અલ્ફોન્સો રેયેસ. તેમના મૃત્યુની વર્ષગાંઠ. કવિતાઓ

અલ્ફોન્સો રેયેસ એક કવિ અને લેખક હતા જે 1959 માં આ દિવસે અવસાન થયું મેક્સિકો સિટીમાં હૃદયની સ્થિતિને કારણે. તેઓ સાહિત્યમાં નોબેલ પુરસ્કાર માટે પાંચ વખત નામાંકિત થયા હતા અને જીત્યા હતા મેક્સિકોમાં રાષ્ટ્રીય સાહિત્ય 1945 માં, પરંતુ તેઓ સ્પેન સાથે ગાઢ રીતે જોડાયેલા હતા. અમે તેમની રચનામાંથી પસંદ કરેલી આ કવિતાઓ સાથે તેમની આકૃતિને યાદ કરીએ છીએ અથવા શોધીએ છીએ.

અલ્ફોન્સો રેયેસ

અભ્યાસ કાયદો અને 1909 માં તેમણે સ્થાપના કરી યુવા એથેનિયમ પેડ્રો હેન્રીક્વેઝ યુરેના, એન્ટોનિયો કાસો અને જોસ વાસ્કોનસેલોસ કેલ્ડેરોન જેવા અન્ય લેખકો સાથે. તેમણે તેમનું પ્રથમ પુસ્તક પ્રકાશિત કર્યું, સૌંદર્યલક્ષી મુદ્દાઓ, જ્યારે હું 21 વર્ષનો હતો. મેક્સીકન ક્રાંતિ એ એક વળાંક હતો જેના કારણે તે સ્પેન આવ્યો, જ્યાં તે 1924 સુધી રહ્યો. સ્પેનિશ ફિલોલોજી મેગેઝિન, લા રેવિસ્તા દ ઓસિડેન્ટ અને Revue હિસ્પેનિક. અહીં તેમણે પોતાની જાતને સાહિત્યને સમર્પિત કરી અને તેની સાથે જોડ્યા પત્રકારત્વ. તેણે રેમન મેનેન્ડેઝ પિડાલના નિર્દેશનમાં સેન્ટર ફોર હિસ્ટોરિકલ સ્ટડીઝ ઓફ મેડ્રિડમાં પણ કામ કર્યું.

તેમની કૃતિઓનો સમાવેશ થાય છે કવિતા પુસ્તકો, ટીકા, નિબંધો અને સંસ્મરણો અને નવલકથાઓ.

અલ્ફોન્સો રેયેસ - કવિતાઓ

હવાના

તે ક્યુબા નથી, જ્યાં સમુદ્ર આત્માને ઓગાળી દે છે.
તે ક્યુબા નથી - જે ગોગિને ક્યારેય જોયું નથી,
જે પિકાસોએ ક્યારેય જોયું નથી,
જ્યાં કાળા લોકો પીળા અને ચેરીના પોશાક પહેર્યા હતા
તેઓ બે લાઇટની વચ્ચે, બોર્ડવૉકને વર્તુળ કરે છે,
અને પરાજિત આંખો
તેઓ હવે તેમના વિચારો છુપાવતા નથી.

તે ક્યુબા નથી - જેણે સ્ટ્રેવિન્સકીને સાંભળ્યું હતું
મેરિમ્બાસ અને ગ્યુરોના અવાજો ગોઠવો
પાપા મોન્ટેરોના અંતિમ સંસ્કાર સમયે,
શેરડી અને રુમ્બેરો બદમાશ સાથે Ñañigo.

તે ક્યુબા નથી - જ્યાં વસાહતી યાન્કી
તે "સ્લશીઝ" ને ચૂસકીને ગરમ ફ્લૅશનો ઇલાજ કરે છે
પવનની લહેર, પડોશના ટેરેસ પર;
જ્યાં પોલીસ જંતુમુક્ત કરે છે
નવીનતમ મચ્છરોનો ડંખ
તેઓ હજુ પણ સ્પેનિશમાં ગુંજારવ કરે છે.

તે ક્યુબા નથી - જ્યાં સમુદ્ર પારદર્શક છે
જેથી મૈનેની બગાડ ખોવાઈ ન જાય,
અને ક્રાંતિકારી ઠેકેદાર
તે બપોરની હવાને સફેદ રંગ આપે છે,
ફેનિંગ, પીઢ સ્મિત સાથે,
તમારી રોકિંગ ખુરશીમાંથી, સુગંધ
કસ્ટમ નારિયેળ અને કેરીઓ.

ફૂલની ધમકી

ખસખસનું ફૂલ:
મને છેતરો અને મને પ્રેમ ન કરો.

તમે સુગંધને કેટલી અતિશયોક્તિ કરો છો,
તમે તમારા ફ્લશને કેટલો આત્યંતિક કરો છો,
ફૂલ કે જે તમે શ્યામ વર્તુળો રંગ કરો છો
અને તમારા આત્માને સૂર્ય તરફ છોડો!

ખસખસનું ફૂલ.

એક તમારા જેવો દેખાતો હતો
તમે જેની સાથે છેતરપિંડી કરો છો,
અને એ પણ કારણ કે તેની પાસે હતી,
તમારી જેમ, કાળા eyelashes.

