Σύγχρονη Λατινοαμερικάνικη Ποίηση (II)

Χθες ξεκινήσαμε αυτό το διπλό άρθρο, με την πρώτη δόση «Σύγχρονη ισπανική αμερικανική ποίηση« στο οποίο σας μιλήσαμε για επιφανείς ποιητές όπως η Gabriela Mistral, ο José Marti ή ο Pablo Neruda. Σε αυτή τη δόση σας φέρνουμε άλλα 3 όχι λιγότερο επιφανή από τα προηγούμενα. Είναι περίπου César Vallejo, Βιτσέν Χουιντόμπρο y Οκτάβιο Πας.

Αν θέλετε να συνεχίσετε να απολαμβάνετε την καλή ποίηση από την άλλη πλευρά της λίμνης, μείνετε και διαβάστε αυτό το άρθρο. Σας υποσχόμαστε ότι θα απολαύσετε.

César Vallejo

αυτό του Περού της πρωτοπορίας ποίησης γεννήθηκε το 1982 και πέθανε το 1938 ξεχώρισε για το πολύ σημαντικό ποιητικό του έργο. Η δουλειά του "The Black Heralds" Δημοσιεύθηκε το 1919, διατηρεί τον απόηχο του μοντερνισμού, αλλά πολλά από τα ποιήματά του, τα οποία επικεντρώνονται στην ταλαιπωρία και την αγωνία, ξεκινούν παρουσιάζοντας έναν ακανόνιστο μετρητή και γράφονται με πιο ανεπίσημο τόνο από ό, τι φαίνεται μέχρι τώρα.

Όπως γράφει, βλέπουμε πώς η εξορία, ο θάνατος της μητέρας του, ο τραγικός και ακατέργαστος ισπανικός εμφύλιος πόλεμος και η αδικία γενικά, λαμβάνουν μεγάλο μέρος του μελλοντικού του έργου. Σε αυτό το μικρό κομμάτι αφιερωμένο σε αυτόν θέλουμε να σας προσφέρουμε λίγο "The Black Heralds", στο οποίο ο ανθρώπινος πόνος είναι το κεντρικό μοτίβο του έργου:

Υπάρχουν χτυπήματα στη ζωή, τόσο δυνατά… Δεν ξέρω!
Χτυπά σαν το μίσος του Θεού. σαν πριν από αυτούς,
η απόλυση όλων που υπέστη
θα συγκεντρωθεί στην ψυχή ... Δεν ξέρω!

Ειναι ΛΙΓΕΣ; αλλά είναι ... ανοίγουν σκοτεινές τάφρους
στο πιο έντονο πρόσωπο και την πιο δυνατή πλάτη.
Ίσως θα είναι τα πουλάρια των βαρβάρων Attila.
ή τους μαύρους προφήτες που μας στέλνει ο Θάνατος.

Είναι οι βαθιές πτώσεις των Χριστών της ψυχής
κάποια αξιολάτρευτη πίστη ότι η μοίρα βλασφημεί.
Αυτές οι αιματηρές επιτυχίες είναι τα κροτάλια
λίγο ψωμί που καίει στην πόρτα του φούρνου.

Και ο άντρας ... Φτωχός ... φτωχός! Κυλήστε τα μάτια σας σαν
όταν ένα χειροκρότημα μας καλεί πάνω από τον ώμο?
γυρίζει τρελά μάτια, και όλα έζησαν
συγκεντρώνει, σαν μια πισίνα ενοχής, στο βλέμμα.

Υπάρχουν χτυπήματα στη ζωή, τόσο δυνατά… Δεν ξέρω!

Βιτσέν Χουιντόμπρο

αυτό Χιλής συγγραφέας, επίσης από την πρωτοποριακή εποχή της ισπανικής-αμερικανικής ποίησης, όπως ο César Vallejo, καλλιέργησε επίσης μυθιστορήματα και θέατρο εκτός από την ποίηση.

Ήταν ένας από τους ιδρυτές του "δημιουργισμός", κληρονόμος του υπερβολισμού και δημοσιεύθηκε το 1914 με το σύνθημα «Μη σερβί», που αρνείται ότι η τέχνη πρέπει να μιμείται τη φύση και υποστηρίζει ότι πρέπει να δημιουργήσει νέες πραγματικότητες μέσω της λέξης.

Ο Huidobro συνοψίζει σε αυτό το ποίημα που θα δούμε κάτω από το όραμά του για τη δημιουργική διαδικασία, θεωρώντας το ως μανιφέστο της δημιουργιστικής του θεωρίας:

Ποιητική Τέχνη

Αφήστε το στίχο να είναι σαν κλειδί
Αυτό ανοίγει χίλιες πόρτες.
Ένα φύλλο πέφτει. κάτι πετάει?
Πόσο φαίνεται να δημιουργούνται τα μάτια,
Και η ψυχή του ακροατή εξακολουθεί να τρέμει.

Εφευρέστε νέους κόσμους και φροντίστε τον λόγο σας.
Όταν το επίθετο δεν δίνει ζωή, σκοτώνει.

Βρισκόμαστε στον κύκλο των νεύρων.
Ο μυς κρέμεται,
Όπως θυμάμαι, σε μουσεία.
Αλλά αυτός δεν είναι ο λόγος που έχουμε λιγότερη δύναμη
Αληθινό σθένος
Κατοικεί στο κεφάλι.

Γιατί τραγουδάς το τριαντάφυλλο, ω ποιητές!
Κάντε το να ανθίσει στο ποίημα.

Μόνο για εμάς
Όλα τα πράγματα ζουν κάτω από τον Ήλιο.

Ο ποιητής είναι ένας μικρός Θεός.

Οκτάβιο Πας

Οκτάβιο Παζ, μεγάλος θεωρητικός της ανεξαρτησίας της λέξης σε σχέση με την πραγματικότητα: "Έξω από τον κόσμο των σημείων, που είναι ο κόσμος των λέξεων, δεν υπάρχει κόσμος." Σε αυτό το ποίημα του "Σαλαμάνδρα" δημοσιεύθηκε το 1962, ο ποιητής Μεξικάνικο εγείρει αυτά όρια μεταξύ του πραγματικού και του μη πραγματικού:

Εάν το λευκό φως είναι πραγματικό
αυτού του λαμπτήρα, πραγματικό
το χέρι που γράφει, είναι αληθινά
τα μάτια που βλέπουν τι είναι γραμμένο;

Από τη μία λέξη στην άλλη
αυτό που λέω εξαφανίζεται.
Ξέρω ότι είμαι ζωντανός
μεταξύ δύο παρενθέσεων.

Και μέχρι στιγμής αυτό το διπλό άρθρο της σύγχρονης λατινοαμερικάνικης ποίησης. Εάν σας άρεσε και θέλετε να κοιτάξουμε ξανά από καιρό σε καιρό και να ανακτήσουμε κείμενα και ονόματα ποιητών και άλλων συγγραφέων που μας προσέφεραν τόσο πολύ εκείνη τη στιγμή (και συνεχίζουμε να μας προσφέρετε), απλά πρέπει να μας πείτε στο σχόλια ή από κοινωνικά δίκτυα. Καλησπέρα το βράδυ!