Fotografie: Rafael Caunedo. Facebook profiel.
A Raphael Caunedo Ik ontmoette hem persoonlijk als moderator op een lezersbijeenkomst georganiseerd door Ámbito Cultural om mee te chatten Zondag Villar. Toen heb ik hem opgespoord. En begin deze maand heeft hij zijn nieuwe roman uitgebracht, Verlangen naar ongelukken. Ik wil je bedanken voor je vriendelijkheid en tijd die je hieraan hebt besteed interview waar hij ons over haar vertelt en over nog veel meer.
- ACTUALIDAD LITERATURA: Verlangen naar ongelukken het is je nieuwe roman. Wat vertel je erover en waar komt het idee vandaan?
RAFAEL CAUNEDO: Zoals altijd komen ideeën voort uit het stellen van vragen. Op een dag zag ik bij toeval een heel jong meisje dat deel uitmaakte van een eenheid van rel uitrusting. Ze kwamen van het werk, met hun beschermers nog aan, hun uniformen bevlekt met bloem en eieren - ik hoef de reden niet uit te leggen - en geconfronteerd met omstandigheden. Toen ik naar haar keek, dacht ik: krijgt ze kinderen? Staat er thuis een baby op je te wachten, zijn knuppels en flesjes compatibel? Dus besloot ik die vrouw uit de realiteit te halen en Ik veranderde haar in Blanca Zárate. En ik verwacht dat het in fictie veel erger is.
- AL: Herinner je je het eerste boek dat je las? En het eerste verhaal dat je schreef?
RC: De waarheid is dat Ik herinner me alleen de dingen die me verlaten een soort van voetafdruk. Ik moet een selectief geheugen hebben. Ik herinner me specifiek het eerste boek niet. Ik denk aan titels die door mijn handen zijn gegaan; het zijn herinneringen aan een gelukkige jeugd. Maar als ik moet zeggen hoe?Hij was het boek dat mijn leesgewoonten veranderde, dat was... In de ban van de Ring. Als gevolg van zijn lezing begon ik elke week te sparen om boeken te kopen. En zo verder tot vandaag. Ik kan niet leven zonder te lezen; ik kan het ook niet zonder te schrijven. Ik vond het altijd leuk om te doen, maar was nogal terughoudend om mijn spullen te laten zien. Fout. Alles veranderde op de dag dat ik met een vriend meeging naar een schrijfworkshop. Tussen wijnen en porties kroketten en omeletten door lezen we onze verhalen. Opeens schreef ik voor anderen, niet voor mezelf, en dat veranderde alles.
- AL: Een hoofdschrijver? U kunt meer dan één en uit alle tijdperken kiezen.
RC: Ik vind ze erg leuk. Ik lees alles. Ik veronderstel dat ik kies op basis van de emotionele toestand waarin ik me bevind. Elk boek, of elke auteur, heeft zijn moment. Ik vind het ook leuk om nieuwe schrijvers te ontdekkenIk liet me adviseren door boekverkopers en ook door mijn instinct, maar de waarheid is dat er een auteur was die mij, toen hij die ontdekte, de mogelijkheid deed nadenken om schrijver te worden. Ik hield van zijn boeken en van hemzelf, zijn raadsel, zijn vreemde leven, zijn persoonlijkheid. Werd voorgelezen Thomas Bernhard en mijn kijk op literatuur veranderen.
- AL: Welk personage in een boek had je graag willen ontmoeten en creëren?
RC: Aan iedereen die, na het delen van een tafel en tafelkleed tijdens een diner, wil herhalen. Niet veel kunnen meer dan één diner aan.
- AL: Zijn er speciale gewoonten of gewoonten als het gaat om schrijven of lezen?
RC: Ik vind het lawaai niet erg, noch de muziek, ik kan overal schrijven. Ik heb de mogelijkheid om in mijn wereld te komen, zelfs als ik in een café ben omringd door mensen. Het enige waar ik niet tegen kan is een gesprek hiernaast. Ik sta erop, ik geef niet om de drukte, het lawaai, maar ik kan niet schrijven zodra ik woorden identificeer die verband houden met betekenis.
- AL: En je favoriete plaats en tijd om het te doen?
RC: Ik ben van ochtendbioritmes. Mijn geest is 's ochtends wendbaarder. Interessant is dat de middagen ideaal zijn om te lezen. De plaats? Oprecht, Ik heb geen vaste plek. Ik kan schrijven leunend tegen een boomstam, onder een luifel op het strand, of in een café met jazz op de achtergrond. In mijn huis doe ik het meestal overal. Het is genoeg dat er niemand naast me praat.
- AL: Zijn er andere genres die je leuk vindt?
RC: Ik lees impulsief. Ik blader door boekwinkels, speel veel en er is altijd wel een boek dat tegen me fluistert: "Ik ben het." En dan koop ik het. Het beïnvloedt de tekst op de achteromslag, de omslag en de willekeurige zin waartoe het toeval me leidt.
- AL: Wat lees je nu? En schrijven?
RC: Op dit moment ben ik met Hamnetdoor Maggie O'Farrell.
Ik ben betrokken bij een complot waar ik liever niets over vertel totdat het meer gedefinieerd is. Natuurlijk garandeer ik dat de hoofdpersoon zal zijn waar hij niet zou moeten zijn.
- AL: Hoe denk je dat de publicatiescène is en wat besloot je om te proberen te publiceren?
RC: Statistisch, Spanje is een van de landen waar het ter wereld het meest wordt gepubliceerd. Het is paradoxaal dat leesindex zeezichten lager dan gemiddeld. Ik weet niet welk resultaat deze tegenstrijdigheid voor de uitgevers heeft, maar ik verzeker u dat als we meer lezen, het voor ons allemaal beter zou zijn.
- AL: Is het moment van crisis dat we ervaren moeilijk voor je of kun je iets positiefs bewaren voor toekomstige verhalen?
RC: Ik denk niet dat hij iets schrijft over COVID, opsluiting en zo. Ik heb er geen zin in. De wereld van vroeger was veel suggestiever voor mij, dus Ik schrijf alsof er niets is gebeurd, want ik weet zeker dat alles voorbij zal gaan en we zullen terugkeren naar dezelfde problemen als altijd, maar zonder masker of sociale afstand. Ik hou van knuffels en kusjes bij de eerste ontmoeting, zonder dat er gevraagd wordt of je ingeënt bent.