บาร์บาร่า กิล. บทสัมภาษณ์ผู้เขียน The Legend of the Volcano

บาร์บาร่า กิล, นักข่าว นักเขียน และนักการศึกษาวรรณกรรม ตีพิมพ์นวนิยายเรื่องที่สองของเธอชื่อ ตำนานภูเขาไฟ สิ่งที่ออกมา วันนี้ สู่ตลาด ในที่กว้างขวางนี้ สัมภาษณ์ เขาบอกเราเกี่ยวกับเธอและหัวข้ออื่น ๆ อีกมากมายเกี่ยวกับโลกแห่งการพิมพ์และ กระบวนการสร้างสรรค์ เรื่องราวของพวกเขา คุณ ข้าพเจ้าซาบซึ้ง เวลาและความเมตตาของคุณมาก

บาร์บารา กิล — บทสัมภาษณ์ 

• ACTUALIDAD LITERATURA: นวนิยายเรื่องใหม่ของคุณมีชื่อว่า ตำนานภูเขาไฟ. คุณบอกเราเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างไรและแนวคิดนี้มาจากไหน?

บาร์บาร่า กิล: เป็น การผจญภัยทางประวัติศาสตร์และโรแมนติกแต่ด้วยจังหวะของ ตื่นเต้นเร้าใจหรือดังนั้นฉันจึงพยายาม ลดความซับซ้อนลงมาก: ละครครอบครัว, ฆาตกรรม, ความก้าวหน้าที่ไม่หยุดยั้งของทางรถไฟ ความเป็นทาสการเกิดของสาธารณรัฐกล้วย การตั้งท้องของ ลัทธิทุนนิยม ในละตินอเมริกา, การต่อสู้เพื่อแผ่นดิน , การค้นพบของก สมบัติพันปีน. หญิงระหว่างชาย ๒ เพศ หรือ ซัลไซโยอย่างที่เพื่อนๆ เรียกว่า... และอีกอย่างนึง ตัวเอก ซึ่งเหนือสิ่งอื่นใดคือก นักผจญภัยผู้ยิ่งใหญ่.  

ฉันชอบให้ผู้อ่านเดินทางและสำหรับนวนิยายเรื่องที่สองของฉัน ฉันต้องการค้นหาสถานที่แปลกใหม่ที่สมบูรณ์แบบ: ประเทศสำหรับหลบหนีเพื่อเชื่อมต่อกับธรรมชาติอีกครั้ง กับตัวเรา แต่เหนือสิ่งอื่นใด เพื่อใช้ชีวิตในการผจญภัยอันยิ่งใหญ่ คอสตาริกา ฉันถูกล่อลวงด้วยเหตุผลสามประการ: เป็นประเทศที่เปลี่ยว ไม่มีกองทัพ (เมื่อคุณไปถึงพวกเขาจะทักทายคุณด้วยลักษณะของพวกเขาชีวิตบริสุทธิ์!และนั่นคือลักษณะที่เป็นมิตรและสำคัญของ Ticos) และพวกเขา กรอบประวัติศาสตร์ es มโนหรแต่คนทั่วไปไม่รู้จัก  

เมื่อฉันอ่าน สิ่งที่ฉันชอบที่สุดคือการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆดังนั้นฉันจึงซื้อตั๋วเครื่องบินและไปที่นั่นเพื่อตรวจสอบ เมื่อได้สอบถามประวัติศาสตร์ของประเทศหลังจากได้รับเอกราชจากสเปนในปี พ.ศ. 1821 ข้าพเจ้าจึงได้รู้ว่าการเกิดของประเทศในฐานะประเทศที่เชื่อมโยงกับ มหากาพย์การก่อสร้างทางรถไฟซึ่งนำไปสู่การ Carrera อุตุนิยมวิทยา เจ้าสัว ของทางรถไฟและสวนกล้วยของอเมริกาเหนือ ไมเนอร์ คูเปอร์ คีธ.

