Pomimo ponad trzech lat, które minęły od jego śmierci, świat nie zapomniał o Gabo ... i nigdy tego nie zrobi. Pochodził z Aracataca w Kolumbii, miasta, które zakamuflował pod tożsamością słynnego Macondo ze Stu lat samotnościGabriel García Márquez (6 marca 1927) jest już największym autorem literatury hiszpańsko-amerykańskiej. Te 10 najlepszych darmowych książek Gabriela Garcíi Márqueza potwierdzić magię dzieła ojciec realizmu magicznego i zdobywca nagrody NobeTen, który uwiódł nas swoją umiejętnością zdefiniowania kontynentu w książce, połączenia rzeczywistości z fantazją i uczynienia niektórych z jego historii wiecznymi.
Sto lat samotności
Stworzony przez Gabo w jednym z jego najgorszych ekonomicznych momentów, autor nie mógł przewidzieć, że jego praca, po wysłaniu do argentyńskiego wydawcy Sudamericana w 1967 roku, odniesie niezaprzeczalny sukces. Historia rodziny Buendia, mieszkaniec zaginionego miasta Macondo, służył nie tylko do opowiadania historii Ameryki Łacińskiej na przestrzeni kilku pokoleń, ale także do zapoczątkowania rozkwitu magicznego realizmu, który panował w latach 60. i 70., stając się flagową marką iberoamerykańskich listów . Z 10 najlepszych książek Gabriela Garcíi Márqueza jest to bez wątpienia jego wielka praca.
Miłość w czasach cholery
Gabo niejednokrotnie to przyznał Miłość w czasach cholery była jego ulubioną powieścią. Jednym z powodów jest historia rodziców autorki, będąca źródłem inspiracji dla romansu Ferminy Dazy, żony doktora Juvenala Urbino i samotnego Florentino Ariza w portowym miasteczku na kolumbijskich Karaibach. Rozwijany przez całe życie trzech bohaterów, Love in the Times of Cholero jest jak powolne bolerko, które zanurza cię w myślach postaci, dla których czas jest jedyną nadzieją. Opublikowany w 1985 rokupowieść odniosła sukces i (nie) zasłużyła na filmową adaptację zrealizowaną w 2007 roku.
Kronika przepowiedzianej śmierci
Z pierwszej strony znasz już koniec, ale haczykiem jest wiedzieć, w jaki sposób elementy układanki, która doprowadziła do śmierci Santiago Nasara, pasują do siebie, oskarżonej przez Ángelę Vicario, niedawno poślubioną lekarza Bayardo San Romána, o bycie przyczyną utraty dziewictwa. Kryminał, który wszyscy znali, ale nikt nie odważył się zatrzymać, jest bliższy powieści detektywistycznej i otrzymuje różne wpływy od bardziej dziennikarskiego Gabo. Opublikowany w 1981 roku, Kronika przepowiedzianej śmierci Inspiruje się prawdziwym przypadkiem zamordowanego człowieka w kolumbijskim mieście w 1951 roku.
Pułkownik nie ma do kogo pisać
Drugą opublikowaną pracą Garcíi Márqueza była ta krótka powieść, która pomimo swojej długości zawierała historię równie intensywną, jak subtelną. Bohater, pułkownik, który każdego ranka udaje się do portu w oczekiwaniu na emeryturę za zasługi w wojnie tysiącdniowej, spaceruje ulicami kolumbijskiego miasteczka, rozmawia z żoną i próbuje nakarmić walczącego koguta zmarłego. Syn w pośród rosnącej biedy. Powieść została opublikowana w 1961 i Gabo uznał to za „swoją najlepszą książkę”.
Śmieci
Już pierwsza powieść opublikowana przez Gabo wskazywała na postaci, sytuacje i miasto Macondo, które zostanie rozpoznane po opublikowaniu Stu lat samotności. Krótka powieść, która obejmuje trzy perspektywy rodziny (ojca pułkownika, jego córki i wnuka) odnośnie pochówku znienawidzonego przez wszystkich ludzi człowieka. W tej pracy Gabo już manifestuje swoje skoki w czasie i inne cechy realizmu magicznego, aby uczynić ją doskonałą preambułą do pozostałej części jego bibliografii.
