छायाचित्रण: विक Echegoyen, लेखक सौजन्याने.
विक echegoyen त्याचा जन्म माद्रिदमध्ये झाला आणि त्याला हंगेरियन रक्त आहे. ती अनुवादक आणि दुभाषी म्हणून काम करते आणि हंगेरी, व्हिएन्ना आणि ब्रसेल्समध्ये राहते. तसेच, लिहा. त्यांनी प्रकाशित केलेली शेवटची कादंबरी पुनरुत्थान केले. En आहे मुलाखत तो आम्हाला तिच्या आणि इतर विषयांबद्दल सांगतो. खूप खूप धन्यवाद माझी सेवा करण्यासाठी समर्पित वेळ.
विक Echegoyen - मुलाखत
- ACTUALIDAD LITERATURA: तुमच्या ताज्या कादंबरीचे शीर्षक आहे पुनरुत्थान केले. तुम्ही त्याबद्दल आम्हाला काय सांगता आणि कल्पना कुठून आली?
विक इचेगोयन: शंभर वास्तविक पात्रांद्वारे, राजापासून एका माकडापर्यंत, गुलाम, कैदी, सैनिक, वेश्या, अभिजात, नन आणि संगीतकार यांच्याद्वारे, मी तुम्हाला सांगतो. तिहेरी आपत्तीचे सहा तास (चार भूकंप, तीन त्सुनामी आणि एक प्रचंड आग) ज्याने 1 नोव्हेंबर 1755 रोजी लिस्बन आणि पोर्तुगाल आणि स्पेनचा काही भाग नष्ट केलाअक्षरशः मिनिटा मिनिटाला.
मध्ये कल्पनेचे जंतू उत्पन्न झाले उन्हाळा माझ्या लहानपणापासून en चा किनारा हुल्वा, जिथे त्या आपत्तीमुळे अनेक तडे गेलेल्या इमारती आणि वाकड्या घंटा टॉवर्सने माझे लक्ष वेधून घेतले: कादंबरी लिहिण्याचा निर्णय महान अवशेषांच्या सावलीत उद्भवला. कार्मेलचे गॉथिक कॉन्व्हेंट, भूकंप आणि आगीमुळे उद्ध्वस्त झालेले, कधीही पुन्हा बांधलेले नाही आणि तेव्हापासून लिस्बनचे प्रतीक आहे.
- AL: तुम्हाला तुमचे पहिले वाचन आठवते का? आणि तू लिहिलेली पहिली कथा?
आणि: मी दोन वर्षांचा असताना वाचायला शिकलो, श्लोकातील अद्भुत अर्जेंटाइन महाकाव्यामुळे मार्टिन फिअरो, जोस हर्नांडेझची, जी माझी आई मला वाचायची: त्या एकाकी, उद्धट आणि धाडसी गौचोची कहाणी जो आयुष्यातील अडथळ्यांना तोंड देताना आपले धैर्य आणि अतिशय तात्विक आणि शहाणा वृत्ती सोडून सर्व काही गमावतो. आवडी
चार वर्षांचा होण्यापूर्वी मी प्रवेश केला कोरो ब्यूनस आयर्समधील टिट्रो कोलनचे थिएटर, जिथे मी म्हणून भाग घेतला मुलगा de मॅडम बटरफ्लाय, चेटकिणीने खाऊन टाकलेल्या मुलांपैकी एक हॅन्सेल आणि ग्रेटेल आणि लहान जिप्सींपैकी एक कारमेन. म्हणून मी लिहिलेली पहिली कथा, जरी मला ती आठवत नसली तरी, निश्चितपणे त्या पात्रांपैकी एकाशी आणि गीशा, मार्झिपन मुले आणि तस्करांच्या जगाशी संबंधित होते, जे माझ्यासाठी शाळेतील वास्तविक जीवनापेक्षा अधिक वास्तविक होते.
- AL: एक प्रमुख लेखक? आपण एकापेक्षा जास्त आणि सर्व युगांमधून निवडू शकता.