ใครคือไมเนอร์ คูเปอร์ คีธ

ผู้ชายคนนี้ ก่อสงครามกล้วยเพื่อนำเงินมาบริหารบริษัทของเขาแต่ยังต้องขอบคุณเขาด้วยที่เขาเริ่มการแข่งขันเพื่อการพัฒนาทางสังคมและเศรษฐกิจของคอสตาริกาที่แพร่กระจายไปยังส่วนที่เหลือของละตินอเมริกา มันเป็นตัวเลขที่ กำหนดชะตากรรมของคอสตาริกาไม่เพียง แต่รวมถึงอเมริกาทั้งหมดและแม้กระทั่งโลก พวกเขาเรียกเขาว่าราชาแห่งคอสตาริกาที่ยังไม่สวมมงกุฎและยังเป็นราชาแห่งกล้วยอีกด้วย คำว่า "สาธารณรัฐกล้วย" ที่น่ากลัวเกิดขึ้นรอบ ๆ ร่างของเขา เป็นไปได้อย่างไรที่ไม่มีนิยายเกี่ยวกับเรื่องนี้? มีสารคดี ใช่ หนังสือบางเล่มและบทความในหนังสือพิมพ์หลายฉบับ แต่หนังสือบันเทิงคดีเชิงพาณิชย์ไม่มี ปรากฏใน หนึ่งร้อยปีแห่งความโดดเดี่ยวแม้จะไม่แน่ใจว่าเป็นเขาหรือไม่ เพราะ García Márquez ไม่ได้เอ่ยชื่อของเขา

แล้วเรื่องราวก็เกิดขึ้นกับฉัน: ฉันคิดค้นคู่รักซึ่งจะเป็นตัวเอกก หญิงสาวผู้กล้าหาญและช่างฝันนักผจญภัยผู้ยิ่งใหญ่ที่จะต่อต้านวิสัยทัศน์การพิชิตจักรวรรดินิยมทุนนิยมของไมเนอร์ และ จะเปรียบเปรยแทนการปล้นสะดม ที่คอสตาริกาต้องทนทุกข์ทรมานในช่วงปีแรก ๆ ของการค้นหาตัวตนและความก้าวหน้า ซึ่งชาวอเมริกาเหนือรู้วิธีใช้ประโยชน์จากผลประโยชน์ของตนเอง

• อัล: คุณจำการอ่านครั้งแรกของคุณได้ไหม? และเรื่องแรกที่คุณเขียน?

BG: ฉันจำได้ด้วยการอ่านความรักเป็นพิเศษที่ทำให้ฉันเป็นวัยรุ่นเช่น Quartet อเล็กซานเดรีย, อาชญากรรมและการลงโทษ, แดงและดำและการอ่านอื่น ๆ ที่มีอิทธิพลต่อหัวข้อที่ฉันชอบจัดการ (การอยู่รอด ความแปลกใหม่ เอกลักษณ์ของชาติ) เช่น สิ่งที่ลมพัด, ความทรงจำของแอฟริกา o สงครามและสันติภาพ. และแน่นอนว่า นวนิยายผจญภัย ที่ช่วยให้ฉันสร้างตัวละครเอกของ The Legend of the Volcano: สามทหารเสือ, Don Quixote อัศวินแห่งเกวียน , Lการเดินทางของกัลลิเวอร์, เกาะมหาสมบัติ, ทั่วโลกใน 80 วัน...

ตรงกันข้ามกับนักเรียนวัยรุ่นบางคนที่มาที่เวิร์คช็อปของฉันและไม่ได้เขียนนิยายสักเล่มเดียว แต่ฉันไปช้า ด้วยอายุของเขาเขาเขียนความคิดฉากต่างๆ แต่ไม่มีอะไรที่จะเรียกว่าประวัติศาสตร์ได้ ผมเขียนเรื่องสมัยเรียนมหาวิทยาลัยแต่ไม่มีอะไรที่ฉันภูมิใจเป็นพิเศษ นิยายเรื่องแรกของฉัน ฉันเขียนมันเมื่อฉันอายุยี่สิบเก้าปีสำหรับ ปริญญาโทจาก Madrid School of Writersและเป็นเรื่องแปลกและทดลองมากจนครูบางคนให้คะแนน 0 และบางคนให้ 10 

