Literackie postacie dnia: Luis Cernuda i Sam Shepard

Apriorycznie, Luis Cernuda i Sam ShepardNie mają ze sobą nic wspólnego, a tylko to, a priori. Oprócz wspólnej pasji do literatury łączy ich również liczba 5. Szczególnie dzisiaj, 5 listopada. Tego dnia jeden się urodził, a drugi umarł, tak, w odstępie wielu lat. W tym dniu, podobnie jak dzisiaj, Sewillian Luis Cernuda zmarł w Meksyku w 1963 roku. Sam Shepard urodził się 5 listopada 1943 roku w Illionois w Stanach Zjednoczonych.

Oto trochę każdego z nich, na swój własny sposób i jako specjalny sobotni przedmiot.

Ludwik Cernuda

Poeta z Sewilli napisał kiedyś:

«Poezja to dla mnie bycie z kim kocham. Wiem, że to ograniczenie. Ale ograniczenie przez ograniczenie, które jest najbardziej akceptowalne. Reszta to słowa, które są ważne tylko wtedy, gdy wyrażają to, o czym nie pomyślałem lub nie chciałem powiedzieć. Innymi słowy, zdrada. Jeśli odejdziesz ode mnie, niech mnie zdradzi. Wiatr rozproszy Cię swoimi opowiadaniami. Zapomnę o tym samym, że zapomniano także o drzewie i rzece ».

Luis Cernuda należał do tej grupy poetów, znanej jako Generowanie 27. Absolwent prawa i zwolennik republiki, udał się na wygnanie po wojnie secesyjnej do Anglii, Stanów Zjednoczonych i Meksyku, gdzie w końcu miał umrzeć.

W twórczości poety konflikt między „rzeczywistością a pragnieniem” jest ciągłym, w istocie cała jego twórczość poetycka od 1936 roku jest zgrupowana pod tym samym tytułem: „Rzeczywistość i pragnienie”.

Tę poetycką ewolucję można podzielić na dwie fazy, a konkretnie te, które odpowiadają okresowi przed i po wojnie. Pierwsza przedstawia ewolucję z najczystsza poezja («Profil powietrza», 1927) do a surrealistyczny wpływ („Zakazane przyjemności”, 1931). Na tym etapie również znajdujemy jego słynne dzieło „Gdzie mieszka zapomnienie” (1932-1933). Po wojnie temat narodowy jest odnotowany w jego wierszach i wykorzenienie w kierunku kraju, w którym się urodził. Stopniowo jego praca wykracza poza niektóre bardziej metafizyczny i filozoficzny poziom. 

Luis Cernuda bardzo często pisał do frustracja z miłości, aby postrzegać to jako nieosiągalne i „zabronione” w obliczu społeczeństwa. W jego wierszach widać też poczucie osamotnienia, braku wolności i upływu czasu. Stąd jego słynny werset: „Jak piękne było życie i jak bezużyteczne”.

Zwroty i wersety poety

• „Wiemy tylko, jak przywoływać zimno jako dzieci ze strachu przed samotnym pójściem w cień czasu”.
• «Usprawiedliwiasz moje istnienie: jeśli cię nie znam, nie przeżyłem; jeśli umrę, nie znając cię, nie umrę, bo nie żyłem ».
•  
   „Wolność, której nie znam, ale wolność bycia uwięzionym w kimś, kogo imienia nie słyszę bez drżenia”.

• «Ktoś, dla kogo zapominam o tej małostkowej egzystencji, dla którego dzień i noc są dla mnie tym, czego pragnę, a moje ciało i duch unoszą się w jego ciele i duszy jak zagubione kłody, które morze wylewa lub podnosi swobodnie, z wolnością, miłością, jedyną wolność, która mnie wywyższa, jedyna wolność, ponieważ umieram.

• «Niektóre ciała są jak kwiaty, inne jak sztylety, inne jak wodne wstążki; ale wszystkie, wcześniej czy później, będą oparzeniami, które powiększą się w innym ciele, zamieniając kamień w człowieka na mocy ognia.

Sam Shepard

Uwzględniono Sama Sheparda (72 lata) jeden z najważniejszych współczesnych dramaturgów amerykańskich. Jego pierwsze prace narodziły się w latach 60. XX wieku, poza teatrem jest autorem scenariuszy filmowych, jest aktorem i muzykiem. Dwa z jego najbardziej znanych filmów to „Raport Pelikana” y „Wybrani dla chwały”.

Jest rzeczywisty członek Amerykańskiej Akademii Sztuki i Literatury a jako zaszczytne wyróżnienia, które uzyskał, są Teatr Pulitzera w 1979 roku za jego pracę „Pochowane dziecko” („Znudzony dzieciak”) i Stypendium Guggenheima.

Ma dobre relacje z niedawną literacką nagrodą Nobla, Bob Dylan z kim pracował przy filmie „Renaldo i Clara” i razem z tym, który napisał piosenkę „Brownsville Girl”, jedną z najlepszych piosenek Dylana.

Jego ostatnią sztuką pisemną było „Zimno w lipcu” (2014).

Zwroty tego wszechstronnego autora

• "Z pewnością jest to niesprawiedliwe pytanie, nie sądzisz? Zapytaj kogoś, dlaczego jest taki nieszczęśliwy?

• Konie są jak ludzie. Muszą znać swoje ograniczenia. Gdy je odkryją, są szczęśliwi po prostu wypasając się na polu.

• „Moje ostatnie schronienie, moje książki, to proste przyjemności, takie jak znajdowanie dzikiej cebuli na poboczu lub odwzajemniona miłość”.

• - Chodzi o to, że moja żona zajada się pigułkami, a ja piję, to uzgodniony układ, klauzula naszej umowy małżeńskiej.

• „Demokracja to bardzo delikatna sprawa. Musisz dbać o demokrację. Jak tylko przestaniesz być przed tym odpowiedzialny i pozwolisz temu zmienić się w taktykę zastraszania, to już nie jest demokracja, prawda? To jest coś innego. Może być o cal od totalitaryzmu ”.