Historia rozbitka
Najbardziej publicystyczna praca autora powstała po miesiącach śledztwa w sprawie dziwnego wydarzenia, które wstrząsnęło całą Kolumbią. Luisa Alejandro Velasco Wyruszył z Mobile w Alabamie (Stany Zjednoczone) na rozbitym statku Caldas, zmuszając go do spędzenia dziesięciu dni na morzu bez jedzenia i zdany na łaskę własnych obliczeń rozbitka dotyczących czasu przybycia samolotów ratunkowych. Historia ujawniła przemyt handlu między dwoma krajami, skazując na zapomnienie kolumbijskiego bohatera, którego historia została przekształcona w powieść Gabo w 1970 roku.
Jesień patriarchy
Postać dyktatora w Ameryce Łacińskiej była odniesieniem literackim, jak kilka innych, które Gabo przywołał w tej książce. Pomyślana jako powieść prozą, w której liczne głosy w pierwszej osobie przeplatają się jako perspektywy tyrana Patriarchy, powieść została opublikowana w 1975 roku i najwyraźniej nie spodobała się Fidelowi Castro, bliskiemu przyjacielowi Gabo.
Wspomnienia moich smutnych dziwek
Ostatnia powieść Gabriela Garcíi Márqueza, opublikowany w 2004 r., wywołało pewne kontrowersje po chwili premiery, biorąc pod uwagę przedstawioną przez nią fabułę: historię miłosną starszej dziennikarki, która postanawia podarować sobie w prezencie na 90. urodziny noc namiętności z nastolatką z klasy robotniczej, która postanawia sprzedać swoje dziewictwo, aby ocalić swoją rodzinę. Nadużywanie władzy, samotność i śmierć, trzy z ulubionych tematów Gabo, łączą się w tej historii, której akcja toczy się w mieście Barranquilla w połowie XX wieku i której adaptacja filmowa ujrzała światło dzienne w 2012 roku.
Dwanaście opowieści pielgrzymów
Gabo był wielkim pisarzem, ale przede wszystkim autorem opowiadań, z natury większości autorów latynoamerykańskiego realizmu magicznego. A jednym z najlepszych przykładów jest ta kompilacja dwunastu historii, które dotyczą tego tematu historie różnych postaci latynoamerykańskich na terytorium Europy: od starego prezydenta na wygnaniu do niemieckiej guwernantki, która opiekuje się dziećmi pary z Kolumbii, ta antologia opowiadań eksploduje moim ulubionym opowiadaniem kolumbijskiego autora, Twój ślad krwi na śniegu, którego niszczycielskie zakończenie na nowo definiuje bardzo potrzebny zwrot akcji w gatunku takim jak opowiadanie.
Żyj, by powiedzieć
Po śmierci Gabo świat z większym zapałem zwrócił się do tej pracy, podzielonej na trzy części autobiografii autora, która pomogła jeszcze lepiej zrozumieć jego literacki wszechświat. Na swoich łamach Gabriel García Márquez opowiada o historiach, które opowiedziała mu jego babcia, o swoim podejściu do wielkich okrucieństw rządu USA w Ameryce Łacińskiej lub o propozycji małżeństwa z żoną Mercedes Barcha, miłością jego życia. Książka została wydana w 2002 roku.
Jakie są Twoim zdaniem 10 najlepszych książek na temat Gabriel García Márquez ?
Całość dorobku literackiego Gabo można podsumować zdobytą przez niego Nagrodą Nobla, jednak dwa dzieła spełniają oczekiwania: Sto lat samotności »Miłość w czasach zarazy»
Uwielbiam literackie tworzenie GGM, chciałbym, żeby było wieczne, abym nie przestawał pisać i móc się nim cieszyć w każdej chwili z czymś nowym
Termin realizm magiczny wprowadził do literatury latynoamerykańskiej Wenezuelczyk Arturo Uslar Pietri. Było wielu, którzy wyrażali swoje idee w tym stylu, ale bezsporne jest, że Uslar Pietri jest OJCEM tej literackiej awangardy i że ożywia termin realizm magiczny swoją pracą Las Lanzas Coloradas opublikowaną w 1930 roku w Wenezueli. era kolonialna. Z całym szacunkiem dla Gabriela G. Marqueza i jego wielkich powieści. Ale ukucie przez Marqueza terminu „ojciec realizmu magicznego” nie jest historycznie
wspaniałomyślne życie, mistrzowskie pióro, swoimi zapamiętującymi rękami stworzył historię i wywyższył swój naród Kolumbia, jego klimat i realizm magiczny, był między spółgłoskami a literami.
Życie znakomitej powieści w literaturze było wspaniałe, wśród trelowania liter inspirował mnie ocean astromelii. jak również bumera sylab.
wiele gratulacji i gratulacji, między umysłem a sercem i gwiazdą listową.☺♂♠…