นักเขียน ขนบธรรมเนียมและแนวเพลงที่สร้างสรรค์

• อัล: หัวหน้านักเขียน? คุณสามารถเลือกได้มากกว่าหนึ่งและจากทุกยุคสมัย 

BG: ฉันรักพวกเขา ทั้งหมด. ที่ฉันหวั่นไหวกับคำถามนี้ เพราะวันหนึ่งฉันจะบอกคุณเอง Isabel Allende , Duras ร์เกอริต,กาเบรียล การ์เซีย มาร์เกซ,มาริโอ้ วาร์กัส โลซ่าและวันต่อมา ฮวน Rulf, อิกนาซิโอ เฟอร์รานโด, อลิซ มันโร, ไอริส เมอร์ด็, ดูมาส. และต่อไป แจ็คลอนดอน, เรย์มอนด์ ช่างแกะสลัก, เจ.ดี ซาลินเจอร์, เรย์ แบรดบูรี่, ฟิลิป ดิ๊ก, สตานิสลอว์ เลม, มิคาอิล บุลกาคอฟ… พ่อและแม่ของเขาแต่ละคน และฉันมักจะรู้สึกหงุดหงิดกับทุกคนที่ฉันไม่ได้บอกคุณเพราะรายการไม่สิ้นสุด 

• AL: ตัวละครใดในหนังสือที่คุณชอบพบปะและสร้าง? 

ป้ายกำกับ: อลอนโซ่ กิยาโน่ ดอนกิโฆเต้ดอน. หรือเวอร์ชั่นที่สนุกที่สุด: D'Artagnanแกสกอน ดอนกิโฆเต้ 

• AL: นิสัยหรือนิสัยพิเศษใด ๆ เมื่อพูดถึงการเขียนหรือการอ่าน? 

บีจี: ใช่: ฉันเกลียดการมีคนรอบข้างถ้าฉันอยู่ที่บ้านเขียน. อย่างไรก็ตาม ในห้องสมุดหรือในโรงอาหาร ฉันสามารถมีสมาธิได้อย่างสมบูรณ์ ฉันคิดว่ามันเกี่ยวข้องกับความกลัวที่จะถูกขัดจังหวะเมื่อฉันหมกมุ่นอยู่กับฉาก เมื่อมีคนโทรหาฉันเพื่อถามว่าขออยู่ที่บ้านของฉันในมายอร์ก้าสัก XNUMX-XNUMX วันได้ไหม ฉันมีช่วงเวลาที่แย่เพราะฉันเกลียดการปฏิเสธ แต่ฉันไม่สามารถทำงานร่วมกับผู้คนได้ เมื่อฉันบอกพวกเขา พวกเขาตอบฉัน"ไม่ต้องห่วง ฉันไม่รบกวนคุณหรอก”แต่ฉันก็รู้สึกผื่นขึ้นเมื่อคิดว่าฉันจะไม่สามารถเขียนได้อีกต่อไป

ถ้ามีคนอยู่ในบ้านของฉัน ฉันจะดูแลให้พวกเขาอยู่สบายเท่านั้น ซึ่งขัดกับงานเขียนซึ่งเป็นงานที่ต้องปลีกตัวมาก ดังนั้นเมื่อผู้คนมา (ซึ่งอาศัยอยู่ในมายอร์ก้าค่อนข้างบ่อย) ฉันไปห้องสมุดหรือโรงอาหาร. 

• AL: และสถานที่และเวลาที่คุณต้องการจะทำหรือไม่? 

บีจี: ห้องนั่งเล่น จากบ้านของฉันสิ่งแรกในตอนเช้ากับถ้วย กาแฟ. 

• อัล: มีแนวอื่นที่คุณชอบไหม? 

