Niewiele opowieści mitologicznych dało początek piękniejszym przedstawieniom niż te z mitu Apolla i Dafne: miłosna pogoń za bogiem Apollem i odrzucenie nimfy Dafne.
Apollo jest jednym z najważniejszych bogów w mitologii greckiej., więc rozpowszechnienie tego mitu jest jeszcze większe. Daphne była jednym z jego roszczeń miłosnych, nieskonsumowanej miłości lub złamanego serca, i który dał początek symbolowi zwycięstwa w postaci wieńca laurowego. Następnie porozmawiamy więcej o micie Apolla i Dafne.
Mit Apolla i Daphne
Kontekstualizacja mitu
Mit Apolla i Dafne należy do mitologii greckiej. To historia nieodwzajemnionej miłości, która kończy się przemianą, metamorfozą, w której pojawia się dobrze znany element: wieniec laurowy.
Daphne była nimfą driadą, nimfą drzewną, która odnalazła poczucie siebie w lesie.; jego nazwa oznacza „laur”. Ze swojej strony Apollo jest jednym z najważniejszych bogów mitologii greckiej; Jest jednym z bogów olimpijskich. Syn Zeusa i Leto, brat bliźniak Artemidy, związany ze sztuką i muzyką, łukiem i strzałami. Jest także bogiem nagłej śmierci, plag i chorób, co nie przeszkadza mu być bogiem piękna i doskonałości. Zdecydowanie, Apollo jest prawdopodobnie najważniejszym greckim bogiem po swoim ojcu Zeusie.; a to, dodane do jego wielu cech, doprowadziło go do posiadania wielu świątyń na jego cześć.
Przemiana Daphne w laur zaowocowała świętym i wiecznym drzewem, zawsze zielonym, którym swymi liśćmi wieńczy zwycięskich bohaterów igrzysk olimpijskich. Wieniec laurowy pozostanie na zawsze reprezentowany jako symbol triumfu i wielkoduszności..
Mit Apolla i Daphne
Eros, bóg miłości, urażony Apollem, postanowił uderzyć go złotą strzałą, co wywołałoby niepohamowaną miłość na widok Dafne. Zamiast tego Eros wycelował żelazną strzałę w nimfę, co spowodowałoby jej odrzucenie. Od teraz istnieje ogniste prześladowanie Dafne przez Apolla, chociaż nie jest odwzajemnione.
Daphne była nimfą driady drzew, która już wcześniej występowała w innych odrzuceniach, ponieważ odmówiła poślubienia jakiegokolwiek zalotnika. Zawsze interesowała się polowaniami, swobodnie mieszkała w lesie i nie chciała wychodzić za mąż.. Poinformował o tym swojego ojca, Ladona (boga rzeki). Wątpił jednak, aby jego córka zawsze mogła unikać zalotników, skoro wyróżniała się urodą.
Apollo, syn Zeusa i brat bliźniak Artemidy, opętany obsesją poślubienia Dafne, przez pewien czas ścigał nimfę driady, oblegając ją przy każdym ruchu. Ale Daphne zawsze nim gardziła i przez jakiś czas trzymała go z dala od siebie. Ale kiedy bogowie zauważyli nieudane próby dogonienia go przez Apolla, wstawili się za nim. To właśnie wtedy Zdesperowana Daphne poprosiła ojca i matkę, boginię Gaję, aby jej pomogła. Zlitowali się i zamienili go w laur, w leśnym krzaku.
Apollo właśnie zdołał przytulić wiązkę gałęzi. Obiecał jednak kochać ją na zawsze i postanowił ukoronować wieńcem laurowym bohaterów i mistrzów igrzysk olimpijskich.
Znaczenie mitu
W micie można dostrzec dwa odrębne przeciwstawne zachowania. Istnieje bardzo silna opozycja między bogiem a nimfą: z jednej strony płonie namiętnością, chce ją złapać i posiąść; ona natomiast pozostaje zdystansowana, w swej nienawiści ucieka od niego aż do ostatecznych konsekwencji. Oprócz oczywistej różnicy między męską lubieżnością a kobiecą wirtuozerią, w Daphne jest też buntowniczość, która wyróżnia ją spośród innych postaci kobiecych.. Daphne nie chce wyjść za mąż ani z Apollem, ani z żadnym innym mężczyzną. Chce być wolna, z męskiej uległości; pociąga go polowanie i życie w lesie. Z rezygnacją przyjmuje przemianę w laurkę, by nie wpaść w niechciane ręce Apolla. Z pomocą ojca pozostaje dziewicą i jest wolna od podatków.
reprezentacje mitu
Najsłynniejszym artystycznym przedstawieniem mitu Apolla i Dafne jest prawdopodobnie ten wyrzeźbiony przez Gian Lorenzo Berniniego w XVII wieku.. Jest to barokowe dzieło, które ze względu na swoje piękno i znaczenie, jakie ma w historii sztuki, jest koniecznością, jeśli masz okazję odwiedzić Galerię Borghese w Rzymie. Bernini stworzył go w marmurze w latach 1622-1625 o wysokości większej niż dwa metry. Znajdź dokładny moment, w którym Daphne zaczyna zmieniać się w krzak, właśnie wtedy, gdy Apollo dociera do niej i otacza ją w talii. Zarejestrowano również zdziwienie Daphne jej przemianą, a także strach i odrazę wywołane złapaniem przez Apolla.
W literaturze poemat Owidiusza Metamorfozy zbiera również mit a sam Petrarka powtórzył tę historię, ponieważ dokonał analogii między swoją ukochaną a Dafne. Podobnie, Daphne została wymieniona w wielu pracach artystycznych. Słynne są na przykład także opery Richarda Straussa i Francesca Cavalliego. W malarstwie znajdujemy w XV wieku obraz Apollo i Daphne autorstwa Piero Pollaiuolo, aw XVII wieku przedstawienie Apollo goni Dafne autorstwa Theodoora van Thuldena.