Matki i synowie
Matki i synowie -moda i soner, pod oryginalnym tytułem w języku szwedzkim – to książka biograficzna napisana przez filozofa i autora greckiego pochodzenia Theodora Kallifatidesa. Utwór ukazał się nakładem wydawnictwa Galaxia Gutenberg w 2020 roku, ożywiając tym samym rodzinne wspomnienia wiecznego emigranta, jakim jest ten pisarz. Poprzez swoje bezpośrednie i nostalgiczne pióro Kallifatides opowiada o miłości, lojalności, doświadczeniach i zapachach, jakie wywołują jego wycieczki do Aten.
Powrót do ojczyzny, z której wygnał się w poszukiwaniu snu, ma najtańszy cel: ponowne zobaczenie swojej starszej matki, która wciąż ma w oczach wiele inteligencji, choć jej ciało wydaje się coraz bardziej zmęczone. Matki i synowie Jest to zatem prezent od autora dla matki, pełen miłości list do przeszłości oraz doświadczenia z ojcem i braćmi, schronieniem, w którym nadal żyją ci, którzy odeszli.
Streszczenie Matki i synowie
Siedem dni w Atenach
Co roku Theodor Kallifatides podróżuje ze Sztokholmu do Aten, aby odwiedzić matkę i resztę rodziny.. Ale ta szczególna podróż jest zupełnie inna, pełna wyjątkowych niuansów, które poruszają poczucie pisania do kluczowego momentu w jego istnieniu. Jednym z powodów tego faktu jest fakt, że Antonia, jego matka, skończyła 92 lata, zanim Kallifatides wyruszył w swoją zwyczajową podróż.
Dla niektórych osób ich madre lub twój ojciec skończy 92 lata, nie jest odmianą. Ale dla kogoś takiego jak ten autor, istoty ludzkiej, która tak wiele straciła, która tak wiele poświęciła, ta liczba staje się odliczaniem, które gdy dobiegnie końca, zabierze jeden z głównych elementów jego istnienia, jego filar cargo i jego pierwsza miłość: Antonia, kobieta, która zawsze zdaje się pachnieć cytryną i która potrafi się śmiać i płakać w równym stopniu i dla tej samej sytuacji.
Wola Dimitriosa Kallifatidesa
W jego młodości, Antonia była piękną panną młodą, która poślubiła Dymitra, mężczyznę znacznie starszego od niej. Biorąc pod uwagę, że Theodor w chwili pisania tego tekstu miał już sześćdziesiąt osiem lat Matki i synowiei że z dużym prawdopodobieństwem jest to jedno z ostatnich ich spotkań. Zarówno pisarz, jak i jego matka doszli do wniosku, że konieczne jest rozbicie wspólnych wspomnień, zwłaszcza tej najważniejszej: postać ojca Kallifatidesa i męża Antonii.
S 1972, gdy ojciec filozofa miał 92 lata — na krótko przed śmiercią — ostatni błagam Cię do pierwszego napisać dokument ujawniający jego najbardziej fantastyczne wspomnienia. Theodor przebywał poza Grecją od 1964 roku i obawiał się, że historia rodziny pójdzie w zapomnienie. Z tego powodu namawiał Dimitriosa, aby odtworzył na papierze anegdoty, które opowiadał członkom klanu Kallifatides i nie zachowywał żadnych ich tajemnic.
Przeszłość to jedyna rzecz, która do nas należy
To melancholijne zdanie mogłoby w pełni oddać historię Theodora Kallifatidesa o jego matce. Porównuje ją ze swoją prawdziwą ojczyzną, ze swoim drzewem, ze swoją ziemią i swoim niebem. Sposób, w jaki autor opisuje Antonię, jest typowy dla najbardziej absolutnej pobożności. Dopełnieniem tego pragnienia jest jednocześnie czułość, jaką mężczyzna darzy swoich braci, ojca, żonę i własne dzieci.
Odniesienie do przeszłości nie jest milczące, ale zaznaczone i widoczne. En Matki i synowie Krążą historie o tym, jak niszczycielska była II wojna światowa., w którym Dimitrios brał udział jak wielu innych: niechętnie i nie mogąc oprzeć się bitwie narzuconej przez siły pozostające poza jego kontrolą. Ale są też historie o nieskończonym szacunku, jaki ojciec pisarza darzył nauczycieli i nauczanie, uczucie, które później przekazał swojemu synowi.
ostatnie schronienie
Rezydencja matki Theodora Kallifatidesa jest głównym świadkiem cudownego spotkania autora z jego matką. W tych czterech ścianach o niezrównanej wartości ujawnia się śmiech, wyznania, łzy, milczenie i podnoszące na duchu rozmowy.
W niektórych scenach tekst staje się wręcz dziecinny.. Dzieje się to w czasie, gdy pisarka skupia uwagę Antonii na nim, na swoim maleństwie, na najmłodszym synku, za którym tęskni, choć jest przed nią, na swojej książce.
Godny uwagi jest także podziw, jaki Teodor darzy Szwecję, kraj goszczący. Jednakże powrót do Grecji jawi się zawsze jako moment łaski, oświetlony przywołaniami z dzieciństwa, które pojawiają się na ulicach, krajobrazach, ludziach, zapachach, dniach głodu i bolesnych pożegnaniach, ale także radości i zabawach.
Matki i synowie porozmawiaj o linkach głównychi jak budują ludzi, aby z kolei tworzyli inne więzi.
O autorze Theodorze Kallifatidesie
Teodor Kallifatid
Theodor Kallifatides urodził się w 1938 roku w Molaoi w Lakonii w Grecji. Kiedy miał osiem lat, autor przeprowadził się z rodziną do Aten. Później musiał przenieść się do Sztokholmu w Szwecji z powodu konfliktów politycznych. Już w nowym miejscu szybko nauczył się języka, co pozwoliło mu kontynuować naukę. Kallifatides zdecydował się na wydział Filozofia na Uniwersytecie w Sztokholmie, gdzie po ukończeniu studiów podjął pracę pedagogiczną.
Oprócz zainteresowania myślami, Theodor Kallifatides jest pasjonatem mitów, literatury, muzyki i kina, upodobania do sztuki, które w 1969 roku miał okazję wyrazić w swoim pierwszym tomiku wierszy. Jednak dopiero pierwsze dzieło z gatunku powieści przyniosło autorowi międzynarodowe uznanie. Przez całą swoją karierę skupiał się na pisaniu o swojej ojczyźnie i doświadczeniach jako imigranta.
Inne prace Theodora Kallifatidesa
- Kolejne życie do życia (2019);
- oblężenie troi (2020);
- Przeszłość nie jest snem (2021);
- timandra (2022);
- Miłość i tęsknota za domem (2022);
- Nowy kraj za moim oknem (2023).