आणि: माझे मोठे काका सँडोर मारई (लेखक शेवटची भेट, इतर डझनभर कामांपैकी) पातळी, शैली आणि गुणवत्तेच्या बाबतीत माझे मुख्य "होकायंत्र" आहे: जर एखाद्या दिवशी मी त्याच्या परिपूर्णतेला स्पर्श केला, अगदी क्षणभरही, मी समाधानी होईन. इतर आवडते लेखक आहेत लॅस्लो पासुथ (पावसाचा देव मेक्सिकोवर रडतो y नैसर्गिक स्वामीविशेषतः), फ्रेडरिक ड्युरेनमॅट, चीप बरोजा, अनैस निन, पॅट्रिक ओ ब्रायन, Horacio Quiroga, अल्फोसिना स्टोर्नी, किम न्यूमन आणि एलिझाबेथ हँड.
- AL: आपल्याला भेटण्यासाठी आणि तयार करण्यास पुस्तकातील कोणते पात्र आवडेल?
आणि: मानव, किंवा जवळजवळ: खेचरअसिमोव्ह फाउंडेशन सायकलमधून. अतिशय मूळ, अप्रत्याशित, आणि ज्याची अस्पष्टता आपल्याला समान भागांमध्ये आकर्षित करते आणि दूर करते.
मानवेतर: चा प्राणी ज्यानी निर्मिलेली गोष्ट त्याच्याच नाशाला कारणीभूत होते असा मनुष्य, जे मानवाच्या सर्व महानतेचे आणि दुःखाचे मूर्त रूप देते, आणि सन-लेक्स, स्लेज आत खेचणाऱ्या पॅकचे नेतृत्व करणारा जुना हस्की कुत्रा जंगलाचा हाक, जॅक लंडन, एका वाक्यात कुशलतेने परिभाषित: «मी काहीही मागितले नाही. याने काहीही दिले नाही. मला कशाचीच अपेक्षा नव्हती."
- AL: लिहायला किंवा वाचताना काही विशेष सवयी किंवा सवयी येतात का?
आणि: मी पसंत करतो मौन, ला नैसर्गिक प्रकाश, मी नेहमी हाताने आणि विशेषण न वापरता लिहितोआणि मी कधीही पुन्हा वाचत नाही किंवा दुरुस्त करत नाही मी काय लिहिले आहे: पहिला मसुदा माझ्या एजंटला प्राप्त होतो आणि तो संपादकांना पाठवतो. जर मी पहिल्यांदा ठरवले होते तसे झाले नाही, तर ते जतन करण्यासाठी कोणतेही पुनरावृत्ती किंवा बदल नाही: ते बिनमध्ये जाते आणि मी एक नवीन आणि वेगळी कथा सुरू करतो.
- AL: आणि हे करण्यासाठी आपल्या आवडीचे ठिकाण आणि वेळ?
आणि: द्वारा सकाळ, आणि कुठेही चालेल, जोपर्यंत ती शांत आहे, आरामदायी खुर्ची आहे आणि जवळ आहे खिडकी.
- AL: आपल्यासारख्या इतर शैली आहेत का?
आणि: ऐतिहासिक कादंबरी व्यतिरिक्त, मी ज्याला म्हणतो ते मला आवडते अतिवास्तव मॅकेब्रे डायस्टोपिया, आणि मी आधीच दोन छोट्या कादंबऱ्या लिहिल्या आहेत ज्या मला सर्वात वैयक्तिक वाटतात.
- तू आता काय वाचत आहेस? आणि लेखन?
आणि: मी वाचतो आहे पोर्तुगालच्या इतिहासावरील अनेक पुस्तके, विशेषत: दुसऱ्या महायुद्धादरम्यान सालाझारच्या घडामोडी. मी आहे दुसरी ऐतिहासिक कादंबरी लिहित आहे, शैली, ठिकाण आणि वेळ (अधिक आधुनिक) मुळे मागील तीनपेक्षा पूर्णपणे भिन्न.
