Uważany za jednego z wielcy hiszpańscy pisarze XX wiekuMiguel Delibes (Valladolid, 1920) poświęcił znaczną część swojego życia pracy powstałej w powojennej Hiszpanii, aby uświadomić światu konsekwencje konsumpcjonizmu i tłumienia pewnych uniwersalnych wartości etycznych. Osiem lat po jego śmierci powieści Delibesa nadal są świeże i potrzebne na scenie literackiej pełnej jego tekstów, refleksji i teatralnych adaptacji. Przejdźmy do biografia i najlepsze książki Miguela Delibesa.
Biografia Miguela Delibesa
Potomek Francuza i Hiszpana, Miguel Delibes urodził się w Valladolid, gdzie uczęszczał do liceum do 1936 roku. lata w gminie Molledo w Kantabrii, gdzie wychowywał się jej ojciec i którego spokojne życie będzie inspirować zamiłowanie autora do łowiectwa i przyrody, dwa powracające tematy w jego twórczości. Jego wejście w świat dorosłych zbiegło się z Hiszpańska wojna domowa To zmusiło go do bycia częścią majorkańskiego statku wycieczkowego, na którym pracował jako wolontariusz przed powrotem do Valladolid.
Na tym nowym etapie udało mu się ukończyć School of Commerce i studiować prawo, jednocześnie zapisując się do School of Arts and Crafts w Valladolid. zatrudniony jako rysownik w 1941 roku dla gazety El Norte de Castilla. W 1946 roku skurczył się małżeństwo z Ángeles de Castro, do którego wielokrotnie zwracał się jako „największa inspiracja”.
Po ustabilizowaniu się jako profesor prawa, szczęśliwy mąż i ojciec chłopca imieniem Miguel, Delibes zaczął pisać swoją pierwszą pracę, Cień cyprysu jest wydłużony, dzieło, za które otrzymał Nagrodę Nadala w 1947 roku, umacniając karierę, po której nastąpiły inne prace, takie jak Still is by Day, która została ocenzurowana, gdy została opublikowana w 1949 r., lub El camino w 1952 r. Płodny czas zbiegł się z narodzinami jego pozostałych trojga dzieci: Ángeles, Germán i Elisa, oprócz nominacji na zastępcę dyrektora El Norte de Castilla.
Lata pięćdziesiąte były jednym z najbardziej płodnych okresów autora, kiedy opublikowano inne prace, takie jak Mój idolizowany syn Sisí, Gra, Dziennik myśliwego (zdobywca Narodowej Nagrody Narracyjnej) czy Dziennik emigranta, egzystencjalistyczne historie osób starszych , które zaczynają się od nowa lub ludzie naznaczeni wojną. Narodziny ich piątego dziecka, Juana, w 50 roku i jego nominacja na stanowisko dyrektor El Norte de Castilla byłyby ostatnim akcentem wyjątkowej dekady i początkiem jeszcze bardziej obiecującej.
Reprezentowane lata 60 rozkwit Delibesa jako autor, zbiegło się z narodzinami jego dzieci Adolfo i Camino. Wśród jego najwybitniejszych dzieł znajduje się Las ratas, laureat Nagrody Krytyków, a zwłaszcza Pięć godzin z Mario, uważane za jego najlepszą książkę i po raz pierwszy rozpoczął się po opuszczeniu El Norte de Castilla z powodu różnych sporów z Manuelem Fragą i mieszkaniu przez pewien czas w Stanach Zjednoczonych, gdzie pracował jako profesor wizytujący na University of Maryland.
W latach 70. nazwano Delibes członek Królewskiej Akademii Hiszpańskiej i Hiszpańskiego Towarzystwa Amerykańskiego, podziękowania przesłoniła śmierć jego żony Ángeles w 1974 roku, wydarzenie, które naznaczyło przed i po życiu autora. Kolejne lata upłynęły pod znakiem różnych filmowych i teatralnych adaptacji jego dzieł, a teatralna wersja Five Hours z Mario z Lolą Herrera w roli głównej odniosła sukces pod koniec lat 70.
