Juan Ramon Jiménez. Platero ve benim ötesinde. 5 şiir

Juan Ramon Jimenez doğdu 23 Aralık 1881, neredeyse 24. sırada, Moguer'de (Huelva) ve o tüm zamanların en büyük İspanyol şairlerinden biridir. En çok bilinen eseri Platero ve ben, başarısı yazdığı her şeyi gölgede bıraktı. Bugün Figürünü 5 şiirle hatırlıyorum o küçük eşeğin ötesinde.

Juan Ramon Jimenez

Ergenlikte yazmaya başladı ve daha sonra kendini tamamen şiire adamak için hukuk çalışmalarını bıraktı. Tanıştı ve zamanının en etkili yazarlarıyla omuzlarını ovuşturdu. Rubén Darío, Valle-Inclán, Unamuno, Machado kardeşler, José Ortega y Gasset veya diğerleri arasında Pío Baroja ve Azorín.

Geçti gençlik arasında Moguer, Sevilla, Fransa ve Madrid, bu da ona sağlam bir eğitim sağladı. Ağırlıklı olarak şu etkilerle yayına başladı: Bécquer ve Espronceda. İlk kitapları şunlardı: Nymphaeas, Menekşe ruhlar, Tekerlemeler, Hüzünlü aryalar, Uzak bahçeler y Pastoral.

Moguer'de yazdı Platero ve ben, neydi acil başarı ve hızla 30 dile çevrildi. Ve zaten ekimde 1956 ona verdiler Nobel Edebiyat Ödülü.

5 şiir

Geri gelmeyeceğim

Geri gelmeyeceğim
Geri gelmeyeceğim Ve gece
sıcak, dingin ve sessiz
Dünya ışınlara uyuyacak
yalnız ayının
Vücudum orada olmayacak
ve açık pencereden
serin bir esinti gelecek
ruhumu sormak
Beni bekleyen biri olacak mı bilmiyorum
benim uzun çifte yokluğumdan
ya da hafızamı öpen
okşamalar ve gözyaşları arasında.
Ama yıldızlar ve çiçekler olacak
ve iç çeker ve umutlar
ve caddelerde aşk
dalların gölgesinde.
Ve bu piyano çalacak
bu sakin gecede olduğu gibi
ve dinleyecek kimse olmayacak
penceremde düşünceli.

***

Diğer atmosfer

Ve çatılarda
siyah bayraklar
uçuşlarını kestiler
Kraliyet göğüne karşı
sarı ve yeşil
heybetli güneşin

Çılgınca çığlık atıyordum
gözlerle rüyalar
(siyah bayraklar
çatılarda).
Çıplak kadın
ayı büyüttüler.

Zengin gün batımı arasında
ve sihirli doğu
keskin rüzgar gülü,
ruhumu çevirdi
Ve çatılarda
siyah pankartlar.

***

Amor

Aşk, nasıl kokuyor? Görünüşe göre sevdiğin zaman
bütün dünyanın bir bahar söylentisi var.
Kuru yapraklar dönüyor ve dallar karla kaplı,
ve hala ateşli ve genç, ebedi gülün kokusu.

Her yerde görünmez çelenkler açar,
tüm geçmişleri liriktir - öldürme ya da keder -,
kadının öpücüğü büyülü bir anlam kazanır
parkurlarda olduğu gibi sürekli yenileniyor ...

İdeal konserlerden müzik ruha gelir,
korular arasında hafif bir esintinin sözleri;
iç çek ve ağla ve iç çek ve ağla
romantik bir hanımeli tazeliği gibi ayrılıyorlar ...

***

manos

Ah ellerin güllerle dolu! Daha saflar
senin ellerin güllerden daha Ve beyaz çarşafların arasında
yıldız parçaları göründüğü gibi,
doğan kelebeklerin kanatlarından, samimi ipeklerden.

Aydan mı düştüler? Oynadılar mı
göksel bir pınarda? Onlar ruhtan mı?
… Onlar, diğer dünyevi zambakların belirsiz bir ihtişamına sahipler;
hayal ettiklerini kamaştırırlar, söylediklerini tazelerler.

Alnım sakin, öğleden sonra gökyüzü gibi
elleriniz gibi, bulutları arasında yürüdüğünüzde;
eğer onları öpersem, ağzımın közü
su taşı beyazlığından soluyor.

Ellerin rüyalar arasında! Geçerler, güvercinler
Beyaz ateşin kötü kabuslarım için
ve şafak vakti, senden ışık oldukları için bana açılıyorlar,
gümüş orient'in yumuşak berraklığı.

***

rüya

Yüksek ve hassas teselli imajı,
hüzün denizlerimin şafağı
saflık kokuları ile barış lisesi,
Uzun düellomun ilahi ödülü!

Cennet çiçeğinin sapı gibi,
Majesteleri güzelliğinde kayboldu ...
Başını bana çevirdiğinde
Bu yerden kaldırılacağımı sanıyordum.

Şimdi, kollarının iffetli şafağında,
şeffaf göğsünüze korunaklı,
Benim için hapishanelerim onları ne kadar açık hale getiriyor!

Kalbim nasıl paramparça oldu
acıya teşekkürler, yanan öpücük
sen, gülümsüyorsun, besteliyorsun!