Jesteśmy w połowie pierwszego Jubileusz Teresian, która rozpoczęła się 15 października ubiegłego roku (święto Święta Teresa od Jezusa) i potrwa do 15 października 2018 r. I parafrazując Enrique IV, wizytę w Ávila msza jest zawsze tego warta. Ale jeśli my też chcemy w tym roku boski odpust dzięki świętemu jest jeszcze więcej powodów, by przekroczyć mury i zjeść stek jako ostatni grzech obżarstwa do przebaczenia. To, co jest niewybaczalne, to nie przeczytanie Teresy de Cepeda y Ahumady, która urodził się w taki dzień jak dzisiaj de 1515.

Ale w tym życiu, jak wszyscy wiemy, wszystko ma lekarstwo oprócz Ponurego Żniwiarza. Więc stąd i ku jego pamięci wybieram te 5 wierszy że ten Doktor Kościoła nas opuścił, maksymalne odniesienie do poezji mistycznej.

Krótka notatka o Teresie od Jezusa

Życie Świętej Teresy i jej duchową ewolucję można śledzić poprzez jej prace autobiograficzne, takie jak Życie, Duchowe relacje lub Książka fundacji (która rozpoczęła się w 1573 roku i opublikowana w 1610 roku). Są też ich prawie pięćset liter. Założono Zakon Karmelitów Bosych była także jego wielką reformatorką razem z San Juan de la Cruz. Napisał też Ścieżka doskonałości, Mieszkania o Zamek wewnętrzny.

Czasami komponował poezję, inspirowane wierszami i rymowankami duszpasterskimi i literackimi którego nauczył się w młodości. Wtedy też ją lubiła książki rycerskie. Wybieram te 5, które z pewnością są moimi ulubionymi.

Wiersze

Kolokwium miłosne

Jeśli miłość, którą masz do mnie,
Mój Boże, to jest jak ta, którą mam Ciebie
Powiedz mi: gdzie mam się zatrzymać?
Albo na czym się zatrzymujesz?

-Alma, czego ty ode mnie chcesz?
-Mój Boże, nie więcej niż zobaczenie cię.
-A czego najbardziej boisz się o sobie?
- Najbardziej boję się, że cię stracę.

Dusza ukryta w Bogu
Czego musisz sobie życzyć,
ale kochać i bardziej kochać,
iw miłości wszystko ukryte
odwrócić cię do miłości?

Proszę Cię o miłość, która zajmuje,
Mój Boże, moja dusza cię ma,
zrobić słodkie gniazdo
tam, gdzie najlepiej do tego pasuje.

Nic ci nie przeszkadza

Niech nic ci nie przeszkadza;
nic cię nie przeraża;
wszystko przemija;
Bóg się nie rusza
cierpliwość
dociera do wszystkiego.
Kto ma Boga,
niczego nie brakuje.
Sam Bóg jest wystarczający.

Żyję bez życia w moim

Żyję bez życia w moim
i mam nadzieję, że tak wspaniałe życie
że umieram, bo nie umieram.

Żyję już poza sobą,
po tym jak umrę z miłości
ponieważ żyję w Panu,
że chciał mnie dla siebie;
kiedy moje serce mu dało, położył na mnie ten znak:
„Że umrę, bo nie umrę”.

Ten boski związek,
i miłość, z którą żyję,
czyni mojego Boga moim jeńcem
i uwolnij moje serce;
i wywołuje we mnie taką pasję
zobacz mojego więźnia Boga,
że umieram, bo nie umieram.

Och, jak długie jest to życie!
Jak surowi ci wygnańcy,
to więzienie i te kajdanki
w co zaangażowana jest dusza!
Poczekaj tylko na wyjście
to sprawia mi tak ostry ból,
że umieram, bo nie umieram.

Po prostu mnie zostawił
życie, nie denerwuj mnie;
ponieważ umiera, co pozostaje,
ale żeby żyć i dobrze się bawić?
Nie przestawaj mnie pocieszać
śmierć, której od ciebie żądam:
że umieram, bo nie umieram.

Nadchodzi świt

Błogosławione jest serce zakochane