Rubén Darío i Jorge Guillén jego plecy wielka poezja uniwersalna w języku hiszpańskim i obu udostępnij dzień urodzenia, czyli dzisiaj. Trudno ich nigdy nie przeczytać. Nawiązania do modernizmu i pokolenia '27Obie mają fundamentalne znaczenie w konstruowaniu nowej poezji. Aby o nich pamiętać, idą niektóre wersety w formie sonetów i krótkie wiersze.
Ruben Dario
Ochrzcili go jako Felix Rubén García Sarmiento en Nikaragua w 1867 roku, ale jest znany na całym świecie pod pseudonimem: Rubén Darío. Stał się maksymalne odniesienie do modernizmu w języku hiszpańskim, głównie w swojej pracy Niebieski…chociaż miał również wpływ francuskich pisarzy. Mamy tytuły podstawowe Kolczatki, Epicka piosenka ku chwale Chile, Rimaspoświęcony Bécquerowi, Jesienna piosenka na wiosnę o Pieśni życia i nadziei.
Margarita
Pamiętasz, że chciałeś być Margaritą
Gautier? Utwierdziłem się w mojej głowie
kiedy jemy razem obiad, na pierwszej randce,
W radosną noc, która nigdy nie wróci
Twoje szkarłatne usta przeklętego fioletu
sączyli szampana z wybornego bakarata;
twoje palce oderwały się od białej stokrotki,
„Tak… nie… tak… nie…” i wiedziałeś, że już cię uwielbiał!
W takim razie o kwiat histerii! płakałeś i śmiałeś się;
twoje pocałunki i twoje łzy miałem w ustach;
twoje śmiechy, twoje zapachy, twoje skargi, one były moje.
A w smutne popołudnie najsłodszych dni,
Śmierć, zazdrosny, aby zobaczyć, czy mnie kochasz,
Jak stokrotka miłości, pozbawiła cię liści!
Sonet
Ten wielki Don Ramón z kozimi brodami,
którego uśmiech jest kwiatem jego figury,
wygląda jak stary bóg, wyniosły i nieuchwytny,
niech się rozweseli w chłodzie jego rzeźby.
Miedź w jego oczach błyska przez chwilę
i daje czerwony płomień za gałązką oliwną.
Mam wrażenie, że czuję i żyję
u jego boku intensywniejsze i trudniejsze życie.
Martwi mnie ten wielki Don Ramón del Valle-Inclán,
i poprzez zodiak moich obecnych wersetów
znika ze mnie w promiennych poetyckich wizjach,
albo tłucze mnie w pęknięciu szkła.
Widziałem, jak wyrywa strzałę ze swojej piersi
siedem grzechów głównych zostaje uruchomionych.
Jorge Guillen
Urodzony w Valladolid W 1893 roku jako młody człowiek ukończył studia Filozofia i listy i podróżował po Europie. Mniej więcej w tym czasie zaczął pisać dzieło, które kilkakrotnie wznawiano, dodając wiersze: Intonować. Opublikował także pierwsze wiersze, które uczyniły go znanym w niektórych czasopismach literackich.
Pracował jako hiszpański czytelnik w Sorbona, został uwięziony podczas wojny secesyjnej, po czym udał się na wygnanie, aby osiedlić się w Stanach Zjednoczonych jako profesor na różnych uczelniach, Harvard między nimi. Guillén należał do pokolenia 27 i zdobył kilka nagród, włączając Cervantes, który otrzymałeś w 1976.
Nago
Biały, różowy ... Blues prawie żyłkowany,
wycofany, mentalny.
Punkty światła utajonego dają sygnały
tajemnego cienia.
Ale kolor, niewierny mrokowi,
jest konsolidowana masowo.
Leżąc w lecie w domu,
sposób się świeci.
Ostra przejrzystość między profilami,
tak czysty spokój
które tną i unicestwiają swoimi krawędziami
nikczemne zamieszanie.
Ciało jest nagie. Twoje dowody
ustąpi w spoczynku.
Uczciwa monotonia: cudowna
wysokość obecności.
Natychmiastowa pełnia, bez atmosfery,
kobiecego ciała!
Żadnego piękna: ani głosu, ani kwiatu. Miejsce docelowe?
Och, absolutny prezent!
Oczywiście
Patrzę wstecz na minione lata
A tak duża perspektywa się pogłębia
To z granicy ledwo żyje
Niewyraźny obraz na moich lustrach.
Ale jerzyki nadal latają
Wokół niektórych wież i tam na górze
Moje kontemplacyjne dzieciństwo trwa.
Moje stare winnice to już dobre wino.
Nie przewiduję losu niekorzystnego lub dostatniego.
Na razie zatrzymuję się na mojej teraźniejszości,
I chociaż wiem to, co wiem, mój zapał nie ceni.
Tymczasem na oczach przyszłość
Delikatnie mnie rozrzedza,
Trudniejsze, bardziej kruche, rzadsze.