Citaat van Emilia Pardo Bazán
Samen met Leopoldo Alas Clarín en Benito Pérez Galdós is de gravin Emilia Pardo Bazán een emblematische figuur van het Spaanse literaire realisme van de XNUMXe eeuw. Evenzo wordt de Galicische schrijver beschouwd als een van de voorlopers van het naturalisme in de Iberische natie. Deze bewering is grotendeels gebaseerd op de voelbare stilistische kenmerken in werken als De Pazos de Ulloa.
De hoofdpersoon van deze roman is Julián Álvarez, een pas afgestudeerde predikant die de functies van kapelaan in Los Pazos vervult. Daar ontmoet hij Don Pedro Moscoso, alias de markies van Ulloa, de meest gracieuze inwoner van die parochie waar wanorde heerst. De verstrengeling ontstaat wanneer de jonge priester heimelijk verliefd wordt op Marcelina, de verloofde van de markies.
Analyse De Pazos de Ulloa
Nadering
Don Pedro Moscoso is de hoogste heerser van Los Pazos. Dit is een verkeerd bestuurde stad vol luiheid waar de autoriteiten de neiging hebben om ongestraft belastingen te stelen dankzij de traagheid van de markies. Daarom, de komst van een jonge aalmoezenier die belast is met het corrigeren van het bestuur van de parochie wordt met duidelijke argwaan bekeken.
Elementen van naturalisme aanwezig in het werk
- De ontwikkeling van de plot plaatst de personages als prooi voor de gevaren van het lot, met weinig ruimte om te reageren wanneer zich ongewenste omstandigheden voordoen;
- De hoofdrolspelers zijn overgeleverd aan hun omgeving;
- De (vervallende) omgeving heeft grote invloed in de degradatie en onwetendheid van de bewoners;
- Sociaal determinisme: de wieg blijkt cruciaal te zijn voor de gang van zaken samen met de evolutie van een grote verscheidenheid aan karakters;
- De overgrote meerderheid van de leden van het verhaal zijn wezens zonder zelfbeheersing en gezond verstand, niet in staat om hun fundamentele instincten en passies te bedwingen;
- Gebruik van zeer beschrijvende taal samen met bepaalde spreektaal;
- Gebruik van een verhalende stijl zonder gebruikelijke esthetiek van geschriften die traditioneel voor de aristocratie zijn gemaakt.
Hoofdpersonen
Julian Álvarez
Hij is een priester die onlangs is afgestudeerd aan het seminarie en naar de Pazos is gestuurd om: de nemen de leiding over het regentschap van het landgoed en de kerstening van haar inwoners. Zodra hij aankomt, wordt hij behandeld met onbeleefdheid en grofheid, die frontaal botst met de verfijnde en enigszins verwijfde manieren van de predikant.
Zijn vriendelijke karakter, opleiding en sereniteit weerhouden hem er in ieder geval niet van om uiteindelijk betrokken te raken bij de duistere gebeurtenissen die daar plaatsvonden. Aanvullend, de jonge priester kan niet anders dan verliefd worden (op een zeer zuivere manier) door Nucha (Marcéline), voorbestemd om de vrouw van de markies van Ulloa te worden.
Don Pedro Moscoso
Hij is de eigenaar van Los Pazos. Hoewel hij geen echte adellijke titel heeft, laat hij de inwoners hem "markies" noemen. Hij is een stevige 30-jarige man, met onbeschofte, vrouwonvriendelijke manieren en onverholen despoten in hun land. Bovendien is onbeleefdheid volgens hem perfect passend gedrag voor de zielige moraal die in die landelijke context heerst.
Primitivo
Hij is de sluwe, norse en berekenende lakei van de markies. Zeker, is degene die gesluierd aan de touwtjes trekt van een gemeenschap die vastzit in desorganisatie? erg handig voor uw interesses. Ondanks dat hij analfabeet is, is hij erg sluw en ambitieus. In feite heeft hij een verborgen plan om zijn kleinzoon - die de onwettige zoon is van zijn dochter en de markies - de eigenaar van het hele huis te maken.
Isabel
Zij is de hacienda-kok, dochter van Primitivo en minnaar van Don Pedro, met wie ze een onwettige zoon heeft, Perucho.. Het gaat over een vrouw die behoorlijk mishandeld is door de markies. Ze is echter niet helemaal het slachtoffer van de situatie, want ze tolereert het misbruik omdat ze diep van binnen wil dat haar zoon de villa en bezittingen van de markies erft.
