Juan de Mena

Juan de Mena (1411 - 1456) was een Spaanse schrijver die zich onderscheidde door zijn zoektocht naar een poëtisch verheven vocabulaire in het Castiliaans. Zijn bekendste werk is Labyrint voorrtuna, in haar zijn de eigenschappen van een beschaafde lyriek, een beetje star en onveranderlijk, duidelijk. Daarom geeft zijn stijl prioriteit aan een sublieme inhoud ten koste van een meer algemene en actuele uitdrukking.

Hoewel zijn werk door de meeste geleerden is ingekaderd als onderdeel van de pre-renaissanceperiode, zijn metriek toont de "overbelasting" die typisch is voor de barok. Specifiek - ondanks meer dan honderd jaar vooruitgaan - past de poëzie van Juan de Mena perfect bij de kenmerken van de literatuur van de culterisme.

Biografie

Hij werd geboren in Córdoba in 1411, hij was al op jonge leeftijd wees. Volgens bronnen als writers.org, "doet de afwezigheid van documentatie over zijn ouders vermoeden dat hij van Joodse afkomst was". In 1434 studeerde hij af aan de Universiteit van Salamanca met de graad van Master of Arts. In 1441 reisde Mena naar Florence als onderdeel van de entourage van kardinaal de Torquemada.

Van daaruit verhuisde hij naar Rome om zijn humanistische opleiding te voltooien. Twee jaar later keerde hij terug naar Castilië om Juan II te dienen als secretaris van Latijnse overlijdensberichten. Aan de eerder genoemde vorst droeg Juan de Mena zijn beroemdste gedicht op, Labyrint van Fortuna. In 1444 werd hij benoemd tot kroniekschrijver van het koninkrijk, hoewel sommige historici zijn auteurschap van de kronieken van Johannes II betwisten.

Persoonlijke problemen

Er zijn weinig betrouwbare gegevens en een groot aantal onzekerheden over het sentimentele en privéleven van Juan de Mena. Onder deze "geruchten" wordt aangenomen dat hij tijdens zijn jeugd trouwde met een jonge vrouw uit een goede familie uit Córdoba.. De naam van de vrouw is echter niet eens precies bepaald, en het paar lijkt geen nakomelingen te hebben verwekt.

Aan de andere kant is Marina de Sotomayor een van de nobele vrouwen die geassocieerd worden met de Cordovaanse dichter. Maar historici zijn het nooit unaniem geweest om te bepalen of het in de rol van (tweede) vrouw of minnaar was. Er zijn ook geen officiële dossiers van kinderen die door Juan de Mena worden erkend.

Een dichter die geobsedeerd is door zijn werk en verbonden is met de aristocratie

Juan de Mena werd door vooraanstaande intellectuelen van zijn tijd, onder wie Alonso de Cartagena en Juan de Lucerna, beschreven als een man die geobsedeerd is door poëzie. In die mate dat hij er vaak zijn gezondheid voor verwaarloosde. Evenzo ontwikkelde hij een hechte vriendschap en deelde hij literaire smaak met persoonlijkheden als Álvaro de Luna en Íñigo López de Mendoza, markies van Santillana.

Precies rond de figuur van deze laatste aristocraat Juan de Mena schreef De vijftig. Het is een zeer wijdverbreid gedicht uit zijn publicatie (1499), ook bekend als Kroning van de markies van Santillana. Eigenlijk is de basis van dit werk geschreven in proza, Commentaar op de kroning (1438).

De poëzie van Juan de Mena

Coplas tegen de zeven hoofdzonden o Redeneren met de dood het was het laatste gedicht dat hij schreef. Het werk werd postuum voltooid, aangezien Juan de Mena het niet kon afmaken voor zijn dood in Torrelaguna (Castilla) in 1456. Echter, Tot aan zijn laatste opera handhaafde de Spaanse dichter een vrij solide stijlconsistentie, consistent met zijn voorgangersgedichten.

