Zew Cthulhu
Zew Cthulhu -Zew Cthulhu, w języku angielskim - to arcydzieło amerykańskiego autora HP Lovecrafta. Ta historia opublikowana w 1928 roku rozpoczęła tak zwany „cykl literacki mitów Cthulhu”, serię opowiadań i powieści o kosmicznym horrorze. Jest to zestaw historii związanych ze starożytnymi istotami pozaziemskimi, które powracają lub budzą się, aby odzyskać planetę.
Późniejsze znaczenie postaci Cthulhu we współczesnej kulturze amerykańskiej jest niezaprzeczalne.: książki, gry planszowe, komiksy, krótkometrażówki audiowizualne, filmy fabularne, gry wideo... Obecnie najwięcej wzmianek o tym przerażającym bycie pojawiło się w muzyce (w utworach światowej sławy zespołów takich jak Metallica czy Iron Maiden, na przykład).
Podsumowanie Zew Cthulhu
Home
Zima 1926 - 1927. Frances Wayland Thurson, zasłużony obywatel Bostonu, zostaje poinformowany o śmierci swojego stryjecznego dziadka, George G. Angell. Ten ostatni był wybitny profesor filologii semicki z Uniwersytetu Browna. Jeśli chodzi o śmierć, istnieją dwie wersje: oficjalna, ze względu na zatrzymanie akcji serca, które miało miejsce, gdy edukator wspinał się po rampie w pobliżu doków.
Zamiast tego druga wersja (od niektórych świadków) utrzymuje, że czarny mężczyzna zepchnął profesora ze zbocza. Będąc jego jedynym spadkobiercą, Thurson otrzymuje wszystkie dokumenty śledcze i rzeczy osobiste od Angell. Wśród tekstów i wyposażenia znajduje się dziwna skrzynka zawierająca prostokątną rzeźbę z napisami przypominającymi hieroglify.
Enigma w płaskorzeźbie
Frances interpretuje rzeźbę jako przedstawiającą potworną istotę zwieńczoną mackami i otoczoną nieco niepokojącą monolityczną architekturą. Podobnie w pudełku są wycinki z gazet; jeden z nich mówi o „kulcie Cthulhu”. Obok wiadomości pisemnych wielokrotnie pojawiają się dwa nazwiska: Henry Anthony Wilcox i John Raymond Legrasse.
Wilcox był ekscentrycznym studentem w Rhode Island School of Fine Arts, który w marcu 1925 roku pokazał prostokątną rzeźbę (wciąż świeżą) profesorowi Angellowi. Uczeń twierdził, że ryciny powstały z wizji, które miał ponurego miasta złowieszczych gigantycznych monolitów pokrytych mchem. Ponadto Henry twierdził, że usłyszał wiadomość „Cthulhu Fhtagn”.
Pierwszy rękopis
Angell prowadził pisemny zapis wszystkich swoich spotkań z Wilcoxem. W międzyczasie, studentka przez kilka dni cierpiała na dziwny, gorączkowy delirium z późniejszą tymczasową amnezją. W każdym razie profesor kontynuował śledztwo; odkrył dzięki sondażu, że trans Henry'ego zbiegł się z podobnymi wizjami innych poetów i artystów.
Dodatkowo wycinki prasowe pokazywały epizody masowej paniki i samobójstw w różnych częściach świata, które miały miejsce jednocześnie z halucynacyjnym okresem Wilcoxa. Podobnie w sanatoriach większość pacjentów doświadczała „halucynacji” z gigantycznym potworem wypełnionym mackami i enigmatycznym miastem.
Kult
Kolejny rękopis Angella pochodzi sprzed 17 lat i years mówić o Legrasse. Był to inspektor policji zaangażowany w śledztwo w sprawie tajemniczych zaginięć kobiet i dzieci w mieście Luizjana. Również detektyw wydaje się być naocznym świadkiem kultów Cthulhu (test miał statuetkę zebrane w jednym z tych obrzędów).
Na konferencji archeologicznej w St. Louis w 1908 r. detektyw zwrócił się do różnych specjalistów w celu zidentyfikowania figurki. Tylko odkrywca i antropolog William Webb twierdził, że widział coś podobnego u zachodniego wybrzeża Grenlandii. Wydarzenia te miały miejsce w roku 1860, kiedy Webb spotkał plemię brązowych Eskimosów o obrzydliwym zachowaniu.