Perucho
Hij is de niet-erkende zoon van Don Pedro en Isabel. Hoewel hij fijne trekken en een lief karakter heeft, is hij altijd haveloos en onverzorgd. Bovendien nemen de ouderlingen hem op toewijzingen — waarvan vele illegaal — in plaats van hem een behoorlijke opleiding te geven. Vervolgens, de verwarde jongen pleegt talloze overvallen en wordt meegesleept in onzedelijkheid die in uw omgeving heerst.
Marcelina
Bijgenaamd Nucha, is de voorname dochter van de heer Lage die verloofd is met Don Pedro. In overeenstemming met zijn hidalgo-afkomst, toont manieren van een elegante, serene, onderdanige en zeer religieuze dame. Precies, haar geloof drijft haar om nauw op Julián te leunen wanneer de minachting van haar man duidelijk wordt (ondanks dat ze hem een dochter geeft).
Over de auteur, Emilia Pardo Bazán
Emilia Pardo Bazán
Dona Emilia Pardo Bazán en de la Rúa-Figueroa werd geboren op 16 september 1851 in La Coruña, Spanje. Zij was de enige dochter van graaf José Pardo Bazán y Mosquera en Amalia de la Rúa Figueroa y Somoza (ze erfde de adellijke titel van haar vader in 1890). de toekomstige schrijver Hij had een bevoorrechte opleiding, aangevuld met een gretige gewoonte van lezen sinds zijn jeugd.
Eerste publicaties, huwelijk en reizen
Op vijftienjarige leeftijd publiceerde hij zijn eerste verhaal: "A Marriage of the XNUMXth Century". Op die leeftijd had de jonge aristocraat al een grote belangstelling voor talen getoond en sprak hij al vloeiend Duits, Frans en Engels. In aanvulling, Hij voltooide zijn opleiding in Madrid, maar werd verhinderd de universiteit te betreden, omdat het in die tijd alleen voor mannen was toegestaan.
In de zomer van 1868 schreef de schrijver —nog een tiener— trouwde José Quiroga y Pérez Deza, een 19-jarige rechtenstudent. Na de revolutie in september van dat jaar toerden de pasgetrouwden met haar ouders door Frankrijk en Italië. Tijdens de reis raakte Emilia geïnteresseerd in het lezen van grote auteurs uit die landen in hun oorspronkelijke taal.
Gezinsleven
Emilia Pardo Bazan en Jose Quiroga ze kregen drie kinderen: Jaime (1876), María de las Nieves (1879) en Carmen (1881). De kroniekschrijvers wijzen erop dat het een harmonieus huwelijk was. De vakbond begon echter in de jaren 1900 te scheiden vanwege haar intellectuele positie. Onder de ideeën - sommige zeer controversieel voor hun tijd - die de auteur gedurende haar hele leven heeft uitgedrukt, zijn:
- sociaal determinisme;
- Vrouwenrechtenactivisme en feminisme;
- Antisemitisme (zijn bevooroordeelde kijk op de zaak Dreyfus was bijzonder beroemd).
Carrera
Uitgegeven in 1876, Kritische studie van het werk van pater Feijoo Het was het essay waarmee Pardo Bazán bekend werd als schrijver. Datzelfde jaar publiceerde hij Jaime, een verzameling gedichten onder redactie van Francisco Giner de los Ríos opgedragen aan zijn oudste zoon. Vanaf dat moment, de Iberische auteur voltooide negenendertig verhalende werken, meer dan zeshonderdvijftig korte verhalen en achttien essays.
Bovendien is de zes toespraken en teksten voor conferenties, vijf gedichten, dertien reisboeken, zes biografieën, negen theaterstukken zijn gepubliceerd over de Spaanse schrijver, twee kookteksten, drie brieven en een vertaling. Verschillende van deze publicaties verschenen na zijn dood, die plaatsvond op 12 mei 1921, als gevolg van een complicatie die verband houdt met diabetes.
De bekendste boeken van Emilia Pardo Bazán
- Het podium (1883);
- De brandende vraag (1883). Test;
- De jonge dame (1885);
- De Pazos de Ulloa (1886-87);
- Memoires van een bachelor (1896);
- Vampier (1901). Verhaal.