Functies en stijl

• Twaalf lettergrepen, zonder ritme, met weinig flexibiliteit en eentonige accenten om de twee onbeklemtoonde lettergrepen.
• Poëtica in hogere kunst met verfijnde terminologie. Bovendien bevatten sommige van zijn geschriften verzen met acht lettergrepen van vergelijkbare complexiteit.
• Cultismen en neologismen door middel van woorden die rechtstreeks uit het Latijn komen (zonder wijzigingen).
• Veelvuldig gebruik van de hyperbaton, evenals werkwoorden in het onvoltooid deelwoord en in de infinitief.
• Gebruik van archaïsmen om in de metriek te passen.
• Opzettelijk barokke retoriek - beladen - met versterkingen: onder meer periphrasis (omwegen of ontwijkingen), epanalepsis, redundanties (anafora), chiasmen, duplicaten of polyptoton.

labyrint de Fortuna o De driehonderd

Het bestaat uit 297 coupletten in de belangrijkste kunst. Volgens Ruiza et al. (2004) dit werk wordt 'beschouwd als een van de meest succesvolle voorbeelden van de allegorisch-Danteïsche tendens Ontstaan ​​in de Spaanse literatuur van de vijftiende eeuw, valt het Labyrint van Fortuna op door het gebruik van belangrijke kunst, het klankritme en de welsprekende en uitgebreide taal ”.

Afgezien van zijn symboliek, ligt de betekenis van de tekst in de gepassioneerde beschrijving van historische gebeurtenissen die een beroep willen doen op het Iberisch patriottisme. Daarom de bedoeling van de Spaanse dichter om een ​​gevoel van nationale eenheid op te wekken, vertegenwoordigd door koning Juan II, is zeer voelbaar.

chiaroscuro

U kunt het boek hier kopen: Fortuin doolhof

Dit werk toont de obsessie van de Cordovaanse dichter voor de voorbereiding van verfijnde literatuur. Het onderscheidt zich door het vermengde gebruik van strofen van grote kunst (twaalf lettergrepen) en kleine kunst (octosyllabels). Even, in zijn inhoud zijn de noties van conceptisme duidelijk binnen een werkelijk donkere en lyrisch intense context.

Het proza ​​van Juan de Mena

Net als bij zijn poëtische werk, Juan de Mena gebruikte een latiniserend lexicon in zijn proza. Om deze reden werd er herhaaldelijk op zijn manier van schrijven gezinspeeld door de renaissancistische humanisten Hernán Núñez en El Brocense. Naast het bovengenoemde Kroning van de markies van Santillana, maakte de Spaanse schrijver een bewerking van de IliadaOnder de titel Homer romantiek (1442).

Evenzo, opgedragen aan koning John II, Homer romantiek werd zeer geprezen en succesvol tijdens de XNUMXe eeuw, omdat het een gesynthetiseerde versie van de Iliada origineel. Evenzo zijn historici en academici uit verschillende tijdperken overeengekomen om de voorbereiding van de proloog van dit boek te prijzen vanwege zijn buitengewone artistieke conceptie.

Ander belangrijk proza ​​van Juan de Mena

In 1445 schreef hij Verhandeling over de titel van de hertog, een relatief korte tekst met een formeel en ridderlijk karakter. Juan de Mena schreef dit document ter ere van de edelman Juan de Guzmán, nadat hij door koning Juan II tot hertog van Medina Sidonia was uitgeroepen. Tenslotte Herinnering aan enkele oude geslachten (1448) is het laatst bekende prozawerk van de Spaanse intellectueel.

Dit laatste is een tekst die betrekking heeft op de echte stamboom (met hun respectievelijke emblemen) van Johannes II. Verder, Juan de Mena bereidde het voorwoord van het boek van Álvaro de Luna voor, Boek van de duidelijke en deugdzame vrouwen. Daar prijst hij zijn vriend en beschermer voor zijn moedige verdediger van die vrouwen die het onderwerp waren van beledigende opmerkingen in verschillende publicaties van die tijd.

Gedichten van Juan de Mena

vergelijking

(CVIII)

"Het is prima als wanneer een boosdoener,

op het moment van een andere gerechtigheid,

angst voor verdriet maakt hem cobdicia

vanaf dat moment om beter te leven,

maar aangezien de angst aan hem voorbij is gegaan,

keer terug naar zijn ondeugden als eerste,

dat is hoe ze me tot wanhoop boeiden

verlangens die willen dat de minnaar sterft ”.

Zing van Macias

(CVI)

"Loves gaf me een kroon van liefde

omdat mijn naam voor meer monden is.

Dus het was niet mijn ergste kwaad

wanneer ze me plezier schenken van hun pijnen.

Zoete fouten overwinnen de hersenen,

maar ze duren niet eeuwig zodra ze willen;

Nou, ze gaven me het gevoel dat je groeit

weet hoe je liefde moet onthullen, geliefden ”.