Fotografija: (c) Alberto Granados. Web stranica Rafaela Guillena.
Rafael Guillen, pjesnik iz Granade predstavnik takozvane generacije 50-ih, preminuo juče u 90. godini života. Sa dugom karijerom i veoma putujućim životom, svojim radom transparentna stanja nagrađen je 1994. godine Državna nagrada za književnost. Njegovu figuru pamtimo, prilazimo ili otkrivamo pomoću a izbor od 4 pjesme.
Rafael Guillen
En 1953 postao poznat u literaturi kao član Stihovi na otvorenom, grupa mladih pisaca koji su se nakon smrti probili na posleratnu poetsku scenu Granade Garcia Lorca. Tri godine kasnije objavio je svoju prvu knjigu pesama, pre nade. I oni su slijedili svoje knjige Izgovaram ljubav, Elegija y Pjesmarica-vodič za šetnju zrakom Granade.
Sve u svemu, potpisao je a dvadeset knjiga poezije ali je i pisao proza y test. Zbirka njegovih radova je raznolika antologije, od kojih je posljednji objavljen 2017. I pjesme i članci su prevedeni na više jezika, a razni autori su ih uglazbili.
Bio je član Akademija dobrih pisama u Granadi i plemenite umjetnosti Antequere. A među njegovim brojnim odlikama su Zlatna medalja Grada Granade, onaj Provincije Granada, Počasni Akademije likovnih umjetnosti u Granadi, Insignia Poeta Don Luis de Gongora od Kraljevske akademije nauka, likovnog pisma i plemenite umjetnosti u Kordobi i Medalja časti Fondacije Rodríguez-Acosta.
Izbor pjesama
teorija poretka
Krava je besramno legla
posvetio svoj izgladnjeli kostur
na asfaltu gužve
aveniji i nesvesni bilo kakve norme
urbaniteta, posećuje nepokolebljiv
na metež i buku koju izaziva
njegova veličanstvena indolentnost i zna
da je to red jer oduvek
bilo je tako uređeno, kao i možda
da nije bilo tako ili kako, sumnja,
možda postoje svetovi gde krave
nemojte ležati zbog zastoja
u opticaju i možda misli
šta ćemo mu, dok on podržava
oko neprekidnog saobraćaja
de rikše i motocikle i autobuse
klimavi stari bicikli
a u njegovim se klonulim očima ogledaju
ružičaste fasade, skok
od majmuna koji se penju po prljavom
zidovi, smeće, gomile
voća, štandova i portala
smeća, rulja
šareni i koze po visokoj
krovove i neke labave kamile
i rogovi i vriskovi i ona
ležeći tamo, naprežući se ravnodušno
svoju moć, razmišljajući o njegovoj unutrašnjosti
da ako je ovo tako a ne drugačije
to je zato što će, bez sumnje, morati biti.
Odron u rijeci
Ponekad se dogodi
iznenadna praznina u reči.
Ponekad dođe do kataklizme
unutar riječi,
geološko klizište u pozadini
njegovih pećina koje ga ostavljaju šupljim.
I više ne zvuči debelo
kompaktan, kako zvuči
mlado meso, kako zvuči
mermera ili stakla. zvuči kao materija
poništen, u nenaseljeni paviljon,
na trulo drvo, na nepostojanje, na ništa.
Kada je zvijer, koja je abdicirala
da je čovek, on pušta i stavlja smrt
i teror na mjestima
gde se život odvijao oko svojih poslova
novine, reč
strah više ništa ne govori,
ni reč horor, ni reč
assassins. Formira se
crna rupa duboko unutra
univerzuma jezika,
koji apsorbuje svetlost bilo koje
značenje.
morao da stvori
od krvi i agonije;
riječ sačinjena od nevinih
rastrgan na komade; a
riječ napravljena od beznađa,
prokletstva i gađenja.
Otisak
Sve lepo ostavlja rupu
trag ostaje
slike na zidu gde
visio je neko vreme.
da, iako nevidljiv,
Oni su tu i šta da radim?
vidi očima ljubavi Oni su kao
mrvice lepote,
male vibracije
zraka, labave note
pesme koja možda nikad
došao da zvoni
Stvarno je ovo poznavajući te
prisutan u tom trajnom tragu,
tu utjehu što mi ostavljaš
kad odeš, to čudo
to se ne završava
Izgovaram ljubav
Dolazim iz neznanja odakle dolazim
reći ljubav, jednostavno.
Misliti ljubav, na čelo
Držim da znam šta držim.
Da ne bih zaustavio ono što zaustavljam
Sejem svoje seme u brazde i stihove.
Da bi se popeli, protiv struje,
Imam tu temu, ne znam šta imam.
Dolazak je uspomena, ako dođe.
Razmišljanje je bijeg, ako ga dodirnete.
Sjetva je priča, ako se požnje.
Samo oni koji nisu u pravu su u ljubavi
i isporučuje mnogo više nego što isporučuje.
Nakon toga, svaka nada će biti mala.
Izvor: Rafael Guillén website.