Zdjęcia: Carlos Battaglini, dzięki uprzejmości autora.
Carlosa Battagliniego, Lanzarote i poświęcony dyplomacja w Służbie Zagranicznej Unii Europejskiej, debiutował w literaturze z księga 10 opowiadań który już zebrał entuzjastyczne recenzje. pod tytulem wychodzę stąd, w tym wywiad Opowiada nam o sobie i innych sprawach. Bardzo dziękuję za poświęcony czas i życzliwość.
Carlos Battaglini — wywiad
- ACTUALIDAD LITERATURA: Twój debiut w literaturze miał miejsce z książką opowiadań, wychodzę stąd. Co nam o nich mówisz i skąd wziął się pomysł?
CARLOS BATTAGLINI: Ludzi, którzy chcą zmienić swoje życie. To jest główna idea książki. Mówi o nas, ludziach, o was, o mnie, o tym, który teraz czyta te wersety. Postacie szukające miejsca w chaosie życia. Niektórzy mają więcej szczęścia niż inni, ale wszyscy próbują. To książka, nad którą pracowałem przez wiele lat. Temat rozwijał się sam, nie było ustalonego planu, ale kiedy zacząłem je składać, zdałem sobie sprawę, że dotyczy on człowieka i jego sytuacji, jak powiedział Ortega.
- AL: Czy pamiętasz któreś ze swoich pierwszych czytań? A pierwsza historia, którą napisałeś?
CB: Bez wątpienia. Mały wampir Miało to ogromny wpływ na moje dzieciństwo. To była jedyna książka, która mnie uspokoiła. też czule wspominam Salgari, książki wybierz własną przygodę, Parowiec, Lynx i Amy, Superhumory… Pierwszą rzeczą, którą napisałem, było historia w szkole, ten, który uważasz za dobry, a kiedy czytasz go dwadzieścia lat później, możesz się tylko uśmiechać; Lepiej niż płakać (śmiech).
- GLIN: Główny pisarz? Możesz wybrać więcej niż jedną i ze wszystkich epok.
CB: Cortazar a przede wszystkim jego opowieści, don Benito Perez-Galdos, Henry Miller, Salinger, rzeźbiarz, Updike, Valle-Inclan, Kaptur, Bronte, Hesja, Saer, Sábato, Borges, Bernhard… Tyle i tak wielu.
- GLIN: Jaką postać w książce chciałbyś poznać i stworzyć?
CB: Życie z Madame Bovary Mogło być bardzo intensywnie (śmiech).
- GLIN: Masz jakieś szczególne hobby lub nawyk, jeśli chodzi o pisanie lub czytanie?
CB: Strona, im brzydsza, tym lepiej. Bez morza, bez zachodów słońca, bez małych ptaszków. Tylko cisza, białe ściany i odrobina wściekłości.
- GLIN: A Twoje ulubione miejsce i czas, aby to zrobić?
CB: Chyba z powodu Mañana, co zawsze kończy się południem lub popołudniem. To właśnie musi cierpieć na bezsenność gatunku.
- GLIN: Czy są inne gatunki, które lubisz?
CB: Lubię wszystkie gatunki, to mój problem, chciałbym napisać operę, ale życie zmusza mnie do nadawania priorytetów. Prawda jest taka Bardzo lubię dobrą literaturę. niezależnie od gatunku, chociaż mogę bardziej cenić dobrą powieść ze względu na ciężką pracę, jaką się w nią włoży.
- GLIN: Co teraz czytasz? I piszesz?
CB: Czytam ponownie Nędznicy, i przyznaję, że mnie to kosztuje, choć nieuniknione jest uczenie się od takiego giganta jak Victor Hugo. Ostatni, z drugiej strony, grać oparta na prawdziwej historii o odważnej i tajemniczej dziewczynie, która rozgrywa się w okresie zimnej wojny.
- GLIN: Jak myślisz, jak wygląda scena wydawnicza i co zdecydowało, że spróbujesz wydać?
CB: Krajobraz wydawniczy to odbicie społeczeństwa, z jego zaletami i wadami. Oznacza to, że jeśli ciężko pracujesz, wierzysz i nie poddajesz się, wszystko powinno iść dobrze. Oczywiście droga będzie pełna cierni i nic i nikt Ci tego nie ułatwi. Im szybciej się dowiesz, tym lepiej. Samo życie.
Ideą publikacji jest dotarcie do jak największej liczby odbiorców w formacie, który spełnia minimum rygoru i profesjonalizmu.
- GLIN: Czy moment kryzysu, którego doświadczamy, jest dla Ciebie trudny, czy uda Ci się zachować coś pozytywnego dla przyszłych historii?
CB: Pisanie zawsze było trudne, zawsze był głód, brak środków, samotność. Ten, kto naprawdę pisze, wie o tym i kontynuuje wbrew wszelkim przeciwnościom, dzięki irracjonalnej sile impetu i iluzji. Pisarz to ten, który nie oczekuje niczego w zamian; Kevin Spacey powiedział to już w filmie poświęconym Salingerowi.