Taniec kukiełkowy
Taniec kukiełkowy to powieść historyczna napisana przez autorkę z Aguilarense, Mercedes Guerrero. Pierwsze wydanie pracy ukazało się w lutym 2020 roku nakładem wydawnictwa Debolsillo. Aby przeprowadzić jego stworzenie, Guerrero sięgnął po wyczerpującą dokumentację, ponieważ główny temat jest delikatny i należy do niego podejść z najwyższą odpowiedzialnością. Rozmawialiśmy o „dzieciach wojny”.
Podczas hiszpańskiej wojny domowej — między 1936 a 1939 — II Republika wygnała najmłodszych, żeby odizolować ich od konfliktu, wysyłając ich do różnych sojuszniczych krajów na całym świecie. Siły stowarzyszone obejmowały: Francję, Szwajcarię, Meksyk, Belgię, Anglię i były Związek Radziecki. ZSRR udzielił schronienia około 3.000 dzieci, które po bitwie i dla własnej wygody repatriował znacznie później niż inne kraje.
Kontekst historyczny pracy
Dzieci Rosji
W związku z II wojną światową, wiele wygnanych dzieci zostało zmuszonych do walki w krajach przyjmujących. Maluchy, które trafiły do Związku Radzieckiego i osiedliły się w Leningradzie — obecnie Sankt Petersburgu — nazywane są „dziećmi Rosji”.
En taniec marionetek, Mercedes Guerrero konstruuje fakty i ich bohaterów na podstawie życiorysów osób nieletnich podczas exodusu do ZSRR.
Być może najbardziej tragicznym momentem tego przejścia w historii były psychologiczne i emocjonalne konsekwencje ofiar. Rok 1956 to rok, w którym Rosja zdecydowała się na repatriację tych, którzy przybyli jako uchodźcy do „domów dziecka”. Z wywiadów wynika, że wielu z tych mężczyzn i kobiet, którzy dorastali w Europie Wschodniej, nigdy nie wróciło do swoich rodzin, postrzegając ich jako po prostu ludzi, których nie znali.
Streszczenie Taniec kukiełkowy
Bilbao, 1937
Taniec kukiełkowy część dwóch jednoczesnych linii czasu opowiedziana dwoma głosami, których wydarzenia kierują fabułą. W 1937 roku ponad cztery tysiące republikańskich dzieci wyjechało do Związku Radzieckiego z portu Santurce. Przeprowadzają się do Hawany, aby uciec przed Wojna domowa które zalały twój kraj. Są sami, nie wiedząc, kiedy znów zobaczą swoich bliskich i często nieświadomi tego, co dzieje się wokół nich ze względu na ich młody wiek.
Tam zaczyna się historia zesłańców, młodych ludzi, którzy nie będą mieli możliwości normalnego życia.. Zawsze będą widzieć, że przeżyją, pozbawieni wolności decydowania o sobie., zmuszeni do wykonywania nieludzkich rozkazów reżimu stalinowskiego, niczym ludzkie marionetki. Ten kontekst będzie miał głęboki wpływ na przyszłość wiodących dzieci i całego ich otoczenia.
Afganistan, 2004
Edyta Lombard to kanadyjski lekarz z organizacji pozarządowej Lekarze bez Granic, który pracuje w Kabulu, stolicy Afganistanu. Wśród działań jego pracowitej pracy musi leczyć umierającą młodą kobietę w jednej z sal operacyjnych. Opiekując się nią, Edith zauważa, że dziewczyna ma na szyi naszyjnik z bursztynową perłą. Kobieta jest zaskoczona, bo ten klejnot jest jej więcej niż znajomy, chociaż nie wie, jak znalazł się na szyi pacjentki.
Bursztynowa perła była prezentem, który Édouard Lombard, ojciec Edith, podarował swojej żonie. W 1986 roku w Quebecu dom rodzinny padł ofiarą ataku, którego kulminacją było zabójstwo matki lekarza i kradzież klejnotu. Édouard mawiał, że naszyjnik należał do zaginionej Bursztynowej Komnaty w Sankt Petersburgu, obowiązującej w czasie II wojny światowej. Wojna światowa. Za kamieniem kryje się wielka tajemnica, która splata lata 1937 i 2004.
polityczny kontekst Taniec kukiełkowy
O reżimie i przyjaciołach
Związek Radziecki jest jednym z krajów odpowiedzialnych za przyjmowanie dzieci z wojny. Ten to sugeruje, wcześniej niż później, nieletni są indoktrynowani w komunistyczny system polityczny i rewolucyjny, jaki panował w ówczesnym społeczeństwie. Jednocześnie edukacja otrzymana w Europie Wschodniej nie opuszcza ofiar późnej repatriacji, co z kolei generuje konflikty merytoryczne i formalne w kolejnych latach, w których toczy się akcja.
Wszystkie dzieci obecne w tym politycznym i społecznym kontekście naznaczonym marksizmem-leninizmem żyły w różnych sytuacjach. Ta sytuacja pomaga zidentyfikować narracyjne głosy każdego z nich, ich osobowości, perspektywy i wzorce myślowe. Ponadto, Guerrero porusza tematy takie jak przyjaźń, romans, przygoda, szpiegostwo i bieda.
O autorce, Mercedes Guerrero
Mercedes wojownik
Mercedes Guerrero urodziła się w 1963 roku w Aguilar de la Frontera w Kordobie w Hiszpanii. Guerrero miał ponad piętnastoletnią karierę w branży turystycznej, dzięki studiom jako technik biznesowy i działalność turystyczna. Autor zajmował bardzo ważne stanowiska w tej dziedzinie, stając się tym samym dyrektorem wielu ważnych firm. w ciągu lat, jego zawód pozwolił mu podróżować po świecie, gromadząc doświadczenia, które później posłużyły mu do pisania.
Jego powieści odniosły wielki sukces w Europie, gdzie jego teksty są wybierane jako obowiązkowy kurs do nauki hiszpańskiego.. Jednym z tych krajów, w których jest nauczany poprzez swoje materiały, jest Francja, której oficjalny system stosuje jej książki od 2015 roku. W niektórych przypadkach - zwłaszcza ze względu na romans w jej powieściach - Guerrero została sklasyfikowana jako „pisarka literatury kobiecej”.
Autor z wielkim wdziękiem przyjął ten przydomek, mówiąc: „Dlaczego jak jest romans, to zawsze mówi się, że to literatura kobieca, zwłaszcza tej pisanej przez kobiety, skoro są też mężczyźni, którzy piszą romanse, jak Nicholas Sparks czy Federico Moccia? Nie są one specjalnie oprawione w romantyzm, ale ten napisany przez kobiety, jeśli jest romantyczny, jest literaturą kobiecą, nie wiem dlaczego…”.
Inne książki Mercedes Guerrero
- Drzewo docelowe, Wydawca: Plaza & Janes (2010);
- Ostatnia litera, Wydawca: Debolsillo (2011);
- Kobieta, która przybyła z morza, Wydawca: Random (2013);
- Cienie pamięci, Wydawca: Debolsillo (2015);
- Nie oglądając się za siebie, Wydawca: Debolsillo (2016).