe we het denken kunnen moderniseren.
Een van Pigliucci's voorgestelde updates brengt een centraal kenmerk van het oude stoïcisme naar voren, omdat de moderne wetenschap heeft aangetoond dat de oordelen van de mens niet volledig onder zijn controle staan. In hoe een stoïcijn te zijn, Pigliucci legt uit dat hij niet religieus is, maar de nieuwe atheïsten lieten hem ‘ronduit geïrriteerd’ achter. omdat er in hen geen ruimte is voor twijfel.
Een model van stoïcisme toegepast door Massimo Pigliucci zelf
Pigliucci zegt bijvoorbeeld dat hij een ‘mollig kind’ was en dat zijn grootouders hem overvloedig en vaak te eten gaven, zodat hij er destijds niet aan dacht om af te vallen. Echter, Toen hij volwassen werd, hielp het stoïcisme hem omdat hij zich concentreerde op datgene waar hij controle over had., zoals gezond eten en sporten. Tegelijkertijd maakte hij zich geen zorgen meer over dingen waar hij geen controle over had, zoals zijn opleiding en genetica.
Tegen deze achtergrond stelt de auteur: “Ik haal voldoening uit de wetenschap dat ik, ongeacht de daadwerkelijke uitkomst, mijn best doe.” Het boek is duidelijk gestructureerd, met een raamwerk waarmee Pigliucci de vier belangrijkste stoïcijnse deugden onderzoekt, die spreken over praktische wijsheid, moed, matigheid en rechtvaardigheid, terwijl meer beperkende concepten worden losgelaten.
De vier sleutels van het stoïcisme
Deze sleutels of ‘deugden’ vormen een kader voor een leven op de meest ethische manier mogelijk.. Dit wordt gevolgd door de angst voor de versnelde impuls van de besluitvorming, aangezien de stoïcijnen sereniteit beschouwen als een van de grote geheimen van overleven. Op dezelfde manier gaan de overige twee punten over wilskracht en het waardig behandelen van anderen.
In dit opzicht la Filosofie neigt naar een rechtvaardige behandeling van anderen en moreel handelen in moeilijke omstandigheden. Deze deugden worden in praktische termen besproken, waarbij de nadruk ligt op acceptatie, filantropie en instemming. Tegelijkertijd behandelt Pigliucci specifieke thema's als dood en handicap, woede en angst, liefde en eenzaamheid.
Narratieve structuur en stijl
Het boek is onderverdeeld in zes hoofdstukken, drie inleidend en drie waarin de volgende concepten worden ontwikkeld: ‘De discipline van het verlangen’, ‘De discipline van actie’ en ‘De discipline van instemming’. Behandelt onderwerpen als karakter, psychische aandoeningen, handicaps, eenzaamheid en de dood. De tekst wordt afgesloten met twaalf praktische oefeningen met suggesties als ‘Reageer met humor op beledigingen’, ‘Spreek zonder oordeel’ en ‘Kies je bedrijf goed’.
Hoe een stoïcijn te zijn is een zeer leesbaar boek: er zit lichtheid in het proza, een enthousiasme dat van de pagina's straalt, en subtiele humor besprenkeld met verhalen, die de hoogtepunten van de tekst vormen. Het is goed mogelijk dat hoe een stoïcijn te zijn tot op zekere hoogte weerklank vinden, zelfs onder degenen die niet overtuigd zijn van het stoïcisme, aangezien een groot deel ervan beschrijft hoe je een fatsoenlijk mens kunt zijn.
Een man getekend door zijn verhalen
Hoe stoïcijns te zijn Het staat vol met verhalen. Eén ervan vond plaats terwijl Pigliucci toezicht hield in een drukke metro om zichzelf tegen dieven te beschermen. De dader arriveerde een paar seconden te laat en ontdekte dat hij was beroofd. Zijn reactie was om de dief te feliciteren met zijn vaardigheid., hoewel hij ook het integriteitsverlies van de zakkenroller erkende. Daarentegen was de diefstal van een portemonnee administratief vervelend.
Echter Pigliucci rationaliseerde dat dit niet het einde van de wereld was. Hij anticipeerde op de algemene kritiek op het stoïcisme dat het te gemakkelijk is om onrecht te negeren, en creëerde een kans voor activisme, waarbij hij waarschuwde: “Het ligt niet in onze macht om diefstal uit de wereld te laten verdwijnen, maar het ligt in onze macht om erbij betrokken te raken .” in een strijd om aandacht met dieven, als we denken dat het onze moeite en tijd waard is.”
Sobre el autor
Massimo Pigliucci werd geboren op 16 januari 1964 in Monrovia, Liberia. Hij groeide op in Rome, Italië, waar hij studeerde voor een doctoraat in de genetica aan de Universiteit van Ferrara. Later reisde hij naar de Verenigde Staten om zijn opleiding voort te zetten een doctoraat in de biologie aan de Universiteit van Connecticut en een doctoraat in de wetenschapsfilosofie van de Universiteit van Tennessee.
Pigliucci is een gerespecteerd lid van de American Association for the Advancement of Science en de Committee for Skeptical Inquiry, naast lesgeven aan de City University of New York en Stony Brook University. Als hoogleraar, Het is gerelateerd aan filosofische stromingen zoals het stoïcisme, het wetenschappelijk scepticisme en het naturalisme. Dankzij zijn werk werd hij benoemd tot Fellow van de Committee for Skeptical Inquiry.
Andere boeken van Massimo Pigliucci
- Fenotypische evolutie: een reactienormperspectief. Sunderland, Mis: Sinauer (1998);
- Verzameling essays over atheïsme, stroman-denkfout en creationisme / Tales of the Rational (2000);
- Technisch onderzoeksboek over vragen over aangeboren of verworven /
Fenotypische plasticiteit (2001);
- Over de controverse tussen evolutionisme en creationisme, de beste manier om wetenschap te onderwijzen, en waarom mensen problemen hebben met kritisch denken / Evolutie ontkennen: creationisme, sciëntisme en de aard van de wetenschap (2002);
- Een verzameling technische essays over de evolutie van complexe biologische organen / fenotypische integratie (2003);
- Een filosofisch onderzoek van de fundamentele concepten van evolutietheorie en -praktijken / Making Sense of Evolution (2006);
- Evolutie: de uitgebreide synthese (2010);
- Onzin op stelten: hoe vertel je de wetenschap van Bunk (University of Chicago Press (2010);
- Antwoorden voor Aristoteles: hoe wetenschap en filosofie ons naar een zinvoller leven kunnen leiden (2012);
- Filosofie van de pseudowetenschap: heroverweging van het afbakeningsprobleem (2013);
- Hoe een stoïcijn te zijn: oude filosofie gebruiken om een modern leven te leiden (2017).