BG: มีเพียงประเภทเดียวที่ไม่ทำให้ฉันเชื่อ: the นิยายอัตโนมัติในปัจจุบันซึ่งดูเหมือนจะไม่เคยล้าสมัย ฉันรู้สึกเบื่ออย่างที่สุดกับการประจบประแจงของผู้เขียนบางคน ผู้บรรยายบุคคลที่หนึ่งซึ่งไตร่ตรองจนสมองของคุณแห้งผากและไม่ได้รวมเอาการกระทำใดๆ อาจเป็นเพราะว่า อ่านแล้วชอบหลีกหนีจากความเป็นจริง อย่างสมบูรณ์. ฉันรู้ว่าฉันเป็นคนจัดหมวดหมู่มาก และไม่ยุติธรรมกับแนวเพลง แต่แน่นอนว่าฉันแน่ใจว่ามีข้อยกเว้นมากมาย และฉันก็เปิดรับคำแนะนำมากกว่า แม้ว่าฉันจะยอมรับว่ามันยากสำหรับฉันที่จะเข้าใจ ฟันเข้าไปในหนังสือเหล่านั้น

• AL: ตอนนี้คุณกำลังอ่านอะไรอยู่? และการเขียน?

BG: ตอนนี้ฉันกำลังอ่านนิยายเรื่องล่าสุดของ อิกญาซีโอ เฟอร์รานโด, ข่าวลือและแมลง. เขาชนะการประกวดเรื่องราวและนวนิยายทั้งหมดในสเปน (งานอันทรงเกียรติ ไม่ใช่งานที่ได้รับล่วงหน้า) รวมถึงทุนการศึกษามากมาย และอย่างไรก็ตาม ไม่เป็นที่รู้จัก แก่มหาชนเป็นอันมาก. ความอยุติธรรมที่เกี่ยวข้องกับแนวบรรณาธิการเป็นอย่างมาก แน่นอนด้วย นิยายเรื่องนี้ ดูเหมือนว่าในที่สุดสื่อจะให้ความสนใจกับเขามากขึ้นซึ่งเป็นสิ่งที่ผู้อ่านทุกคนจะชนะ 

ฉันไม่ได้เขียนเพราะฉันเป็น เน้นโปรโมชั่น ของนวนิยายเรื่องดังกล่าวซึ่งจะวางจำหน่ายตามร้านหนังสือทุกสาขาในวันที่ 25 พฤษภาคม, และในเวิร์กช็อปการเขียนของฉันซึ่งเป็นงานที่ค้ำจุนข้าพเจ้า แต่ฉันเป็น การแก้ไข นั่น นวนิยาย ที่ฉันพูดถึงก่อนหน้านี้ที่ฉันเขียนไว้ใน เจ้านายเพราะมันเกี่ยวข้องกับหัวข้อของ ปัญญาประดิษฐ์ไม่มีอะไรจะทำอย่างไรกับเขา ภูมิประเทศซึ่งเป็นแนวของนวนิยายสองเล่มล่าสุดของฉัน แน่นอน ในอีกไม่กี่เดือนฉันจะเริ่มคิดถึงจุดหมายปลายทางที่แปลกใหม่สำหรับเรื่องราวต่อไปของฉัน ข้อเสนอแนะได้รับการยอมรับ 

ภูมิทัศน์การพิมพ์

• อัล: คุณคิดว่าฉากการเผยแพร่เป็นอย่างไรและอะไรที่ตัดสินใจให้คุณพยายามเผยแพร่

BG: มีการเผยแพร่มากเกินไปและการขายมีการแบ่งขั้วมาก: หนังสือ 90 เล่มต่อปี และมีเพียง 000 เปอร์เซ็นต์เท่านั้นที่ขายได้มากกว่า 0,3 เล่ม… ต๊าย พึงระลึกไว้เสมอว่าผู้เขียนได้รับ 3% ของหนังสือแต่ละเล่มตามกฎ และนวนิยายที่ดีต้องใช้เวลาอย่างน้อยเก้าเดือนในการเขียน (มีข้อยกเว้นเสมอ) นั่นทำให้นักเขียนต้องหางห้อยอยู่ในอากาศ ผู้จัดพิมพ์ไม่สามารถรับมือได้และผู้จำหน่ายหนังสือก็ไม่รู้ว่าจะนำสิ่งใหม่ ๆ มากมายไปไว้ที่ไหน. วันหนึ่งหนังสือนับพันเล่มกำลัง "เข้า" และเล่มต่อไปกลับมาอีกเป็นจำนวนมาก คนอ่านมีให้เลือกเยอะจนไม่รู้จะเลือกอะไร.