ખસખસનું ફૂલ.
એક તમારા જેવો દેખાતો હતો...
અને હું માત્ર જોવા માટે ધ્રૂજું છું
તમારો હાથ મારામાં મૂક્યો:
ધ્રુજારી એક દિવસ ઉગશે નહીં
જ્યારે તમે સ્ત્રી બનશો!

ભાગ્યે જ

કેટલીકવાર, કંઈપણથી બનેલું,
એક પ્રવાહ જમીનમાંથી ઉગે છે.
અચાનક, મૌન માં,
દેવદાર સુગંધથી નિસાસો નાખે છે.

આપણે કેવી રીતે પાતળા છીએ?
રહસ્યનું વિસર્જન,
જલદી આત્મા માર્ગ આપે છે
સ્વપ્નનો ફુવારો વહે છે.

આળસુ કેવી તુચ્છ બાબત છે
કારણ જ્યારે, મૌન માં,
સૂર્યપ્રકાશ જેવું એક
તે મને નીચે લાવે છે, તમારી યાદમાંથી!

જેમ જેમ બપોર પડતી જાય છે તેમ મિત્રો નજીક આવે છે

જેમ જેમ બપોર ઘટે છે, મિત્રો નજીક આવે છે;
પરંતુ નાનો અવાજ રડવાનું બંધ કરતું નથી.
અમે બારીઓ, દરવાજા, શટર બંધ કરીએ છીએ,
પરંતુ અફસોસનું ટીપું સતત પડતું રહે છે.

નાનો અવાજ ક્યાંથી આવે છે તે આપણે જાણતા નથી;
અમે ખેતર, તબેલા, ઘાસની ગંજી શોધી કાઢી.
નરમ સૂર્યની ગરમીમાં ખેતર સૂઈ જાય છે,
પરંતુ નાનો અવાજ રડવાનું બંધ કરતું નથી.

-ધ સ્ક્વિકી ફેરિસ વ્હીલ! - સૌથી તીક્ષ્ણ કહો-.
પરંતુ અહીં કોઈ ફેરિસ વ્હીલ્સ નથી! કેવી અનોખી વાત!
તેઓ આશ્ચર્યચકિત થઈને એકબીજાને જુએ છે, તેઓ શાંત થઈ જાય છે
કારણ કે નાનો અવાજ રડવાનું બંધ કરતું નથી.

એક સમયે જે હાસ્ય હતું તે હવે નિખાલસ નિરાશા છે.
અને અસ્પષ્ટ અગવડતા દરેકને કબજે કરે છે,
અને દરેક જણ ગુડબાય કહે છે અને ઉતાવળમાં ભાગી જાય છે,
કારણ કે નાનો અવાજ રડવાનું બંધ કરતું નથી.

જ્યારે રાત આવે છે, ત્યારે આકાશ પહેલેથી જ રડતું હોય છે
અને હર્થમાં લાકડા પણ રડવાનો ઢોંગ કરે છે.
એકલા, એકબીજા સાથે વાત કર્યા વિના, અમે મોટેથી રડીએ છીએ,
પરંતુ નાનો અવાજ રડવાનું બંધ કરતું નથી.

આજે આપણે કવિ પાસેથી સાંભળ્યું

આજે આપણે કવિ પાસેથી સાંભળ્યું:
મોંના અંગોના ઠંડક વચ્ચે
અને છેલ્લા તારાઓના હાથને લટકાવવું,
તેણે પોતાનો ઘોડો અટકાવ્યો.

મહિલા શિબિરે તાળીઓ પાડી,
કોર્ન ટોર્ટિલાસ ડ્રેસિંગ.
છોકરીઓ ફૂલોની દાંડી કરડે છે,
અને જૂના લોકોએ અશ્રુભીની મિત્રતાની મહોર મારી હતી
ગહન પ્રભાતના મુક્તિ વચ્ચે.

તેઓ પાણીના વાસણો લઈ ગયા,
અને બોસ તૈયાર થઈ રહ્યો હતો
તેમના સ્તનો, તેમના માથા અને તેમની દાઢી ધોવા.

સાત પત્નીઓના કુંભાર
તેઓ પહેલેથી જ ભીના જગને સ્હેજ કરતા હતા.
દેશના બાળકો જે કંઈ કરતા નથી
તેઓ દંડૂકો જેવા લાંબા સિગાર સળગાવતા.

અને સવારના બલિદાનમાં,
બધા માટે ઘેટાં
તેઓ પાઈક્સ પર કાંતતા હતા
સુગંધિત લોગની લાઇટિંગ પર.

આજે આપણે કવિ પાસેથી સાંભળ્યું,
કારણ કે તે ઘોડા પર સૂતો હતો.
તેણે કહ્યું કે તેઓ ભગવાનને તેમના શિંગડા પર લઈ જાય છે
અને રાત્રે એસિડ ગુલાબ છે
બે સંધિકાળના કાર્પેટ પર.

દરિયાની પડોશ નાબૂદ થાય છે

સમુદ્રની પડોશી નાબૂદ કરવામાં આવી છે:
તે જાણવું પૂરતું છે કે તેમની પાસે અમારી પીઠ છે,
કે ત્યાં એક વિશાળ અને લીલી બારી છે
જ્યાં તરવું.