Manuela Bandeiry był brazylijskim poetą urodzonym w 1886 roku i zmarł w taki dzień jak dzisiaj 1968 w Rio de Janeiro. Aby go zapamiętać i dla tych, którzy go nie znali, oto wybór wierszy wybrany z jego pracy.
Manuela Bandeiry
Manuel Carneiro de Souza Bandeira Filho urodził się w Recife a bycie młodym prowadzi do Rio de Janeiro. Później wyjechał do Sao Paulo, gdzie zapisał się do szkoły politechnicznej. The gruźlica cierpienie zmusiło go do porzucenia szkoły i powrotu do Rio. Był bardzo pod wpływem straty, w ciągu zaledwie czterech lat, od matki, ojca i siostry, w tym samym czasie, gdy sam walczył z własną śmiercią. Wszystkie te nieszczęścia wpłynęły na jego pracę i życie, które było bardzo samotne, mimo że nie brakowało mu przyjaciół i był członkiem Brazylijska Akademia Literatury do którego wszedł w 1940 roku. Jego główne prace to: o pięciu godzinach, Karnawał y Wyuzdanie.
Wybrane wiersze
Nago
kiedy jesteś ubrany,
nikt nie wyobraża
Światy, które ukrywasz
pod twoimi ubraniami
(Więc, jak w dzień,
nie mamy pojęcia
Gwiazd, które świecą
W głębokim niebie.
Ale noc rozbiera się,
I nago w nocy
twoje światy pulsują
I światy nocy.
lśnią ci kolana
zabłyśnij swoim pępkiem
zabłyśnij całym swoim
Lira brzuszna.
Twoje chude piersi.
-Jak dwa małe owoce
w sztywnym
Solidnego pnia-
Świecą.) Ach, twoje piersi!
Twoje twarde sutki!
twój tors! twoje boki!
Och twoje ramiona!
Z nagością twoje oczy
oni też się rozbierają;
Twój wygląd jest bardziej rozproszony,
Wolniej, bardziej płynnie.
Więc w nich
pływać, pływać, skakać,
nurkuję
prostopadły!
W dół na sam dół
twojej istoty, gdziekolwiek
Twoja dusza uśmiecha się do mnie
Naga, naga, naga.
ostatni wiersz
«Tak chciałbym mój ostatni wiersz.
Że był czuły, mówiąc najprostsze rzeczy
i mniej celowe
który płonął jak szloch bez łez,
które miały piękno kwiatów prawie bez perfum,
czystość płomienia, w którym są konsumowane
najczystsze diamenty,
pasja samobójców, którzy zabijają się bez wyjaśnienia.
Poranna gwiazda
chcę poranną gwiazdę
gdzie jest gwiazda poranna?
moi przyjaciele moi wrogowie
szukaj porannej gwiazdy
zniknęła, była naga
Z kim zniknął?
patrz wszędzie
Powiedz, że jestem człowiekiem bez dumy
Człowiek, który wszystko akceptuje
Nie obchodzi mnie to?
chcę poranną gwiazdę
trzy dni i trzy noce
Byłem mordercą i samobójstwem
złodziej, fałszerz, nieprzyzwoity
Źle seksowana dziewica?
Wyzwalacz cierpiących
żyrafa dwugłowa
Grzech za wszystkie grzechy ze wszystkimi
Grzech z draniami
Grzech z sierżantami
Grzech z strzelcami marynarki!
grzeszyć mimo wszystko
Z Grekami i Trojanami
Z ojcem i zakrystianem
Z trędowatym Pouso Alto
później ze mną
Poczekam na Ciebie z jeźdźcami nowenny kiermaszowej
Zjem brud i coś powiem od razu
słodkość taka prosta
że zemdlejesz
patrz wszędzie
Czysty lub zdegradowany do ostatniej podłości
Uwielbiam poranną gwiazdę.
Poetycki
Mam dość niedocenianego liryzmu
Zdyscyplinowanego liryzmu
Oficjalny publiczny liryzm z protokołem w księdze nagany i wyrazami uznania
do Pana Dyrektora.
Jestem zmęczony liryzmem, który zatrzymuje się i idzie szukać pieczątki w słowniku
w języku ojczystym słowa.
precz z purystami
Wszystkie słowa przede wszystkim uniwersalne barbarzyństwo
Wszystkie konstrukcje ponad wszystkie składnie wyjątków
Wszystkie rytmy, szczególnie te niezliczone.
Mam dość liryzmu w miłości
Polityk
Kulawy
Syfilityk
Z całego liryzmu, który kapituluje przed tym, czym chce być poza sobą.
Reszta to nie liryzm
Będzie to tablica rozliczeniowa cosinusów sekretarza wzorowej kochanki z setką wzorów liter i
różne sposoby zadowolenia kobiet itp.
Chcę przed liryzmem szaleństwa
Liryzm pijaków
Trudny i przejmujący liryzm pijaków
Liryzm klaunów Szekspira.
– Nie chcę więcej wiedzieć o liryzmie, który nie jest wyzwoleniem.
Źródła: Poemas del Alma i EPDLP.