Lata 80. oznaczałyby konsolidację jego kariery z publikacja dzieł, takich jak Los santos inocentes lub wyróżnień, takich jak Nagroda Księcia Asturii. Dzieło Delibesa stało się ważnym odniesieniem literackim nie tylko w Hiszpanii, ale po drugiej stronie Atlantyku, przenosząc głos autora, którego zmierzch nadejdzie w 1998 roku, w którym zdiagnozowano u niego raka okrężnicy, od którego nie chciał. w pełni wyzdrowiał, co było przyczyną jego śmierci 12 marca 2010 roku.
Najlepsze książki Miguela Delibesa
Odcień cyprysu jest wydłużony
Laureat Nagrody Nadala w 1947 roku, Odcień cyprysu jest wydłużony reprezentuje witalność przyćmioną przez burzliwe czasy, takie jak powojenne lata w Hiszpanii. Lekcja, której uczymy się od jej bohatera, młody sierota Pedro, który jest wychowywany przez złowrogiego Don Mateo w mieście Ávila dorastając w przekonaniu, że aby przetrwać w życiu, trzeba uciec od innych i nie okazywać innym ludziom najmniejszego uczucia lub sentymentalizmu.
Szczury
Opublikowane w 1962 i Zdobywca nagrody krytyków rok później,Szczury jest jasne potępia latifundiolub tendencja bogatych panów do wykorzystywania dużych połaci ziemi przy pomocy miejscowych, którzy pracują w ich służbie. Sytuacja opisana w książce przez chłopca znanego jako El Nini, młodego człowieka, do którego wszyscy zwracają się po radę, mając na uwadze jego umiejętności czytania natury i świata w mieście nękanym nędzą, do którego prowadzą wielkie luki społeczne.
Pięć godzin z Mario
Delibes niekwestionowane arcydzieło, Pięć godzin z Mario, opublikowany w 1966 r., opowiada o pięciu godzinach spędzonych przez kobietę nad zwłokami męża w pokoju ze stolikiem nocnym, na którym widać egzemplarz Biblii z kilkoma podkreślonymi akapitami. Idealne ramy dla refleksji żony, która wspomina swoje życie, swoje błędy i wrażenia, których efektem jest wyjątkowy prześwietlenie życia, społeczeństwa i niesprawiedliwości XX wieku w Hiszpanii. Spektakl był kilkakrotnie adaptowany na potrzeby teatru i był inspiracją dla Paco Leóna w filmie Carmina y amen.
Święte niewinne
Wydany w 1981 r. Święte niewinne został uznany za jednego z „100 najlepszych powieści w języku hiszpańskim” El Mundo biorąc pod uwagę jej ogromny potencjał jako dzieła, które potępia społeczne nierówności tej hierarchicznej Hiszpanii XX wieku. Akcja osadzona jest na farmie w Estremadurze, powieść opowiada o problemach, z którymi musi zmierzyć się rodzina złożona z Réguli, Paco i ich czwórki dzieci, a wszyscy oni są pracownikami panów posiadłości, która przyciąga ucisk i pogardę epoki.
Heretyk
Ostatnie wielkie dzieło Delibesa Został opublikowany w 1998 roku i jest wyraźnym hołdem dla jego rodzinnego Valladolid w czasach Karola V, w XVI wieku. Czas, w którym nastąpiła wolność myśli Lutra Reformacja Widziane oczami kupca Cipriano Salcedo. Powieść, która mimo oddalenia się w czasie, dąży do tego samego celu, co inne z wielu jego dzieł: samotności, miłości i refleksji tych, którzy ośmielają się być wolnymi w narzuconym świecie.
chciałbyś przeczytać? Heretyk?
Świetny artykuł