San Haçlı John bugün gibi bir günde doğdu 1542 en yazı tipi, Castilla y León bölgesinde küçük bir kasaba. O ulusal şiirsel mistisizmin maksimum figürü Santa Teresa de Jesús'un yanında, Onunla derin bir dostluk sürdürdü. Ben biraz kurtarırım şiirler yıldönümünüzün anısına sizinkiler.
San Haçlı John
Sahip olduğumda 17 yıl girdi Cizvitler ve dört yıl sonra, sipariş alışkanlıklarını aldı. Karmelitler. Fray Juan de San Matías adını benimsedi, ancak daha sonra o bir rahip olarak atandı, kesin adını aldı, Haçlı John.
O tuttu Teresa de Ávila ile harika arkadaşlık ve onunla birlikte Discalced Carmelites'in ilk manastırı, kendilerini ilahi tefekkür etmeye ve kemer sıkmaya adamış bir rahipler tarikatı. Ne tarikatların manastır temellerini yeniden düzenlemek istedi kutsandı, suçlandı mürted. Onu mahkum ettiler Toledo'da 9 ay hapiste ve orada kendini şiir yazmaya adadı.
La ana özellik işinin tasavvuf dolu dev dini duygu. Ama aynı zamanda satırlar arasında bir okuma içerir duygusallık y un erotizm bu derin dini mesleğin arkasında örtülü. Bunlar onun
En temsili ayetler
Soul şarkıları
Karanlık gece
I
Karanlık bir gecede
hevesle aşkta tutuşmuş
Oh mutlu şanslar!
Fark edilmeden ayrıldım
evim sakin
karanlık ve güvenli
kılık değiştirmiş gizli ölçekle,
Oh mutlu şanslar!
karanlıkta ve tuzakta
evim sakin olmak.
Mutlu gecede
kimsenin beni görmediği gizlice
ben de hiçbir şeye bakmadım
başka bir ışık ve rehber olmadan
ama kalbinde yanan
Aquesta bana yol gösteriyordu
öğle ışığından daha doğru
beni nerede bekliyordu
iyi tanıdığım kimi
kimsenin görünmediği bir yerde.
Oh gece, önderlik ettin!
Oh gece, şafaktan daha güzel!
Oh bir araya getirdiğin gece
sevgili ile sevilen
sevgiliye dönüşen sevgili!
Çiçekli göğsümde
sadece onun için sakladığı bir bütün
orada uyuyakaldı
ve ona verdim
ve sedirlerin esintisi hava verdi.
Siper havası
saçını dağıttığımda
sakin eliyle
ve boynumda acıtıyor
ve tüm duyularım askıya alındı.
Kal ve unut
Yüzümü sevgiliye yasladım;
her şey durdu ve ben ayrıldım
bakımımı bırakmak
unutulmuş zambaklar arasında.
II
Ah yaşayan aşkın alevi,
ne kadar nazikçe incitiyorsun
ruhumun en derin merkezinde!
Eh, artık zor değilsin
istersen şimdi bitir;
bu tatlı karşılaşmanın dokusunu kır.
Ah nazik dağcılık!
Oh yetenekli boğaz!
Ah yumuşak el! Ah hassas dokunuş
sonsuz hayatın tadı
ve tüm borç öder!
Öldürmek, hayattaki ölümü değiştirdin.
Oh ateş lambaları
kimin parıltısında
derin duyu mağaraları
karanlık ve kördü
garip güzelliklerle
Sevdiklerinize sıcaklık ve ışık verin!
Ne kadar nazik ve sevgi dolu
koynumda hatırlıyor musun
sadece gizlice yaşadığın yer
ve nefesinde
iyi ve tam ihtişamlı
Ne kadar nazikçe beni aşık ediyorsun!
Çoban
Bir çoban sadece cezalandırılır,
zevk ve memnuniyetten habersiz,
ve çobanlığına düşünceyi koydu,
ve sevginin sandığı çok incindi.
Onu incittiği için ağlamaz,
kendini bu kadar üzüldüğünü gördüğü için üzgün olmadığını,
kalpte yaralanmış olmasına rağmen;
ama unutulduğunu düşündüğü için ağlıyor.
Sadece unutulduğunu düşünmekten daha çok
güzel çobanlığının büyük bir üzüntüyle
yabancı bir ülkede kötü muamele görmesine izin veriyor,
Aşkın sandığı çok incindi.
Ve küçük çoban diyor ki: Ah, talihsiz
aşkımdan yoksun olanın
ve varlığımdan zevk almak istemiyor,
ve aşkının sandığı çok acıdı!
Ve uzun bir süre sonra yükseldi
bir ağaçta güzel kollarını açtı mı
ve ölü onlara yapışmış
Aşkın sandığı çok acıdı