Więzień
„Stary Castro” został przesłuchany przez oddział Legrasse'a w 1907 roku po tym, jak został schwytany w Nowym Orleanie podczas rytuału, który obejmował ofiary z ludzi. Castro i inni więźniowie zidentyfikowali statuetkę jako „arcykapłana Cthulhu”, międzygwiezdna istota czekająca na przebudzenie „kiedy gwiazdy były sprzyjające”.
To jeńcy przetłumaczyli swoją pieśń —Identyczne jak Eskimosów— ze zwrotem: „W swoim domu w R'leyh martwy Cthulhu czeka, śniąc”. Po przeczytaniu drugiego rękopisu Thurson rozumie, że śmierć jego stryjecznego wuja nie była przypadkowa. Z tego powodu zaczyna się bać o własne życie, bo „już za dużo wie”.
Miasto koszmarów
Przestraszony, Frances przerywa śledztwo dotyczące kultu Cthulhuhu (Wcześniej spotkał Wilcoxa i Legrasse). Ale dziennikarski plik w domu znajomego ze zdjęciem statuetki (podobnie jak inspektor) ożywić ich intrygę. Wiadomość, o której mowa, dotyczy przypadku statku – Emmy – uratowanego na morzu z ocalałym po traumie, Gustafem Johansenem.
Mimo że przerażony marynarz odmówił podania szczegółów wydarzeń, Frances dowiaduje się, co się stało dzięki osobistemu pamiętnikowi Johansena. Najwyraźniej Emma została zaatakowana przez inny statek, Aler. Ofiary osiadły na mieliźnie na powierzchni „…-trupa-miasta R'lyeh”. Tam Gustaf i jego towarzysze byli świadkami odrodzenia Cthulhu.
Przebudzenie
Gustafowi udało się trafić ogromnego potwora w głowę, gdy taranował go statkiem. Od tego czasu nikt inny nie widział tego stworzenia. Wkrótce po uratowaniu marynarza znaleziono podejrzanie martwego. W związku z tym Thurson wierzy, że zwolennicy Cthulhu będą próbowali go zabić z powodu wszystkiego, co wie.
Wreszcie, zrezygnowana Frances akceptuje istnienie bytów z innych światów i pytań, które wykraczają poza ludzkie zrozumienie. Przed pożegnaniem Thurson stwierdza, że miasto i potwór Cthulhu musiały zatonąć, w przeciwnym razie „Świat krzyczałby z przerażenia”. Ostateczna refleksja głównego bohatera brzmi następująco:
Kto zna koniec? To, co powstało teraz, może zatonąć, a to, co zatonęło, może się pojawić. Ohyda czeka i śni głęboko w morzu, a nad wątpiącymi ludzkimi miastami unosi się zniszczenie.. Ten dzień nadejdzie, ale nie mogę i nie mogę o tym myśleć. Jeśli nie przeżyję tego rękopisu, błagam moich wykonawców, aby ich roztropność przeważyła nad zuchwalstwem i nie dopuściła do tego, by spadła pod inne oczy.”
O autorze
Howard Phillips Lovecraft urodził się 20 sierpnia 1890 roku w Providence na Rhode Island w Stanach Zjednoczonych. Dorastał w rodzinie burżuazyjnej o skłonnościach klasowych (bardzo wyraźne uprzedzenie głównie u jego nadopiekuńczej matki). Zgodnie, pisarz rozwinął elitarną ideologię i kilkakrotnie zademonstrował swój rasizm (widoczne w jego pismach).
Chociaż Lovecraft spędził większość swojego życia w swoim rodzinnym mieście, mieszkał w Nowym Jorku w latach 1924-1927.. W Wielkim Jabłku poślubił kupczynię i pisarkę amatorkę Sonię Greene. Ale para rozstała się dwa lata później i autor wrócił do Providence. Tam zmarł 15 marca 1937 r. na raka jelita cienkiego.