ผู้เขียนสิบคนสามารถใช้สิ่งนี้ได้ ที่ทุ่มเททุกสายตาและงบประมาณ แต่ฉันจะบอกอะไรได้บ้าง การเขียนเป็นยาเสพติดที่ไม่ดี ความหลงใหลที่นักเขียนอย่างเราติดอยู่ที่คอและไม่ยอมปล่อยมือ ฉันจะไม่ทิ้งมัน ฉันมีชีวิตอยู่เพื่อสิ่งนี้ 

ฉันโชคดีมากที่ตีพิมพ์โดยสำนักพิมพ์ที่มีประวัติและชื่อมากพอๆ Plaza & Janésซึ่งทำให้รุ่นล้ำค่าที่ได้รับการดูแลอย่างดีเป็นพิเศษ ซึ่งใส่ใจในรายละเอียดที่เล็กที่สุด... และจับมือกับ อัลเบร์โต้ มาร์กอสหนึ่งในผู้จัดพิมพ์ที่ดีที่สุดในสเปนซึ่ง มันบินอยู่เหนือข้อความเหมือนนกอินทรี ราวกับว่ามันได้รับของขวัญในการครอบคลุมมุมมองที่กว้างกว่าปกติ และนั่นทำให้คุณมองเห็นเรื่องราวแต่ละเรื่องที่ตกอยู่ในเงื้อมมือได้อย่างแม่นยำและเฉียบคมเสมอ นั่นทำให้เข้าใจทุกอย่างในกรณีของฉัน ทีมงานของ Plaza ใช้ความพยายามอย่างคุ้มค่าเสมอและมุ่งเน้นไปที่สิ่งที่สำคัญที่สุด: ที่ผู้อ่านเพลิดเพลินไปกับเรื่องราว.

• AL: คุณจัดการกับช่วงเวลาปัจจุบันที่เราอยู่อย่างไร คุณคิดว่ามันสร้างแรงบันดาลใจสำหรับเรื่องราวในอนาคตหรือไม่?

BG: ฉันคิดว่ามันสร้างแรงบันดาลใจ ธีม AIแม้ว่าฉันจะรู้ว่ามันกระตุ้นความกลัวมากมายและก่อให้เกิดหัวข้อข่าวสันทรายซึ่งไม่จบสิ้น ฉันแบ่งปัน กังวล เนื่องจากงานที่สามารถกำจัดได้ แม้ว่าฉันจะยอมรับว่าฉันรู้สึกทึ่งที่มันสามารถปรับปรุงความสามารถทั้งหมดของเราอย่างดุเดือด: การใช้เหตุผล การเรียนรู้ ความคิดสร้างสรรค์ และการวางแผน และอย่างที่ฉันได้กล่าวไปแล้ว มันเป็นแรงบันดาลใจให้ฉันสำหรับนิยายเรื่องนั้นที่ฉันกำลังรีวิวอยู่

ส่วนประเด็นอื่นๆเช่น เปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และ การผลิตมากเกินไปเป็นสิ่งที่ฉันจัดการกับอย่างละเอียดถี่ถ้วนในนวนิยายเรื่องแรกของฉัน ดอกบัวที่ส่องแสงในน่านน้ำเศร้า, ชื่อเรื่องที่เป็นคำเปรียบเทียบที่แสดง ไว้อาลัยให้กับผู้หญิงที่เสียชีวิตในเหตุโรงงานในบังคลาเทศถล่มในปี 2013. ความกลัวของใหม่ วิกฤตการณ์ทางการเงิน ไม่สร้างแรงบันดาลใจให้ฉัน ฉัน น่ากลัว, เช่นเดียวกับสงครามใน ยูเครนและของประเทศอื่น ๆ ที่เรามักมองข้ามเพราะเราติดอยู่ในลูกบอลที่โตขึ้นมากซึ่งมีเพียงแรงเฉื่อยเท่านั้นที่ขับเคลื่อนมัน และเรื่องราวของ การระบาด ฉันชอบนวนิยายและซีรีส์โทรทัศน์ แต่อย่างว่า ความจริง นั่นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง ความหวาดกลัว.