Cytat H. G. Wellsa
Niewidzialny człowiek to powieść stworzona przez brytyjskiego autora HG Wellsa. Zanim została wydana w formie książkowej w 1897 roku, historia została zamieszczona w odcinkach w słynnym czasopiśmie Magazyn Pearsons w tym samym roku. Od tego czasu Invisible Man - oryginalny tytuł w języku angielskim - był wielokrotnie adaptowany na potrzeby filmu, radia, telewizji i komiksu.
również, to nazwa utworu używana przez zespoły rockowe, takie jak Queen, Helloween i Marillion, m.in. Nawet rosyjski popularyzator nauki Jakow I. Perelman (uważany za prekursora literatury popularnonaukowej) w 1913 r. podniósł poważną dyskusję na temat teorii książki. Dziś naukowcy uważają ją za jedną z „nieuniknionych” nauki science fiction.
Analiza i streszczenie książki El człowiekowi niewidoczny
Wstępne podejście
Wchodzi dziwny mężczyzna szukam noclegu w zajeździe w miejscowości Iping, Sussex, Anglia. Temat pojawia się w ciepłym ubraniu, w rękawiczkach, kapeluszu, a jego twarz jest całkowicie zakryta bandażami i dużymi okularami. Podobnie z naciskiem prosi panią Hall (karczmarz), aby została sama w jego pokoju, gdzie pracuje z instrumentami laboratoryjnymi.
Wkrótce po, wieśniacy zaczynają się zastanawiać, kim jest ten nieznajomy, którego nikt nie widział w ciągu dnia, bo z hostelu wychodzi tylko w nocy. Tymczasem wśród domów w miasteczku dochodzi do tajemniczych rabunków, dokonywanych przez złodzieja, którego nikt nie był w stanie dostrzec.
Główni bohaterowie
Bohater
Głównym bohaterem jest Griffin, genialny naukowiec o dość wątpliwych kodeksach moralnychdlatego brakuje mu skrupułów i nie waha się ukraść lub zabić, jeśli uzna to za konieczne. Wells od początku nie przedstawia go jednak jako potencjalnego psychopatę. Raczej wydaje się być rozsądnym facetem, chociaż początkowo wokół jego dziwnej postaci pojawia się aureola niepewności.
pan cudo
Jest nomadą, który spotyka Griffina w Iping Hills, Anglia – miasto, w którym rozgrywają się wydarzenia – kiedy ostatni uciekł przed policją po serii napadów rabunkowych. Wkrótce Marvel zostaje zmuszony przez naukowca do współpracy z nim, dopóki bezdomny mężczyzna nie uda się do władz, gdy odkryje, że niewidzialny mężczyzna jest szalony.
Dr Kemp
Po „zdradzie” Marvela Griffin przybywa do nadmorskiego miasteczka Burdock i próbuje włamać się do wejścia do gospody. Ale zostaje odnaleziony, ranny kulą i pogrążony w desperacji schroni się w sąsiednim domu. Dom, o którym mowa, okazuje się należeć do Dr Kemp, stary kumpel z college'u.
Teoria niewidzialności
ze spotkania dwóch byłych studentów medycyny, ujawniają się powody, które wyjaśniają kondycję fizyczną i niebezpieczne zachowanie bohatera. To usprawiedliwia jego sytuację w nędzy doznanej w przeszłości, co skłoniło go do wymyślenia czegoś prawdziwie transcendentalnego. Ta kreacja była receptą na to, by przedmioty przestały absorbować i odbijać światło.
Struktura i styl narracji
Niewidzialny człowiek jest to książka szybko czytająca, biorąc pod uwagę jej długość; ma od 211 do 230 stron, w zależności od wydania hiszpańskiego. Również, jego krótkie rozdziały doskonale uzupełnia zainteresowanie, jakie wzbudza zwinne pióro brytyjskiego pisarza. Podobnie jest to tekst pełen narracyjnych osobliwości; na przykład: opis walki osoby, której nie widać.
W ten sposób czytelnik jest szybko uzależniony od początku do końca przez postawiony dylemat w połączeniu z dynamicznym rytmem wydarzeń. Dodatkowo zamknięcie dzieła spełnia wytworzone oczekiwania, a jednocześnie pozostawia pole do dalszych interpretacji. Wszystko to mistrzowsko dopełnione psychologiczną głębią postaci.
O autorze, H.G. Wells
HG Wells
Dzieciństwo i młodość
Herberta George'a Wellsa Urodził się w Bromley w hrabstwie Kent w Anglii 21 września 1866 r. w rodzinie z niższej klasy średniej. W wieku ośmiu lat przyszły pisarz złamał nogę, co zmusiło go do kilkumiesięcznego odpoczynku w łóżku. W konsekwencji, mały chłopiec zaczął czytać dla zabicia czasu; kilka miesięcy później stało się to pasją i narodziła się jego chęć do pisania.
Ten nawyk tylko zmalał, gdy na krótko przed swoimi jedenastymi urodzinami jego ojciec uległ wypadkowi, który uniemożliwił mu utrzymanie rodziny. Dlatego młody Wells i jego bracia zostali zmuszeni do pracy podczas ukończenia studiów średnich. W 1884 roku Herbert wstąpił na stypendium do Royal College of Sciences w Londynie, gdzie był pod kierunkiem TH Huxleya.
Małżeństwa i myśl polityczna
HG Wells był dwukrotnie żonaty i przez całe życie miał kilka pozamałżeńskich romansów. Ich małżonkami byli Elizabeth Mary Wells (w latach 1891 – 1894) i Amy Catherine Robbins (w latach 1895 – 1927); z tym ostatnim miał dwoje dzieci. Dodatkowo pisarka z Canti przez kilka lat miała romanse z takimi osobistościami jak Odette Zoé Keun, Rebeca West czy Margaret Sanger.
Były to kobiety o tendencjach liberalnych i niekonwencjonalnych jak na tamte czasy zachowaniu. W rzeczywistości West i Sanger są obecnie uznawani za jednych z największych prekursorów tak zwanego feminizmu pierwszej fali. Podobnie, Wells mocno wierzył w równość płci i był częścią Towarzystwa Fabiańskiego, lewicowe stowarzyszenie polityczne.
Kariera literacka
Oprócz pisania Wells był dziennikarzem, socjologiem, historykiem i oczywiście doktorem biologii. Wszystkie te aspekty znalazły odzwierciedlenie w dużej części jego obszernego katalogu publikacji literackich, który zawiera kilka nieśmiertelnych utworów fantastyka naukowa. Z pewnością są to dzieła przekrojowe w odniesieniu do naukowych, politycznych i moralnych zasad angielskiego intelektualisty. Na przykład:
- En maszyna czasu (1895) autor wyraża swoje stanowisko w sprawie walki klasowej;
- Etyczne granice nauki stanowią rdzeń dyskusyjny Wyspa Doktora Moreau (1896) i Niewidzialny człowiek;
- Wojna światów (1898) to tekst pełen krytyki brytyjskiego imperializmu;
- Bohater powieści Ana Weronika (1909) to młoda kobieta, która buntuje się przeciwko systemowi patriarchalnemu początku XX wieku;
- Otwarty spisek (1922) to encyklopedyczny esej o autodestrukcyjnej sile ludzkości.
Inne godne uwagi tytuły HR Wells (głównie społeczno-polityczne w temacie)
- Dzwonek Bungee (1909);
- Historia pana Polly (1910);
- Zarys historii (1920);
- Kształt rzeczy przyszłych (1933);
- Eksperyment w autobiografii (1934).