Odtwarza
Między 1898 a 1935 r. Lovecraft ukończył ponad 60 publikacji między opowiadaniami, opowiadaniami i powieściami. Jednak w życiu nie osiągnął sławy. W rzeczywistości to od 1960 roku amerykański pisarz zaczął zyskiwać rozgłos jako twórca przerażających historii.
Niektóre z jego najbardziej znanych dzieł
- Zew Cthulhu
- Cień innego czasu
- W górach szaleństwa
- Sprawa Charlesa Dextera Warda
- Koty Ultha
- Po drugiej stronie bariery snu
- Poszukiwanie w snach nieznanego Kadath
- Cień nad Innsmouth.
Wpływ Cthulhu na późniejszą literaturę i sztukę
Do tej pory twórczość Lovecrafta została przetłumaczona na ponad dwadzieścia pięć języków, a jego nazwisko jest niekwestionowanym odniesieniem w kosmicznym horrorze. Co więcej, mity Cthulhu wpłynęły na sporą liczbę wyznawców, którzy byli odpowiedzialni za „ocalenie” dziedzictwa Lovecrafta. Wśród nich są August Derleth, Clark Ashton Smith, Robert E. Howard, Fritz Leiber i Robert Bloch.
Niektórzy autorzy, którzy nawiązywali do Cthulhu
- Ray Bradbury
- Stephen King
- Clive szczekacz
- Robert Shea
- Robert Anton Wilson
- Joyce Carol Oates
- Gilles Deleuze
- Feliksa Guattariego.
Komiksy i komiksy
- Phillip Druillet, Josep María Beà i Allan Moore (trzech wykonało oryginalne adaptacje oparte na potworze z Lovecrafta)
- Dennis O'Neil, rysownik Ordynans (Na przykład miasto Arkham zostało wymyślone przez Lovecrafta).
Siódma Sztuka
- Haunted Palace (1963), przez Rogera Cormana
- Rzecz z innego świata (1951), przez Howarda Hawksa
- Alien: ósmy pasażer (1979), przez Ridleya Scotta
- Rzecz (1982), Johna Carpentera
- Re-Animator (1985), przez Stuarta Gordona
- Armia ciemności (1992), przez Sama Raimi
- Kolor poza przestrzenią (2019), autorstwa Richarda Stanleya.
Muzyka
Zespoły metalowe
- Morbid Angel
- Miłosierny los
- Metallica
- Kolebka plugastwa
- Cierpienie wewnętrzne
- Iron Maiden
Artyści psychodelicznego rocka i bluesa
- Klaudio Gabis
- Lovecraft (grupowanie).
Kompozytorzy muzyki orkiestrowej
- Czad fifer
- Komora Cyro
- Grahama Oracza.
Wideo
- Alone in the Dark, Więzień Lodu y Cień kometyprzez Infogames.
- Zew Cthulhu: Mroczne Zakątki Ziemiprzez Bethesda Softworks
- Call of Cthulhu: The Official Video Game (interaktywna gra RPG online) autorstwa Cyanide Studio.
Krytyka „lovecraftowskiej formuły”
Mity Cthulhu są uważane przez wielu uczonych na całym świecie za niemal ruch literacki. Niemniej jednak, Lovecraft również znalazł się pod ostrzałem za używanie stylu pisania piosenek —Według pisarzy takich jak Jorge Luis Borges czy Julio Coltázar, na przykład — proste i przewidywalne.
Mimo to niektórzy naukowcy uważają Książka z piaskiem (1975) Borgesa jako hołd dla Lovecrafta. Ale inne głosy uważają, że prawdziwym zamiarem argentyńskiego intelektualisty było zademonstrowanie przeciętności formuły Lovecrafta. Ze swojej strony w jego eseju Notatki o gotyku w Río de la Plata (1975), Coltázar odniósł się do autora Amerykanin następująco:
„Metoda Lovecrafta jest najważniejsza. Przed rozpętaniem nadprzyrodzonych lub fantastycznych wydarzeń, zaczyna powoli unosić kurtynę nad powtarzającym się i monotonnym ciągiem złowieszczych pejzaży, metafizyczne mgły, osławione bagna, jaskiniowe mitologie i wielonogie stworzenia z diabolicznego świata”...