- AL: आपल्याला असे वाटते की प्रकाशनाचे दृश्य कसे आहे आणि आपण प्रकाशित करण्याचा प्रयत्न कशाने केला?
आणि: मी 30 वर्षांपासून स्पेनच्या बाहेर राहात असल्याने आणि त्या वर्तुळातील, त्या साहित्यिक जगामध्ये मी फार कमी लोकांना ओळखतो. मला दूरस्थ वाटते आणि कोटारो, बेस्टसेलर आणि बक्षिसे पाळणारे नियम माझ्यासाठी मँडरीन चायनीज आहेत, त्यामुळे मला भीती वाटते की मी टिप्पणी करू शकत नाही. मी माझ्या लहानपणापासून लिहित आलो आहे आणि माझ्या कुटुंबात दोन लेखक आहेत (माझ्या हंगेरियन बाजूने), त्यामुळे एजंटसह माझे नशीब आजमावणे ही वेळची बाब होती, परंतु प्रथम मी सात कादंबऱ्या लिहिल्या आणि जवळजवळ 25 वर्षे वाट पाहिली. पुरेसा आत्मविश्वास वाटला.
- AL: आम्ही अनुभवत असलेल्या संकटाचा क्षण आपल्यासाठी कठीण आहे किंवा आपण भविष्यातील कथांसाठी काहीतरी सकारात्मक ठेवण्यास सक्षम असाल?
आणि: वैयक्तिक आणि व्यावसायिकदृष्ट्या, मला ते कठीण वाटते कारण, असल्याने आंतरराष्ट्रीय संस्थांसाठी दुभाषी युरोपच्या दोन्ही टोकांना (व्हिएन्ना आणि ब्रुसेल्स) स्थित आहे, मला ते करावे लागेल सतत प्रवास इथून तिथपर्यंत आणि युक्रेनमधील संकट, महामारी आणि सध्याचे युद्ध याचा थेट माझ्या कामावर परिणाम होतो. तसेच, कोणतेही प्रवास निर्बंध माझे कुटुंब आणि वैयक्तिक जीवन गुंतागुंतीचे करतात, कारण माझे कुटुंब जगभर विखुरलेले आहे. परंतु ही सर्व बळजबरी घडण्याची कारणे आहेत: तुम्हाला ते स्वीकारावे लागतील, शक्य तितके जुळवून घ्यावे लागेल, माझ्या कामात सुधारणा करणे सुरू ठेवावे लागेल आणि प्रत्येक प्रसंग ओळखून पकडावा लागेल.
असे बर्‍याचदा म्हटले जाते प्रत्येक संकटाला एक संधी असते, आणि अनेक वेळा ते खरे आहे; परंतु, रागावणे किंवा शोक करण्याऐवजी, स्वतःला विचारणे सोयीचे आहे: “ठीक आहे, ही समस्या उद्भवली आहे. त्यावर मात करण्यासाठी, ते टाळण्यासाठी किंवा शक्य तितक्या चांगल्या प्रकारे सामना करण्यासाठी, मी येथे आणि आता, अल्प आणि मध्यम मुदतीत काय करू शकतो?"
स्पेनमध्ये जवळजवळ कोणीही लेखनातून उदरनिर्वाह करू शकत नसल्यामुळे, आणि आम्हा लेखकांना अजून काही नोकरी करून उदरनिर्वाह करावा लागतो, लेखकासाठी (जोपर्यंत तो बेघर नाही आणि आरोग्याशिवाय) हे संकट अधिक सुसह्य आहे उदाहरणार्थ, प्रकाशक, एजंट किंवा पुस्तक विक्रेत्यासाठी, कारण केवळ एकच गोष्ट जी आपल्यापासून कोणीही हिरावून घेऊ शकत नाही तीच आपल्याला अद्वितीय बनवते, आणि संपूर्ण साहित्यिक संवेदनांची गुरुकिल्ली: प्रेरणा आणि समर्पण करण्याची शिस्त जर दिवसातून फक्त काही मिनिटे पात्रे, कथा आणि जग शोधून काढण्यासाठी.